Αναδημοσίευση από το Cogito Ergo Sum
Καθώς συνεχίζεται το νταβαντούρι με την Κύπρο και τις τράπεζές της, οι οποίες παραμένουν κλειστές (λέγεται πως θα ανοίξουν την Τρίτη, μετά την αργία τής 25ης Μαρτίου, αλλά τίποτε δεν είναι σίγουρο ακόμη), ας προσπαθήσουμε να ρίξουμε μια ψύχραιμη ματιά στο χάος που έχει δημιουργηθεί.
Πρώτα-πρώτα, ας έχουμε υπ' όψη μας μερικά βασικά νούμερα: (α) Το ΑΕΠ της Κύπρου φτάνει τα 18 δισ. ευρώ περίπου, στρογγυλεμένο προς τα πάνω. (β) Ο πληθυσμός τής χώρας είναι σκάρτες 900.000 (834.000 έδειξε η απογραφή τού 2011). (γ) Οι καταθέσεις στα καταστήματα των κυπριακών τραπεζών, τα οποία βρίσκονται στο νησί, εκτιμάται ότι φτάνουν σήμερα τα 68,5 δισ. ευρώ (ιστορικό ρεκόρ αποτελούν τα 72,4 δισ. του περασμένου Μαΐου, όταν μεγάλα ποσά μεταφέρθηκαν από την Ελλάδα στην Κύπρο λόγω της αβεβαιότητας των επικείμενων τότε ελληνικών εκλογών). Πάμε τώρα να βάλουμε το μυαλουδάκι μας να δουλέψει και να κάνουμε μερικές πράξεις.
Ξέρουμε ότι όλες οι τράπεζες του κόσμου επενδύουν ποσά πολλαπλάσια των κεφαλαίων που διαθέτουν. Με απλά λόγια: για κάθε χιλιάρικο που καταθέτω εγώ στην τράπεζα, εκείνη ενδέχεται να δίνει δάνεια (ή να αγοράζει ομόλογα ή...ή...) ύψους πέντε χιλιάδων. Θεωρητικά, την διαφορά των τεσσάρων χιλιάδων η τράπεζα την καλύπτει με ίδια κεφάλαια. Όμως, στην πράξη η διαφορά καλύπτεται από τα χρήματα των επόμενων καταθετών και πάει λέγοντας. Αυτό το φανόμενο αποκαλείται μόχλευση. Δηλαδή, τραπεζική μόχλευση είναι ο λόγος των υποχρεώσεων της τράπεζας προς τα ίδια κεφάλαιά της. Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα ότι η μόχλευση μιας τράπεζας είναι ίση με 10; Σας φαίνεται πολύ; Κάθε άλλο! Περυσινά στοιχεία δείχνουν ότι η μόχλευση των τραπεζών τής ευρωζώνης βρισκόταν τότε στο 26, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μόχλευση της Lehman Brothers βρισκόταν στο 30 όταν η τράπεζα κατέρρευσε (δες: "Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: ένας γίγαντας με πήλινα πόδια").
Αλλά ας επιστρέψουμε στην Κύπρο να δούμε τα πραγματικά στοιχεία. Οι τρεις μεγάλες κυπριακές τράπεζες διαθέτουν ίδια κεφάλαια περίπου 6,35 δισ. ευρώ (Κύπρου 2,4 δισ., Λαϊκή 3,3 δισ., Ελληνική 650 εκατ.) και έχουν αναλάβει υποχρεώσεις κάπου 145 δισ. ευρώ. Μια απλή διαίρεση, λοιπόν, αρκεί για να μας αποκαλύψει ότι η μόχλευση των κυπριακών τραπεζών κινείται στο 23 περίπου. Θα μου πείτε ότι μπορεί το νουμεράκι να είναι μεγάλο αλλά και πάλι βρίσκεται κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Συμφωνώ. Αλλά ας προσέξουμε και κάτι άλλο: τα 145 δισ. συνιστούν ποσό οκταπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας!
Πριν 13 μήνες γράφαμε σε τούτον εδώ τον χώρο, αναφερόμενοι στην Ισλανδία: "Σύντομα απεδείχθη ότι το παιχνίδι ήταν χαμένο. Με το ΑΕΠ τής χώρας να φτάνει τα 20 δισ. ευρώ και τις τράπεζες να εμφανίζουν ανοίγματα περίπου 200 δισ. (με το 90% να προέρχεται από τις τρεις τράπεζες που προαναφέραμε), ήταν σίγουρο ότι η εθνική οικονομία δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος ενώ και οι εγγυήσεις της κυβέρνησης προς τους καταθέτες ήσαν άνευ ουσίας, αφού ξεπερνούσαν το συνολικό ΑΕΠ" ("Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - 77. Η Ισλανδία καταρρέει").
