Φόροι ή αλλιώς πόσες φορές πληρώνεις το μάρμαρο

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να πάρεις τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου. (Ο ένας είναι η ένοπλη ληστεία. Να μπεις νύχτα σπίτι του, φορώντας το καλσόν της γιαγιάς σου στο κεφάλι.)

Σε ένα αστικό κράτος, οι τρόποι είναι τόσοι πολλοί που πραγματικά πιστεύω ότι οι εξουσιαστές (ως τάξη)  θα πρέπει να αισθάνονται σαν τα μικρά παιδιά σε λούνα πάρκ, αναλογιζόμενοι την ποικιλία και τις πιθανότητες εκμετάλλευσης των εργαζομένων μέσω της φορολογίας (πέρα δηλαδή από τη ληστεία της υπεραξίας, τον πληθωρισμό κλπ κλπ).

Επιτρέψτε μου μία μίνι καταγραφή (για να βγάλω λίγη χολή που μου περισσεύει.)

Έχουμε λοιπόν , τους έμμεσους και άμεσους φόρους, τις αυξήσεις σε αυτούς κατά το δοκούν, τις έκτακτες εισφορές (σε εισοδήματα που έχουν ήδη φορολογηθεί), τις περαιώσεις (άλλος στυγνός εκβιασμός, "πλέρωσέ μου τόσα για να μην σου ελέγξω τα βιβλία, διότι να ξέρεις ότι αν τα ελέγξω κάτι θα βρω, ακόμη και αν ήσουν συνεπής, μία μουτζούρα εδώ, κάτι οδοντογλυφίδες που δήλωσες ως έξοδα γραφείου τότε που πήγες με τη γυναίκα στο πρακτικερ και σου είπε Μπάμπη πάρε και οδοντογλυφίδες μαζί με τα αναλώσιμα"), χαράτσια στη ΔΕΗ, που θα είναι κάθε χρόνο μη γελιέστε (γιατί το @@σπιτο που έκανες το λάθος να φτιάξεις πρέπει να το πληρώσεις διπλό και τρίδιπλο, ας πρόσεχες), αυξημένα τέλη κυκλοφορίας (που μεταξύ μας ΔΕΝ έχω ακόμη καταλάβει τι ΣΚΑΤΑ είναι τα τέλη κυκλοφορίας?!?! πληρώνεις για πιο πράγμα? Επειδή καταπονείς τα οδοστρώματα? Των δρόμων που δεν φτιάχνονται με σωστές προδιαγραφές, έχουν εξαρχής κακοτεχνίες και επιδιορθώνονται με μπαλώματα για να θυμίζουν σώβρακα σε ελληνική ταινία του 50? Και αν πηγαίνουν εκεί, πως αιτιολογούνται τα διόδια? Προσοχή, δε ρωτάω που πηγαίνουν τα διόδια, αλλά πως αιτιολογούνται. 'Αρα τα τέλη είναι επειδή μολύνεις την ατμόσφαιρα με το @@αμαξό σου? Και αν πλερώσεις μπορείς να συνεχίσεις να μολύνεις? Οκ πλέρωσα, ας ρίξω λίγο ακόμη καρκίνο στην ατμόσφαιρα).

Υπάρχει όμως και μία άλλη κατηγορία τρόπων αφαίμαξης η οποία θα μπορούσε να ονομαστεί και οικειοθελής (όχι ακριβώς, αλλά θα εξηγήσω παρακάτω) διότι το κράτος σου δίνει την επιλογή ή μάλλον καλύτερα σου κάνει μία προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς. 

(μην μου πείτε ότι δεν το περιμένατε)

Σε αυτήν την κατηγορία λοιπόν υπάγονται οι νόμοι περί τακτοποίησης χώρων που έχουν αλλάξει χρήση (ημιυπαίθριοι κτλ) και τακτοποίησης/νομιμοποίησης αυθαιρέτων πάσης φύσεως (με κάποιες εξαιρέσεις).

Σου λέει λοιπόν το κράτος. Πρέπει να μαζώξουμε λεφτά. Τους έχουμε αλλάξει τα φώτα στους φόρους. Τους έχουμε πιεί το αίμα με καλαμάκι. Βρείτε και κάτι που δεν θα τσινίσουν. Οπότε το σοφό think tank της κυβέρνησης σου λέει αφού όλη η Ελλάδα είναι μια παρανομία (με ΑΠΟΛΥΤΗ ευθύνη του αστικού κράτους) θα τους δώσουμε την δυνατότητα, με το αζημίωτο φυσικά, να τις τακτοποιήσουν και θα είναι και ευχαριστημένοι. Από την άλλη, για να σιγουρέψουμε και αυτούς που δεν πολυθέλουν να μας τα ακουμπήσουν, θα βάλουμε και έναν ψιλό (χοντρό) εκβιασμούλη τόοοοσο δα! Αν θες μάγκα μου να πουλήσεις ή να γράψεις το σπίτι στο παιδί σου, από δω και στο εξής θα θες υπογραφή μηχανικού που θα βεβαιώνει ότι είσαι καθόλα νόμιμος. Οπότε μετακυλύουμε και την ευθύνη στους μηχανικούς και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Μια χαρούμενη παρέα.

Για να γίνει κατανοητό λοιπόν. Το κράτος όλα αυτά τα χρόνια αφήνει τον πολίτη να κάνει ό,τι τον φωτίσει ο ύψιστος (λέμε τώρα) σε μία σειρά από ζητήματα. Υπάρχουν νόμοι αλλά οι έλεγχοι είναι ανύπαρκτοι κτλ. Και όλα αυτά έτσι ώστε μία όμορφη ημέρα να μπορεί να σου πει "κατεργαράκο πλέρωνε τώρα". Έχεις την ανάγκη μου. Πελατειακές σχέσεις.

Με αυτά και με αυτά, αναρωτιέμαι πόσες φορές θα κληθεί να πληρώσει ο Έλληνας για το σπίτι του. Πόσες φορές το έχει ήδη πληρώσει (σε υπερκοστολογημένα υλικά, στεγαστικά δάνεια και τόκους, χαράτσια, αντικειμενικές αξίες που αυξάνονται κάθε σαιζόν κτλ).

Αλλά όχι. Οι κομμουνιστές θα σου πάρουν το σπίτι!

Να σημειώσω ότι δεν είμαι εναντίον της φορολογίας γενικά και αόριστα. Φυσικά ένα αστικό κράτος για να λειτουργήσει χρειάζεται έσοδα. Έσοδα που θα τα πάρει μέσω της φορολογίας. Αλλά πλέον δε μιλάμε για φορολόγηση άλλα για την "ένοπλη ληστεία" που είπαμε στην αρχή του άρθρου--χωρίς το καλσόν της γιαγιάς, Φοροληστεία για μας, φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο.