Μια διδακτική εμπειρία για το σήμερα (από τον Ριζοσπάστη)
Με αφορμή τη συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ. στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου κεφαλαίου-ΕΕ, μαζί με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, κάποιοι οπορτουνιστές μιλούν για «φασισμό», προασπιζόμενοι την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, συγκαλύπτοντας ότι η εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού είναι εποχή της άκρατης αντίδρασης είτε με κοινοβουλευτικό μανδύα είτε όχι. Αυτή την αντίδραση εκφράζουν τα αστικά κόμματα.
Αυτοί λοιπόν που μιλούν για «φασισμό», συγκαλύπτουν ότι ο Χίτλερ κοινοβουλευτικά πήρε την κυβέρνηση, ότι συνέδραμε και η σοσιαλδημοκρατία σ' αυτό, ότι ο «φασισμός» είναι γέννημα των μονοπωλίων, ότι σε συγκεκριμένες φάσεις εξέλιξης του καπιταλισμού τον επιζητούν γιατί εκτιμούν ότι τα άλλα αστικά κόμματα δεν μπορούν μόνα τους να τους κάνουν τη δουλειά. Επομένως, για την εργατική τάξη, το λαό, ο εχθρός δεν καθορίζεται από τη μορφή του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά από την οργανική του σχέση μ' αυτό που υπηρετεί τα μονοπώλια. Να γιατί στο προσκήνιο της ταξικής πάλης στόχος είναι η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, η κοινωνικοποίησή τους. Η ιστορική εμπειρία της ανόδου του Χίτλερ με κοινοβουλευτικούς όρους στην κυβερνητική εξουσία είναι χρήσιμη για το εργατικό κίνημα και τη στρατηγική του. Αυτή την εμπειρία παρουσιάζουμε σήμερα.
Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης 1929-1933, οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων στη Γερμανία φοβούνταν την ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού κινήματος και το δυνάμωμα της επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η ανησυχία τους μεγάλωνε γιατί το κύρος των παλαιών αστικών κομμάτων - του γερμανικού Λαϊκού, του γερμανικού Δημοκρατικού, του βαυαρικού Λαϊκού και άλλων - έπεφτε συνεχώς στις εργατικές συνειδήσεις. Ταυτόχρονα, έπεφτε και η επιρροή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Οι εργάτες έδειχναν ολοένα και πιο μεγάλη δυσαρέσκεια, γιατί οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας ψήφιζαν έκτακτα διατάγματα και αντιδραστικά μέτρα ενάντια στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα.
Το
κόμμα του Χίτλερ, το «εθνικοσοσιαλιστικό γερμανικό εργατικό κόμμα»,
έτσι ονομαζόταν, ανέπτυξε μια πλατιά αδίσταχτη δημαγωγία. Οι Γερμανοί
εθνικοσοσιαλιστές δήλωναν πως όλα τα δεινά των εργαζομένων της Γερμανίας
τα προκαλούσε η Συνθήκη των Βερσαλιών (συνθήκη που υπογράφτηκε με
βαρείς όρους για τη Γερμανία μετά την ήττα της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο)
και υπόσχονταν μόλις πάρουν την εξουσία να καταργήσουν αμέσως τη
Συνθήκη των Βερσαλιών και τους περιορισμούς που σχετίζονταν με τους
εξοπλισμούς, να αγωνιστούν για να ξαναπάρει η Γερμανία τα εδάφη που είχε
χάσει ύστερα από τον παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918 και να αποκτήσει
καινούρια εδάφη.
Δηλαδή υπόσχονταν να ανοίξει δρόμους κερδοφορίας των μονοπωλίων της Γερμανίας, η δράση των οποίων περιοριζόταν από τη μεταπολεμική κατάσταση που διαμόρφωσε σε βάρος τους η ήττα από τον πόλεμο. Και μέσα απ' αυτή την προοπτική θα έλυνε και προβλήματα των εργαζομένων, του λαού. Ετσι υπόσχονταν στους ανέργους εργασία και αύξηση των βοηθημάτων, στους εργάτες μεγαλύτερα μεροκάματα και καλυτέρευση των όρων εργασίας, στους μικροαγρότες την κατάργηση των ενοικίων για τη γη, των χρεών και τη χορήγηση επιχορηγήσεων, στους μικρεμπόρους και στους επαγγελματοβιοτέχνες μείωση των φόρων και χορήγηση πιστώσεων με χαμηλό τόκο, στους πληγέντες από τον πληθωρισμό οικονομική αποζημίωση, στους πρώην αξιωματικούς τη δημιουργία καινούριου στρατού και την εφαρμογή της ρεβανσιστικής ιδέας.
Ετσι, ενώ στις εκλογές για το Ράιχσταγκ του Μάη 1928, συγκέντρωσε μόλις το 2,6% των ψήφων, δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1930 τα ποσοστά τους εκτοξεύονται στο 18,3%, συγκεντρώνοντας 6,4 εκατ. ψήφους, και 107 βουλευτές με επικεφαλής τον Γκέρινγκ. Τα παλαιά αστικά κόμματα και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έχασαν πολλές ψήφους. Το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκέντρωσε 4.590.000 ψήφους. Ετσι, τα αποτελέσματα των εκλογών από το ένα μέρος έδειχναν τη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων γύρω από το Κομμουνιστικό Κόμμα και από το άλλο, τη συνένωση των αντιδραστικών στοιχείων γύρω από το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα.
Τα μονοπώλια και ο Χίτλερ
Στις 27 Γενάρη του 1932 σε μυστική συγκέντρωση που έγινε στο Ντίσελντορφ με τη συμμετοχή τριακοσίων εκπροσώπων των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου, ο Χίτλερ ανέπτυξε το πρόγραμμα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και υποσχέθηκε «να ξεριζώσει το μαρξισμό στη Γερμανία». Οι μονοπωλιακοί κύκλοι δυνάμωσαν την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση των χιτλερικών.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα στις 28 Γενάρη του 1932 σε μήνυμα «Προς τους εργάτες της Γερμανίας και τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού» τόνιζε πως το φλέγον ζήτημα είναι η δημιουργία ενιαίου εργατικού μετώπου και καλούσε σε ενεργό αγώνα εναντίον της μείωσης του μεροκάματου, των έκτακτων φόρων, για να αποκατασταθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες και για να οργανωθούν στα εργοστάσια και στις συνοικίες ομάδες ένοπλης αυτοάμυνας που να αποκρούουν τις φασιστικές τρομοκρατικές συμμορίες.
Σημαντικό
ρόλο στην άνοδο του Χίτλερ έπαιξαν επίσης τα μονοπώλια των ΗΠΑ και της
Αγγλίας και οι κυβερνήσεις τους. Οι τράπεζες και τα άλλα μονοπώλια των
ΗΠΑ και της Αγγλίας επένδυσαν δισεκατομμύρια δολάρια στην ανόρθωση του
δυναμικού της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας έχοντας υπόψη να
χρησιμοποιήσουν τη χώρα αυτή στον αγώνα εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης.
Οι μεγάλοι Αμερικανοί ιδιοκτήτες μονοπωλίων, όπως ο Μόργκαν, ο Ντιπόν, ο
Ροκφέλερ και άλλοι, αρκετά χρόνια ενίσχυαν το χιτλερικό κόμμα. Επίσης
τα αμερικανικά μονοπώλια, όπως η Ford, η General Motors (μέσω της
θυγατρικής της Opel και όχι μόνο), η General Electric, η Standard Oil, η
IBM, η ΙΤΤ , η Τράπεζα Chase Manhattan και πολλοί άλλοι, έκαναν
τεράστιες επενδύσεις, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.