Να κάνουμε τώρα τις συγκρίσεις αρχίζοντας από τις δυο καταφανείς ομοιότητες: οι δυο χώρες έχουν πάνω-κάτω το ίδιο ΑΕΠ ενώ και στις δυο μιλάμε για τρεις τράπεζες που επωμίζονται το σύνολο σχεδόν του προβλήματος. Η Ισλανδία, λοιπόν, κατέρρευσε επειδή οι τράπεζές της βρέθηκαν "ανοιχτές" κατά 200 δισεκατομμύρια. Με άλλα λόγια: όταν ξέσπασε η κρίση, πήγαν οι καταθέτες να σηκώσουν τα λεφτά τους αλλά οι ισλανδικές τράπεζες ήταν αδύνατον να ανταποκριθούν μιας κι είχαν αναλάβει υπερπολλαπλάσιες υποχρεώσεις λόγω της υψηλότατης μόχλευσης.
Πάμε τώρα στην Κύπρο. Οι κυπριακές τράπεζες διαθέτουν κεφάλαια 6,35 δισ. και έχουν υποχρεώσεις 145 δισ., την ώρα που οι καταθέσεις σ' αυτές φτάνουν τα 68,5 δισ. Άρα, αν αύριο-μεθαύριο, για τον οποιοδήποτε λόγο, πλακώσουν οι καταθέτες να σηκώσουν τα λεφτά τους, οι κυπριακές τράπεζες θα πρέπει να κηρύξουν πτώχευση αφού δεν θα μπορούν πλέον να "κυκλοφορήσουν" τις υποχρεώσεις τους. Το "κόλπο" με την μόχλευση παράγει υπερκέρδη υπό την sine qua non προϋπόθεση ότι οι μεν καταθέτες δεν έρχονται όλοι μαζί να αναλάβουν τα χρήματά τους τα δε δάνεια εξυπηρετούνται -στην συντριπτική τους πλειοψηφία- κανονικά.
Ας κάνουμε κι έναν τελευταίο λογαριασμό για σήμερα, υποθέτοντας ότι συμβαίνει το απευκταίο και το σύστημα της Κύπρου καταρρέει. Μένει πίσω ένα "φέσι" πάνω από 70 δισεκατομμύρια ή περίπου 400% του ΑΕΠ. Με μια απλή διαίρεση, διαπιστώνουμε ότι το κατά κεφαλή "φέσι" των κυπρίων ξεπερνάει τις 78.000 ευρώ ή 312.000 για τετραμελή οικογένεια. Είναι σαφές ότι αυτό το φέσι δεν βγαίνει με τίποτε, όσα "μνημόνια" κι αν υπογραφούν.
Γιατί, λοιπόν, τα "μεγάλα κεφάλια" της Ευρώπης, με την ανεκδιήγητη απόφασή τους για μερική δήμευση των καταθέσεων, άναψαν φωτιά στην Κύπρο; Αύριο θα προσπαθήσουμε να βρούμε την απάντηση.
Στο χτεσινό μας σημείωμα αφήσαμε αναπάντητο ένα ερώτημα, το οποίο απασχολεί τους περισσότερους: γιατί το Γιούρογκρουπ πήρε απόφαση να δημευτούν -έστω εν μέρει- οι καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες; Μήπως τα "μεγάλα κεφάλια" της Ευρώπης στερούνται μυαλού και δεν καταλάβαιναν ότι μια τέτοια απόφαση θα έβαζε φωτιά στην Κύπρο και θα προκαλούσε σεισμικές δονήσεις τόσο στο ευρώ όσο και στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα γενικώτερα;
Την απάντηση στο πρώτο ερώτημα θα την προσεγγίσουμε με το σημερινό μας σημείωμα. Όμως, στο δεύτερο ερώτημα μπορούμε να απαντήσουμε ευθής εξ αρχής και κατηγορηματικά "όχι". Σαφώς και οι κουμανταδόροι της Ευρώπης δεν είναι ηλίθιοι. Την φωτιά την άναψαν εν γνώσει τους και τις σεισμικές δονήσεις τις περίμεναν. Τολμώ δε να πω ότι το μέτρο τής μερικής δήμευσης των καταθέσεων αποσκοπούσε ακριβώς σ' αυτές τις σεισμικές δονήσεις. Αλλά ας γίνουμε λίγο πιο αναλυτικοί.
Χτες κάναμε λόγο για το ύψος των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο, το οποίο φτάνει τα 68,5 δισ. ευρώ. Απ' αυτά τα λεφτά, μόνο τα 26,3 δισ. ανήκουν σε νοικοκυριά τής χώρας (σημ.: το ποσό αυτό είναι από μόνο του τεράστιο, αφού ισούται με 1,5 ΑΕΠ περίπου ενώ ο αντίστοιχος δείκτης στην χώρα μας είναι κάτω από 70% του ΑΕΠ) και άλλα 9,3 ανήκουν σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο νησί. Απομένουν κάπου 33 δισ. τα οποία ανήκουν σε καταθέτες από το εξωτερικό. Και τώρα το ζουμί: απ' αυτά τα 33 δισ, τα 20,8 ανήκουν σε καταθέτες εκτός ευρωζώνης. Αν δεν το καταλάβατε, να το πω διαφορετικά: οι εκτός ευρωζώνης καταθέτες έχουν ακουμπήσει στις κυπριακές τράπεζες ποσά που ξεπερνούν το ΑΕΠ της χώρας!
Ακριβώς αυτά είναι τα λεφτά για τα οποία εκτιμάται ότι θα αναληφθούν κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα τους όταν ξανανοίξουν οι κυπριακές τράπεζες. Και ακριβώς αυτά είναι τα λεφτά που έχουν βάλει κάποιοι στο μάτι και γι' αυτό άναψαν την φωτιά που λέγαμε. Ο Σόιμπλε ήταν κυνικός αλλά ξεκάθαρος: "Όποιος επενδύει τα χρήματά του σε χώρες όπου πληρώνει λιγότερους φόρους ή όπου ίσως ελέγχεται λιγότερο, είναι προφανές ότι αναλαμβάνει κίνδυνο όταν οι τράπεζες της χώρας αυτής δεν είναι βιώσιμες". Πόσο πιο καθαρά να το πει ο άνθρωπος; Μ' αυτή την δήλωση είναι σαν να λέει στους ξένους καταθέτες: "μάγκες, για να μη την πατήσετε με τις τράπεζες σε κάτι κωλοχώρες σαν την Κύπρο, φέρτε τα φράγκα σας στις γερμανικές τράπεζες που είναι γκαρραντί".
Επομένως, όσο κι αν δεν πέρασε το μέτρο τής δήμευσης των καταθέσεων, ο στόχος επετεύχθη: η ζημιά για την Κύπρο έγινε και οι τράπεζες του σκληρού πυρήνα τής ευρωζώνης περιμένουν αύξηση των καταθέσεών τους στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα τουλάχιστον κατά 10 δισ. Θα πρόκειται για ιδιαίτερα τονωτική ένεση, η οποία θα ανακουφίσει το κλυδωνιζόμενο τραπεζικό σύστημα αυτών των χωρών.
Ανοίγουμε παρένθεση. Για όσους καταλαβαίνουν από οικονομικά, το παραμυθάκι για δήθεν εξαγορά των κυπριακών τραπεζών από ξένους επενδυτές δεν είχε δράκο. Λέγαμε χτες ότι τα κεφάλαια και των τριών κυπριακών τραπεζών μαζί δεν φτάνουν ούτε τα 6,5 δισ. Ποιός σκοτίζεται για 6,5 δισ. (και, μάλιστα, προβληματικά) όταν από βδομάδα θα βγουν παγανιά καμμιά δεκαριά δισ. για να βρουν κάπου ν' απαγκιάσουν; Δεν λέω ότι δεν μπορούν να πουληθούν οι κυπριακές τράπεζες. Λέω ότι αποκλείεται να πουληθούν τώρα. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.
Ό,τι κι αν λένε οι ευρωμεγαλοσχήμονες περί δήθεν απογοήτευσής τους από την καταψήφιση του μέτρου και τα τοιαύτα, προορίζονται για λαϊκή κατανάλωση. Αυτή ακριβώς η καταψήφιση αποτελεί όπλο στα χέρια τού συστήματος. Γιατί;
Κατ' αρχάς, δίνει ανάσα στους κυβερνήτες όλων των χωρών. Σαμαράς, Κοέλιου, Ραχόι κλπ κλπ μπορούν να βγουν στο κάγκελο και να κορδωθούν στον λαό τους. "Είδατε τί καταφέραμε με την εμπνευσμένη πολιτική μας; Οι καταθέσεις του λαού μας δεν κινδύνεψαν και δεν κινδυνεύουν...". Ωραία πράγματα και, ταυτόχρονα, καλή αμπάριζα για έναν καινούργιο κύκλο χτυπημάτων κατά των λαϊκών κεκτημένων. "Δεν πάει στον διάολο το χαράτσι, αφού γλιτώσαμε τις καταθέσεις μας..."
