«Δεν είμαι παρά ένας τραπεζίτης που κάνει το έργο του Θεού»

Αυτές τις μέρες έχουν την τιμητική τους η «Τριμερής», η Μπίλντερμπεργκ και όλα εκείνα τα κλειστά «κλαμπ» των Ροκφέλερ, των Ρόντσιλντ και των ανά τη Γη κεφαλαιοκρατών.

«Κλαμπ» στα οποία συμμετέχουν κι απ' τα οποία ξεπηδούν διάφοροι «σωτήρες» χωρών, οι οποίοι αναλαμβάνουν κυβερνητικούς, πολιτικούς, επικοινωνιακούς θώκους, για να κάνουν τη δουλειά των «αφεντικών».

Μια δουλειά που κάποιες φορές φαίνεται να βρίσκονται σε αδυναμία να φέρουν σε πέρας οι κλασικοί εκπρόσωποι του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης. Και τότε αναλαμβάνουν οι «τεχνοκράτες»...

«Μα δεν υπάρχει τίποτα το πρωτότυπο ή το μεμπτόν σε όλα αυτά», απαντούν οι «παπαγάλοι» των κυβερνητών του κόσμου.

Η συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων σε συγκεκριμένες «λέσχες» του κεφαλαίου, προσώπων που αναδεκνύονται σε κυβερνητικά πόστα και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα των χωρών τους, δεν πρέπει να συσχετίζεται με τη συμμετοχή σε αυτές τις «λέσχες», τονίζουν και πάλι οι «παπαγάλοι».

«Πρόκειται απλώς - όπως συνηθίζουν να λένε - για την πολιτική δικτύωση που διαθέτουν στα κέντρα λήψης των κυβερνητικών αποφάσεων οι οικονομικά ισχυροί και αυτό συμβαίνει σε όλες τις εποχές και όλα τα καθεστώτα»...

Είναι οι ίδιοι «παπαγάλοι» που βασικό μέρος του «ποιήματος» που έχουν αναλάβει να απαγγέλλουν αφορά και στην αποδόμηση των θεωριών... συνωμοσίας.

Αυτό πάντως που ξεχνούν να συμπληρώσουν είναι ότι αυτή η «πολιτική δικτύωση» των οικονομικά ισχυρών (μονοπώλια, πολυεθνικές, τράπεζες, εφοπλιστικό κεφάλαιο κλπ), που εμφανίζεται σε «όλες» τις εποχές και σε «όλα» τα καθεστώτα, αφορά συγκεκριμένες εποχές και συγκεκριμένα καθεστώτα: Τις εποχές της εκμετάλλευσης και τα καθεστώτα που είναι οικοδομημένα πάνω ακριβώς στο καθεστώς της εκμετάλλευσης.

Εν προκειμένω της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Ενα αποκαλυπτικό παράδειγμα για το τι κρύβεται πίσω από τον όρο «πολιτική δικτύωση»,

που χρησιμοποιείται για να περιγραφεί «κομψά» η εγγενής διαπλοκή μεταξύ κεφαλαίου - αστικού πολιτικού συστήματος και εν γένει αστικού εποικοδομήματος, είναι το ακόλουθο, που - σημειωτέον - δεν αφορά παρά ένα μόνο πρωταγωνιστή, την Goldman Sachs.

Ας δούμε ορισμένους επιφανείς αυτού του κόσμου, μέσα από το κοινό «νήμα» που τους συνδέει. Το κοινό νήμα δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι όλοι τους αποτελούσαν «πρώην» στελέχη της «καλής» αυτής - και καθόλου άγνωστης και στη χώρα μας - τράπεζας:

• Οτμαρ Ισινγκ, επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, διεθνής σύμβουλος της Goldman Sachs.
• Μάριο Ντράγκι, διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, διάδοχος του Τρισέ στην ΕΚΤ, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs International για την Ευρώπη.
• Μάριο Μόντι, επίτροπος της Κομισιόν, ο επόμενος κυβερνήτης της Ιταλίας, σύμβουλος διεθνών υποθέσεων της Goldman Sachs.
• Πίτερ Σάδερλαντ, επίτροπος ανταγωνισμού της ΕΕ, πρόεδρος της GATT, πρόεδρος της Goldman Sachs International.
• Ρομάνο Πρόντι, πρόεδρος της Κομισιόν, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, επικεφαλής του ιταλικού κρατικού ομίλου για τη βιομηχανική ανασυγκρότηση όταν συνέβη το σκάνδαλο της συγχώνευσης μεταξύ της γερμανικής SIEMENS και της ιταλικής STET με τη μεσολάβηση της Goldman Sachs.
• Λόρδος Γκρίφιθς, σύμβουλος της Θάτσερ, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs International.
• Γκάβιν Ντέιβις, πρόεδρος του BBC, στέλεχος της Goldman Sachs, η σύζυγος του οποίου διετέλεσε εξ απορρήτων συνεργάτιδα του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν.
• Ντέιβιντ Κάμερον, πρωθυπουργός της Βρετανίας, ο αναθέτων τη μαζική πώληση εντόκων του βρετανικού Δημοσίου στην Goldman Sachs.
• Τζον Κόρτζιν, κυβερνήτης του Νιου Τζέρσεϊ, πρόεδρος της Goldman Sachs.
• Ρόμπερτ Ρούμπιν, υπουργός Οικονομικών του Κλίντον, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs.
• Τίμοθι Γκάιτνερ, υπουργός Οικονομικών του Ομπάμα, επιλέγει γενικό γραμματέα του υπουργείου τον Μαρκ Πάτερσον, λομπίστα της Goldman Sachs.
• Τζόσουα Μπόλτεν, διευθυντής του γραφείου του Τζορτζ Μπους, ένας από τους πρώην της Goldman Sachs.
• «New York Times», εφημερίδα που εκδίδεται από τον όμιλο που έχει προσλάβει ως σύμβουλο την Goldman Sachs.
• Χένρι Πόλσον, υπουργός Οικονομικών του Μπους, πρόεδρος της Goldman Sachs.
• Σίντνεϊ Γουάινμπεργκ, ταμίας της προεκλογικής εκστρατείας του Αϊζενχάουερ το '52 και το '56, αφεντικό της Goldman Sachs, με δυο πόστα καπαρωμένα από ανθρώπους του στις κυβερνήσεις του Αϊκ, τις θέσεις του υπουργού Οικονομικών και του υπουργού Αμυνας.

Κατόπιν τέτοιας «κληρονομιάς», μάλλον δεν έχει άδικο ο νυν επικεφαλής της Goldman Sachs, ο Λόιντ Μπλανκφέιν, ο άνθρωπος που από το 2006 έως το 2010 εισέπραξε πάνω από 200 εκατ. δολάρια σε μπόνους, να δηλώνει:

«Δεν είμαι παρά ένας τραπεζίτης που κάνει το έργο του Θεού»!

Αλλά μην πάει το μυαλό μας στο κακό.

Αυτά συμβαίνουν αλλού...

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