Ποτ πουρί μουσικής

Λίγο η επικαιρότητα, λίγο η ψύχρα απόψε που με αρρωσταίνει (για να θυμηθούμε ποιητικά και την εγχώρια μουσική σκηνή) λίγο η διαπίστωση ότι τίποτα  πλέον δεν λειτουργεί σωστά (όχι ότι πριν λειτουργούσε, απλά μάλλον τώρα γίνεται η οριστική διαπίστωση).  Οπότε κάπως έτσι θυμήθηκα αυτό το τραγούδι:

(κρατήστε μόνο το ρεφραιν)

Sometimes I feel like... 

Screaming 

Close my eyes 

It's times like this 

My head goes down 

And the only thing I know 

Is the name of this town 

Is the name of this town

(Αν και όταν τους άκουσα ζωντανά ήταν η σκιά του εαυτού τους, ήταν ωστόσο μία ξεχωριστή εμπειρία, έστω για συναισθηματικούς λόγους)

Τώρα τελευταία κάνω συνέχεια μαύρες σκέψεις. (Join the bandwagon Manny!). Σκέφτομαι μήπως τελικά το ένστικτο αυτοσυντήρησης της ανθρωπότητας είναι άλλος ένας μύθος ή τελοσπάντων κάτι που απώλεσε η ανθρωπότητα έπειτα από αιώνες εξέλιξης. Και κάπου εκεί σιγοτραγουδώ:

(καλά μην το πάρετε στα σοβαρά, λατρεμένο κομμάτι και συναυλιακό απωθημένο το εν λόγω συγκρότημα..) 

Αλλά κάπου εκεί, στο επόμενο συλλαλητήριο, αναθεωρώ. Αυξανόμαστε με ραγδαίους ρυθμούς, λέω στον εαυτό μου. Κάθε φορά είμαστε και περισσότεροι. Ο κόσμος κινητοποιείται. Υπάρχει ελπίδα. Θα    σπάσουμε τις αλυσίδες και θα γίνει η έφοδος στον ουρανό:

(Βαρύ κομμάτι. Όσοι δεν είστε λάτρεις του σκληρού ήχου, προσπεράστε το.)

(η αποκάλυψη του 2009 για μένα! Απίστευτη μπάντα. Ακόμη βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο που έχασα την πρώτη ζωντανή τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους )

Και κάπου εκεί λέω ότι όχι απλά θα διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν, αλλά θα τους πάρουμε..όλα τα λευκά είδη: 

(από τα πιο αεικίνητα συγκροτήματα επί σκηνής. Σταθερή συναυλιακή αξία. Αν έκανα λίστα με τους εκατό καλύτερους δίσκους όλων των εποχών, θα ήταν άνετα στην 20αδα.)

Αλλά επειδή θέλω να σας χαιρετήσω μελωδικά:

(Μπορεί να μην τραγουδά ο Oliva-ο οποίος ανήκει στην Αγία Τριάδα κατά Manny- αλλά και ο Stevens είναι εξίσου φωνάρα. Άλλος ένας δίσκος που θα έμπαινε άνετα στην λίστα που είπαμε πριν. )