Το κύριο, όμως, είναι ότι τώρα μπορούν να βγουν οι ευρωκουμανταδόροι και να ξιφουλκήσουν κατά των κυπρίων. "Εμείς είπαμε να βάλουμε αυτούς που έχουν λεφτά να πληρώσουν αλλά σεις δεν το θελήσατε. Ψάχτε τώρα να βρείτε ισοδύναμα μέτρα 5,8 δισ. γιατί αλλιώς από μας δεν έχει σέντσι". Εκβιαστικώτατο μεν, αναμενόμενο δε. Το λέγαμε και τις προάλλες: η απόρριψη του μέτρου τής δήμευσης των καταθέσεων θα επιταχύνει την λήψη αντιλαϊκών μέτρων όπως περαιτέρω μειώσεις μισθών, χτύπημα του ασφαλιστικού συστήματος (ήδη άρχισαν τα όργανα περί εκμετάλλευσης των αποθεματικών των ταμείων), αλλαγή της εργατικής νομοθεσίας απί το αντεργατικώτερον, κατάλυση του κοινωνικού κράτους κλπ. Ίσως να μου πείτε τώρα: "καλά, δεν φοβούνται εκεί στις Βρυξέλλες μήπως η Κύπρος δώσει κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα και βγει από το ευρώ, ίσως-ίσως κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση;" Επιτρέψτε μου να γελάσω και να σας υπομνήσω την χτεσινή δήλωση Κουβέλη (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):
Η λύση πρέπει να υπάρξει εντός του ευρώ και να αποτρέψει τα σχέδια όσων έλκονται από την ιδέα να μετατρέψουν την Κύπρο σε εξιλαστήριο θύμα”, τόνισε ο κ. Κουβέλης. Ακόμα υπογράμμισε πως “πρέπει να γίνει με την άμεση ενεργοποίηση της σχετικής απόφασης του Συμβουλίου Κορυφής, με την καθιέρωση ενιαίων κανόνων διαφανούς και εύρυθμης λειτουργίας και με τη φορολογική εναρμόνιση στο σύνολο της Ευρωζώνης”. Τέλος, επεσήμανε πως “η οικονομική και πολιτική ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτελεί πλέον την άμεση πολιτική επιλογή για να αποτραπούν οι φυγόκεντρες τάσεις και να ανανεωθεί η δυναμική του ευρωπαϊκού οράματος”. (σημ.: όταν αυτά τα λέει στην Ελλάδα ο "αριστερός" Κουβέλης, φανταστείτε τι θα λέει στην Κύπρο ο δεξιός Αναστασιάδης!)
Μα στον θεό σας! Πιστεύετε ότι υπάρχει έστω και μία περίπτωση να κοντράρει την Ε.Ε. η αστική εξουσία τής Κύπρου; Μήπως ξεχνάτε ότι ακόμη και οι "μπολιασμένοι" με το "όραμα" της "σύγχρονης αριστεράς" περί διαπραγματεύσεων, αναδιαπραγματεύσεων και επαναδιαπραγματεύσεων, δεν διανοούνται να το κουνήσουν ρούπι είτε από την ευρωζώνη είτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικώτερα;
Ας μη βλέπουμε "όνειρα θερινής νυκτός", μόλις μια μέρα μετά τον ερχομό τής άνοιξης. Ούτε από το ευρώ θα βγει η Κύπρος ούτε "κορδελάκια"στην Μέρκελ θα κάνει. Το όλο περιστατικό με τις καταθέσεις δεν αποτελεί παρά μια καινούργια σκηνή σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο. Το φινάλε του το ξέρουμε κι ο σκηνοθέτης δεν πρόκειται να το αλλάξει. Αν δεν μας αρέσει, πρέπει να το αλλάξουμε μόνοι μας.
ΥΓ: Βέβαια, για ν' αλλάξουμε το φινάλε του έργου, πρέπει να πάψουμε να καθόμαστε στις θέσεις των θεατών και ν' ανεβούμε στην σκηνή αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Καθώς συνεχίζεται το νταβαντούρι με την Κύπρο και τις τράπεζές της, οι οποίες παραμένουν κλειστές (λέγεται πως θα ανοίξουν την Τρίτη, μετά την αργία τής 25ης Μαρτίου, αλλά τίποτε δεν είναι σίγουρο ακόμη), ας προσπαθήσουμε να ρίξουμε μια ψύχραιμη ματιά στο χάος που έχει δημιουργηθεί.
Πρώτα-πρώτα, ας έχουμε υπ' όψη μας μερικά βασικά νούμερα: (α) Το ΑΕΠ της Κύπρου φτάνει τα 18 δισ. ευρώ περίπου, στρογγυλεμένο προς τα πάνω. (β) Ο πληθυσμός τής χώρας είναι σκάρτες 900.000 (834.000 έδειξε η απογραφή τού 2011). (γ) Οι καταθέσεις στα καταστήματα των κυπριακών τραπεζών, τα οποία βρίσκονται στο νησί, εκτιμάται ότι φτάνουν σήμερα τα 68,5 δισ. ευρώ (ιστορικό ρεκόρ αποτελούν τα 72,4 δισ. του περασμένου Μαΐου, όταν μεγάλα ποσά μεταφέρθηκαν από την Ελλάδα στην Κύπρο λόγω της αβεβαιότητας των επικείμενων τότε ελληνικών εκλογών). Πάμε τώρα να βάλουμε το μυαλουδάκι μας να δουλέψει και να κάνουμε μερικές πράξεις.
Ξέρουμε ότι όλες οι τράπεζες του κόσμου επενδύουν ποσά πολλαπλάσια των κεφαλαίων που διαθέτουν. Με απλά λόγια: για κάθε χιλιάρικο που καταθέτω εγώ στην τράπεζα, εκείνη ενδέχεται να δίνει δάνεια (ή να αγοράζει ομόλογα ή...ή...) ύψους πέντε χιλιάδων. Θεωρητικά, την διαφορά των τεσσάρων χιλιάδων η τράπεζα την καλύπτει με ίδια κεφάλαια. Όμως, στην πράξη η διαφορά καλύπτεται από τα χρήματα των επόμενων καταθετών και πάει λέγοντας. Αυτό το φανόμενο αποκαλείται μόχλευση. Δηλαδή, τραπεζική μόχλευση είναι ο λόγος των υποχρεώσεων της τράπεζας προς τα ίδια κεφάλαιά της. Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα ότι η μόχλευση μιας τράπεζας είναι ίση με 10; Σας φαίνεται πολύ; Κάθε άλλο! Περυσινά στοιχεία δείχνουν ότι η μόχλευση των τραπεζών τής ευρωζώνης βρισκόταν τότε στο 26, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μόχλευση της Lehman Brothers βρισκόταν στο 30 όταν η τράπεζα κατέρρευσε (δες: "Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: ένας γίγαντας με πήλινα πόδια").
