Το άνοιγμα προς τη γνώση

"Το νέο κτίριο της Ακαδημίας Αθηνών θα θυμίζει ανοιχτό βιβλίο..[...].. Ο συμβολισμός πίσω από το σχέδιο έχει άμεση σχέση με το «άνοιγμα προς τη γνώση» και επιδιώκει να δώσει ένα αέρα εκσυγχρονισμού και εξωστρέφειας σε ένα θεσμό που εδώ και δεκαετίες θεωρείται κλειστό κλαμπ διανοουμένων."

Η είδηση είναι αρκετών ημερών, αλλά την θυμήθηκα πάλι σήμερα που διάβαζα  την ανακοίνωση  που εξέδωσε ο σύλλογος εργαζομένων στον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων για τη διάλυση του Οργανισμού στο πλαίσιο της περικοπής εταιρειών του Δημοσίου.

Σε λίγες ώρες ο Ο.Ε.Δ.Β. (Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων) θα αποτελεί παρελθόν, καταργείται οριστικά. Μετά από 75 χρόνια η κουκουβάγια της σοφίας και της αρετής ‘‘πετάει μακριά’’, γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν έχει θέση στη σύγχρονη μνημονιακή εκπαίδευση. Η μόρφωση θα γίνεται πλέον ηλεκτρονικά. Το… Μέλλον είναι μόνο το… ‘‘ ηλεκτρονικό βιβλίο’’ και οι ‘‘διαδραστικοί πίνακες’’. Οι εργαζόμενοι στον Ο.Ε.Δ.Β. που όλα αυτά τα χρόνια εξέδωσαν και διένειμαν τρία δισεκατομμύρια βιβλία σε εκατομμύρια μαθητές, αποχωρούν περήφανοι για τη συμβολή τους στη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος (μέσο κόστος κάθε βιβλίου 0,70 ευρώ), για την απουσία διαφθοράς και διαπλοκής τους, για το ότι κατόρθωσαν να περισώσουν από τον ιδιωτικό φορέα, την ιστορία των σχολικών βιβλίων, δεκαπέντε χιλιάδες πρωτότυπα έργα ζωγραφικής που κοσμούσαν κάποτε τα σχολικά βιβλία (Τσαρούχης, Γκίκας, Γραμματικόπουλος, Τάσος κ.λπ.), τριάντα χιλιάδες (30.000) βιβλία, πολλά σπάνιων εκδόσεων, που αποτελούν πλέον περιουσία του υπουργείου Παιδείας.

Η συνέχεια στο λινκ από πάνω.


Μετά τις τελευταίες εξελίξεις σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, για τις οποίες μιλήσαμε πριν αρκετές μέρες, που αφορούν την κλοπή των αποθεματικών τους μέσω της κομμωτικής οδού (και μάλιστα με μαφιόζικο τρόπο για να θυμίζει ριφιφί) και που θα οδηγήσουν κατά πάσα πιθανότητα σε μείωση των εισακτέων, είναι θλιβερό να ομιλούμε για άνοιγμα προς τη γνώση.

Στην Ελλάδα της φωτοτυπίας, της (δια βίου) μάθησης μέσω σεμιναρίων και της απόκτησης "δεξιοτήτων",  ικανών και αναγκαιων συνθηκών για την απόκτηση ευέλικτης, ανασφάλιστης μισοεργασίας, αν υπάρξει και αυτή -οι άλλοι μετανάστες, φτηνό ευέλικτο επιστημονικό δυναμικό για την αγορά των κραταιών χωρών, με αβέβαιο μέλλον και τις ευχές του κράτους- είναι κοροϊδία να ψάχνουν το κτίριο που θα συμβολίσει το άνοιγμα στην γνώση.

Ποια γνώση?

Προϊόν πολυτελείας από δω και στο εξής. αλλά και για έναν ακόμη σημαντικό λόγο. Στην ζούγκλα που μας οδηγούν, λίγοι θα έχουν διάθεση και δυνατότητα να σταματήσουν μία στιγμή στον αγώνα της επιβίωσης, να κοντοσταθούν για να απαγγείλουν στίχους του Καβάφη. Θα έχουν πιο πιεστικές ανάγκες να καλύψουν. Εξάλλου ο Καβάφης δεν τρώγεται. Το πολύ πολύ να σε ζεστάνει καμιά κρύα νύχτα του χειμώνα. Ως προσάναμμα.

Πάει λοιπόν και η κουκουβάγια, την ρούφηξε η μαύρη τρύπα.
Το πιο εκνευριστικό και χυδαίο, από μεριάς κυβέρνησης, είναι η επίκληση της τεχνολογίας.

Όλα αυτά δηλαδή γίνονται για να μην μας πουν τεχνολογικά αναλφάβητους, όχι επειδή η μαύρη συγκυβέρνηση βουλιάζει το πλοίο, πλιατσικολογώντας ή ρίχνοντας ο,τι θεωρεί απόβαρο στο απύλωτο στόμα του πεινασμένου Κράκεν.

(Φαντάζομαι κάποια στιγμή η τεχνολογία θα αντικαταστήσει εξ ολοκλήρου τα βιβλία με τα ηλεκτρονικά ανάλογά τους. Τα kindle αυτού του κόσμου κερδίζουν σταθερά έδαφος και παρόλο που δεν με ενθουσιάζει καθόλου η ιδέα, αναγνωρίζω τα θετικά που έχουν.
Ωστόσο για τους βιβλιόφιλους η μυρωδιά του βιβλιοπωλείου, αλλά και του ίδιου του βιβλίου όταν το πρωτοανοίγεις είναι αναντικατάστατες. Όπως και το κιτρίνισμα που παθαίνουν με το χρόνο.)

Birth of a Book from Glen Milner on Vimeo.