Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας

Aναδημοσιευση απο Ερυθρες Μουσικες Ταξιαρχιες

(Γ.Νεγρεπόντης, Ελληνικά, Κηλαηδόνης)

Καλησπέρα σας, αγαπητοί αναγνώστες (+ ακροατές). Ναι, ναι αργήσαμε να ποστάρουμε και σας λείψαμε. Εντάξει όχι εμείς, τα τραγούδια μας. Όλα θα γίνουν όμως. Αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα δεν έχουμε τραγούδι. Όχι κυρία μου, δεν θα ανεβάσουμε τραγούδι, μην φωνάζεις! Όχι ούτε άκαπνους θα σας αφήσουμε! Ίσα-ίσα. Έναν ολόκληρο δίσκο προσφέρουμε σήμερα. Τ’ αφεντικό τρελάθηκε που λένε.
 ”Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας” λέγεται ο δίσκος που σας προσφέρουμε σήμερα και ελπίζουμε να τον απολαύσετε. Η μουσική είναι φυσικά του μεγάλου Λουκιανού Κηλαηδόνη και οι στίχοι του εξίσου μεγάλου Γιάννη Νεγρεπόντη, για τον οποίο είναι ντροπή το γεγονός ότι όσο και αν έψαξα στο net δεν κατάφερα να βρω ένα αξιόλογο βιογραφικό του, για να σας παραθέσω.

Θα γίνει και αυτό όμως. Προς το παρόν βολεύεστε με τον δίσκο, που θα σας πάρει μια κάποια ώρα για να κατέβει καθώς φτάνει σε όγκο τα 56 mbs.
Τα τραγούδια του δίσκου:
1. Απλή αριθμητική
“Ένα κι ένα κάνουν δυό,
δεν θέλει δα πολύ μυαλό.
Ένα και δύο κάνουν τρία,
σα δεν σου φτάνουν κάν’ απεργία.
Δέκα σου παίρνει,
ένα σου δίνει,
ποιός θα το πει αυτό,
δικαιοσύνη.
Ένα κι ένα κάνουν δυό,
δεν θέλει δα πολύ μυαλό.
Δέκα επί χίλια,
δέκα χιλιάδες
και μόνο χίλιες
για χίλιους εργάτες.
Εννιά λοιπόν, χιλιάδες
εννιά επί χίλια
αυτό είναι που πάντα
θα λέμε υπεραξία.
Ένα κι ένα κάνουν δυό,
δεν θέλει δα πολύ μυαλό.
Έξι και δύο οχτώ νομάτοι
ο πεινασμένος βγάνει και μάτι
Έξι επί έξι, τριάντα έξι
για το κεφάλαιο πάλι θα φέξει.
Ένα κι ένα κάνουν δυο,
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
Σαν το κεφάλαιο
θα κινδυνέψει
πάλι ο γιός σου
στην μαχη θα τρέξει
Ποιός νόμος τάχα
τα χέρια σου δένει
όταν ο κόμπος
φτάνει στο χτένι
Ένα κι ένα κάνουν δυο,
δεν θέλει δα πολύ μυαλό”


2. Το σύστημα
“Τα χέρια σου συνάδελφε
όταν τα νοικιάζεις
κακό τον εργοδότη σου
γι άνθρωπο να λογιάζεις
Όπως και ο εργοδότης σου
γι άνθρωπο αν σε πάρει
το σύστημα τον ίδιο αυτόν
κάποτε θα φουντάρει
Ποτέ να μην σου φεύγει
απ’ το μυαλό
τα χέρια σου δυό μηχανές
νοικιάζεις σε μηχανισμό
πράγμα που σ’ αρέσει
δεν σ’αρέσει
σαν μηχανή δεν έχει ανθρωπισμό
πολύ δε περισσότερο
συναισθηματισμό
Τα χέρια σου συνάδελφε
όταν τα νοικιάζεις
να ξέρεις πως το σύστημα
είναι που τ’΄αρωγιάζεις
Όπως κι ο εργοδότης σου
όταν τα καπαρώσει
για χάρη του συστήματος
θα σε αλλοτριώσει
Ποτέ να μην σου φεύγει
απ’ το μυαλό
τα χέρια σου δυό μηχανές
νοικιάζεις σε μηχανισμό
πράγμα που σ’ αρέσει
δεν σ’αρέσει
σαν μηχανή δεν έχει ανθρωπισμό
πολύ δε περισσότερο
συναισθηματισμό”