Αλλά ας επιστρέψουμε στην Κύπρο να δούμε τα πραγματικά στοιχεία. Οι τρεις μεγάλες κυπριακές τράπεζες διαθέτουν ίδια κεφάλαια περίπου 6,35 δισ. ευρώ (Κύπρου 2,4 δισ., Λαϊκή 3,3 δισ., Ελληνική 650 εκατ.) και έχουν αναλάβει υποχρεώσεις κάπου 145 δισ. ευρώ. Μια απλή διαίρεση, λοιπόν, αρκεί για να μας αποκαλύψει ότι η μόχλευση των κυπριακών τραπεζών κινείται στο 23 περίπου. Θα μου πείτε ότι μπορεί το νουμεράκι να είναι μεγάλο αλλά και πάλι βρίσκεται κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Συμφωνώ. Αλλά ας προσέξουμε και κάτι άλλο: τα 145 δισ. συνιστούν ποσό οκταπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας!
Πριν 13 μήνες γράφαμε σε τούτον εδώ τον χώρο, αναφερόμενοι στην Ισλανδία: "Σύντομα απεδείχθη ότι το παιχνίδι ήταν χαμένο. Με το ΑΕΠ τής χώρας να φτάνει τα 20 δισ. ευρώ και τις τράπεζες να εμφανίζουν ανοίγματα περίπου 200 δισ. (με το 90% να προέρχεται από τις τρεις τράπεζες που προαναφέραμε), ήταν σίγουρο ότι η εθνική οικονομία δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος ενώ και οι εγγυήσεις της κυβέρνησης προς τους καταθέτες ήσαν άνευ ουσίας, αφού ξεπερνούσαν το συνολικό ΑΕΠ" ("Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - 77. Η Ισλανδία καταρρέει").
Να κάνουμε τώρα τις συγκρίσεις αρχίζοντας από τις δυο καταφανείς ομοιότητες: οι δυο χώρες έχουν πάνω-κάτω το ίδιο ΑΕΠ ενώ και στις δυο μιλάμε για τρεις τράπεζες που επωμίζονται το σύνολο σχεδόν του προβλήματος. Η Ισλανδία, λοιπόν, κατέρρευσε επειδή οι τράπεζές της βρέθηκαν "ανοιχτές" κατά 200 δισεκατομμύρια. Με άλλα λόγια: όταν ξέσπασε η κρίση, πήγαν οι καταθέτες να σηκώσουν τα λεφτά τους αλλά οι ισλανδικές τράπεζες ήταν αδύνατον να ανταποκριθούν μιας κι είχαν αναλάβει υπερπολλαπλάσιες υποχρεώσεις λόγω της υψηλότατης μόχλευσης.
Πάμε τώρα στην Κύπρο. Οι κυπριακές τράπεζες διαθέτουν κεφάλαια 6,35 δισ. και έχουν υποχρεώσεις 145 δισ., την ώρα που οι καταθέσεις σ' αυτές φτάνουν τα 68,5 δισ. Άρα, αν αύριο-μεθαύριο, για τον οποιοδήποτε λόγο, πλακώσουν οι καταθέτες να σηκώσουν τα λεφτά τους, οι κυπριακές τράπεζες θα πρέπει να κηρύξουν πτώχευση αφού δεν θα μπορούν πλέον να "κυκλοφορήσουν" τις υποχρεώσεις τους. Το "κόλπο" με την μόχλευση παράγει υπερκέρδη υπό την sine qua non προϋπόθεση ότι οι μεν καταθέτες δεν έρχονται όλοι μαζί να αναλάβουν τα χρήματά τους τα δε δάνεια εξυπηρετούνται -στην συντριπτική τους πλειοψηφία- κανονικά.
Ας κάνουμε κι έναν τελευταίο λογαριασμό για σήμερα, υποθέτοντας ότι συμβαίνει το απευκταίο και το σύστημα της Κύπρου καταρρέει. Μένει πίσω ένα "φέσι" πάνω από 70 δισεκατομμύρια ή περίπου 400% του ΑΕΠ. Με μια απλή διαίρεση, διαπιστώνουμε ότι το κατά κεφαλή "φέσι" των κυπρίων ξεπερνάει τις 78.000 ευρώ ή 312.000 για τετραμελή οικογένεια. Είναι σαφές ότι αυτό το φέσι δεν βγαίνει με τίποτε, όσα "μνημόνια" κι αν υπογραφούν.
