Όπου ακούς μεγάλα όχι, βάστα μικρό καλάθι

Δεν θέλω να το παίξω γκρινιάρης και σπαστικός, θα ήθελα να ήμουν η ψυχή του πάρτι αν ήταν δυνατόν, όμως δεν μπορώ παρά να προβληματιστώ με την υπέρμετρη χαρά που επέδειξε μέρος του κυπριακού και του ελληνικού λαού για το όχι στο κούρεμα των κυπριακών καταθέσεων. Έχει άραγε αξία ένα τέτοιο όχι και αν ναι για ποιούς;

Η ιστορία πάντως μας έχει διδάξει, πως τα όχι του μέχρι τώρα ο λαός, τα κερδίζει δεν του τα χαρίζουν. Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει αυτό το όχι, αν δηλαδή έχει ως σκοπό να κατευνάσει τους κύπριους, αν από την αρχή αποσκοπούσαν στο να δημιουργήσουν εντυπώσεις και να ασκήσουν πιέσεις ή αν απλά θίχτηκε το ρώσικο(ή και δεν ξέρω και εγώ ποιό άλλο) κεφάλαιο, που έχει μεγάλες καταθέσεις στο νησί και έτσι πίεσε προς την κατεύθυνση ακύρωσης του κουρέματος . Πραγματικά δεν είμαι ειδικός να απαντήσω σε κάτι τέτοιο, θεωρώ ότι αποτελεί μάλλον συνισταμένη πολλών δυνάμεων, βέβαια αυτό είναι πολύ γενικόλογο.

Αυτό που θεωρώ σίγουρο είναι ότι οι κύπριοι δεν μπορούν να έχουν καμία εμπιστοσύνη σε αυτό το όχι, διότι δεν δίνει καμία απάντηση ή δεν εκφράζει καμία ξεκάθαρη θέση απέναντι σε ένα σωρό άλλα καίρια ζητήματα. Η Κύπρος αποτελεί(και τώρα και πάντα στην ιστορία) ένα νησί με τεράστια σημασία αναλογικά με το μέγεθος του, οικονομική, πολιτική, στρατηγική, αυτό σημαίνει ότι τίποτα από όσα γίνονται εκεί δεν είναι τυχαίο. Εγώ προσωπικά, αν ζούσα και εργαζόμουνα στην Κύπρο, δεν θα αισθανόμουν αυτό το όχι σαν δικό μου όχι.

Αν κάτι πρέπει να αποφύγει ο κυπριακός λαός, είναι τις αυταπάτες, τις αυταπάτες εκείνες που θα τον βάλλουν με την πλάτη στον τοίχο πριν καλά καλά το καταλάβει. Γιατί ακόμα και αν φάνηκε πως χθες μια πόρτα έκλεισε στα μούτρα του ΔΝΤ, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά λένε(αν και δεν έχω ιδέα ποια είναι η αχλάδα για να πω την αλήθεια). Εκτιμώ ότι θα ακολουθήσει ένα διάστημα βομβαρδισμού των κυπρίων από ψευδοδιλλήματα και τραμπουκισμούς σε σχέση με την Τουρκία, σε σχέση με τον ορυκτό της πλούτο, με το Ισραήλ, με την μέση ανατολή γενικά. Και όλα αυτά θα αποσκοπούν στο να παρθούν μέτρα(λιτότητα, ξεπούλημα, σφαγή δικαιωμάτων, διακρατικές συμφωνίες κ.α.) και να γίνουν υποχωρήσεις για να αποφευχθεί τάχα κάποιο μεγαλύτερο κακό. Βέβαια το μεγαλύτερο κακό, όταν και αν θα έρθει, θα έρθει ακριβώς εξαιτίας των αντιθέσεων εκείνων που γεννά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Το μεγαλύτερο αυτό κακό, και εννοώ τον πόλεμο, κανένα οικονομικό μέτρο λιτότητας δεν μπορεί να το σταματήσει διότι σε μια τόσο μεγάλη κρίση, μέσα από τις λυκοφιλίες των καπιταλιστών, θα ξεπηδήσουν τεράστιες έχθρες που θα κάνουν μεγάλο πάταγο πριν εκτονωθούν.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το καλύτερο που μπορεί να κάνει ο κυπριακός λαός, είναι να κρατήσει αυτιά και μάτια ορθάνοιχτα, να εντείνει την αγωνιστικότητα του και να αποφύγει να πέσει στις παγίδες του κεφαλαίου. Σίγουρα αυτό μοιάζει δύσκολο με τόσα διαπλεκόμενα συμφέροντα στην περιοχή, όμως είναι ο μόνος τρόπος να ακουστεί το πραγματικό όχι, ένα όχι που δεν πρόκειται να ψηφιστεί ποτέ σε κανένα αστικό κοινοβούλιο και που μπορούν να το επιβάλλουν μόνο οι αγώνες της εργατιάς.  Πρέπει να αγωνιστούμε, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, ώστε να μην μας βρουν ξανά απροετοίμαστους οι όποιες εξελίξεις..



Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)