14 Δεκεμβρίου 2013

Ας μιλήσουμε για τον Χαρίλαο Φλωράκη, λοιπόν! Αφού σας καίει ακόμα!

Πρόλογος του Χαρίλαου Φλωράκη
Ολα όσα περιέχονται σ' αυτό το βιβλίο... είμαι εγώ.

Είναι οι πρωτοβουλίες μου και η δράση μου στο Κόμμα, είναι οι αγορεύσεις μου και οι τοποθετήσεις μου στη Βουλή, είναι οι θέσεις μου στα όργανα του (ενιαίου) Συνασπισμού της περιόδου 1989 - 1991, είναι η στάση μου στις συσκέψεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή στα Συμβούλια Αρχηγών, είναι οι συνεντεύξεις μου και οι δηλώσεις μου στα ΜΜΕ, είναι οι ομιλίες μου στις πόλεις και στα κεφαλοχώρια κατά τις προεκλογικές περιοδείες, είναι η παρουσία μου στα διεθνή φόρα, είναι οι συσκέψεις μου με συντρόφους.

Είναι, ακόμη, το βιβλίο αυτό, οι σημειώσεις μου, οι σκέψεις μου, οι εκμυστηρεύσεις μου σε φίλους και συνεργάτες, η αγωνία μου για τις αρνητικές εξελίξεις, αλλά και η οργή μου για όσα μπορούσαν να αποφευχθούν και, τελικά, δεν τ' αποφύγαμε.

Πάνω απ' όλα, όμως, το βιβλίο αυτό είναι η ακλόνητη πίστη μου στο σοσιαλισμό και στην τελική νίκη του, είναι η αταλάντευτη πεποίθησή μου ότι καμία ανατροπή και καμία προδοσία δεν πρόκειται να ξεστρατίσει τους λαούς από την πορεία τους προς το σοσιαλισμό.

Κοντολογίς, το βιβλίο αυτό είναι μια πολιτική ομιλία μου.

Η πιο μεγάλη πολιτική ομιλία μου, που συγκεφαλαιώνει όλες τις άλλες, αλλά και ένα είδος ανοιχτής πολιτικής διαθήκης προς τη νεολαία που αντιστέκεται.

Και ευχαριστώ το δημοσιογράφο Χρ. Θεοχαράτο που μόχθησε, ώστε από το βήμα αυτό να ανακεφαλαιώσω με μία και μόνον αγόρευση, όλους τους πολιτικούς αγώνες μου.

Σημειώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη, γύρω στο 1991, όπως παρουσιάζονται στο βιβλίο:

-- «Πλουραλισμός; Ας δούμε: Ο πλουραλισμός γνωμών είναι παράγοντας ανάπτυξης, όχι, όμως, ο οποιοσδήποτε πλουραλισμός. Υπάρχει πλουραλισμός που δρα στα πλαίσια του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού - δηλαδή πλουραλισμός γνωμών και ενότητα δράσης. Και υπάρχει και πλουραλισμός, να κάνει ο καθένας του κεφαλιού του. Αυτός ο πλουραλισμός εμποδίζει την εφαρμογή της πολιτικής και οδηγεί στην παράλυση της συλλογικής θέλησης...».

-- «Ποια ανανέωση, σύντροφοι; Υπάρχει ανανέωση και ανανέωση. Υπάρχει η επαναστατική ανανέωση, που στηρίζεται στις θεμελιακές αρχές του Κομμουνισμού. Υπάρχει και η ανανέωση που αναζητάει το καινούριο όχι μέσα στα πλαίσια των αρχών, αλλά πέρα από αυτές - ακόμη και ενάντιά τους. Υπάρχει ανανέωση, που τη δημοκρατική λειτουργία την αντικαθιστούν με την αναρχία, με το μη σεβασμό της θέλησης της πλειοψηφίας, με τη δημιουργία κέντρου αντιπολίτευσης. Επικαλούνται τις εξελίξεις στον κόσμο, αλλά ξεχνάνε τις επιδιώξεις των αντιπάλων σχετικά με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτές δεν άλλαξαν. Αυτά επιβάλλουν όχι χαλάρωση, αλλά δυνάμωμα της ενιαίας έκφρασης και δράσης. Το δυνάμωμα της πειθαρχίας και της τήρησης του Καταστατικού. Η αυστηρή τήρηση του Καταστατικού είναι ο κύριος δείχτης της αφοσίωσης του κομμουνιστή στην υπόθεση του Κομμουνισμού...».

