Βιβλιοπρόταση - Τι ωραίο Πλιάτσικο (J. Coe)

Ένα βιβλίο που διάβασα πριν μερικά χρόνια και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να διαβάσει κάτι καλό αλλά και ταυτόχρονα σοβαρό στις διακοπές του.

Το βιβλίο αυτό το έχω βαφτίσει "εγχειρίδιο λειτουργίας του καπιταλισμού".

Περιγράφει τον βίο και πολιτεία μίας ισχυρής οικογένειας αστών (με αριστοκρατικές καταβολές) της Μεγάλης Βρετανίας. Η οικογένεια είναι φανταστική αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να υπάρχει. Η γλαφυρή περιγραφή του Coe θα μπορούσε να αφορά ένα οποιοδήποτε ισχυρό τζάκι ανά τον καπιταλιστικό κόσμο. Το κάθε μέλος της οικογένειας έχει και διαφορετική δραστηριότητα. Άλλος δραστηριοποιείται στα μίντια, άλλος στον τομέα τροφίμων, άλλος είναι τραπεζικός, άλλος κάνει εμπόριο όπλων και γενικά μέσω των μελών της οικογένειας, ο συγγραφέας αναλύει πως λειτουργούν οι διάφοροι τομείς.

Η γλώσσα του Coe είναι εξαιρετική (για μένα αυτό έχει πάντα τη μεγαλύτερη σημασία). Το βιβλίο, πέραν του μεγάλου ενδιαφέροντος των όσων εξιστορεί, είναι με λίγα λόγια και ένα πολύ καλό ανάγνωσμα. Θα δυσκολευτείτε να το αφήσετε από τα χέρια σας, μέχρι να τελειώσει και δεδομένου ότι είναι αρκετά μεγάλο σε έκταση, θα σας κρατήσει συντροφιά για αρκετές μέρες.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Τη Βρετανία που ανέδειξε τη Μάργκαρετ Θάτσερ ως σύμβολο ενός συλλογικού κακού χαρακτήρα, περιγράφει ο Κόου.
Το "Τι ωραίο πλιάτσικο!" περιλαμβάνει μια σειρά από βρετανικές εικόνες και στερεότυπα -για να τα παραμορφώσει και να τα εξωθήσει στο γελοίο: τις μεγάλες αριστοκρατικές οικογένειες που σπαράσσονται αναίμακτα (ή αιματηρά), τις εκκεντρικές γριές, τα στοιχειωμένα αρχοντικά, ολόκληρο το γκραν γκινιόλ της αστικής τάξης, σ' ένα βασίλειο κάθε άλλο παρά ενωμένο, (...) όπου " κατεστημένο" είναι η αδυσώπητη οικονομική εξουσία.
Διαβάζοντας τον Κόου, θυμάται κανείς μια φράση από τη Μύριελ Σπαρκ: "Τότε, πριν από πολύ καιρό, το 1945, όλοι οι καλοί άνθρωποι στη Βρετανία ήταν φτωχοί..." Αυτό υποστηριζει κι ο Κόου: οι καλοί του άνθρωποι είναι φτωχοί, ευπαθείς και έκπληκτοι.
(Από το επίμετρο της Σώτης Τριανταφύλλου)
Από τη σελίδα της πρωτοπορίας λίγα λόγια για τον Coe:

Ο Jonathan Coe γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ το 1961. Σπούδασε φιλολογία στο Trinity College του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ και είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Γουόρικ (αντικείμενο της διατριβής του αποτέλεσε το έργο του Henry Fielding, "Tom Jones"). Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Γουόρικ και εργάστηκε παράλληλα ως μουσικός συνθέτοντας τζαζ, και ως δημοσιογράφος διετέλεσε τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας "The Guardian" και κριτικός κινηματογράφου στο "New Statesman".



Πάρτε να 'χετε και μερικές παλαιότερες προτάσεις:
Βιβλιοπροτάσεις 1
Βιβλιοπροτάσεις 2
Never let me go - Ishiguro
Fahrenheit 451
Μπογιερ, Μορε - Η άγνωστη ιστορία του Εργατικού κινήματος των ΗΠΑ

Και μερικές ταινίες:Ταινιοπροτάσεις
Για περίεργα γούστα
Fresa y chocolate
Reds
Battleship potemkin
suru

Αν κάποιος συν-blogger θυμηθεί και κάτι άλλο, το προσθέτει ελεύθερα εδώ! Έχουμε προτείνει και άλλα κατα καιρούς, εγώ αυτά θυμήθηκα : ]

Κάπως έτσι ο Manny σας αποχαιρετά για αρκετές μέρες. Ελπίζω να αντέξετε και να μην μου πέσετε σε κατάθλιψη : ]]