Ένα λογοκριμένο σχόλιο για τον Ριζοσπάστη...

Το παρακάτω κείμενο στάλθηκε σαν σχολιασμός σε αυτό το ποστ, ανώνυμου ιστολόγιου, που αφενός μεν έχει αναλάβει εργολαβία τον ρόλο την «υπεράσπισης» των «εργαζόμενων του ριζοσπάστη», δεν διστάζει να κρύψει τις εκλεκτικές ιδεολογικές (μόνο;) συγγένειες του, παραθέτοντας στο μπλογκρολ του, αυτό τηςΕΟΣ (όσοι έχετε ευαίσθητα στομάχια, καλό είναι να μην μπείτε). Ακολουθεί αυτούσιο το κείμενο που βρήκαμε εδώ, και δημοσιοποιούμε και εμείς.

Το σχόλιό μου δημοσιεύτηκε κατά τις 8 το βράδυ 2/3/2013, για να διαπιστώσω μετά από δύο ώρες οτι τα γελοία υποκείμενα που διαχειρίζονται το μπλογκ (από τη συζήτηση εκεί προκύπτει οτι το άνοιξε ένας Κουφογιώργος που έκανε κάποτε το σκιτσογράφο στο Ριζοσπάστη) το κατέβασαν.

Το σχόλιο είναι το εξής:

Ευχαριστώ προκαταβολικά. Προς τους τύπους του «Νευροσπάστη»: μάγκες, σας πήρανε χαμπάρι!
«Μαρία», αν αντέχεις διάβασε και τον αντίλογο ενός αναγνὠστη τού Ριζοσπάστη σε όσα ισχυρίζεσαι. Πριν απ’αυτό όμως, μερικά για το τι μπορεί να κρατάει κάποιον/κάποια ως γενικά τακτικό αναγνώστη της εφημερίδας αυτής: 

1) Στο «Ρ» βρίσκεις πρωτότυπη ενημέρωση στα ελληνικά για ντόπια και ακόμα περισσότερο για διεθνή ζητήματα. Δηλαδή πράγματα που οι λοιπές φυλλάδες δεν γράφουν, ή μόλις που αναφέρουν, ή για τα οποία αναπαράγουν την ίδια καθεστωτική πηγή – κάποιο μεγάλο πρακτορείο ή κάποια μεγάλη εφημερίδα του παγκόσμιου Τύπου.

2) Στο «Ρ» παρακολουθούνται θέματα που για άλλες εφημερίδες δεν υπάρχουν, ιδίως αυτά που αναφέρονται στη ζωή των συλλογικοτήτων της κοινωνίας, στους κοινωνικούς αγώνες κτλ. Αντίθετα απουσιάζουν όσα έργα ανεβάζει ο μηντιακός καθεστωτικός θίασος και που ορίζουν την κυρίαρχη ατζέντα. Άλλη η επικαιρότητα του «Ρ», άλλη των εκδόσεων των διάφορων συγκροτημάτων. Υπαγορευμένες από τις προτεραιότητες της ταξικής πάλης αμφότερες, αλλά από αντίπαλα στρατόπεδα και με αντιδιαμετρική στόχευση σε σχέση με την κοινωνία: να αποκαλύψει ο μεν, να συγκαλύψουν οι δε, είναι το γενικό σχήμα.

3) Στο «Ρ» αποφεύγεται η καλλιέργεια της υπαρξιακής φτήνιας: το σουτιέν της Γκουίνεθ Πάλτροου δεν πρόκειται να απασχολήσει την εφημερίδα. Ομοίως, το αν πουλάει το σπίτι του ο Ευαγγελάτος και σε ποιόν. Δεν υπάρχει στήλη ζωδίων, ούτε ινφομέρσιαλς. Αποφεύγεται και η χυδαιότητα και η πολιτική επιθεωρησιογραφία τύπου Πρετεντέρη υιού.

4) Στο «Ρ» η επιστήμη αντιμετωπίζεται χωρίς δέος, μα με ακρίβεια και διάθεση εκλαΐκευσης. Λείπουν οι τερατολογίες και οι ανοησίες.