-- «Αμ οι μεταρρυθμίσεις; Διακηρύσσουν ότι με έναν ευνοϊκό συσχετισμό των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων μπορεί οι μεταρρυθμίσεις να αποκτούν δομικό χαρακτήρα και να οδηγούν σε ποιοτικούς κοινωνικούς μετασχηματισμούς. Οι μεταρρυθμίσεις δίχως την εξουσία της Εργατικής Τάξης και των συμμάχων της, δε μεταβάλλουν, δεν αλλάζουν τις βάσεις της υπάρχουσας κοινωνικής δομής. Οι μεταρρυθμίσεις έχουν διπλό περιεχόμενο: Από τη μία είναι βήμα προς τα εμπρός που βελτιώνουν την κατάσταση. Από την άλλη προφυλάσσουν (με την εκτόνωση) το υπάρχον κοινωνικό σύστημα...».

-- «Επικαλούνται και την ενότητα! Αλλά, βάση της ενότητας είναι ο σεβασμός της θέλησης της πλειοψηφίας, η πειθαρχία σ' αυτή, η δουλιά για την υλοποίησή της. Δίχως ενιαία έκφραση και δράση δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα. Και δίχως αυτές τις προϋποθέσεις δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα ούτε στο Κόμμα. Δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα δίχως την υποταγή - ή συμμόρφωση, αν θέλετε, σύντροφοι- της μειοψηφίας στη θέληση της πλειοψηφίας. Φυσικά, ούτε οργάνωση μπορεί να υπάρξει. Αν δεν κατανοηθεί το τι κόμμα είμαστε, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό ούτε το θέμα της πειθαρχίας, ούτε το ζήτημα της ενιαίας έκφρασης και δράσης στο Κόμμα...».

-- «Πάντα διαμορφώνονται πλειοψηφούσες και μειοψηφούσες απόψεις μέσα σ' ένα κόμμα. Δημιουργία μόνιμης και σταθερής μειοψηφίας σημαίνει δημιουργία ομάδας, που αντιλαμβάνεται τα διάφορα ζητήματα βάσει μιας άλλης πολιτικής. Σημαίνει δημιουργία τάσης μέσα στο κόμμα. Η τάση, όμως, μέσα στο κόμμα στραγγαλίζει τη γνώμη των μελών της, γιατί υποχρεώνονται να διατυπώνουν τη γνώμη της τάσης, σε βάρος της δικής τους...».

-- «Να ξεπεραστεί η κρίση; Σύμφωνοι. Και πράγματι, για να ξεπεραστεί η κρίση χρειάζονται αλλαγές. Το θέμα, όμως, είναι: Προς ποια κατεύθυνση; Προς το παρελθόν; Αλλά έτσι δε θα έχουμε έξοδο από την κρίση, θα έχουμε παραπέρα όξυνσή της. Προς την υπέρβαση του Κομμουνιστικού Κόμματος; Τότε, δε θα πρόκειται για υπέρβαση της κρίσης, αλλά για διάλυση του Κόμματος για να μην... έχει κρίση...».

Για την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και τη διάλυση της ΕΣΣΔ
«Ωστε, λοιπόν, "θρίαμβος της δημοκρατίας" οι ανατροπές στην Ανατολική Ευρώπη! Αλλά, ποιες δυνάμεις ενισχύθηκαν από το "θρίαμβο"; Οι δημοκρατικές πράγματι δυνάμεις ή οι δυνάμεις εκείνες, οι οποίες στο όνομα της δημοκρατίας, έχουν ουσιαστικά ταχθεί ενάντια στο σοσιαλισμό; "Θρίαμβος της δημοκρατίας" με το ΚΚ εκτός νόμου! "Θρίαμβος της δημοκρατίας" με νέες δυνατότητες για επέμβαση του ιμπεριαλισμού! "Θρίαμβος της δημοκρατίας" με ανεργία, εξαθλίωση, πείνα και έγκλημα! Φυσικά, είναι δύσκολος ο δρόμος. Εχει πολύ ανήφορο και δεν μπορούν όλοι να τον βγάλουν...».