3. Επαναστατικό Άλμα
“Πάππου προς πάππου
από γενιά
ακίνητα και κινητά
κάθε γενιά και πιο πολλά
Φτώχια εμείς, αυτοί καλά
Έγνοιες αυτοί με τα χοντρά,
γκρίνιες εμείς με τα λιανά
έχουνε βλέπεις τη μαγιά
και μεις για ξάσιμο μαλλιά
Το νερό εκεί που βράζει
σαν το όριο ξεπεράσει
το καπάκι θα πετάξει
το πε ο Μαρξ κι έγινε πράξη
Το παραμύθι πάει μακριά
κι έχει γυρίσματα πολλά
μας ζούνε δαύτοι δα καλά
και μεις ας πούμε πιο καλά
Το νερό εκεί που βράζει
σαν το όριο ξεπεράσει
το καπάκι θα πετάξει
το πε ο Μαρξ κι έγινε πράξη”


4. Οι έννοιες
“Όταν τον κόσμο κυβερνά η ατιμία
το να σαι τίμιος είναι αδικία
Ξεχώρισε μια και καλή
τι είναι το δίκιο
τι ειναι η τιμή
και μην ακούς όσους μετράνε
στα μέτρα τους και σ’ αδικάνε
Όταν τον κόσμο κυβερνά η ατιμία
το να σαι δίκαιος είναι ανοησία
Ξεχώρισε απ’ την αρχή
πια είναι η θέση σου η σωστή
μόνο της τάξης σου το δίκιο
είναι τίμιο κι αντρίκιο
Όταν τον κόσμο κυβερνά η ατιμία
το να σαι τίμιος είναι αδικία”
5. Η πατρίδα
“Η πατρίδα ενα καράβι
που ολλουνούς μας κουβαλάει
πάνω την καλή την τάξη
ένεκα που κουμαντάρει
Τον χοντρό λαό στα κάτω
μηχανες κουζίνα αμπάρι
πάνω την καλή την τάξη
ένεκα που κουμαντάρει
Κάλμα η θάλασσα αι αι
το καράβι πρίμα πάει
έχουν οι απάνω γλέντι
ο χοντρός λαός σεκλέτι
Ετσι κι ο καιρός χαλάσει
το γυρίσει σε μπουρίνι
θα φροντίσει η απάνω τάξη
το τομάρι της να σώσει
στον χοντρό λαό αφήνει
την ψυχούλα του να δώσει
θα φροντίσει η απάνω τάξη
το τομάρι της να σώσει
Φόρτσα η θάλασσα βαι βαι
το καράβι που ‘ν’ το πάει
θέε μου τους απάνω σώσε
στο λαό κουράγιο δώσε
Η πατρίδα ενα καράβι
που ολλουνούς μας κουβαλάει
πάει φόρμουλα βαι βαι
δεν πάει για δε μασάει”


6. Οι συμβάσεις
“Η σύμβαση υπογράφτηκε
εντός μιας νυχτός
μη κι έμενε ο λογαριασμός
που λέτε ανοιχτός
Πενήντα χρόνων σύμβαση
με εννιά τοις εκατό
στους ξένους δικαιώματα
δοθήκαν αφειδώς
Οι όροι της συμβάσεως
τελείως επαχθείς
από πλευράς πολιτικής
μα κι οικονομικής
Δυο τρία φύλλα γράψανε
κι αυτά διστακτικά
της σύμβασης, ο κιτρινισμός
πέρασε στα ψιλά
Ποιός να το πει,
ποιός να το πεί
πως υποδούλωση σωστή
σημαίνει η σύμβαση αυτή
πολιτικο-οικονομική
Γιατί εννιά τοις εκατό,
‘ν’ αστείο βέβαια ποσόν
για σύμβαση τόσων ετών
όταν στον κύριο αυτόν
προσφέρεις χέρια εργατών
σε μια τιμή τζάμπα σχεδόν
Όταν αυτός θα σου κρατά
την αποκλειστικότητα
αλλόν ποτέ να μην δεχτείς
μαζί του να συνεργαστείς
σε επίπεδό πολιτικής
ή εμπορικής συναλλαγής”


7. Η αντιμετώπιση των ψυχώσεων
“Μια κοινωνία ολόκληρη
που πάσχει από ψυχώσεις
με κέντρα ψυχιατρικά
δεν πρόκειται να σώσεις
Η ψυχωσή παράγωγο
βαθύτερης αιτίας
κυρίως οικονομικής
δομής της κοινωνίας
Στην θεραπία παράλληλα
θα πρέπει να κοιτάξεις
απ’ την αιτία ριζικά
τον κόσμο να απαλλάξεις
Και το κακό στην ρίζα του
αν τ’ αντιμετωπίσεις
πολιτικο-οικονομικά
θα πρέπει να χτυπήσεις”


