Στην μνήμη του Παναγιώτη Κοσιώνη

Αναδημοσίευση από το Cogito Ergo Sum

Στις 21 Μαΐου 1934 γεννιέται στον Αλισσό της Αχαΐας, 15 χιλιόμετρα δυτικά τής Πάτρας, ο άνθρωπος που έμελλε να γίνει ένα από τα πιο αγαπημένα και συνάμα από τα πιο αδικημένα πρόσωπα των πατρινών. Ο οφθαλμίατρος των φτωχών. Ο Παναγιώτης Κοσιώνης.

Ο Κοσιώνης δεν ξέχασε ποτέ ότι πήγαινε σχολείο ξυπόλητος, ότι τέλειωσε το -οκτατάξιο τότε- γυμνάσιο με δανεικά βιβλία (ποιά δωρεάν παιδεία;) κι ότι σπούδασε με την βοήθεια ολόκληρου του χωριού του. Έτσι, μέχρι το τέλος της ζωής του, αρνιόταν να πάρει λεφτά από όσους καταλάβαινε πως είχαν οικονομικό πρόβλημα. Ηλικιωμένοι, άνεργοι, πολύτεκνοι, φοιτητές και κάθε λογής φτωχαδάκια έκαναν παρέλαση στο ιατρείο του. Ήξερε ότι αρκετοί απ' αυτούς ντύνονταν επίτηδες με φτωχικά ρούχα για να τον ξεγελάσουν αλλά πάντοτε υποστήριζε πως ήταν προτιμώτερο να τον κοροϊδέψουν δέκα παρά να στερήσει το γάλα των παιδιών του από έναν που είχε πραγματική ανάγκη.

Ως άνθρωπος που είχε έμφυτο το αίσθημα της κοινωνικής προσφοράς και, πάνω απ' όλα, ως άνθρωπος που δεν ξέχασε ποτέ την ταξική του καταγωγή, από νωρίς ο Κοσιώνης ασπάστηκε τον κομμουνισμό και ασχολήθηκε ενεργά με τα κοινά. Το 1982, βγαίνοντας από τα στενά όρια του χωριού του, αναδείχτηκε δημοτικός σύμβουλος πατρέων, αξίωμα που επρόκειτο να υπηρετήσει αδιάκοπα επί 20 χρόνια. Το Ιούνιο του 1989 εξελέγη βουλευτής Αχαΐας με το ΚΚΕ, θέση στην οποία εκλέχτηκε και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς αλλά και στις εκλογές του 1990. Παρά την εξαιρετικά υψηλή δημοφιλία του και την πλατειά αποδοχή του, δεν κατάφερε να εκλεγεί το 1993 και το 1996, χάρη στα "τερτίπια" του εκλογικού νόμου και στις "γκέλες" της δεύτερης κατανομής. Επανήλθε, όμως, στην βουλή το 2000 και το 2004, ενώ πριν τις εκλογές τού 2007, στα 73 του χρόνια, αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική.


Ο Κοσιώνης διεκδίκησε την εκλογή του στον δημαρχιακό θώκο τής Πάτρας σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις (1994, 1998, 2002) τερματίζοντας πάντοτε τρίτος αλλά συγκεντρώνοντας πάντοτε διπλάσιο και τριπλάσιο ποσοστό από το εκλογικό ποσοστό τού ΚΚΕ που τον στήριζε. Στην μνήμη των πατρινών διατηρούνται ολοζώντανα τα όσα έγιναν στις εκλογές τού 1998.

Σ' εκείνες τις εκλογές υπήρχε διάχυτη η αίσθηση ότι ο Κοσιώνης θα πέρναγε στον δεύτερο γύρο, όπου θα "κατάπινε" τον αντίπαλό του -ήδη δήμαρχο και υποστηριζόμενο από το ΠαΣοΚ- Ανδρέα Καράβολα. Την ημέρα των εκλογών, ο μηχανισμός τού Καράβολα έβαλε μπρος ένα εκτεταμένο δίκτυο exit poll σε δεκάδες εκλογικά τμήματα της πόλης. Νωρίς το απόγευμα τα exit poll είχαν πιστοποιήσει την δυναμική Κοσιώνη για συμετοχή στον δεύτερο γύρο. Τότε ήταν που ξαμολύθηκε ο οργανωμένος πυρήνας των οπαδών τού ΠαΣοΚ για να ψηφίσει μονοκούκι...Φλωράτο, τον υποψήφιο που στήριζε η...Νέα Δημοκρατία (!) επειδή τον θεωρούσαν ευκολώτερο αντίπαλο. Έτσι, παρά το 27,24% και τις σχεδόν 20.000 ψήφους που συγκέντρωσε ο συνδυασμός του, ο Παναγιώτης Κοσιώνης δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο για 1.870 ψήφους.

Η άτιμη αυτή ενέργεια των πασόκων έγινε τόσο απροκάλυπτα ώστε σύντομα μαθεύτηκε σ' όλη την πόλη, ξεσηκώνοντας κύματα αγανάχτησης. Όσο κι αν ο Καράβολας προσπάθησε να αρνηθεί τα πάντα, οι πατρινοί δεν πείστηκαν κι αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν. Έτσι, την επόμενη Κυριακή ο Ευάγγελος Φλωράτος συγκέντρωσε πάνω από 34.500 ψήφους και κατάφερε να γίνει ο μοναδικός μέχρι σήμερα νεοδημοκράτης δήμαρχος πατρέων.

Σήμερα, μια μέρα μετά την περήφανη νίκη τού επίσης κομμουνιστή Κώστα Πελετίδη, είχα στο μυαλό μου πολλά θέματα για να ασχοληθώ σε τούτο το σημείωμα. Ήμουν σίγουρος ότι θα έγραφα κάτι πανηγυρικό. Όμως, θεώρησα υποχρέωσή μου να το αφιερώσω στον αξέχαστο Παναγιώτη Κοσιώνη, ο οποίος μας άφησε για πάντα στις 12 Φεβρουαρίου 2008, φεύγοντας με την πίκρα ότι τούτη η πόλη δεν του έδωσε ποτέ την ευκαιρία που εδικαιούτο. Έπρεπε να περάσουν 16 χρόνια για να μπορέσουν οι πατρινοί να καθαρίσουν το άγος και την ντροπή τού 1998 με την εκλογή ενός άλλου γιατρού των φτωχών.

Παναγιώτη, θα σε θυμόμαστε πάντα. Κι αισθάνομαι ότι πρέπει να αφιερώσουμε στην μνήμη σου την χτεσινή μέρα.