Την άνοιξη του 1932 έγιναν προεδρικές εκλογές. Υποψήφιος προτάθηκε πάλι ο Χίντενμπουργκ. Οι σοσιαλδημοκράτες τον υποστήριξαν δηλώνοντας πως η εκλογή του Χίντενμπουργκ θα σώσει τάχα τη χώρααπό το φασισμό. Οι φασίστες είχαν υποψήφιο τον Χίτλερ και το γερμανικό εθνικό λαϊκό κόμμα τον Ντίστερμπεργκ. Υποψήφιος του κομμουνιστικού κόμματος ήταν ο Ερν. Τέλμαν. Οι κομμουνιστές κατέβηκαν στις εκλογές με το σύνθημα: «Οποιος ψηφίζει Χίτλερ ψηφίζει πόλεμο!». Επειδή κανένας υποψήφιος δε συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία, γι' αυτό στις 10 Απρίλη έγιναν πάλι εκλογές. Εκλέχτηκε ο υποψήφιος που στήριζε η σοσιαλδημοκρατία, ο Χίντενμπουργκ.
Με πρόταση του Χίντενμπουργκ στις 30 Μάη, η κυβέρνηση του Μπρούνιγκ παραιτήθηκε. Την καινούρια κυβέρνηση τη σχημάτισε ο Φραντς φον Πάπεν, που αύξησε πρώτα πρώτα τη φορολογία και μείωσε δραστικά τα κονδύλια για την κοινωνική ασφάλιση. Ταυτόχρονα οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων επιχορηγήθηκαν με εκατομμύρια μάρκα. Τον Ιούλη του 1932 η κυβέρνηση του φον Πάπεν διέλυσε το Ράιχσταγκ και κατάργησε τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Πρωσίας.
Η στάση της σοσιαλδημοκρατίας και η εκλογική άνοδος των εθνικοσοσιαλιστών
Το Κομμουνιστικό Κόμμα παίρνοντας υπόψη την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, πρότεινε στην ηγεσία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος να κηρυχθεί γενική απεργία διαμαρτυρίας. Αλλά οι ηγέτες των σοσιαλδημοκρατών απέρριψαν την πρόταση των κομμουνιστών και μάλιστα τους κατηγόρησαν για «πρόκληση». Οι σοσιαλδημοκράτες ματαίωναν με όλα τα μέσα κάθε εκδήλωση επαναστατικής πρωτοβουλίας των μαζών.
Αλλωστε στο συνέδριο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, που έγινε στη Λιψία το 1931, ένας απ' τους ηγέτες της, ο Φ. Ταρνόφ, δήλωσε ανοιχτά: «Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι... να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι». «Είναι αυτονόητο - έγραφε ο ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο γερμανικό Ράιχσταγκ Ε. Χάιλμαν - ότι όλη η σοσιαλδημοκρατία εργάζεται για ν' αποτρέψει την κατάρρευση του καπιταλισμού».
Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέτρεπαν τους εργάτες από τις απεργίες, έριξαν μάλιστα και το σύνθημα: Στις συνθήκες της κρίσης είναι εγκληματικό να διεξάγονται απεργίες, γιατί αυτό οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη μείωση της παραγωγής. Υποστηρίζοντας τα αντιδραστικά αντεργατικά μέτρα των αστικών κυβερνήσεων, δήλωναν ότι αυτό πρέπει να γίνει εν ονόματι του «μικρότερου κακού», δηλαδή για να αποτραπεί ο φασισμός ή ο «ριζοσπαστισμός από τα αριστερά». Στην πραγματικότητα, όμως, η γραμμή συνεργασίας με την αστική τάξη οδηγούσε από τη μια παραχώρηση στην αντίδραση στην άλλη, στην παραίτηση από τον αποφασιστικό αγώνα κατά της επίθεσης του φασισμού, στρώνοντας ουσιαστικά το δρόμο για την επιβολή του.
Στις εκλογές για καινούριο Ράιχσταγκ που έγιναν στις 31 Ιούλη, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ πήρε 13,7 εκατ. ψήφους και έβγαλε 230 βουλευτές. Τα πιο πολλά από τα παλαιά αστικά κόμματα είχαν μεγάλες απώλειες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παρά την τρομοκρατία, συγκέντρωσε 5,3 εκατ. ψήφους και πήρε 89 έδρες και το σοσιαλδημοκρατικό 8 εκατ. περίπου ψήφους και 133 έδρες. Οι χιτλερικοί διεκδίκησαν να τους δοθεί η κυβερνητική εξουσία.
Το Νοέμβρη του 1932 έγιναν καινούριες βουλευτικές εκλογές που έδειξαν πως το κομμουνιστικό κόμμα είχε αυξήσει ακόμη πιο πολύ την επιρροή του. Πήρε 6 εκατ. περίπου ψήφους. Οι κομμουνιστές και οι σοσιαλδημοκράτες είχαν τώρα μαζί στο Ράιχσταγκ 221 έδρες, ενώ το κόμμα του Χίτλερ είχε χάσει 2 εκατ. ψήφους και οι έδρες του από 230 περιορίστηκαν σε 196. Οι εθνικοσοσιαλιστές έχασαν και στις εκλογές για τα τοπικά όργανα αυτοδιοίκησης.
Τα μονοπώλια «επεμβαίνουν»
Η κυβέρνηση του Πάπεν δεν κατόρθωσε να εξασθενίσει το ταξικό εργατικό κίνημα και γι' αυτό πολλοί ιδιοκτήτες των μονοπωλίων ήθελαν τον Χίτλερ στην κυβέρνηση. Ετσι το Νοέμβρη, μια ομάδα βιομήχανοι και τραπεζίτες υπέβαλαν στον πρόεδρο Χίντενμπουργκ, ένα υπόμνημα και ζητούσαν να τον διορίσει καγκελάριο του Ράιχ.
Στις 17 Νοέμβρη ο Πάπεν παραιτήθηκε και καγκελάριος έγινε ο στρατηγός Σλάιχερ που γι' αυτόν ο Ερν. Τέλμαν είπε πως η κυβέρνησή του θα παίξει το ρόλο «μιας κυβέρνησης με ψεύτικους κοινωνικούς ελιγμούς και ψεύτικο κατευνασμό». Ο Σλάιχερ πραγματικά κατάργησε μερικά από τα πιο μισητά έκτακτα διατάγματα του Πάπεν, αλλά δεν πέτυχε να εκτονώσει το εργατικό, λαϊκό κίνημα. Τις πρώτες μέρες του Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν οι ιδιοκτήτες μονοπωλίων, Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν και Σρέντερ με τον Πάπεν, τον Χούγκεμπεργκ και τον Χίτλερ. Στη συνάντηση αυτή λύθηκε οριστικά το πρόβλημα της παράδοσης της εξουσίας στον Χίτλερ.
Στις 22 Γενάρη οι χιτλερικοί οργάνωσαν με την ανοχή της αστυνομίας μια προκλητική διαδήλωση μπροστά στα κεντρικά γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σε απάντηση 150.000 εργάτες του Βερολίνου με επικεφαλής τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ε. Τέλμαν, Β. Ούλμπριχτ, Ι. Σέερ και Φ. Φλόριν, πέρασαν στις 29 Γενάρη τους δρόμους του Βερολίνου διαδηλώνοντας πως είναι έτοιμοι να αποκρούσουν τους φασίστες. Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος πρότεινε στους ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας κοινή δράση εναντίον των χιτλερικών, αλλά οι σοσιαλδημοκράτες αρνήθηκαν.
Στις 30 Γενάρη του 1933 ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ διόρισε τον Χίτλερ καγκελάριο. Ο Πάπεν έγινε αντικαγκελάριος.
Ο Χίτλερ, μόλις έγινε καγκελάριος, σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου όπου πήραν μέρος ο Πάπεν, ο Νόιρατ, ο Φρικ και ο Γκέριγκ, πρότεινε να χτυπηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Χίτλερ δήλωσε: «Μπορούμε, αφού συντρίψουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα, να περιορίσουμε τον αριθμό των ψήφων του στο Ράιχσταγ και έτσι να πάρουμε εκεί την πλειοψηφία».
