" Η πληθώρα κεφαλαίου εδώ, έχει σαν συνέπεια την πληθώρα ανέργων, την στασιμότητα, την δυστυχία, την αθλιότητα, και τον αφανισμό λαϊκών μαζών, εκεί "

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος,

«Η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε επικοινωνιακό παροξυσμό, αντιλαμβανόμενη  ότι,  μετά την αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ (τύφλα νάχει ο Ιούλιος Καίσαρ), η κατάσταση αντιστρέφεται (!)», δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος στην  προσπάθειά του  να περιορίσει τις διαρροές και προς τα κόμματα της Αριστεράς (παρ' ότι η κατάσταση αντιστρέφεται), κάλεσε τα κόμματα της Αριστεράς να παρουσιάσουν την πρόταση τους λέγοντας ότι ζητούν κάτι το οποίο είναι πολιτικά και οικονομικά ανέφικτο και πρόσθεσε: «Από την άλλη μεριά, από τη μεριά τόσο της παραδοσιακής και της ανανεωτικής Αριστερής αντιπολίτευσης αλλά και από τη μεριά της υπερσυντηρητικής και ακραίας αντιπολίτευσης, υπάρχει μήπως κάποια εναλλακτική πρόταση; Υπάρχει κάποιο σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση; Υπάρχει κάποια λύση εκτός ευρώ ; Εκτός ευρωζώνης, εκτός ευρωπαϊκής ένωσης; Δεν υπάρχει ούτε από αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι μιας ευρωπαϊκής λύσης αλλά χωρίς κόστος, χωρίς δεσμεύσεις» *

Ο Αντώνης Σαμαράς,
"Σφοδρή κριτική στην Αριστερά, για «πολύ υποκριτική εμμονή» στις γενικές καταγγελίες χωρίς προτάσεις, αλλά για το ότι τα προηγούμενα χρόνια «στήριξε και υπερασπίστηκε, όλα όσα αποτελούν σήμερα τις ''ασθένειες'' της ελληνικής κοινωνίας» άσκησε ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς από τη Βουλή, κατά τη συζήτηση για τον εφαρμοστικό νόμο....Ο πρόεδρος της ΝΔ κατηγόρησε την Αριστερά ότι αν και δεν κυβέρνησε ποτέ, «άσκησε επιρροή και στήριξε καταστάσεις νοσηρές και στρεβλώσεις απίστευτες, που έχουν μεγάλη ευθύνη για εδώ που φτάσαμε...»  Αυτά είπε ο κ. Σαμαράς, στις 28 Φεβρουαρίου 2012.**

Ο Αντώνης Σαμαράς,  επιτέθηκε στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λέγοντας ότι δεν διαπραγματεύτηκε με την τρόικα (καλά αυτός που ήτανε ή σε ποιο μέτρο, που πρότεινε η τρόικα, διαφώνησε;) και επεσήμανε ότι μετά τις εκλογές θα πάρει ισοδύναμα (;) μέτρα και θα προστατεύσει τους χαμηλοσυνταξιούχους και χαμηλόμισθους, (με δυο λόγια, σήμερα - και με τη δική του " φροντίδα"- όλους τους μισθωτούς και συνταξιούχους.  Άραγε από ποιους θα τους προστατεύσει; ) ενώ υπογράμμισε: "Για τα μέτρα του Ιουνίου, ρωτάνε εσείς από που θα κόψετε; (τα μέτρα, μέτρα όμως!!)  Δυο λέξεις. Από περικοπές σπατάλης, όχι οριζόντιες περικοπές και από ισοδύναμα μέτρα. Επαναλαμβάνω ότι είμαστε αντίθετοι σε οριζόντιες περικοπές , μέτρα τα οποία λαμβάνουν μισθούς και συντάξεις, αυτός είναι ο εύκολος τρόπος",  είπε ο κ. Σαμαράς, μιλώντας στο διαγραμματειακό συντονιστικό όργανο της ΝΔ.*
 
"Υπερσυντηρητικής",   "Ακραίας",  "Εναλλακτική", "σχέδιο", "Στρεβλώσεις",  "Περικοπές", "ισοδύναμα", "οριζόντιες" κλπ,  λεξούλες,  δηλαδή σα να λέμε « " Άρμεγε"  "λαγούς"  και "κούρευε"  "χελώνες" !!»