5) Ο «Ρ» παρέχει σφαιρική, συστηματική και βαθειά ενημέρωση για την πολιτιστική ζωή, ακόμα και για πλευρές της που δεν περνούν στην πλειοψηφία των έντυπων μέσων γενικης ενημέρωσης. Κάντε μια αναζήτηση πολιτιστικής θεματολογίας στο ελληνικό γκούγκλ: ο «Ρ» υπεραντιπροσωπεύεται.

6) Ο «Ρ» δημοσιεύει τακτικά πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις για τα εγχώρια και διεθνή πράγματα. Οι αναλύσεις αυτές, σύμφωνες με την κομμουνιστική οπτική, έχουν το προσόν να βασίζονται σε διασταυρωμένα δεδομένα, να είναι πρωτότυπες και όχι αντιγραφές, και να είναι συνεπείς με τον εαυτό τους και όχι με τις ποικίλες δεσμεύσεις του κάθε εκδότη στο μεγάλο κεφάλαιο, και τον εξωτερικό παράγοντα.

7) Στο «Ρ» θα βρει κανείς την καθημερινή έκφραση της πολιτικής του ΚΚΕ, κάτι που είναι αδύνατο να έχει κανείς από αλλού. Αυτό είναι μια ιδιαιτερότητα του ΚΚΕ σε σχέση με άλλα κόμματα (Σύριζα, ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, φασίστες) και καθιστά το «Ρ» αναντικατάστατο οργανωτικό εργαλείο για οποιονδήποτε στρατευμένο με το κόμμα και απαραίτητο ανάγνωσμα για οποιονδήποτε στρατευμένο στην υπόθεση της εργατικής τάξης.

Φυσικά, η διατήρηση αυτών των λόγων είναι καθημερινό στοίχημα για την εφημερίδα. 

Και αν γενικά τα καταφέρνει, αυτό δε σημαίνει οτι ανταποκρίνεται σε όλη τη γραμμή ούτε πολύ περισσότερο οτι δεν χρειάζεται μια μακροχρόνια στόχευση βελτίωσης. Η πολιτική καθοδήγηση, η οργανωτική διεύθυνση και η ατομική συμβολή των γραφιάδων επηρρεάζουν θετικά ή αρνητικά, η καθεμιά από την πλευρά της, τη συνολική πορεία της εφημερίδας. Πάγιοι κίνδυνοι πάντως είναι η γλωσσική φτώχεια και τα κλισέ, η σοβαροφάνεια και ο «καθωσπρεπισμός» με την έλλειψη αιχμηρής σάτιρας, η ατολμία/καθυστέρηση παρέμβασης σε ζητήματα που έχουν μορφοποιηθεί από την αντίπαλη ατζέντα, ο διεκπεραιωτισμός, η διολίσθηση σε απλοποιητική προπαγάνδα, ο βερμπαλισμός, η παραβίαση της κομματικής γραμμής, η αταξική/απολιτική θεώρηση της ανάγκης υψηλού επιπέδου.

Έχοντας υπόψη τα παραπάνω, υπάρχει βάση για σκληρή κριτική. 

Δε θα την επιχειρήσω σε «εχθρικό έδαφος» όπως αυτό, θα δώσω όμως κάποια παραδείγματα από το παρελθόν: αν για το

1) υπήρχε κάποτε ο μεγάλου βεληνεκούς Θανάσης Παπαρήγας, υπήρχε και ο υστερικός αποκομματάκιας του διεθνούς Τύπου Δελαστίκ. 