Στις 20 Φεβρουαρίου 1933, λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933, μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Πρόεδρο της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντή της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 Υπουργό Οικονομικών των Ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο. Στη συνάντηση αυτή ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των Ναζί να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας, να διαλύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα, να κτυπήσουν κάθε αντιπολίτευση με βία και να αποκαταστήσουν τη δύναμη της Βέρμαχτ. Είπε μάλιστα πως «οι εκλογές της 5ης Μαρτίου θα είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα χρόνια, ίσως μάλιστα και για τα επόμενα εκατό χρόνια». Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας Alfried Krupp A.G., και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων, τέσσερα ηγετικά στελέχη της I. G. Farben, ενός εκ των μεγαλυτέρων μονοπωλίων χημικών στον κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι.
Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των Ναζί στις επερχόμενες εκλογές του Μάρτη 1933, ύψους 3.000.000 μάρκων.
Η δράση των κομμουνιστών
Αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του Χίτλερ στην καγκελαρία, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος κάλεσε τους ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και των συνδικαλιστικών οργανώσεων να κηρύξουν γενική απεργία με συνθήματα: «Ολοι στο πεζοδρόμιο!», «Να κλείσουν τα εργοστάσια!», «Στην επίθεση των αιμοβόρων φασιστικών σκυλιών να απαντήσουμε αμέσως με απεργία, με μαζική απεργία, με γενική απεργία!». Στην πρόταση αυτή οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας αντιπαρέθεταν ότι ο Χίτλερ ανέβηκε νόμιμα στην εξουσία, πράγματι έτσι ήταν με βάση την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, και πως το προλεταριάτο δεν πρέπει «να σπαταλήσει πρόωρα το μπαρούτι της γενικής απεργίας».
Τη νύχτα 26 προς τις 27 Φλεβάρη οι χιτλερικοί έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής αυτής της προβοκάτσιας, ήταν ο Γκέρινγκ. Αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος μπροστά σε ένα στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ. «Ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρει πραγματικά το Ράιχσταγκ», είπε ο Γκέρινγκ, «είμαι εγώ, γιατί εγώ έβαλα φωτιά σ' αυτό». Οι χιτλερικοί χρησιμοποιώντας τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ σαν πρόσχημα έκαναν μαζικές συλλήψεις κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, με βάση καταλόγους που ήταν έτοιμοι από πριν. Περισσότερα από 10 χιλιάδες άτομα ρίχτηκαν στις φυλακές. Είναι γνωστή στην ιστορία η προσπάθεια να ενοχοποιήσουν την Κομμουνιστική Διεθνή για τη φωτιά στο Ράιχσταγκ και οι δίκες των Δημητρώφ, Ποπόφ, Τάνεφ, Τόργκλερ.
Στις 27 Φλεβάρη ο Ερν. Τέλμαν με ανοιχτό γράμμα προς όλους τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες και τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, έκανε έκκληση για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου. «Αν αγωνιστούμε ενωμένοι», έλεγε το γράμμα, «θα είμαστε ανίκητοι». Την 1η Μάρτη το Κομμουνιστικό Κόμμα έστειλε στην ηγεσία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και στη Γενική Ενωση των γερμανικών συνδικαλιστικών οργανώσεων ακόμη ένα γράμμα, όπου πρότεινε να κηρυχθεί γενική πολιτική απεργία εναντίον της φασιστικής δικτατορίας. Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέρριψαν και αυτή την πρόταση των κομμουνιστών.
Στις εκλογές του Μάρτη του 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ πήρε το 43,9% των ψήφων και την πλειοψηφία στη Βουλή.
Πηγή
Παγκόσμια Ιστορία της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, τόμος Θ1-Θ2, εκδόσεις «Μέλισσα».
Αυτοί λοιπόν που μιλούν για «φασισμό», συγκαλύπτουν ότι ο Χίτλερ κοινοβουλευτικά πήρε την κυβέρνηση, ότι συνέδραμε και η σοσιαλδημοκρατία σ' αυτό, ότι ο «φασισμός» είναι γέννημα των μονοπωλίων, ότι σε συγκεκριμένες φάσεις εξέλιξης του καπιταλισμού τον επιζητούν γιατί εκτιμούν ότι τα άλλα αστικά κόμματα δεν μπορούν μόνα τους να τους κάνουν τη δουλειά. Επομένως, για την εργατική τάξη, το λαό, ο εχθρός δεν καθορίζεται από τη μορφή του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά από την οργανική του σχέση μ' αυτό που υπηρετεί τα μονοπώλια. Να γιατί στο προσκήνιο της ταξικής πάλης στόχος είναι η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, η κοινωνικοποίησή τους. Η ιστορική εμπειρία της ανόδου του Χίτλερ με κοινοβουλευτικούς όρους στην κυβερνητική εξουσία είναι χρήσιμη για το εργατικό κίνημα και τη στρατηγική του. Αυτή την εμπειρία παρουσιάζουμε σήμερα.
Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης 1929-1933, οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων στη Γερμανία φοβούνταν την ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού κινήματος και το δυνάμωμα της επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η ανησυχία τους μεγάλωνε γιατί το κύρος των παλαιών αστικών κομμάτων - του γερμανικού Λαϊκού, του γερμανικού Δημοκρατικού, του βαυαρικού Λαϊκού και άλλων - έπεφτε συνεχώς στις εργατικές συνειδήσεις. Ταυτόχρονα, έπεφτε και η επιρροή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Οι εργάτες έδειχναν ολοένα και πιο μεγάλη δυσαρέσκεια, γιατί οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας ψήφιζαν έκτακτα διατάγματα και αντιδραστικά μέτρα ενάντια στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα.
 |
| Η ομοιογένεια στη δράση στη ναζιστική Γερμανία: Εκπρόσωποι της Εκκλησίας χαιρετούν φασιστικά. Στα δεξιά, ο υπουργός Προπαγάνδας Γκαίμπελς |
Δηλαδή υπόσχονταν να ανοίξει δρόμους κερδοφορίας των μονοπωλίων της Γερμανίας, η δράση των οποίων περιοριζόταν από τη μεταπολεμική κατάσταση που διαμόρφωσε σε βάρος τους η ήττα από τον πόλεμο. Και μέσα απ' αυτή την προοπτική θα έλυνε και προβλήματα των εργαζομένων, του λαού. Ετσι υπόσχονταν στους ανέργους εργασία και αύξηση των βοηθημάτων, στους εργάτες μεγαλύτερα μεροκάματα και καλυτέρευση των όρων εργασίας, στους μικροαγρότες την κατάργηση των ενοικίων για τη γη, των χρεών και τη χορήγηση επιχορηγήσεων, στους μικρεμπόρους και στους επαγγελματοβιοτέχνες μείωση των φόρων και χορήγηση πιστώσεων με χαμηλό τόκο, στους πληγέντες από τον πληθωρισμό οικονομική αποζημίωση, στους πρώην αξιωματικούς τη δημιουργία καινούριου στρατού και την εφαρμογή της ρεβανσιστικής ιδέας.
Ετσι, ενώ στις εκλογές για το Ράιχσταγκ του Μάη 1928, συγκέντρωσε μόλις το 2,6% των ψήφων, δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1930 τα ποσοστά τους εκτοξεύονται στο 18,3%, συγκεντρώνοντας 6,4 εκατ. ψήφους, και 107 βουλευτές με επικεφαλής τον Γκέρινγκ. Τα παλαιά αστικά κόμματα και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έχασαν πολλές ψήφους. Το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκέντρωσε 4.590.000 ψήφους. Ετσι, τα αποτελέσματα των εκλογών από το ένα μέρος έδειχναν τη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων γύρω από το Κομμουνιστικό Κόμμα και από το άλλο, τη συνένωση των αντιδραστικών στοιχείων γύρω από το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα.
