Δεν είναι μυστικό ότι η συνεργασία του ιδιωτικού τομέα με τις ΕΔ έχει προχωρήσει πολύ τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να γίνεται σε ατομικό επίπεδο,αλλά πλέον ο αριθμός εν ενεργεία στρατιωτικών που λόγω οικονομικής ανάγκης υποκύπτουν στον “πειρασμό” μιας δεύτερης και πιο καλοπληρωμένης δουλειάς στον ιδιωτικό τομέα είναι μεγάλος.
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι οι εταιρείες που στήθηκαν τα τελευταία χρόνια και έχουν ως αποστολή την παροχή υπηρεσιών ασφάλειας σε πλοία που πλέουν στ΄ ανοιχτά της Σομαλίας. Οι φήμες ότι άνδρες ειδικών δυνάμεων των ΕΔ συμμετέχουν σε τέτοιου είδους αποστολές είναι έντονες και ουδέποτε έχουν κατηγορηματικά διαψευστεί.
Δεν είναι επίσης μυστικό ότι γνωστός επιχειρηματίας που ασχολείται με το θαλάσσιο τουρισμό είχε συζητήσει με τον τότε ΥΕΘΑ και σήμερα πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ε.Βενιζέλο, το ενδεχόμενο να δίνονται επισήμως μονάδες της ΜΥΚ για την προστασία των ελληνικών πλοίων έναντι κάποιου αντιτίμου. Με απλά λόγια ήθελαν να “νοικιάζουν” τη ΜΥΚ,προφανώς με κόστος μικρότερο απ΄ αυτό που χρεώνουν οι ιδιωτικές εταιρείες. Η ιδέα δεν προχώρησε,αλλά η συζήτηση άνοιξε για τα καλά.
Οι εταιρείες παροχής ασφάλειας πλοίων πάνε εξαιρετικά καλά, έχουν μεγάλα κέρδη,μικρό κόστος και πλέον μετά από νομοθετική ρύθμιση παρέχουν στους πελάτες τους νόμιμα ένοπλους συνοδούς-φρουρούς.
Όλα αυτά θέλοντας και μη φέρνουν στο νου την καθόλου ευχάριστη ιστορία της BlackWater. Θα μπορούσε να συμβεί αυτό στην Ευρώπη και στην Ελλάδα; Ποιος θα το εμποδίσει, ειδικά όταν οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας για τους στρατιωτικούς “βολεύουν” τέτοιου είδους σενάρια;
Ποιος θα μπορούσε να κατηγορήσει έναν στρατιωτικό που βρίσκεται σε απόγνωση αν δεχόταν να συμμετάσχει σε “ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες”; Ποιος μπορεί να κατηγορήσει αυτούς που όπως λένε ήδη συμμετέχουν; Ίσως τελικά η μεθοδευμένη εξαθλίωση των στρατιωτικών να έχει να κάνει και με τέτοιου ειδους σενάρια.
Τρελά κέρδη, μικρό κόστος για τις ανά το κόσμο BlackWater
Η τρέλα των ιδιωτικών στρατών έχει αρχίσει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις παγκοσμίως.
Στα πλαίσια της γενικευμένης στρατηγικής των ιδιωτικοποιήσεων, αυξάνονται πλέον οι ιδιωτικές στρατιωτικές δυνάμεις. Όχι μόνο μέσα από τη μετατροπή των ίδιων των εθνικών στρατών σε μισθοφορικούς, αλλά και με την επέκταση των ιδιωτικών εταιρειών ασφαλείας και σεκιούριτι, που πλέον μεταβάλλονται σε μικρούς στρατούς.
• Στο Ιράκ, 180 εταιρείες χρησιμοποιούσαν 48.000 μισθοφόρους σε ποικίλες επιχειρήσεις, ακόμα και καθαρά πολεμικές, κατά το 2006!
• Οι Βρετανοί μισθοφόροι που συμμετείχαν στον πόλεμο του Ιράκ ήταν πολλές χιλιάδες, περισσότεροι από τους στρατιώτες του βρετανικού στρατού. Η Control Risk Group (CRG) είναι η μεγαλύτερη εταιρεία «ασφαλείας» της Βρετανίας, δημιουργήθηκε πριν 30 χρόνια από τρεις πρώην πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών και απασχολεί 700 άτομα ως μόνιμο προσωπικό.
• Το ίδιο το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ είχε αφιερώσει ένα κονδύλι 1 δισ. $, για πέντε χρόνια, για την προστασία διπλωματών και αξιωματούχων του στο Ιράκ, ενώ η αμερικανική εταιρεία Blackwater εισέπραξε από την αμερικανική κυβέρνηση πάνω από 570 εκατ. $ σε πέντε χρόνια! Η Βlackwater χρησιμοποιούσε τεθωρακισμένα, αεροπλάνα και ελικόπτερα στις επιχειρήσεις της! Οι υπεργολαβίες του στρατού προς τις ιδιωτικές εταιρείες πολλαπλασιάζονται. Οι ίδιες εταιρείες αναλαμβάνουν όλο και περισσότερο τις τηλεπικοινωνίες του στρατού, την ασφάλεια των αεροδρομίων, καθώς και τις «ανακρίσεις», δηλαδή τους βασανισμούς των κρατουμένων.
• Ένα άλλο μεγάλο “πλεονέκτημα” της χρησιμοποίησης των μισθοφόρων (που πληρώνονται από 250 έως χιλιάδες δολάρια την ημέρα) είναι, όπως αναφέρει ο Βρετανός εκπαιδευτής τους Τζων Τζεντς, πως κανένας δεν μιλάει γι’ αυτούς όταν σκοτώνονται. Κι αυτό παρ’ όλο που από το 2003 έως το 2006 έχασαν τη ζωή τους 770 μισθοφόροι και χιλιάδες τραυματίστηκαν βαρύτατα.
Πηγη
Και για να καταλάβουμε καλύτερα τι εστί blackwater: http://www.presstv.ir/detail/235043.html
ΑπάντησηΔιαγραφή