11 Νοέμβρη 1887 - Σικάγο

Από το Sierra Maestra

Κάθε Πρωτομαγιά θα ξαναζούν

Τους περιμένει η αγχόνη. Ήταν πέντε, αλλά ο Λινγκ σηκώθηκε πιο νωρίς για να πεθάνει βάζοντας ανάμεσα στα δόντια του να σκάσει μια κάψουλα δυναμίτη. Ο Φίσερ ντύνεται χωρίς βιασύνη, σιγοτραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα». Ο Πάρσονς, ο αγκιτάτορας που μεταχειριζόταν το λόγο σαν μαστίγιο ή μαχαίρι, έσφιξε τα χέρια των συντρόφων του πριν τους τα δέσουν πισθάγκωνα οι φρουροί. Ο Ένγκελ, διάσημος για τη σκοπευτική του δεινότητα, ζητά κρασί Πόρτο και τους κάνει όλους να γελάσουν με ένα αστείο. Ο Σπίς, που τόσα έχει γράψει περιγράφοντας την αναρχία σαν την πύλη της ζωής, ετοιμάζεται σιωπηλά να εισέλθει στο θάνατο.

Οι θεατές στην πλατεία του θεάτρου, έχουν καρφώσει την προσοχή τους στο ικρίωμα. Ένα σημάδι, ένας θόρυβος, η παγίδα υποχωρεί... Ήδη, με ένα φριχτό χορό, έχουν πεθάνει γυρίζοντας στον αέρα. 

Ο Χοσέ Μαρτί γράφει το χρονικό της εκτέλεσης των αναρχικών στο Σικάγο. Η εργατική τάξη σ' όλο τον κόσμο θα τους ξαναφέρνει στη ζωή κάθε Πρωτομαγιά. Δεν είναι ακόμα γνωστό, αλλά ο Μαρτί γράφει πάντα σαν να ακούει, όπου λιγότερο το περιμένουν, το κλάμα ενός νεογέννητου. 

 

eduardogaleano.org, Yannis Tsal

Εντουάρντο Γκαλεάνο, Μνήμη της Φωτιάς, Τόμος 2: Τα πρόσωπα και οι μάσκες