Τα μονοπώλια και ο Χίτλερ
Στις 27 Γενάρη του 1932 σε μυστική συγκέντρωση που έγινε στο Ντίσελντορφ με τη συμμετοχή τριακοσίων εκπροσώπων των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου, ο Χίτλερ ανέπτυξε το πρόγραμμα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και υποσχέθηκε «να ξεριζώσει το μαρξισμό στη Γερμανία». Οι μονοπωλιακοί κύκλοι δυνάμωσαν την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση των χιτλερικών.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα στις 28 Γενάρη του 1932 σε μήνυμα «Προς τους εργάτες της Γερμανίας και τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού» τόνιζε πως το φλέγον ζήτημα είναι η δημιουργία ενιαίου εργατικού μετώπου και καλούσε σε ενεργό αγώνα εναντίον της μείωσης του μεροκάματου, των έκτακτων φόρων, για να αποκατασταθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες και για να οργανωθούν στα εργοστάσια και στις συνοικίες ομάδες ένοπλης αυτοάμυνας που να αποκρούουν τις φασιστικές τρομοκρατικές συμμορίες.
 |
| Ανοιξη του 1932, προεδρικές εκλογές στη Γερμανία, υποψήφιος προτάθηκε πάλι ο Χίντενμπουργκ. Η αφίσα του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος γράφει: «Ενάντια στο αντιδραστικό πρόγραμμα του Χίντενμπουργκ της μπουρζουαζίας. Ψηφίστε ταξικά το κόκκινο προλεταριακό ταξικό μέτωπο. Ψηφίστε κόκκινο. Ψηφίστε Τέλμαν» |
Την άνοιξη του 1932 έγιναν προεδρικές εκλογές. Υποψήφιος προτάθηκε πάλι ο Χίντενμπουργκ. Οι σοσιαλδημοκράτες τον υποστήριξαν δηλώνοντας πως η εκλογή του Χίντενμπουργκ θα σώσει τάχα τη χώρααπό το φασισμό. Οι φασίστες είχαν υποψήφιο τον Χίτλερ και το γερμανικό εθνικό λαϊκό κόμμα τον Ντίστερμπεργκ. Υποψήφιος του κομμουνιστικού κόμματος ήταν ο Ερν. Τέλμαν. Οι κομμουνιστές κατέβηκαν στις εκλογές με το σύνθημα: «Οποιος ψηφίζει Χίτλερ ψηφίζει πόλεμο!». Επειδή κανένας υποψήφιος δε συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία, γι' αυτό στις 10 Απρίλη έγιναν πάλι εκλογές. Εκλέχτηκε ο υποψήφιος που στήριζε η σοσιαλδημοκρατία, ο Χίντενμπουργκ.
Με πρόταση του Χίντενμπουργκ στις 30 Μάη, η κυβέρνηση του Μπρούνιγκ παραιτήθηκε. Την καινούρια κυβέρνηση τη σχημάτισε ο Φραντς φον Πάπεν, που αύξησε πρώτα πρώτα τη φορολογία και μείωσε δραστικά τα κονδύλια για την κοινωνική ασφάλιση. Ταυτόχρονα οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων επιχορηγήθηκαν με εκατομμύρια μάρκα. Τον Ιούλη του 1932 η κυβέρνηση του φον Πάπεν διέλυσε το Ράιχσταγκ και κατάργησε τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Πρωσίας.
Η στάση της σοσιαλδημοκρατίας και η εκλογική άνοδος των εθνικοσοσιαλιστών
Το Κομμουνιστικό Κόμμα παίρνοντας υπόψη την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, πρότεινε στην ηγεσία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος να κηρυχθεί γενική απεργία διαμαρτυρίας. Αλλά οι ηγέτες των σοσιαλδημοκρατών απέρριψαν την πρόταση των κομμουνιστών και μάλιστα τους κατηγόρησαν για «πρόκληση». Οι σοσιαλδημοκράτες ματαίωναν με όλα τα μέσα κάθε εκδήλωση επαναστατικής πρωτοβουλίας των μαζών.
Αλλωστε στο συνέδριο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, που έγινε στη Λιψία το 1931, ένας απ' τους ηγέτες της, ο Φ. Ταρνόφ, δήλωσε ανοιχτά: «Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι... να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι». «Είναι αυτονόητο - έγραφε ο ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο γερμανικό Ράιχσταγκ Ε. Χάιλμαν - ότι όλη η σοσιαλδημοκρατία εργάζεται για ν' αποτρέψει την κατάρρευση του καπιταλισμού».
Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέτρεπαν τους εργάτες από τις απεργίες, έριξαν μάλιστα και το σύνθημα: Στις συνθήκες της κρίσης είναι εγκληματικό να διεξάγονται απεργίες, γιατί αυτό οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη μείωση της παραγωγής. Υποστηρίζοντας τα αντιδραστικά αντεργατικά μέτρα των αστικών κυβερνήσεων, δήλωναν ότι αυτό πρέπει να γίνει εν ονόματι του «μικρότερου κακού», δηλαδή για να αποτραπεί ο φασισμός ή ο «ριζοσπαστισμός από τα αριστερά». Στην πραγματικότητα, όμως, η γραμμή συνεργασίας με την αστική τάξη οδηγούσε από τη μια παραχώρηση στην αντίδραση στην άλλη, στην παραίτηση από τον αποφασιστικό αγώνα κατά της επίθεσης του φασισμού, στρώνοντας ουσιαστικά το δρόμο για την επιβολή του.
Στις εκλογές για καινούριο Ράιχσταγκ που έγιναν στις 31 Ιούλη, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ πήρε 13,7 εκατ. ψήφους και έβγαλε 230 βουλευτές. Τα πιο πολλά από τα παλαιά αστικά κόμματα είχαν μεγάλες απώλειες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παρά την τρομοκρατία, συγκέντρωσε 5,3 εκατ. ψήφους και πήρε 89 έδρες και το σοσιαλδημοκρατικό 8 εκατ. περίπου ψήφους και 133 έδρες. Οι χιτλερικοί διεκδίκησαν να τους δοθεί η κυβερνητική εξουσία.
Το Νοέμβρη του 1932 έγιναν καινούριες βουλευτικές εκλογές που έδειξαν πως το κομμουνιστικό κόμμα είχε αυξήσει ακόμη πιο πολύ την επιρροή του. Πήρε 6 εκατ. περίπου ψήφους. Οι κομμουνιστές και οι σοσιαλδημοκράτες είχαν τώρα μαζί στο Ράιχσταγκ 221 έδρες, ενώ το κόμμα του Χίτλερ είχε χάσει 2 εκατ. ψήφους και οι έδρες του από 230 περιορίστηκαν σε 196. Οι εθνικοσοσιαλιστές έχασαν και στις εκλογές για τα τοπικά όργανα αυτοδιοίκησης.
Τα μονοπώλια «επεμβαίνουν»
Η κυβέρνηση του Πάπεν δεν κατόρθωσε να εξασθενίσει το ταξικό εργατικό κίνημα και γι' αυτό πολλοί ιδιοκτήτες των μονοπωλίων ήθελαν τον Χίτλερ στην κυβέρνηση. Ετσι το Νοέμβρη, μια ομάδα βιομήχανοι και τραπεζίτες υπέβαλαν στον πρόεδρο Χίντενμπουργκ, ένα υπόμνημα και ζητούσαν να τον διορίσει καγκελάριο του Ράιχ.
Στις 17 Νοέμβρη ο Πάπεν παραιτήθηκε και καγκελάριος έγινε ο στρατηγός Σλάιχερ που γι' αυτόν ο Ερν. Τέλμαν είπε πως η κυβέρνησή του θα παίξει το ρόλο «μιας κυβέρνησης με ψεύτικους κοινωνικούς ελιγμούς και ψεύτικο κατευνασμό». Ο Σλάιχερ πραγματικά κατάργησε μερικά από τα πιο μισητά έκτακτα διατάγματα του Πάπεν, αλλά δεν πέτυχε να εκτονώσει το εργατικό, λαϊκό κίνημα. Τις πρώτες μέρες του Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν οι ιδιοκτήτες μονοπωλίων, Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν και Σρέντερ με τον Πάπεν, τον Χούγκεμπεργκ και τον Χίτλερ. Στη συνάντηση αυτή λύθηκε οριστικά το πρόβλημα της παράδοσης της εξουσίας στον Χίτλερ.