Γιατί, λοιπόν, τα "μεγάλα κεφάλια" της Ευρώπης, με την ανεκδιήγητη απόφασή τους για μερική δήμευση των καταθέσεων, άναψαν φωτιά στην Κύπρο; Αύριο θα προσπαθήσουμε να βρούμε την απάντηση.
Στο χτεσινό μας σημείωμα αφήσαμε αναπάντητο ένα ερώτημα, το οποίο απασχολεί τους περισσότερους: γιατί το Γιούρογκρουπ πήρε απόφαση να δημευτούν -έστω εν μέρει- οι καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες; Μήπως τα "μεγάλα κεφάλια" της Ευρώπης στερούνται μυαλού και δεν καταλάβαιναν ότι μια τέτοια απόφαση θα έβαζε φωτιά στην Κύπρο και θα προκαλούσε σεισμικές δονήσεις τόσο στο ευρώ όσο και στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα γενικώτερα;
Την απάντηση στο πρώτο ερώτημα θα την προσεγγίσουμε με το σημερινό μας σημείωμα. Όμως, στο δεύτερο ερώτημα μπορούμε να απαντήσουμε ευθής εξ αρχής και κατηγορηματικά "όχι". Σαφώς και οι κουμανταδόροι της Ευρώπης δεν είναι ηλίθιοι. Την φωτιά την άναψαν εν γνώσει τους και τις σεισμικές δονήσεις τις περίμεναν. Τολμώ δε να πω ότι το μέτρο τής μερικής δήμευσης των καταθέσεων αποσκοπούσε ακριβώς σ' αυτές τις σεισμικές δονήσεις. Αλλά ας γίνουμε λίγο πιο αναλυτικοί.
Χτες κάναμε λόγο για το ύψος των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο, το οποίο φτάνει τα 68,5 δισ. ευρώ. Απ' αυτά τα λεφτά, μόνο τα 26,3 δισ. ανήκουν σε νοικοκυριά τής χώρας (σημ.: το ποσό αυτό είναι από μόνο του τεράστιο, αφού ισούται με 1,5 ΑΕΠ περίπου ενώ ο αντίστοιχος δείκτης στην χώρα μας είναι κάτω από 70% του ΑΕΠ) και άλλα 9,3 ανήκουν σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο νησί. Απομένουν κάπου 33 δισ. τα οποία ανήκουν σε καταθέτες από το εξωτερικό. Και τώρα το ζουμί: απ' αυτά τα 33 δισ, τα 20,8 ανήκουν σε καταθέτες εκτός ευρωζώνης. Αν δεν το καταλάβατε, να το πω διαφορετικά: οι εκτός ευρωζώνης καταθέτες έχουν ακουμπήσει στις κυπριακές τράπεζες ποσά που ξεπερνούν το ΑΕΠ της χώρας!
Ακριβώς αυτά είναι τα λεφτά για τα οποία εκτιμάται ότι θα αναληφθούν κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα τους όταν ξανανοίξουν οι κυπριακές τράπεζες. Και ακριβώς αυτά είναι τα λεφτά που έχουν βάλει κάποιοι στο μάτι και γι' αυτό άναψαν την φωτιά που λέγαμε. Ο Σόιμπλε ήταν κυνικός αλλά ξεκάθαρος: "Όποιος επενδύει τα χρήματά του σε χώρες όπου πληρώνει λιγότερους φόρους ή όπου ίσως ελέγχεται λιγότερο, είναι προφανές ότι αναλαμβάνει κίνδυνο όταν οι τράπεζες της χώρας αυτής δεν είναι βιώσιμες". Πόσο πιο καθαρά να το πει ο άνθρωπος; Μ' αυτή την δήλωση είναι σαν να λέει στους ξένους καταθέτες: "μάγκες, για να μη την πατήσετε με τις τράπεζες σε κάτι κωλοχώρες σαν την Κύπρο, φέρτε τα φράγκα σας στις γερμανικές τράπεζες που είναι γκαρραντί".
Επομένως, όσο κι αν δεν πέρασε το μέτρο τής δήμευσης των καταθέσεων, ο στόχος επετεύχθη: η ζημιά για την Κύπρο έγινε και οι τράπεζες του σκληρού πυρήνα τής ευρωζώνης περιμένουν αύξηση των καταθέσεών τους στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα τουλάχιστον κατά 10 δισ. Θα πρόκειται για ιδιαίτερα τονωτική ένεση, η οποία θα ανακουφίσει το κλυδωνιζόμενο τραπεζικό σύστημα αυτών των χωρών.
