Γιατί ζητούν άρση του καμποτάζ

Από τον Ριζοσπάστη
διαμέσω Ταξικής Κεφαλονιάς

 

Η «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών ενάντια στην οποία αγωνίζονται οι ναυτεργάτες είναι υπόθεση ζωτικής σημασίας και για τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες των νησιών. Η «απελευθέρωση» που προωθεί η συγκυβέρνηση σημαίνει ότι χάνει η χώρα το δικαίωμα που είχε μέχρι τώρα για την κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών της που έχουν σχέση και με τον αμυντικό της σχεδιασμό, οι θαλάσσιες συγκοινωνίες της να εκτελούνται από πλοία με ελληνική σημαία και με ελληνικά πληρώματα. Δύο από τα βασικά στοιχεία αυτού του δικαιώματος ή «προστατευτισμού» (cabotaz), είναι οι οργανικές συνθέσεις των πλοίων και η δεκάμηνη υποχρεωτική δρομολόγηση και επάνδρωση των πλοίων.

 

Η δεκάμηνη υποχρεωτική επάνδρωση και δρομολόγηση των ακτοπλοϊκών πλοίων αφορά τόσο το δικαίωμα στη δουλειά με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση, την προστασία της ανθρώπινης ζωής, όσο και τη στοιχειώδη ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα και μεταξύ τους. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες είναι ενταγμένες στον αμυντικό σχεδιασμό της χώρας. Σε όλα αυτά βέβαια έχουν βάλει τη σφραγίδα τους οι αγώνες του ναυτεργατικού κινήματος.

 

Οι ανάγκες του πολυεθνικού κεφαλαίου οδήγησαν στον κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης ο οποίος προβλέπει την άρση κάθε προστατευτισμού στις εσωτερικές θαλάσσιες συγκοινωνίες και επί της ουσίας είναι η εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ στη θάλασσα. Αυτό, γίνεται σαφές από τον πρόλογο του κειμένου του Κανονισμού που αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «η ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών πρέπει να εφαρμοστεί στις θαλάσσιες μεταφορές εντός των κρατών - μελών. Της ελευθερίας αυτής πρέπει να επωφεληθούν οι πλοιοκτήτες της Κοινότητας»!

 

Η άρση του καμποτάζ άρχισε να εφαρμόζεται στην ακτοπλοΐα σταδιακά από το 2001 με το νόμο 2932 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία ο κανονισμός 3577, χειροτερεύοντας δραματικά το ήδη σαθρό θεσμικό πλαίσιο στην ακτοπλοΐα. Ενώ από το 2010 εφαρμόστηκε πλήρως στα κρουαζιερόπλοια τα οποία μετατράπηκαν σε πλωτά γκέτο της μαύρης εργασίας.

 

Από τη σταδιακή απελευθέρωση της ακτοπλοΐας τα αποτελέσματα μέχρι τώρα είναι: Αυξήσεις - φωτιά στα εισιτήρια, παροπλισμός του 60% των ακτοπλοϊκών πλοίων κάθε χειμώνα απομονώνοντας νησιά, οι εφοπλιστές αρνούνται να δρομολογήσουν πλοία αν δεν τους συμφέρει και τσεπώνουν χοντρές επιδοτήσεις με την πατέντα των άγονων γραμμών. Με την πλήρη άρση τα αποτελέσματα για ναυτεργάτες και νησιώτες θα γίνουν τουλάχιστον εφιαλτικά.