Στις 22 Γενάρη οι χιτλερικοί οργάνωσαν με την ανοχή της αστυνομίας μια προκλητική διαδήλωση μπροστά στα κεντρικά γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σε απάντηση 150.000 εργάτες του Βερολίνου με επικεφαλής τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ε. Τέλμαν, Β. Ούλμπριχτ, Ι. Σέερ και Φ. Φλόριν, πέρασαν στις 29 Γενάρη τους δρόμους του Βερολίνου διαδηλώνοντας πως είναι έτοιμοι να αποκρούσουν τους φασίστες. Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος πρότεινε στους ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας κοινή δράση εναντίον των χιτλερικών, αλλά οι σοσιαλδημοκράτες αρνήθηκαν.
Στις 30 Γενάρη του 1933 ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ διόρισε τον Χίτλερ καγκελάριο. Ο Πάπεν έγινε αντικαγκελάριος.
Ο Χίτλερ, μόλις έγινε καγκελάριος, σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου όπου πήραν μέρος ο Πάπεν, ο Νόιρατ, ο Φρικ και ο Γκέριγκ, πρότεινε να χτυπηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Χίτλερ δήλωσε: «Μπορούμε, αφού συντρίψουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα, να περιορίσουμε τον αριθμό των ψήφων του στο Ράιχσταγ και έτσι να πάρουμε εκεί την πλειοψηφία».
Στις 20 Φεβρουαρίου 1933, λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933, μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Πρόεδρο της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντή της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 Υπουργό Οικονομικών των Ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο. Στη συνάντηση αυτή ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των Ναζί να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας, να διαλύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα, να κτυπήσουν κάθε αντιπολίτευση με βία και να αποκαταστήσουν τη δύναμη της Βέρμαχτ. Είπε μάλιστα πως «οι εκλογές της 5ης Μαρτίου θα είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα χρόνια, ίσως μάλιστα και για τα επόμενα εκατό χρόνια». Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας Alfried Krupp A.G., και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων, τέσσερα ηγετικά στελέχη της I. G. Farben, ενός εκ των μεγαλυτέρων μονοπωλίων χημικών στον κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι.
Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των Ναζί στις επερχόμενες εκλογές του Μάρτη 1933, ύψους 3.000.000 μάρκων.
Η δράση των κομμουνιστών
Αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του Χίτλερ στην καγκελαρία, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος κάλεσε τους ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και των συνδικαλιστικών οργανώσεων να κηρύξουν γενική απεργία με συνθήματα: «Ολοι στο πεζοδρόμιο!», «Να κλείσουν τα εργοστάσια!», «Στην επίθεση των αιμοβόρων φασιστικών σκυλιών να απαντήσουμε αμέσως με απεργία, με μαζική απεργία, με γενική απεργία!». Στην πρόταση αυτή οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας αντιπαρέθεταν ότι ο Χίτλερ ανέβηκε νόμιμα στην εξουσία, πράγματι έτσι ήταν με βάση την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, και πως το προλεταριάτο δεν πρέπει «να σπαταλήσει πρόωρα το μπαρούτι της γενικής απεργίας».
 |
| Τη νύχτα 26 προς 27 Φλεβάρη 1933 οι χιτλερικοί έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής αυτής της προβοκάτσιας ήταν ο Γκέρινγκ. Αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος μπροστά σε ένα στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ |
Τη νύχτα 26 προς τις 27 Φλεβάρη οι χιτλερικοί έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής αυτής της προβοκάτσιας, ήταν ο Γκέρινγκ. Αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος μπροστά σε ένα στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ. «Ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρει πραγματικά το Ράιχσταγκ», είπε ο Γκέρινγκ, «είμαι εγώ, γιατί εγώ έβαλα φωτιά σ' αυτό». Οι χιτλερικοί χρησιμοποιώντας τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ σαν πρόσχημα έκαναν μαζικές συλλήψεις κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, με βάση καταλόγους που ήταν έτοιμοι από πριν. Περισσότερα από 10 χιλιάδες άτομα ρίχτηκαν στις φυλακές. Είναι γνωστή στην ιστορία η προσπάθεια να ενοχοποιήσουν την Κομμουνιστική Διεθνή για τη φωτιά στο Ράιχσταγκ και οι δίκες των Δημητρώφ, Ποπόφ, Τάνεφ, Τόργκλερ.
Στις 27 Φλεβάρη ο Ερν. Τέλμαν με ανοιχτό γράμμα προς όλους τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες και τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, έκανε έκκληση για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου. «Αν αγωνιστούμε ενωμένοι», έλεγε το γράμμα, «θα είμαστε ανίκητοι». Την 1η Μάρτη το Κομμουνιστικό Κόμμα έστειλε στην ηγεσία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και στη Γενική Ενωση των γερμανικών συνδικαλιστικών οργανώσεων ακόμη ένα γράμμα, όπου πρότεινε να κηρυχθεί γενική πολιτική απεργία εναντίον της φασιστικής δικτατορίας. Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέρριψαν και αυτή την πρόταση των κομμουνιστών.
Στις εκλογές του Μάρτη του 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ πήρε το 43,9% των ψήφων και την πλειοψηφία στη Βουλή.
Πηγή
Παγκόσμια Ιστορία της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, τόμος Θ1-Θ2, εκδόσεις «Μέλισσα».
Αυτό που ΔΕΝ μας εξηγείτε είναι για ποιό λόγο, ενώ προ του Α'ΠΠ ΔΕΝ υπήρχαν ισχυρά φασιστικά κινήματα, αναπτύχθηκαν αυτά ΜΕΤΑ τον Α'ΠΠ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επικρατούσα άποψη μεταξύ ημών των αστούληδων είναι ότι, μετά τα μηνύματα από τον φρικτό εμφύλιο στη Ρωσσία και την τρομερή και αιματωβαμένη δικτατορια που ακολούθησε, μετά το συντομο αλλά αιματηρό χτύπημα του κομμουνισμού στην Ουγγαρία ( Μπέλλα Κούν ), οι κοινωνίες του Δυτικού Κόσμου είχαν καταληφθεί από τον φόβο του κομμουνισμού.
Η "σεισπείρωση" των ""προοδευτικών"" ( ..... ) δυνάμεων γύρω στον Τέλμαν στην Γερμανία, μάζεψε, αν τα στοιχεία που παραθέτεις είναι σωστά, μόλις το 13% των ψήφων. Ελάχιστο, σε μια βιομηχανική χώρα με τεράστιο εργατικό δυναμικό, που υπέφερε από την κριση του 1929,και πριν από αυτό, από την κατάρρευση του μάρκου λόγω της Συνθήκης των Βερσαλλιών.
Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος, ο φόβος του κομμουνισμού, συνδυαζόμενος με την αγανάκτηση των Γερμανών για την όντως άδικη σε βάρος τους Συνθήκη Βερσαλλιών, που βοήθησε έναν λαϊκιστή δημαγωγό, αλλά αναμφίβολα ρήτορα που ήξερε σε ποιούς απευθύνεται και πως πρέπει να τους μιλήσει, ώστε να τους εξαπατήσει και να τους κάνει φανατικούς οπαδούς του.
Τα υπόλοιπα που λετε τα ξέρουμε, τα λεει η Αλέκα κάθε μέρα .....
Ε όχι και αστός .... κόψε κάτι ρε μεγάλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον θα θελες να είσαι αστούλης, αλλά τι να κάνουμε ατύχησες και βρέθηκες ως μικροαστούλης σε αυτόν τον πλανήτη.
Φασιστικά κινήματα δεν υπήρξαν πριν απο τον Α Παγκόσμιο, διότι δεν υπήρχαν επιτυχημένες εργατικές επαναστάσεις μέχρι τότε και εργατικά κράτη. Τόσο απλό ...
Δεν υπήρξε φόβος του κομμουνισμού στην Γερμανία, αλλά το όνειρο του μικροαστού το οποίο ταίστηκε απο Σοσιαλδημοκράτες και Φασίστες παρέα. Και επειδή δεν στα μετέφεραν καλά, στην Γερμανία υπήρξε και επανάσταση το 1918 η οποία υποδαυλίστηκε από το SPD και οδήγησε στην δημοκρατία της Βαιμάρης.
