Το κίνημα ειρήνης στην πρώτη γραμμή

Ο πόλεμος στο εσωτερικό της Συρίας συνεχίζεται. Ταυτόχρονα, η παρουσία πολεμικών πλοίων του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας εξακολουθούν να αποτελούν απειλή ενός γενικευμένου πολέμου. Το νεότερο στο διπλωματικό πόλεμο που ήδη διεξάγεται είναι η εμφάνιση ως κύριο θέμα της κατοχής μη συμβατικών όπλων (χημικά, βιολογικά) από τη Συρία, από κοντά στο γνωστό πρόσχημα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Ασφαλώς αυτά τα όπλα αποτελούν μέγιστο κίνδυνο για τον πλανήτη. Είναι όμως υποκρισία να ανακινείται αυτό το ζήτημα αποκλειστικά για τη Συρία ή Ιράν από δυο χώρες, ΗΠΑ - Ισραήλ, που όχι μόνο κατέχουν τη δύναμη αυτών των όπλων, αλλά επιπρόσθετα ασκούν ιμπεριαλιστική πολιτική βασισμένη σε αυτά.

Το ζήτημα των μη συμβατικών όπλων αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της διεθνούς πολιτικής με ιδιαίτερη ένταση διεθνών κινητοποιήσεων τη δεκαετία του 1980. Από τότε άλλαξε ο διεθνής πολιτικός χάρτης. Η χώρα που έσερνε το χορό της ειρήνης, η Σοβιετική Ενωση, δεν υπάρχει. Οι εξοπλισμοί κατάντησε να θεωρούνται ως κάτι φυσιολογικό. Ομως, αυτό αποτελεί την επιφάνεια, το φαίνεσθαι της πραγματικότητας. Η εμπειρία των αναμνήσεων της δεκαετίας του 1980 μένει ως υποθήκη τουλάχιστον στα μυαλά και την ψυχή αυτών που πεισματικά επιμένουν στο κίνημα ειρήνης. Γυρνώντας το βλέμμα και τη θύμηση πίσω χρονικά διαπιστώνεται ότι η σημερινή αρματωσιά πυρηνικών, χημικών, βιολογικών κι ό,τι άλλων μη συμβατικών όπλων είναι το φινάλε, ο απόηχος της προηγούμενης εποχής με πρωταγωνίστριες τις ίδιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ο κίνδυνος αυτών των όπλων πολλαπλασιάστηκε. Το μεγάλο βεληνεκές έγινε μεσαίο και μικρό. Η πολεμική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας έδειξε ότι ακόμη και τα πολεμοφόδια όπως τα φυσίγγια των συμβατικών όπλων μπορούν να μην είναι συμβατικά. Καινούργια στρατιωτικά σώματα συγκροτούνται και εκπαιδεύονται στη βάση αυτών των εξοπλισμών.

Τα όρια μεταξύ συμβατικών και μη συμβατικών όπλων έγιναν από δυσδιάκριτα έως ανύπαρκτα. Η πιο εγκληματική σύνθεση οπλικών συστημάτων είναι πραγματικότητα. Οι λαοί φαίνονται δεμένοι χειροπόδαρα στο κυνήγι της ατελείωτης καθημερινότητας των στοιχειωδών οικονομικών προβλημάτων. Ενας αφανής πολεμικός κουρνιαχτός βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια τους. Μια πολεμική σπίθα όπως αυτής της απειλής στη Συρία δύναται να ανάψει τη φωτιά του ολοκαυτώματος. Ο πυρηνικός χειμώνας, η πυρηνική λέπρα θα είναι ο θάνατος του πλανήτη. Απέναντι σε αυτόν τον κίνδυνο, το σύγχρονο φιλειρηνικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα εξοπλισμένο με την τωρινή πραγματικότητα δύναται να γίνει ο φορέας κάθε ανθρώπινου αγώνα. Κάθε ανθρώπινης προσπάθειας για καλύτερη ζωή με ελευθερία και ειρήνη.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