Ανοίγουμε παρένθεση. Για όσους καταλαβαίνουν από οικονομικά, το παραμυθάκι για δήθεν εξαγορά των κυπριακών τραπεζών από ξένους επενδυτές δεν είχε δράκο. Λέγαμε χτες ότι τα κεφάλαια και των τριών κυπριακών τραπεζών μαζί δεν φτάνουν ούτε τα 6,5 δισ. Ποιός σκοτίζεται για 6,5 δισ. (και, μάλιστα, προβληματικά) όταν από βδομάδα θα βγουν παγανιά καμμιά δεκαριά δισ. για να βρουν κάπου ν' απαγκιάσουν; Δεν λέω ότι δεν μπορούν να πουληθούν οι κυπριακές τράπεζες. Λέω ότι αποκλείεται να πουληθούν τώρα. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.
Ό,τι κι αν λένε οι ευρωμεγαλοσχήμονες περί δήθεν απογοήτευσής τους από την καταψήφιση του μέτρου και τα τοιαύτα, προορίζονται για λαϊκή κατανάλωση. Αυτή ακριβώς η καταψήφιση αποτελεί όπλο στα χέρια τού συστήματος. Γιατί;
Κατ' αρχάς, δίνει ανάσα στους κυβερνήτες όλων των χωρών. Σαμαράς, Κοέλιου, Ραχόι κλπ κλπ μπορούν να βγουν στο κάγκελο και να κορδωθούν στον λαό τους. "Είδατε τί καταφέραμε με την εμπνευσμένη πολιτική μας; Οι καταθέσεις του λαού μας δεν κινδύνεψαν και δεν κινδυνεύουν...". Ωραία πράγματα και, ταυτόχρονα, καλή αμπάριζα για έναν καινούργιο κύκλο χτυπημάτων κατά των λαϊκών κεκτημένων. "Δεν πάει στον διάολο το χαράτσι, αφού γλιτώσαμε τις καταθέσεις μας..."
Το κύριο, όμως, είναι ότι τώρα μπορούν να βγουν οι ευρωκουμανταδόροι και να ξιφουλκήσουν κατά των κυπρίων. "Εμείς είπαμε να βάλουμε αυτούς που έχουν λεφτά να πληρώσουν αλλά σεις δεν το θελήσατε. Ψάχτε τώρα να βρείτε ισοδύναμα μέτρα 5,8 δισ. γιατί αλλιώς από μας δεν έχει σέντσι". Εκβιαστικώτατο μεν, αναμενόμενο δε. Το λέγαμε και τις προάλλες: η απόρριψη του μέτρου τής δήμευσης των καταθέσεων θα επιταχύνει την λήψη αντιλαϊκών μέτρων όπως περαιτέρω μειώσεις μισθών, χτύπημα του ασφαλιστικού συστήματος (ήδη άρχισαν τα όργανα περί εκμετάλλευσης των αποθεματικών των ταμείων), αλλαγή της εργατικής νομοθεσίας απί το αντεργατικώτερον, κατάλυση του κοινωνικού κράτους κλπ. Ίσως να μου πείτε τώρα: "καλά, δεν φοβούνται εκεί στις Βρυξέλλες μήπως η Κύπρος δώσει κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα και βγει από το ευρώ, ίσως-ίσως κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση;" Επιτρέψτε μου να γελάσω και να σας υπομνήσω την χτεσινή δήλωση Κουβέλη (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):
Η λύση πρέπει να υπάρξει εντός του ευρώ και να αποτρέψει τα σχέδια όσων έλκονται από την ιδέα να μετατρέψουν την Κύπρο σε εξιλαστήριο θύμα”, τόνισε ο κ. Κουβέλης. Ακόμα υπογράμμισε πως “πρέπει να γίνει με την άμεση ενεργοποίηση της σχετικής απόφασης του Συμβουλίου Κορυφής, με την καθιέρωση ενιαίων κανόνων διαφανούς και εύρυθμης λειτουργίας και με τη φορολογική εναρμόνιση στο σύνολο της Ευρωζώνης”. Τέλος, επεσήμανε πως “η οικονομική και πολιτική ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτελεί πλέον την άμεση πολιτική επιλογή για να αποτραπούν οι φυγόκεντρες τάσεις και να ανανεωθεί η δυναμική του ευρωπαϊκού οράματος”. (σημ.: όταν αυτά τα λέει στην Ελλάδα ο "αριστερός" Κουβέλης, φανταστείτε τι θα λέει στην Κύπρο ο δεξιός Αναστασιάδης!)
Μα στον θεό σας! Πιστεύετε ότι υπάρχει έστω και μία περίπτωση να κοντράρει την Ε.Ε. η αστική εξουσία τής Κύπρου; Μήπως ξεχνάτε ότι ακόμη και οι "μπολιασμένοι" με το "όραμα" της "σύγχρονης αριστεράς" περί διαπραγματεύσεων, αναδιαπραγματεύσεων και επαναδιαπραγματεύσεων, δεν διανοούνται να το κουνήσουν ρούπι είτε από την ευρωζώνη είτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικώτερα;
Ας μη βλέπουμε "όνειρα θερινής νυκτός", μόλις μια μέρα μετά τον ερχομό τής άνοιξης. Ούτε από το ευρώ θα βγει η Κύπρος ούτε "κορδελάκια"στην Μέρκελ θα κάνει. Το όλο περιστατικό με τις καταθέσεις δεν αποτελεί παρά μια καινούργια σκηνή σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο. Το φινάλε του το ξέρουμε κι ο σκηνοθέτης δεν πρόκειται να το αλλάξει. Αν δεν μας αρέσει, πρέπει να το αλλάξουμε μόνοι μας.