8. Η δωρεά
“Το δώρο που τ’αφεντικό
εργάτη θα σου κάνει
απ’ την δουλειά σου
έννοια σου
διπλό θα σου το βγάνει
και την δραχμή τ’αφεντικό
που είναι να χαρίσει
δεν θα τ’αποφασίσει
αμα διπλή και τρίδιπλη
δεν είναι να κερδίσει
γι αυτό και σαν τ’ αφεντικό
καλό ναι να σου κάνει
απ’ την δουλειά σου
σκέψου το τι πρόκειται να βγάνει”
9. Συμβιβασμός
“Τ’ αφεντικό μας κάλεσε
το παλικάρι το Στρατή
Να κάτσει τού πε φρόνιμα
κι αυτός θα του φανεί
Στρατή που ναι τ’αλέγρο σου
το γέλιο κι η ματιά σου
που ναι το βήμα σου
που χάθει η λεβεντιά σου
Ένας Στρατής κι αν λούφαξε
στ’ αφεντικού την συμβουλή
Χιλιάδες οι συνάδελφοι
μυριόστομοι φωνή”


10. Η θεία Τάξις
“Όλα τα δάχτυλα ίσα
δεν είναι
κι όλοι να τρώνε
δίκιο δεν είναι.
Έτσι το βρήκαμε
κι έτσι το πάμε
κι ως να πεθάνουμε
δεν το κουνάμε
Παπάδες δάσκαλοι
και χωροφυλάκοι
κι όλοι όσοι θέλουμε
νόμο και τάξη
Κι όσοι τ’αντίθετο
θέλουν να γίνει
είναι απάτριδες
άθρησκοι και κτήνοι
Όλα τα δάχτυλα ίσα
δεν είναι
κι όλοι να τρώνε
δίκιο δεν είναι.
Τα κουκιά είναι μετρημένα
εκ θεού κανονισμένα
έθνος θρόνος οικογένεια
και τα 12 ευαγγέλια”


11. Η έννοια της τιμιότητας
“Από άτομο σε άτομο
επάγγελμα-λειτούργημα
θρησκεία εισοδήματα και ιδεολογία
αλλάζει η τιμιότης σημασία
Άλλη η τιμιότη έχει ο συγγραφέας
κι άλλο τιμιότη λέει ο ιερέας
άλλη του ιδεολόγου ιδιώτη
κι αλλιώτικη του μισθοφόρου στρατιώτη
Αυτό που είναι τίμιο
για τον καπιταλίστα
για τον εργαζόμενο
είναι μια ατιμία
πως να χωρέσει το μυαλό
του μικροκτηματία
Η ιδιοκτησία
πως είναι ατιμία
Τίμια πράγμα η μονογαμία
μόνο για τον παρία
ενώ για τον αστό
τον επιχειρηματία
κατάσταση αφύσικη
πολύ παλιά ιστορία
Ανάλογα με την τιμή
πάει κι η τιμιότη
γι αυτό το θέμα είναι αλλού
άκουμε πατριώτη”


12. Η μετανάστευση
“Μια λύση μετανάστευση
όταν η ανεργία
την χώρα μας μαστίζει
μα στην οικονομία
ας δούμε τι κοστίζει
μια λύση μετανάστευση
σε πλάνο ατομικό
Όταν εργάτης φεύγεις
δεκαοκτώ χρονό
στον τόπο σου ακόμα
είσαι παθητικό
κι ενώ έχεις κοστίσει
στον τόπο στον λαό
σε ξένο τόπο δίνεις
το ενεργητικό
Από την άλλη πάλι
στον ντόπιο αφεντικό
το άνεργο στοιχείο
επαναστατικό
Μια λύση μετανάστευση
για σένα απελπισίας
ανάγκες που μπαλώνει
μα το δικό σου τόπο
το βλέπεις πως ζημιώνει
μια λύση μετανάστευση
σε πλάνο ατομικό”


