Το Seven και οι «αντισυστημικοί» Χρυσαυγίτες

Σε μια από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων δεκαετιών, στο Seven, ο νεαρός ντετέκτιβ Μιλς ρωτάει τον παρανοϊκό δολοφόνο αν γνωρίζει ότι είναι τρελός. Αν, για την ακρίβεια, όταν αυνανίζεται πάνω στα περιττώματα του σκέφτεται, καταλαβαίνει πως αυτό είναι παρανοϊκό ή αν το κάνει έχοντας την ψευδαίσθηση ότι κάνει κάτι φυσιολογικό. Εκτός από ένα κομμάτι μιας εκπληκτικής σκηνής, αυτός ο διάλογος μπορεί να μετατραπεί σε ερώτημα προς τους Χρυσαυγίτες: «Άραγε γνωρίζετε πως είστε συστηματικοί ή μέσα σε ό,τι έχετε για μυαλό πιστεύετε στ’ αλήθεια ότι λειτουργείτε αντισυστημικά;»

Για να κάνουμε πιο κατανοητό το ερώτημα ώστε να το καταλάβουν και οι νεοναζί λαθραναγνώστες, ας δούμε τι είναι το σύστημα και ποιες είναι οι αντισυστημικές τους δράσεις.

Λογικά το «σύστημα», το οποίο δεν προσδιορίζεται, αλλά απλά υπάρχει αυτούσιο είναι κάτι το απρόσωπο που κολλάει σαν βδέλλα στο έθνος και στο κράτος. Άρα, εφόσον μελετάμε το σύστημα πρέπει να μας ενδιαφέρουν οι δομές. Μια τέτοια δομή ας πούμε για έναν αντισυστημικό πρέπει να είναι το τραπεζικό σύστημα. Τι έχει κάνει η αντισυστημική ΧΑ για να χτυπήσει το τραπεζικό
σύστημα; Δεν είναι το κόμμα εκείνο που έκανε γαργάρα το σκάνδαλο της ΑΤΕ;

Επίσης το σύστημα θα πρέπει να έχει δομές τέτοιες που να προφυλάσσουν τους «συστηματικούς» από περιττά πράγματα όπως η υποχρέωση απόδοσης φόρων και να προστατεύουν την κερδοφορία τους έναντι των ηλίθιων φτωχών.

Σίγουρα το σύστημα έχει τα πλοκάμια του στο βαθύ κράτος. Τι είναι όμως το βαθύ κράτος; Παρακρατικοί, πράκτορες της ΕΥΠ, στρατός και αστυνομία είναι ορισμένοι από τους βασικούς του πυλώνες. Εκεί, για κάποιο περίεργο λόγο η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται να έχει μεγάλες συμπάθειες. Επίσης, τυγχάνει να χαίρει διαφορετικής αντιμετώπισης από την ΕΛ.ΑΣ κάθε φορά που κάποιο μέλος της παρεκτρέπεται.

Μήπως και το σύστημα διαθέτει τις νομικές δικλείδες για να διασφαλίσει ότι σε περίπτωση που κάποιος συστημικός βρεθεί στα δικαστήρια θα μπορεί να αθωωθεί πανηγυρικά σε μια δίκη παρωδία

Λογικά το «σύστημα» πρέπει να φροντίζει και για την συσκότιση της πραγματικότητας. Να ψεύδεται δηλαδή όταν χρειάζεται να προστατευτεί. Να είναι σε θέση να αποκηρύξει τους φορείς του όταν κινδυνεύει να αποκαλυφθεί η πραγματική του εικόνα.

Ένα «συστημα» για να είναι ολοκληρωμένο πρέπει να έχει καλές σχέσεις με τα μίντια. Να μπορεί να διαμαρτύρεται μέχρι κατουρήματος για το πρόγραμμά τους, αλλά όποτε χρειάζεται ένα χέρι βοήθειας ο διαπλεκόμενος μιντιάρχης να το βρίσκει πρόχειρο.

Αυτό, λοιπόν, το σύστημα θα πρέπει να είναι ισχυρό απέναντι στον εχθρό και ταυτόχρονα να στρέφει τον «αντισυστημικό» σε κάποιον που δεν το απειλεί πραγματικά. Να κάνει δηλαδή αντιπερισπασμό.

Αυτό το «σύστημα» για τους «αντισυστημικούς» χρυσαυγίτες θέλει να καταστρέψει την πατρίδα μας. Να ξεπουλήσει, κατά τους ίδιους, το έθνος μας, να καταστρέψει το θρησκευτικό μας συναίσθημα, να προσβάλει τις αξίες και τα ήθη της κοινωνίας μας.

Άραγε, για να επιστρέψουμε στο αρχικό μας ερώτημα, οι χρυσαυγίτες καταλαβαίνουν ότι είναι συστηματικοί ή μέσα στην συστηματική θολούρα τους νομίζουν ότι είναι αντισυστημικοί; Όταν αυνανίζονται γεμάτοι περηφάνια και ανδρισμό πάνω στα σκατά του συστήματος αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά ή το διασκεδάζουν, όπως ο κατά συρροή δολοφόνος της ταινίας;

Πηγη: 2310net