ΥΓ: Βέβαια, για ν' αλλάξουμε το φινάλε του έργου, πρέπει να πάψουμε να καθόμαστε στις θέσεις των θεατών και ν' ανεβούμε στην σκηνή αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
αληθεια τι ειναι αυτο το ποσοστο ασφαλους ρευστοτητας ...ο λογος που λες της μοχλευσης ...πως καθοριζεται πως οριζονται διεθνως τι μπορει να κανει μια τραπεζα ως προ την ρευστοτητα της ...τι διεθνεις κανονες υπαρχουν κι με το χρημα τι γινεται ποιοι μπορουν να "κοβουν" χρημα...πρεπει να καταλαβουμε αυτους του μηχανισμουςς αν θελουμε να καταλαβουμε τις κρισεις που ξεσπουν καθε τρεις και λιγο
ΑπάντησηΔιαγραφήτι να καταλαβεις, η κατασταση ειναι απλη. μεχρι το 1970 κατι (βοηθειστε οι ποιο καταρτισμενοι) καθε κρατος επρεπε να εχει το ποσο που κυκλοφορουσε σε χαρτονομισματα (τραπεζογραμματια) σε χρυσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήελα ομως που ηρθε η κριση του 70 και επρεπε να βρουν τροπο να την χρηματοδοτησουν. απο τοτε λοιπον αποφασισαν οτι αυτος ο ορος σταματαει να ισχυει.
αν αυτη την στιγμη μπορουσε να γινει το εξης, να πουμε οτι μαζευουμε ολο το χρημα που κυκλοφορει σε μορφη χαρτονομισματος/κερματος και το μετραγαμε θα βλεπαμε οτι κατα πολλες φορες μικροτερο απο το ονομαστικο χρημα που κυκλοφορει με μορφη μετοχων κτλ κτλ κτλ.
η κριση (οχι χρεους φυσικα) φερνει τα αδιεξοδα του καπιταλισμου ποιο εντονα μπροστα. δεν χρειαζεται να εχεις PhD στην πολιτικη οικονομια για να καταλαβεις 5 πραγματα.
Πέμπτη, 21 Μαρτίου 2013
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πως γίνεται για 5 δις ολόκληρη Κύπρος...-Επεισόδια στη Λευκωσία(βίντεο)
Πληροφορίες έρχονται και πάνε για κλείσιμο Κυπριακών Τραπεζών.
http://edoketora.blogspot.gr/2013/03/5_21.html
....Πως γίνεται όμως, οι 3 Τράπεζες της Κύπρου που είχαν έκθεση σε ελληνικά ομόλογα αξίας 5 δις και συνολικό ενεργητικό(περιουσιακά στοιχεία δηλαδή από δάνεια, ομόλογα κ.α.) αξίας 75 δις περίπου, και καταθέσεις άλλα 75 δις, να χρεοκοπούν επειδή έχασαν το 7-8% της περιουσίας τους;
Γιατί δεν το εξηγούν αυτό στον κόσμο;
Γιατί δε λένε ότι έχει δοθεί στις Τράπεζες το δικαίωμα, σε όλο τον "υγιή" καπιταλιστικό κόσμο, να επενδύουν 10-20-30 και 40 φορές τα ίδια κεφάλαιά τους. Να έχουν δηλαδή 1 δις στο Ταμείο και να δανείζουν ή να 'επενδύουν" 20 δις;
Πως μπορεί να θεωρείται ασφαλής ο καπιταλισμός ως σύστημα όταν έχει κεντρικό του πυλώνα τις τράπεζες που μπορούν τόσο εύκολα να χρεοκοπήσουν όταν χάσουν απλά το 5% της περιουσίας τους και να βουλιάξουν όλη την οικονομία, και να απειλούν και τον υπόλοιπο κόσμο με κατάρρευση.
Γιατί δεν ομολογούν τη σαπίλα αυτού του συστήματος;
Γιατί δεν ομολογούν ότι όλο αυτό, δεν είναι παρά ο παράδεισος όπου μας οδήγησε το ξέφρενο κυνήγι του κέρδους που είναι η κεντρική ιδέα του καπιταλισμού;
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ-ΜΕΛΕΤΗ....!!! ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσες φορές θα χρειαστεί να το επαναλάβουμε ακόμη....ΕΊΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΌΣ ΡΕ ΗΛΊΘΙΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου "Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε"
Διαγραφήhttp://www.scribd.com/doc/79335609/%CE%95%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%B9%CE%B5-%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
Ναι αλλα να ξερετε οτι και ο Cogito εχει γραψει το δικο του βιβλιο, η ανατομια του νεοφιλελευθερισμου
ΑπάντησηΔιαγραφήθα το βρειτε και στο blog του σε ηλεκτρονικη μορφη