    Ακούς τους πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης, και νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με μαθητούδια, που διαγωνίζονται ποιο θα πει καλύτερα το μάθημά του στον κύριο. Δυο χρόνια τώρα, για να μη πάμε πιο πίσω, αναμασάνε την φθαρμένη  προπαγάνδα, που τους υπαγορεύει το επιτελείο των ιμπεριαλιστών της  ΕΕ.  Κι αν κάνανε λάθη - και ποιος δεν κάνει; - φταίνε και οι άλλοι που δεν τους συγκράτησαν!  Αυτοί,  είναι οι μόνοι που έχουν σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης!! Ότι για αυτούς, δεν υπάρχει ζωή για τους λαούς,  παρά μόνο στην "θερμή κι απάνεμη" αγκαλιά των τοκογλύφων, των εντός και εκτός ευρωζώνης. Είναι οι ίδιοι που  προσπαθούν να ταυτίσουν τις ταξικές δυνάμεις και την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, με τους φασίστες που τρέφουν στην αυλή τους, για τις δύσκολες ώρες, όπως έγινε τελευταία, κοντά στα άλλα, και με την σύσταση της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου.  Και  επειδή ακριβώς, δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός ευρώ και ευρωζώνης, όπως λένε, ο λαός είναι υποχρεωμένος να δεσμευτεί στους τραπεζοβιομήχανους, ότι δέχεται να ζει τόσο, όσο αυτοί θα του επιτρέπουν, γιατί αυτό είναι το πολιτικά και οικονομικά εφικτό.


Όλος αυτός ο "καυγάς" των επικεφαλής, της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τα λόγια του Καρλ Μαρξ :
 "Δεν πρόκειται τώρα πια για το αν είναι αληθινό αυτό ή εκείνο το θεώρημα, μα για το αν είναι ωφέλιμο ή επιζήμιο για το κεφάλαιο... Τη θέση της ανιδιοτελούς έρευνας την πήραν οι πληρωμένοι διαπληκτισμοί των καλαμαράδων, τη θέση της αμερόληπτης έρευνας την πήρε η κακή συνείδηση και η άσχημη πρόθεση της απολογητικής..."
 Και είναι έτσι, γιατί όλος αυτός ο "καυγάς" των επικεφαλής, γίνεται μακριά από τη αναγκαία διέξοδο της κρίσης, εκείνη δηλαδή, την οποία υποδείχνει η οικονομική εξέλιξη. Συνεχίζουν με τις ίδιες ανοησίες του τύπου: "φταίμε και μεις, φταίτε και σεις", τη  στιγμή που όλα τα στοιχεία, των δικών τους στατιστικών υπηρεσιών, δείχνουν ότι η κεφαλαιοκρατική παραγωγή στην ΕΕ, και όχι μόνο, οδηγείται  σε αδιέξοδο.
Ποια θα είναι η συνέπεια του αδιεξόδου;  Η καπιταλιστική παραγωγή δεν μπορεί να μείνει στάσιμη. Πρέπει να συνεχίσει να αυξάνεται και να επεκτείνεται ή πρέπει να πεθάνει.  Και είναι πια φανερό - αυτό δηλαδή  που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας - ότι ανάπτυξη, δεν μπορεί να γίνει  σε συνθήκες  κρίσης υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων.  Η παραγωγή, όχι μόνο δεν αυξάνεται, αλλά τείνει διαρκώς μειούμενη.
  Έτσι, η πληθώρα κεφαλαίου εδώ, έχει σαν συνέπεια την πληθώρα ανέργων, την στασιμότητα, την  δυστυχία, την αθλιότητα, και τον αφανισμό λαϊκών μαζών, εκεί. Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα της καπιταλιστικής παραγωγής.  Προϋπόθεση για την επιβίωσή της, είναι η αναγκαιότητα της συνεχούς επέκτασης.  Αυτή η συνεχής επέκταση,  από δω και πέρα, για λόγους που έχουν εξηγηθεί και που βιώνουμε , γίνεται αδύνατη.  

Έτσι  μέρα με τη μέρα έρχεται πιο κοντά και γίνεται πιο καθαρό στον  λαό, όχι το ψευτοδίλημμα μέσα ή έξω από την ευρωζώνη, αλλά το πραγματικό δίλημμα, που λέει ότι: ή πρέπει να ρημάξει ο λαός, ή να καταργηθεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.  Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα:  Ποιο από τα δύο θα συμβεί;
 Η απάντηση θα δοθεί, για το ένα ή το άλλο, στο πεδίο της μάχης, από την έκβαση της ταξικής πάλης, δηλαδή, από την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων, υπέρ ή κατα του λαού.  Και η ζυγαριά θα γείρει υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, αρκεί ο λαός να πιστέψει στη δύναμή του. Γιατί, ποιος αμφιβάλει γι αυτό, δεν υπάρχει δύναμη που μπορεί ν' αντισταθεί, στην οργανωμένη και ενωμένη σ' ένα  σώμα, εργατική τάξη.

  Στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, ο λαός έχει την δυνατότητα, να στρέψει προς το πραγματικό του συμφέρον την πορεία των εξελίξεων, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις εκείνες, που θα τον οδηγήσουν στην κοινωνική του απελευθέρωση, αρκεί με την ψήφο του, να σηματοδοτήσει την πορεία του, προς την σωστή κατεύθυνση, δηλαδή, στη κατεύθυνση της σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων, με στόχο, την εξάλειψη του συστήματος της μισθωτής εργασίας.

Πηγη