«Την ξαναθυμήθηκαν την πιπίλα: "Σε ξεπερασμένα Δόγματα επιμένει το ΚΚΕ"! Ποια είναι τα "ξεπερασμένα δόγματα", άσπονδοι σύντροφοι και φίλοι; Οτι επιμένουμε στην ανάγκη ανάκτησης της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας; Οτι παραμένουμε αμετακίνητα προσηλωμένοι στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων; Οτι έχουμε και σήμερα παντιέρα μας την κοινωνική δικαιοσύνη και το σοσιαλισμό; Πάρτε το απόφαση: Πολλά μπορούν να αλλάξουν στο ιστορικό προτσές. Ενα μόνο δεν μπορεί να αλλάξει: η ανάγκη για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και της ανθρωπότητας...».

«Και αχάριστοι και ανιστόρητοι όσοι επιχαίρουν για τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Αν ο κόσμος είχε γίνει λίγο πιο ανθρώπινος... Αν διατηρήθηκε η ειρήνη για μισό αιώνα... Αν ηττήθηκε κατά κράτος ο χιτλερισμός... Αν οι λαοί έσπασαν τις αλυσίδες της αποικιοκρατίας... Αν οι εργαζόμενοι των καπιταλιστικών χωρών απόκτησαν όσα απόκτησαν - αυτό αναμφισβήτητα οφείλεται και στην ύπαρξη και δράση των σοσιαλιστικών χωρών. Στο "αντίπαλον δέος"...».

«Υπάρχει έστω και ένας σοβαρός άνθρωπος στη Γη που να πιστέψει ότι θα μπορούσε να κάνει (όσα κάνει) ο ιμπεριαλισμός σήμερα, αν δεν είχε διαλυθεί η Σοβιετική Ενωση; Οι λαοί βλέπουν, ήδη, τα αποτελέσματα: Ο καπιταλισμός, καθημερινά, όλο και περισσότερο δείχνει το χειρότερο πρόσωπό του: το αντικοινωνικό, ληστρικό και απάνθρωπο. Οι επιτυχίες του, φυσικά, παράγουν πλούτο, αλλά τον σωρεύουν στους λίγους και η ζωή των εργαζομένων χειροτερεύει. Οσο για τις δημοκρατικές ελευθερίες, συνεχώς ροκανίζονται και λιμάρονται...».

«Εμ, αυτή η καραμέλα περί του τέλους των ιδεολογιών! Παρά το μεταφυσικό της περιεχόμενο, δεν μπορεί ν' αλλάξει την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα λέει ότι οι αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν τον καπιταλισμό, όχι μόνο δεν εξασθενούν, τώρα που διαλύθηκε η ΣΕ, αλλά και δυναμώνουν. Και κατατρώγουν τα ίδια τα σπλάχνα του. Ούτε ο καπιταλισμός είναι αιώνιος ούτε το τέλος του κομμουνισμού έφτασε, για τον απλούστατο λόγο ότι οι λαοί δεν πρόκειται να παραιτηθούν από το όραμα για μια δίκαιη κοινωνία και από τους αγώνες για σοσιαλισμό...».

«Αγώνας! Αυτή είναι η λέξη - κλειδί. Γιατί τίποτε δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γίνει από μόνο του. Χρειάζεται αέναη πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της σε κάθε χώρα - και συντονισμός της πάλης αυτής. Ποιος, τάχα, εργαζόμενος δε θα ήθελε μια δικαιότερη κοινωνία; Και αυτό είναι το μεγάλο καθήκον για όλους μας: Να ξαναδώσουμε αίγλη στο όραμα του σοσιαλισμού και να αγωνιζόμαστε γι' αυτό...».