Για το

2)πολλές φορές βρώμαγε βαρεμάρα και διεκπεραίωση το «εργατικό ρεπορτάζ» της δεκαετίας του ΄80. Για το 

5) ήταν υποχρεωτικό να εισπράττουμε τις εμμονές του Δ. Δανίκα που αφορούσαν την πολύ προσωπική του θεώρηση του νέου ελληνικού κινηματογράφου, του Αγγελόπουλου κτλ. Αυτός όμως είχε τουλάχιστο ένα στυλ γραφής. Τι να πει κανείς όμως για τα εμετικά σιρόπια της Αγγελικής Κώττη και της Ευτυχίας Καρύδη; Ή, σε ο,τι αφορά το

 6), την αναλόγως αηδιαστική γραφή του Παύλου Τσίμα; Όταν ο μακαρίτης Κώστας Χατζηαργύρης έβαζε νέα ζητήματα στην ενδιαφέρουσα οικονομική στήλη του με την οπτική του Κόμματος, ο Μίμης Ανδρουλάκης έκανε μικρά πολιτικά πραξικοπήματα με κάθε φανφαρόνικο κομμάτι του στην εφημερίδα. Τέλος, μετά τον ταλαντούχο Σταυρόπουλο, η εφημερίδα απασχόλησε τον απαράδεκτο Κουφογιώργο για να έχει σώνει και καλά σκιτσογράφο...

Φτάνουμε λοιπόν στη σημερινή κατάσταση και τις παρόλες της «Μαρίας», αφού ξεκαθαρίσαμε την πηγή του αντίλογου, που είναι ένας αναγνώστης που συμπορεύεται με το ΚΚΕ και αγαπάει το «Ρ» - στον αντίποδα δηλαδή με δημοσιογράφους του που είναι αντίπαλοι του ΚΚΕ, συχαίνονται την εφημερίδα στην οποία γράφουν και που τους μισθοδοτούσε χωρίς προβλήματα μέχρι να περιέλθουν σε δεινή κατάσταση τα οικονομικά του κόμματος, ενώ χτυπάνε στα μουλωχτά και καμμιά μπιζνούλα παραδίπλα – όλα αυτά από παλιά εννοώ και όχι μόνον πόσφατα με τις απληρωσιές.

Κατά δήλωσή της επαναλαμβάνει η «Μαρία» (που δεν της είπε κανείς οτι τα αυτοαναφορικά στο ίντερνετ είναι χωρίς καμμία αξία) οτι

Ο μηχανισμός του ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. [...] καταστρέφει [ζωές] πετώντας λάσπη [...] σε εργαζόμενους στους οποίους στηριζόταν [...] για να είναι ο Ριζοσπάστης η εφημερίδα που εκτιμούσαν για τη σοβαρότητά της, την εγκυρότητά της ακόμα και οι πολιτικοί αντίπαλοι.

Άνθρωποι ενάντια σε μηχανισμό; Είναι κάτι το διαβολικό από μόνος του, ή είναι παλιάνθρωποι; Ή μήπως πράκτορες; Πουτάνα καθοδήγηση... Αλλά και η μέγιστη συμβολή των εργαζομένων που συντρίβει ήταν οτι το «Ρ» τον σέβονταν οι αντίπαλοι ως σοβαρό; Όχι οτι τον φοβόνταν;

Κάτι που έχει χάσει τελείως τώρα γιατί ο μηχανισμός θέλει μόνο αντιγραφείς ανακοινώσεων και άλλων πονημάτων του κόμματος. Καμία σχέση με τη κομμουνιστική δημοσιογραφία που υπηρέτησαν [...] μέχρι σήμερα ηρωικές μορφές που θυσίασαν ακόμα και τη ζωή τους για το ρεπορτάζ.

Στήνεται το σκηνικό: το σαράι του διαβολικού μηχανισμού από τη μια, που δε θέλει την κομμουνιστική δημοσιογραφία. Ο μπερντές των «εργαζόμενων» από την άλλη. Η χλεύη της «Μαρίας» φαίνεται να στοχεύει τα κείμενα που παράγει ο κομματικός μηχανισμός. Ποιόν όμως πιάνει στ’αλήθεια όταν εξομοιώνει (και όχι απλώς εντάσσει στην ίδια παράδοση...) το Βιδάλη και τον Καραγιώργη – «εργαζόμενοι» κι εκείνοι; – με τον τηλεφωνητή/αντιγραφέα των δικαστικών αποφάσεων για απεργίες; Αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους με αυτούς που δεν έδωσαν ούτε ένα λάστιχο του τζιπακίου τους;

[…] Εμείς μιλάμε για την επιβιώσή μας και οι βολεμένοι του Περισσού για σώσουν την καρέκλα τους.

