Η Λιβύη σε διεθνές ξεπούλημα

Από το Αριστερά & Πολιτική

Το ΝΑΤΟ έδωσε νέα ώθηση στην αραβική άνοιξη μας παραπληροφορεί ο κ. Γιώργος Παυλόπουλος για τη νίκη των αντικαθεστωτικών στη Λιβύη σε άρθρο του στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» 27-28/8/2011! Πόσο άνοιξη είναι αυτή που ρίχνει έναν δυνάστη που κρατούσε τον κρατικό πλούτο στην ίδια τη χώρα και τον αντικαθιστά με δυνάστες - ανδρείκελα που την ξεπουλάνε αυτό δεν ενδιαφέρει τον κ. δημοσιογράφο. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να μας πει ότι η ελευθερία ήρθε με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ και ότι το μοντέλο αυτό το δέχονται όλοι χωρίς την παραμικρή αντίρρηση.

 Πως νίκησε η «επανάσταση» στη Λιβύη; Μας το λέει στα ίσα ο κ. Παυλόπουλος: «Πολύ απλά: χωρίς τις 10.000 επιχειρήσεις των βομβαρδιστικών του ΝΑΤΟ, τη βοήθεια των δορυφόρων του, των συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου και των ειδικών δυνάμεων στο έδαφος (τη δράση τους έχει παραδεχθεί ξεκάθαρα η Βρετανία), όχι απλώς δεν θα είχε ανατραπεί ο Καντάφι, αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα είχε καταστείλει βίαια την εξέγερση εναντίον του και θα είχε βυθίσει στο αίμα το επίκεντρό της, τη Βεγγάζη.»

Τώρα δηλαδή δεν βυθίστηκε η χώρα στο αίμα!

Οι λαοί εγκρίνουν τους ιμπεριαλιστικούς βομβαρδισμούς! 

 

Μας λέει παρακάτω ότι αυτό αποτελεί το «ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΣΗ»! Και όμως είναι παλιό όσο και οι λάσπες του ιμπεριαλισμού! Όπως ισχυρίζεται «Τα αεροπλάνα των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας και άλλων χωρών βομβάρδιζαν επί πέντε περίπου μήνες μια αραβική χώρα, όμως στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες πρακτικά δεν κουνήθηκε φύλλο -κάτι που, προφανώς, θα ήταν αδιανόητο μέχρι πριν από μερικά χρόνια, όπως άλλωστε αποδεικνύει ο ξεσηκωμός που είχε σφραγίσει την εισβολή των ΗΠΑ και της Βρετανίας στο Ιράκ, το 2003. Ήταν μια ανθρωπιστική αποστολή(!!!), που ταυτόχρονα εξυπηρετούσε στρατηγικούς στόχους.»

Μπράβο ανθρωπιστική αποστολή! Δηλαδή ο άλλες αποστολές στη Βοσνία, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ κλπ τι ήταν; 

Επόμενος στόχος η Συρία. 

Συνεχίζοντας μας ενημερώνει ότι «Έστω κι αν μοιάζει πολύ δύσκολη η επανάληψη του σεναρίου που εφαρμόστηκε στη Λιβύη και στην περίπτωση της Συρίας -του επόμενου μεγάλου και ασυγκρίτως πιο σημαντικού στόχου της Δύσης- το συμπέρασμα δεν αλλάζει. «Βεβαίως, είναι οι Λίβυοι εκείνοι που θα καθορίσουν το μέλλον τους, όμως οι ΗΠΑ έχουν αναμφίβολα το δικαίωμα να δείξουν στον κόσμο ότι η επέμβαση του ΝΑΤΟ πέτυχε το στόχο της, που ήταν να απομακρυνθεί ένας δικτάτορας, να σωθούν ζωές(!!!) και να ανέλθει στην εξουσία μια νέα κυβέρνηση, η οποία θα σέβεται το λαό της και δεν θα στηρίζει την παγκόσμια τρομοκρατία», τόνιζε προχθές η WSJ στο κεντρικό της άρθρο, ξεκαθαρίζοντας προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι αυτή είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη.»  

Βασικά αυτό που ενδιαφέρει βέβαια είναι η… «ΕΥΚΑΙΡΙΑ»! 

Το ξαναμοίρασμα του κόσμου και το «ψητό» 

Το θέμα ήταν να κλαπεί τζάμπα ο ορυκτός πλούτος της Λιβύης από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές και να πεταχτούν έξω οι ανταγωνιστές ιμπεριαλιστές Ρωσία και Κίνα. Αυτή την αλήθεια μας την αποκαλύπτει το άρθρο πολύ ωμά: «Οι μάχες δεν έχουν ακόμη κοπάσει στη Λιβύη, όμως ήδη, οι ξένες κυβερνήσεις και επιχειρήσεις διαγκωνίζονται προκειμένου να διασφαλίσουν μια προνομιακή θέση στη μετά-Καντάφι εποχή. Ειδικά στον τομέα της ενέργειας, όπου ο φυσικός πλούτος της χώρας είναι σημαντικός, δεν τηρούνται καν τα προσχήματα: Οι Ιταλοί θεωρούν δεδομένο ότι η ΕΝΙ θα έχει τον πρώτο λόγο, ενώ Γάλλοι και Βρετανοί είναι έτοιμοι να κεφαλαιοποιήσουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στην ανατροπή του καθεστώτος.

Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι των ανταρτών ξεκαθαρίζουν ότι «υπάρχει πρόβλημα» με τους Ρώσους και τους Κινέζους, οι οποίοι δεν είχαν πει «ναι» στην απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, το Μάρτιο, η οποία άνοιξε το δρόμο για τη στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ. Όπως είναι δε φυσικό, Μόσχα και Πεκίνο διαβλέπουν τον κίνδυνο να μείνουν έξω από το «πάρτι» -είναι χαρακτηριστική, από αυτή την άποψη, η δήλωση που έκανε στην αρχή της εβδομάδας ο πρόεδρος του επιχειρηματικού συμβουλίου Ρωσίας-Λιβύης, ο οποίος εκτίμησε: «Τη Λιβύη τη χάσαμε οριστικά».»

Αυτό είναι το ζητούμενο. Η αρπαγή του πλούτου από τους δυτικούς μεσω μιας εγκάθετης από το ΝΑΤΟ κυβέρνηση αντικαθεστωτικών πρώην συνεργατών του Καντάφι μαζί και πρώην πρακτόρων της CIA που δούλευαν στην Αλ- Κάϊντα και μετονομάσθηκαν σε εξεγερμένοι στη πλάτη του Λιβυκού λαού, ο οποίος τώρα θα χάσει και τον εθνικό του πλούτο. Οι ίδιοι εγκάθετοι προφανώς με εντολή των πατρώνων τους εκκαθάρισαν τους ανταγωνιστές των δυτικών νωρίς –νωρίς. Το ίδιο είχαν κάνει και στο Ιράκ ονομάζοντας την εγκάθετη κυβέρνηση «επαναστατική» για να ακυρωθούν ντε φάκτο όλα τα συμβόλαια του Ιράκ «επναστατικώ δικαίω» και να πάρουν τα πετρέλαια οι ΗΠΑ και οι «πρόθυμοι» σύμμαχοί τους «νομίμως»!

Ο φυσικός πλούτος της Λιβύης

42 δισ. βαρέλια πετρελαίου και περίπου 1,5 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου είναι τα διαπιστωμένα αποθέματα της Λιβύης. Καθώς, όμως, έχει εξερευνηθεί μόλις το 25% του εδάφους της, οι ποσότητες αυτές ενδέχεται στην πράξη να είναι πολύ μεγαλύτερες.

• 2 εκατ. βαρέλια ημερησίως εκτιμάται ότι μπορεί να φτάσει η ημερήσια παραγωγή από τις υπάρχουσες πετρελαιοπηγές. Για να συμβεί αυτό, όπως εκτιμάται, θα χρειαστούν περίπου 12-18 μήνες.

• Το 78% των εξαγωγών πετρελαίου της Λιβύης, πριν τον εμφύλιο, κατευθυνόταν προς τις ευρωπαϊκές χώρες, με την Ιταλία να απορροφά τη μερίδα του λέοντος (περίπου το 32%).

• Το 25% του ΑΕΠ και το 80% των δημοσίων εσόδων προέρχονταν από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου.

• 11.350 δολάρια ήταν το 2010 το ονομαστικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη Λιβύη (13.800 σε μονάδες αγοραστικής δύναμης), καθιστώντας τη χώρα την πλουσιότερη στη βόρεια Αφρική.

Απο το πλεόνασμα στο έλλειμμα και τη φτώχεια

Προσεχώς θα δούμε όλα τα σενάρια πτώχευσης της χώρας να εκτυλίσσονται σιγά – σιγά για να καταντήσουν τη Λιβύη από χώρα πλεονασματική σε χώρα ελλειμματική και να δικαιολογήσουν την αρπαγή του πλούτου της. Σύντομα σειρά από κοινωνικές παροχές με πρώτες της υγείας, παιδείας, κατοικίας κλπ θα είναι παρελθόν. Ο Καντάφι όποιος, και αν ήταν, διατήρησε για λόγους εσωτερικής σταθερότητας ισορροπίες στη κατανομή του εθνικού εισοδήματος. Αυτά δεν χρειάζονται στη ξενοκίνητη μερίδα της κοσμοπολίτικης αστικής τάξης που κάθεται πλέον στο σβέρκο του λαού, αφού ο μόνος στόχος της είναι να υπηρετήσει τους ιμπεριαλιστές της Δύσης.

Το πόσο γρήγορα θα γίνει αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και βασικά από τον Λιβυκό λαό ο οποίος δεν έχει κανένα λόγο να δεχτεί νέους δυνάστες και μάλιστα ξεπουλημένους και εγκάθετους.