Για αυτό λοιπόν εμφανίστηκαν οι φασίστες, ως λύση των μονοπωλίων, ως τα μαντρόσκυλα του Καπιταλισμού ... Άλλο που άρεσε και στους μικροαστούληδες που βρήκαν έτσι την ευκαιρία να ονειρεύονται πλούτη και μεγαλεία.
Ο φασισμός είναι λαϊκισμός, - και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάση και κατα ουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ φασισμός δεν αγαπά το μεγάλο κεφάλαιο (εκτός απ'το παρα πολύ μεγάλο που τον γεννάει) και λατρεύει το μικρομεσαίο. Ο φασισμός είναι ένα κοινωνικό καθεστώς σπέσιαλ για μικροαστούς. Όχι για αστούς, ούτε για προλετάριους. Οι αστοί και οι προλετάριοι βρέθηκαν αντίπαλοί του εξ'αρχής. Και δεδομένου ότι στην λεγόμενη αστική κοινωνία δεν κυριαρχούν οι αστοί αλλά οι μικροαστοί, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς, την απήχηση που είχαν στον λαό, τα φασιστικά καθεστώτα. Άλλωστε οι στολές, οι παρελάσεις, οι λαμπαδηδρομίες, τα κολοσσιαία θεάματα αρένας, το προγονικό μεγαλείο , απ'το οποίο ο τιποτένιος μικροαστός αντλεί δύναμη για να υποφέρει την ασημαντότητά του, όλα αυτά τα εκμεταλλεύτηκαν τέλεια όλοι οι φασίστες δικτάτορες......και τα πλήθη να ουρλιάζουν ζήτω !
Ο χάλιας μικροαστός πάντα έχει την ανάγκη ενός σούπερ πατέρα του έθνους, που να τον προστατεύει απ'τους παμφάγους καπιταλιστές, αλλά και από τους κομμουνιστές που απειλούν το όνειρό του για ένα πέρασμα στην "ανώτερη τάξη". Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην "ανώτερη τάξη". Κάθε ψιλικατζής , ονειρεύεται ένα σούπερ μάρκετ. Και επειδή το όνειρο για μερικούς πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και για αυτούς. Δεν έχει σημασία που οι περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί. Σημασία έχει που ο καπιταλισμός τους επιτρέπει να ονειρεύονται τον δικό τους πλούτο. Και ο φασισμός που είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, είναι μια εγγύηση για να διατηρήσουν το όνειρο για ένα πέρασμα στην "ανώτερη τάξη".
Το Volkswagen (=λαϊκό αμάξι) είναι δημιούργημα του Χίτλερ, αλλά υπάρχει ακόμα. Και ο αγκυλωτός σταυρός (η σβάστιγγα) αυτό το εκπληκτικής ψυχολογικής αποτελεσματικότητας σύμβολο, που δίνει φτερά στον σταυρό και τον κάνει να γυρίζει και να αλέθει, έδωσε στον χριστιανισμό την δυναμική που του έλειπε. Δεν ήταν πλέον αμαρτία να σκοτώνει ο καλός χριστιανός. Και ο Μεταξάς, όπως και ο Μουσολίνι ήξεραν καλά τι έκαναν, όταν υιοθετούσαν σύμβολα σαν τον διπλό πέλεκυ. Που να κόβει κεφάλια και από δεξιά και από αριστερά. Το καταπληκτικό είναι που στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Καπιταλισμός αναγνώρισε σαν συμμαχό του τον Κομμουνισμό και όχι τον Φασισμό, παρόλο που ο Φασισμός είναι Καπιταλισμός (η ακρότατη μορφή αυταρχικού Καπιταλισμού). Η συμμαχία του Καπιταλισμού με τον Κομμουνισμό, ίσως δείχνει την μητρική σχέση ανάμεσα στα δυο κοινωνικά συστήματα : Κάποτε ο Καπιταλισμός θα γεννήσει φυσιολογικά και όχι με καισαρική τομή (όπως επιχειρήθηκε), τον Κομμουνισμό.
Βασίλης Ραφαηλίδης
Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους, 1830-1974
red1917 .o ανωνυμος στην αρχη της σελιδασ πρεπει να κανει εντατικα μαθηματα ιστοριας,μηπως λεω μηπως και μπορεσει να δει τη ειναι πραγματικα φασισμος . απο αυτα που γραφει μπορει καποιος να καταλαβει τα εξεις . ο χιτλερ ανεβηκε στην εξουσια γιατι ηταν λαικιστης δημαγωγος! ομως ποιος των βοηθησε?τη ρολο επεξε η συμφωνια στο θωρηκτο γερμανια με το μεγαλο κεφαλαιο? γιατι εγκαταληφθηκε το προγραμα των 23 σημειων και φτασαμε στην νυχτα των μεγαλων μαχαιριων?ποιος ηταν ο ρολος του ξενου μεγαλου κεφαλαιου στην στηριξη του nspd και στο σπρωξιμο του χιτλερ στην ανατολη? αν καταφερει να απαντηση σε αυτα θα εχει καναει ενα μεγαλο βημα για να κατακτησει την γνωση! φυσικα ο κυριος αυτος δειχνη τη πιστευη οταν γραφει για την τρομερη και αιματοβαμενη δικτατορια στην ρωσια ,και μας δειχνει πολυ απλα οτι 20 χρονια μετα την ανατροπη της εσσδ οι αστοι ζουνε με τον φοβο της ! θα φροντισουμε καθε μερα αυτος ο φοβος να μεγαλωνει για τους αστους και για οσους ειναι με το μερος τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήred1917 .o ανωνυμος στην αρχη της σελιδασ πρεπει να κανει εντατικα μαθηματα ιστοριας,μηπως λεω μηπως και μπορεσει να δει τη ειναι πραγματικα φασισμος . απο αυτα που γραφει μπορει καποιος να καταλαβει τα εξεις . ο χιτλερ ανεβηκε στην εξουσια γιατι ηταν λαικιστης δημαγωγος! ομως ποιος των βοηθησε?τη ρολο επεξε η συμφωνια στο θωρηκτο γερμανια με το μεγαλο κεφαλαιο? γιατι εγκαταληφθηκε το προγραμα των 23 σημειων και φτασαμε στην νυχτα των μεγαλων μαχαιριων?ποιος ηταν ο ρολος του ξενου μεγαλου κεφαλαιου στην στηριξη του nspd και στο σπρωξιμο του χιτλερ στην ανατολη? αν καταφερει να απαντηση σε αυτα θα εχει καναει ενα μεγαλο βημα για να κατακτησει την γνωση! φυσικα ο κυριος αυτος δειχνη τη πιστευη οταν γραφει για την τρομερη και αιματοβαμενη δικτατορια στην ρωσια ,και μας δειχνει πολυ απλα οτι 20 χρονια μετα την ανατροπη της εσσδ οι αστοι ζουνε με τον φοβο της ! θα φροντισουμε καθε μερα αυτος ο φοβος να μεγαλωνει για τους αστους και για οσους ειναι με το μερος τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Redfly 10:32μμ
ΑπάντησηΔιαγραφήλες το ίδιο που λέω και εγώ, χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Αυτά που λες επιτυχημένες επαναστάσεις κλπ, έίναι οι αιματωβαμμένη Ρωσσική επανάσταση, το κίνημα του Μπέλλα Κουν κλπ. Η επανάσταση του 1918 στη Γερμανία ήταν πταίσμα μπροστά στην τρομοκρατία του Μπέλλα Κουν και την μακρυνή, αλλά φρικτή, αντήχηση της Ρωσσίας.
Αρα, μικρέ επαναστατούλη, αυτά φοβήθηκαν οι Γερμανοί και έπεσαν θύματα του δημαγωγού Χίτλερ.
Οσο για μας τους μικροαστούληδες, εμείς είμαστε ευχαριστημένοι να περάσουμε μια ήσυχη ζωή. Δεν έχουμε σκοπό ούτε σταχανοβιστές να γίνουμε, ούτε Τέλμαν. Μας γλύτωσε ο Θεός από τέτοια τρέλλα .....