Η επιβίωσή σας με αφήνει τόσο παγερά αδιάφορο όσο και η καρέκλα των βολεμένων του Περισσού – καλή τύχη, για σας και κείνους και όλους μας, στην ελεύθερη καπιταλιστική μας αγορά! Αλλά καταλαβαίνω οτι κανένας μηχανισμός δεν ενδιαφέρει τη «Μαρία». Την ενδιαφέρουν κάποιοι τύποι που θεωρεί οτι της τρώνε το ψωμί. «Γιατί αυτός κι όχι εγώ», λέει. (Ναι. Και γιατί εσύ κι όχι αυτός;) Από δω δεν εκκινεί και η φασιστική ιδεολογία; «Κάποια λαμόγια τα τρώνε, κι εμείς τίποτα.»

Εμας μας ενδιαφέρει το μέλλον μας κι αυτούς ο μηχανισμός του κόμματος που είναι τα μαγαζάκι τους και δεν έχει καμία σχέση με τα ιδανικά και τις αξίες του ΚΚΕ. Αυτοί το έχουν μετατρέψει σε μαγαζάκι κι όχι όσοι τους αποκαλούν στυγνούς εργοδότες. Αυτό που είναι δηλαδή.

Εμάς δε μας ενδιαφέρει το μέλλον σας. Μας ενδιαφέρει η ανατροπή του καπιταλισμού. Μετρούμε τη δυσκολία, όταν για την εφημερίδα του ΚΚΕ δουλεύαν (άλλα επαγγελματικά επαρκή, άλλα άχρηστα) άτομα που θεωρούσαν το ΚΚΕ μαγαζάκι αλλά το ηθικό τους ανάστημα τους επέβαλλε να το βουλώσουν... μέχρι που τελείωσε η μασαμπούκα.

Τώρα αν αυτό δίνει πάτημα στη φασιστική Χρυσή Αυγή για να λαϊκιζει αυτό είναι δημιούργημα του ΚΚΕ.

Η Χρυσή Αυγή δεν «λαϊκίζει». Μέρος σημαντικό της αποστολής της είναι η εξολόθρευση του κομμουνιστικού κινήματος. Ούτε συ χάνεις τον καιρό σου με το να λαϊκίζεις, βλέπω...

Οπως μαγαζάκι είναι και ο 902. Διώξαν τόσους εργαζόμενους γιατί τάχα θα έκλεινε η τηλεόραση του 902. Μία από τις δικαιολογίες μάλιστα ήταν ότι δεν μπορεί να ψηφιοποιηθεί ο 902 γιατί κοστίζει πάρα πολύ. Από σήμερα όμως εκπέμπει ψηφιακά. Τι σημαίνει αυτό ότι είναι καλύτερα τα οικονομικά του κόμματος σε σχέση με πριν; Και αν ναι γιατί οι εργαζόμενοι και απολυμένοι του 902 παραμένουν απλήρωτοι για ένα χρόνο, στο και στο Ριζοσπάστη για επτά μήνες; Γιατί τα λεφτά που δαπανήθηκαν στο βωμό της επιχειρηματικής λογικής του ΚΚΕ για να γίνει ψηφιακό το σήμα δε δόθηκαν στους εργαζόμενους;

Τα οικονομικά του κόμματος είναι χάλια κι εσύ με το στίγμα που έδωσες παραπάνω έχεις καταγραφεί ως μέρος του παθητικού τους. Ως αρωγός της οικονομικής ενίσχυσης του ΚΚΕ από το δικό μου μισθό, είμαι αγανακτισμένος που μέρος των χρημάτων μου πήγαινε για να σε εργοδοτούν τα κομματικά Μέσα. Ήμουν πολύ λυπημένος που η τηλεόραση θα έκλεινε αντί να πάψει να είναι ελεεινή και τρισάθλια και είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερε να εκπέμψει ψηφιακά, και πολύ ανήσυχος για το πώς θα βελτιωθεί αποφασιστικά η ποιότητα. Σε κάθε περίπτωση η παρέμβαση του κόμματος με οπτικοακουστικά μέσα είναι νευραλγικής σημασίας και στο τραγικό δίλημμα αυτή ή η πληρωμή των καθυστερούμενων των εργαζόμενων, η απάντηση είναι προφανής όσο κι αν είναι δύσκολη: όποιος τη δέχεται, αυτός είναι που πραγματικά δίνει τη ζωή του στην υπόθεση της εργατικής τάξης, αυτός είναι που παίρνει τη σκυτάλη από τους ηρωικούς κομμουνιστές δημοσιογράφους του προηγούμενου αιώνα.