13. Τα λόγια και η πράξη
“Είναι φανερό στον πάσα ένα
απλό δεν είν’ το πρόβλημα
το πρόβλημα είναι μέγα
Στα λόγια λέμε τόσα
τόσα κι άλλα τόσα
Μα για να δούμε όταν σου πουν
κι αυτά που έχεις δώστα
Στα λόγια τι παπάς
και τι δεσπότης
μα είναι πράγμα εκ θεού
μια τέτοια δα ισότης
Στα λόγια τι σκαφτιάς
τι σκαφτιάς τι επιστάτης
μα όμοια λάσπη να γυρνάς
κι όμοια να διατάζεις;
Είναι φανερό στον πάσα ένα
απλό δεν είν’ το πρόβλημα
το πρόβλημα είναι μέγα
Στα λόγια τι πεζός
τι πεζός τι καβαλάρης
μα όμοιος είναι ο κίνδυνος
σαν έρθει ο μακελάρης;
Στα λόγια φοιτητές
φοιτητές κι εργάτες ένα
μα για να δούμε αν στην ζωή
θα κάνουνε παρέα
Στα λόγια τι από πα
τι απο πάνω τι από κάτω
μα για να δούμε όταν σου πουν
κάτσε και εσύ από κάτω
Έτσι μιλούσε ο αστός
κι από κοντά ο μικροαστός
τι γκλάβα του κουνούσε
μα ο προλετάριος κι αυτός
με όσα έχει δει ο φτωχός
πικρά χαμογελούσε
γιατί και τ’ άλλο το αλλιώς
που βλεπε κάποτε για φως
κάπως του τα γυρνούσε”


14. Ο τοκογλύφος
“Σ’ ένα υπόγειο σκοτεινό
σαν ένα ζώο ζει τυφλό
ο τοκογλύφος
Ποτέ δεν έχει λέει δραχμή
και δεν μπορεί αλλιώς να ζει
ο τοκογλύφος
Να μην σου τύχει και βρεθείς
και πας σ’ αυτόν να χρεωθείς
τον τοκογλύφο
Μαύρη σου κάνει την ζωή
σου γδέρνει σώμα και ψυχή
ο τοκογλύφος
Μην είσαι όμως αφελής
πως είναι αιτία αυτό να πεις
ο τοκογλύφος
Άλλοι είναι εκείνοι οι κρυφοί
που τον κρατάνε πως και τι
τον τοκογλύφο


15. Απόλυτο και σχετικό
“Αν έννοια απόλυτη
είναι η καλοσύνη
τότε θα πρέπει απόλυτη
να ‘ν’ κι η δικαιοσύνη
Σε θέση να ναι ο καλός
που καλοσύνη δίνει
πως και γιατί μα και σε ποιόν
ξεκάθαρα να κρίνει
Μα σαν κανείς ξεκάθαρα
αρχίζει να ξεκρίνει
θέλοντας την απόλυτη να ασκεί
δικαιοσύνη
Συνθήκες και παράγοντες
απόλυτα θα κρίνει
μα τότε πια απόλυτη
θα έχει καλοσύνη
Και μήπως είναι άσχετη
κι αυτή η δικαιοσύνη
στο να ασκηθεί απόλυτα
από την καλοσύνη
Οπότε η μεταφυσική
ίσως να κάνει λάθος
κι ο Μαρξ το πράγμα να χει δει
σωστότερα στο βάθος
Και λόγω που ναι σχετικά
δικιο και καλοσύνη
το θέμα είναι αν κανείς
έχει νοημοσύνη
Οπότε αναγκάζεται
στο διπλανό να δίνει
αν σχετικό ή απόλυτο
είν’ το καλό να κρίνει”


16. Πρόσεχε εργάτη
“Θολοί καιροί
πρόσεξε εργάτη
άγρυπνο πάντα
έχε το μάτι
Άγρυπνο πάντα
έχε το μάτι
εχθρούς και φίλους
πρόσεξε εργάτη
Πίσω απ’τον Φράνκο,
τον Μουσολίνι, τον Χίτλερ
κι άλλους
οι ίδιοι πάντα
Οι ίδιοι πάντα
καπιταλίστες
στόχο τους έχουν
εσένα εργάτη
Όσα και να ναι
αυτοί πληρώνουν
σε χρήμα κι άλλα
στα ίδια πάντα
Στα ίδια πάντα
μαύρα σκοτάδια
να σε κρατάνε εσένα
εργάτη
Λίγοι δεν είναι
από τους φίλους
που σε προδώσαν
οπορτουνίστες
Που σε προδώσαν
οπορτουνίστες
στόχο τους έχουν
εσένα εργάτη
Θολοί καιροί
πρόσεξε εργάτη
άγρυπνο πάντα
έχε το μάτι
Άγρυπνο πάντα
έχε το μάτι
εχθρούς και φίλους
πρόσεξε εργάτη”
Κατεβάζετε ΕΔΩ