Εμείς όμως που δεν πιστεύουμε σε κανένα θεούλη, και μπορούμε να κοιτάμε την πραγματικότητα κατάματα χρησιμοποιώντας τη λογική, ονειρευόμαστε και διεκδικούμε τη ζωή που μας αναλογεί και που μπορούμε να αποκτήσουμε και δεν επαναπαυόμαστε με τα ξεροκόμματα που μας πετάνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς, θέλουμε ο άνθρωπος να περάσει από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό και έτσι από την προϊστορία να αρχίσει το γένος των ανθρώπων να γράφει ιστορία!
Εκεί, τουλάχιστον υπάρχει μέλλον και υπάρχει για όλους μας!
red1917. πρως ανωνυμο .. αν ηεπανασταση στην εσσδ βαφτηκε στο αιμα κοκκινων και ασπρων καθολου δεν εχει την ευθηνη για αυτο η επανασταση. αρκει να σου αναφερω οτι τα πρωτα χρονια της επαναστασης οταν πιαναν λευκους οι μπολσεβικοι τους αφηναν να φυγουν με την υοασχεση να μην πολεμησουν εναντια στην επανασταση . συντομα ανακαλυψαν με πιους εχουν να κανουν και τους περασαν απο μαχαιρι .απο την αλλη μικροαστε δεν εδωσες καμια απαντηση σε αυτα που ρωτησα και καταλαβαινω το γιατι .φυσικα θα ηθελα να ρωτησω απο ποτε η αστικη ταξη εχει κατοχυρωσει το μονωπολιο της βιας με οτι αυτο συμαινει !ξεχνας της αθλιοτητες της αστικης ταξης απο τον πρωτο παγκοσμιο για να μην αναφερω πως φτιαχτηκε το κεφαλαιο εξοντονοντας λαους και εξαφανιζωντας πολιτισμους μεχρι τον δευτερο, μεχρι το βιετναμ την ινδονησια τηνελλαδα την γιουγκοσλαυια κλπ κλπ! αρα αν καποιος δεν μπορει να μιλαει για βια ειναι η αστικη ταξη αυτοι που σημερα εχουν καταδικασει δισ να ζουνε μεσα στην πεινα και την φτωχια οταν ο πλουτος που παραγετε φτανει να θρεψει παρα πολλα ακομα δισ . ειναι λογικο οτι ενα συστημα που στυριζετε στην βια και την εκμεταλευση δεν μπορει να δινει συμβουλες ηθικησ σε εμας που αγωνιζομαστε να το ανατρεψουμε! η αγνοια σου αλλα και η επιμονη σου να υσχυριζεσε οτι για τον ναζισμο φταιει η επανασταση στην ρωσια ειναι εκνευριστικη και καθολου υποπτη για μενα μια και ξερω πολυ καλα εσυ και σαν και εσενα αλλοι που αποσκοπητε.η προσπαθεια σας να ταυτισετε σοσιαλισμο με φασισμο(δικο σας παιδι) αλλα και να ριξετε σε εμας το φταιξιμο δεν θα περασει!οσω για την υσυχη ζωη ,υσυχη περναει και το καναρινι στο κλουβι αλλα δεν το ζυλευω καθολου .απο την αλλη το δικαιωμα αυτο η αστικη ταξη το κρατησε για τον εαυτο της με την δουλεια των αλλων !φυσικα δεν νομιζω να περναν υσυχα ενα εκατομυριο ανεργοι στην ελλαδα ουτε αυτοι που εργαζωνται 3 η 5 ωρες την εβδομαδα ουτε αυτοι που μαινουν σε παγκακια ουτε αυτοι που τα παιδια τους παγωνουν σε σχολεια χωρις θερμαση και βιβλεια οχι για κανενα αλλο λογω αλλα γιατι πρεπει το κεφαλαιο να παρει και το τελευταιο ε απο την χωρα καταδικαζωντας τον λαο στην πεινα ! αυτη ειναι η υσυχια σου και θα φρωντισουμε συντομα να σου την χαλασουμε ! να εισαι σιγουρος για αυτο!red1917
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσχετο και τελείως σχετικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έκανε εντύπωση ο δημοκρατικός διάλογος κι η αποδοχή της γνώμης κι άποψης. ¨Δημοκρατικότατο¨.
Ο ένας ¨αστούλης¨ο άλλος ¨επαναστατούλης¨.. ΤΕΛΕΙΑ.
Μπράβο παιδιά...
Είναι ότι χρειάζεται η εποχή μας...ανθρώπους που σχετικά έχουν μια βάση αναφορας την ανησυχία για το μέλλον και την κοινωνική δικαιοσύνη να πιάνονται σε διαλόγους ύφους κωμωτηρίου.
Και το βάρος βέβαια το έχει ο εκπρόσωπος του blog...(με όλο το σεβασμό)διότι έχει εθελοντικά επωμισθεί θέσεις κι απόψεις που δεν είναι οι ευκολότερες στις μέρες μας.
Η σωστή διαχειρηση τους είναι ευλογία. Η κοκοδιαχείρηση κάνει μεγάλο κακό.
Με διαλεκτική και πειθώ λύνονται οι αντιπαραθέσεις κι όχι με λιδωρίες και χαρακτηρισμούς.
Κι όπως είπε ο ποιητής μας ¨..καταλαβαινόμαστε τώρα ... ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ περισσότερα..¨
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Τι να κάνουμε φίλε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήο μικροαστός δεν πείθεται δυστυχώς απο τα λόγια μου, όσο καλά και εαν "διαχειριστώ" τις απόψεις μου. Ειδικά εαν είναι τρολ ...
Και εξάλλου εμείς δεν προβήκαμε σε χαρακτηρισμούς, το ίδιο το τρολ αυτοχαρακτηρίστηκε ως αστούλης ... Το μόνο που κάναμε είναι η αποκατάσταση της πραγματικότητας, καθώς ένας αστός δεν θα συμβουλευόταν το Redfly Planet για την ιστορία, αλλά ένας μικροαστός που ψάχνεται που θα βγάλει την αντικομμουνιστική χολή του ...
1.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε Θεούλη ούτε εγώ πιστεύω. Ειδικότερα, συντάσσομαι με την άποψη του Καντ, ότι δηλαδή, όπως είμαστε φτιαγμένοι, με τις -5- αισθήσεις και τον εγκέφαλο, ΔΕΝ μπορούμε
α) Να αποδείξουμε ότι υπάρχει Θεός ( πόσο μάλλον ότι έιναι Ορθόδοξος και ... αγαπά την Ελλάδα !!! )
β) να διαψεύσουμε την τυχόν ύπαρξη Θεού.
Ετσι, εγώ σέβομαι τον όποιον σοβαρό θρησκευόμενο και δεν τον λοιδωρώ. Υπό τον όρον ότι και αυτός θα σέβεται τις δικές μου αγνωστικιστικές απόψεις, τις απόψεις των άλλων θρησκειών, καθώς και τους άθεους.
2.
Μιλάς για λογική !!!
Μα αν την είχατε, θα ψάχνατε να βρείτε τι έφταιξε και πήγε κατά διαόλου η ΕΣΣΔ παρά τα εκατομμύρια νεκρών "αντιδραστικών αντεπαναστατών" και "κουλάκων" !!!!!
ΑΥΤΟ σας λέμε, ΔΕΝ λέμε ότι εξ αρχής, από το 1900, οι κομμουνιστές προέβλεπαν εξοντώσεις πληθυσμών !!!!
Αλλά εσείς το χαβά σας ! ΔΕΝ το καταλαβαίνετε ότι ΑΥΤΟΣ είναι ο λόγος που παίρνετε 7,5% ;;;
Παραδεχθείτε το λάθος σας, προτείνετε ένα ανθρώπινο πρόσωπο του κομμουνισμού, και βλέπουμε. Αλλά, αν κρίνω από την δική σου φρασεολογία, εσείς το χαβά σας. Οσο για τον φόβο που λες ότι μας προκαλείτε, πέφτεις έξω : Πολύ περισσότερο φοβόμαστε την διστακτικότητα, ανικανότητα και έλλειψη πρόβλεψης των ηγετών τους αστικού κόσμου, που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση. Εσείς, απλά δυσκολεύετε λίγο περισσότερο τα πράγματα, και χαίρεστε σαν ηλίθιοι επειδή δεν αφήσατε να βγούνε τουρίστες από τα κρουαζιερόπλοια ......
red1917 . το το πιος χαιρετε και τι ποιος ειναι ηγλιθιος ασε να το κρινουνε αλλοι! ξερουμε πολυ καλα τη πηγε λαθος στην εσσδ και αν εψαχνες τα ντοκουμεντα του κκε θα επερνες απαντηση! το 1900 οι κομουνιστες προβλεπαν εξοντωσεις πληθησμων...? που ποτε ποιος? απο την αλλη διαβαζεις ωσα εχουμε γραψει πιο πανω η γραφεις οτι σου κατεβει στο κεφαλι! τελος στα ερωτηματα που εχουμε θεσει μπορει κανενας απο σας να δωσει απαντηση? αν ναι να συνεχισουμε τον διαλογο αν οχι παντε για διαβασμα και αστε την κριτικη!red1917
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ερωτήσεις σου έχουν απαντήσεις γνωστές από χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πασίγνωστο ότι το μεγάλο κεφάλαιο στην αρχή είδε τον Χίτλερ και το NSPD σαν ένα μικρό κόμμα φανατικών εθνικιστών. Η ανικανότητα όμως των λοιπών κομμάτων, η πολιτική λειψανδρία, η αγανάκτηση για την Συνθήκη των Βερσαλλιών, οι επιπτώσεις της κρίσης του 1929, έκαναν τους ισχυρούς του χρήματος να στραφούν και πάλι προς τον Χίτλερ. Αυτό σε συνδυασμό πάντα με την δράση των ερυθροφρουρών του Τέλμαν και τον εξ Ανατολών φόβο του κομμουνισμού.
Ο Χίτλερ στηρίχθηκε από άποψη ψηφοφόρων ΚΥΡΙΩΣ στην μικροαστική τάξη, στις μικρές πόλεις και στα χωριά. Η οικονομική ενίσχυση που του έδωσαν δεν ήταν ικανή από μόνη της να τον φέρει πρώτο στις εκλογές. Το όλο κλίμα ήταν που τον βοήθησε : Ο λαός είχε απογοητευθεί από την Βαϊμάρη, λόγω του πληθωρισμού που επικράτησε μετά την ανακοίνωση της Συνθήκης των Βερσαλλιών και την ανικανότητα των πολιτικών των αστικών κομμάτων. Ο μέσος Γερμανός, που δεν είχε καταλάβει για ποιό λόγο έγινε η ανακωχή του Νοεμβρίου, δεδομένου ότι το Επιτελείο απέκρυβε κάθε πληροφορία από το εξωτερικό, φαντάζονταν διάφορε συνομωσίες : Dolchstoss am Ruecken = το πισώπλατο μαχαίρωμα, ήταν το σλόγκαν των εθνικιστών. Και το απέδιδαν στους ηττοπαθείς αστούς και στους Εβραίους.
Σαν να μην έφθανε δε αυτό, έιχε δημιουργηθεί φόβος από την κατάσταση στη Ρωσσία, όπου οι εκτελέσεις άνευ δίκης πήγαιναν σύννεφο, και από την Ουγγαρία, όπου συνέβησαν παρόμοια. Η επανάσταση των Σπαρτακιστών δεν πρόλαβε να προκαλέσει θύματα, και έτσι απλά υπήρχε ο φόβος επανάληψής της με καλύτερη οργάνωση, όπως υπόσχονταν ο Τέλμαν.
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, που επιδεινώθηκε από την κρίση του 1929, ο άριστος ρήτωρ (για τα τότε γερμανικά δεδομένα), δημαγωγός και λαϊκιστής Χίτλερ, απευθύνθηκε όχι στους μορφωμένους, αλλά στις χαμηλότερες οικονομικά και πνευματικά τάξεις. Φυσικά, ένα κόμμα έχει έξοδα, δεν μπορούσε να κάνει τα πάντα χάρις στην ευγλωττία του. Και εκεί επενέβησαν οι ισχυροί του χρήματος, οι οποίοι είχαν απογοητευθεί και αυτοί από την ανικανότητα των λοιπών πολιτικών.
[ Κάτι τέτοια θα μπορούσε να γίνει σήμερα ΕΔΩ αν εμφανίζονταν ένας δημαγωγός με υπόσχεση "δεν πληρώνουμε" κτλ και αριστερο-εθνικιστικές κορώνες. Ευτυχώς δεν υπάρχει ! ]
Οσο για την κίνηση του Χίτλερ προς Ανατολάς, προφανώς δεν έχεις διαβάσει το Mein Kampf. Εκεί, στο Κεφάλαιο Eastern Orientation ( αγγλικά το διάβασα) γράφει εντελώς ξεκάθαρα ότι τα σύνορα της Γερμανίς δεν μπορεί να μείνουν αυτά του 1914 : Μια μικρή διόρθωση στη γαλλική πλευρά ( Αλσατία, Στρασβούργο) αλλά μεγάλη επέκταση στην Ανατολή, από Πολωνία μέχρι Μαύρη Θάλασσα (Ουκρανία). Δεν χρειάζονταν να τον σπρώξει κανένας.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι, όταν επετέθη στην Πολωνία, δεν περίμενε να του κηρύξουν τον πόλεμο οι Αγγλογάλοι. Είχε την εντύπωση ότι οι εγγυήσεις προς την Πολωνία ήταν δια το θεαθήναι. Ετσι τον είχε πληροφορήσει ο Ρίμπεντροπ. Οταν δε ο άγγλος πρεσβευτής τον επεσκέφθη την επόμενη της επίθεσης και του ανακοίνωσε την κήρυξη πολέμου, τον συνόδευσε ευγενικά ως την πόρτα, και κατόπιν πήρε μέσα τον Ρίμπεντροπ. Και πριν κλείσει η πόρτα, τον άκουσαν να ωρύεται προς τον Ρίμπεντροπ :
"Was nun ??? "
" Και τώρα τι κάνουμε ;;;;"
Ολα τα παραπάνω μπορείς να τα βρείς σε δεκάδες βιλλία, άρθρα, μελέτες και βιογραφίες ακόμα του Χίτλερ. Είναι ερωτήματα στα οποία οι απαντήσεις είναι γνωστές.
Για να σε βοηθήσω, οι συντηρητικοί TIMES του Λονδίνου έγραφαν το 1935, σχολιάζοντας τις προειδοποιητικές ομιλίες του Τσώρτσιλ στη Βουλή των Κοινοτήτων :
"Οτιδήποτε και άν λέει ο κ. Τσώρτσιλ, ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και τις Δυτικές Δημοκρατίες δεν υπάρχει κανένα άλλο εμπόδιο εκτός από τους νεαρούς Ναζίδες του Χίτλερ".
Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμα και αμερικανοί κεφαλαιούχοι βοήθησαν τον Χίτλερ. Εβλεπαν την ΕΣΣΔ σαν τον χειρότερο εχθρό, κατά του οποίου στρέφονταν ο Χίτλερ ( τα έγραψε στο Mein Kampf ).
Το γεγονός ότι αργότερα συμμάχησαν με την ΕΣΣΔ ΚΑΤΑ του Χίτλερ έγινε όταν αντελήφθησαν ότι η εσχάτη πλάνη ήτο χείρων της πρώτης !
Εξ άλλου, και το "Κράτος των Εργατών και των Αγροτών" συμμάχησε με του οικτρούς καπιταλιστές που βοήθησαν κάποτε τον Χίτλερ ! Επομένως, μη κρίνεις εύκολα τις βοήθειες και τις συμμαχίες. Ενθυμού δε και το Μολότωφ-Ρίμπεντροπ ....
ΑπάντησηΔιαγραφή