Πάμε και παλιότερα, δηλαδή μέχρι την εκδήλωση της κρίσης που περηφανεύεται το ΚΚΕ ότι είχε προβλέψει, αγοράζονταν πανάκριβα μηχανήματα και σκούριαζαν [...], ενώ το ίδιο διάστημα οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονταν. Γιατί για παράδειγμα έγινε η αγορά εξοπλισμού μάστερ κοντρόλ που επί δύο χρόνια ήταν κλειδωμένος;

Να ξεκαθαρίσουμε οτι απαντήσεις στα ερωτήματά σου δεν έχω, ούτε όμως κι εσύ αντίθετα με ο,τι υποννοείς (επειδή ο μηχανισμός είναι διαβολικός, επειδή τα στελέχη του ΚΚΕ φάγαν τα λεφτά). Αντίστοιχα, έχω κι εγώ ένα ερώτημα: πώς γίνεται εβδομήντα και δημοσιογράφοι να χρειάζονται για να βγάζουν μια εφημερίδα με κυκλοφορία πάνω κάτω και κατά μέσο όρο 7500 φύλλα/μέρα έκδοσης; Όταν ένα διεθνές μέτρο βιωσιμότητας φύλλου είναι 1 δημοσιογράφος/1000 φύλλα τη μέρα έκδοσης, πόσο είναι μακριά από την πραγματικότητα να πούμε οτι για την έκδοση του «Ρ» και μέχρι διπλασιασμού της κυκλοφορίας του, 30 δημοσιογράφοι είναι υπεραρκετοί;

Υ.Γ. Εκτός των άλλων τα κύριοι του Περισσού τα έχουν εξασφαλισμένα όλα. Μέχρι και με LEXOUS κυκλοφορούν χωρίς να χαλάνε δεκάρα τσακιστή, με έξοδα του κόμματος ενώ οι απλήρωτοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Κι αλήθεια τα λεφτά της οικονομικής εξόρμησης τι έγιναν. Εμαθα ότι ξεκινά νέα εξόρμηση τώρα. Από τα μέλη και τους οπαδούς ξέρει μόνο να ζητά το ΚΚΕ, χωρίς να τους δίνει όμως καμιά αναφορά για το πάνε τα χρήματά τους .

Ήρθε κι έδεσε το φασιστικής κοπής υστερόγραφο. Η πρώτη φράση είναι αλήτικη, δε θα πω παραπάνω. «Οι κύριοι του Περισσού», «η κυρία της Εκάλης», πάνε σετ με το «παιδί της Παπαρήγας στο κολέγιο» και τα υπόλοιπα. Το μόνο που βλέπω είναι μια διακαής επιθυμία για πολυτελή δωρεάν αυτοκίνηση (αλλά μάθε και πώς γράφεται το ρημάδι...) Μην ανησυχείτε καλοί μας φίλοι, αν προλάβετε την παγκόσμια επανάσταση, με διαταγή της τότε κομμουνιστικής ηγεσίας θα πηγαίνετε βόλτα με τη Ρολς του Λένιν... Μέχρι τότε καλές δουλειές. Τα χρωστούμενα θα σας αποδωθούν μόλις αυτό είναι δυνατό. Τα μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ συνεισφέρουν εθελοντικά στο κόμμα σύμφωνα με τη δική τους κρίση και για τους δικούς τους λόγους. Ζητάνε ο,τι λογαριασμό γουστάρουν από τους συντρόφους τους και δεν παίρνουν μαθήματα από τις «Μαρίες» αυτού του κόσμου.

Γεράσιμος