Τα γεγονότα του 1991, από το ίδιο βιβλίο (αφήγηση του Χ. Θεοχαράτου):

Από τις αρχές του 1990, με πρωτεργάτες κυρίως ηγετικούς παράγοντες της EAP, άρχισαν να βλέπουν το φως ποικίλα δημοσιεύματα με σοβαρές αιχμές εναντίον της ηγεσίας του KKE, η οποία "αρνείται να βγάλει συμπεράσματα από την αποσάθρωση του υπαρκτού σοσιαλισμού", αλλά και με προτάσεις ή αναλύσεις ή σχολιασμούς για την ιστορική αναγκαιότητα να μετεξελιχθεί ο Συνασπισμός από πολυκομματική συμπαράταξη σε... πολυτασικό κόμμα, ώστε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα τις νέες αρνητικές συγκυρίες.

Οι εκλογές της 8.4.1990, ο σχηματισμός "αυτοδύναμης" κυβέρνησης από τη N.Δ. και η νέα όξυνση της κρίσης που μάστιζε τη Σοβιετική Ενωση έκαναν ακόμη πιο ορατές τις δύο τάσεις που διαμορφώνονταν στο KKE. Πολλά στελέχη της "νέας φρουράς" μάλιστα (ανάμεσά τους και δεκάδες μέλη της Κεντρικής Επιτροπής) άρχισαν κρυφές συναντήσεις, συζητήσεις και διαβουλεύσεις περί του πρακτέου ή, μάλλον, περί των πρακτέων, διότι οι στόχοι τους ήταν δύο:
α) Να κερδίσουν την πλειοψηφία στο εν όψει 13ο Συνέδριο. Και 
β) να συμβάλλουν στη μετεξέλιξη του Συνασπισμού σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα.
[...]
Την ερμαφρόδιτη εκείνη κατάσταση στο KKE, που, υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να ήταν ακίνδυνη, ωθούσε σε αναμέτρηση και ρήξη η δράση ενός διπλοπρόσωπου παράγοντα ανάμεσα και στην παλιά και στη νέα φρουρά, ο οποίος μετέφερε σε ταβέρνα του Αμαρουσίου (όπου "συνεδρίαζαν" οι νεοφρουρίτες) όσες αποφάσεις παίρνονταν στον Περισσό και μετέφερε στον Περισσό όσες συζητήσεις γίνονταν στις διάφορες συναντήσεις των "φραξιονιστών".

Στις αρχές του 1990 πολλά στελέχη (περίπου 50) από εκείνα που ήθελαν τη μετεξέλιξη του KKE σε σοσιαλιστικό ή σοσιαλδημοκρατικό κόμμα υπέγραψαν ντοκουμέντο, στο οποίο αποτύπωναν αδρά τις ανησυχίες τους και ζητούσαν καταστατικές αλλαγές και πρακτικά μέτρα για να μην επαναληφθεί η αρνητική σοβιετική εμπειρία και στη χώρα μας. Λόγω των επικείμενων εκλογών, το ντοκουμέντο εκείνο ούτε συζητήθηκε ούτε πήρε (από καμία πλευρά) δημοσιότητα, και η ύπαρξή του έγινε γνωστή τον Μάιο του 1990, όταν άρχισαν νέες πιέσεις προς την πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής για σύγκληση Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, με θέμα την πορεία του κόμματος προς το 13ο Συνέδριο.
[...]
Κατά τη διάρκεια των εργασιών της, η Συνδιάσκεψη εκείνη και ένταση είχε και αγωνία και οξύτητα και τροφοδότησε τον Τύπο με πρωτοσέλιδα - καθώς ο Χαρ. Φλωράκης, ηγούμενος της πλειοψηφούσας τάσης, υπεραμύνθηκε των αρχών της φυσιογνωμίας και των συμβόλων του κόμματος (τα "κονίσματα" - όπως κάποιοι του φώναζαν) και καθώς η μειοψηφούσα τάση, με επικεφαλής τον Μίμη Ανδρουλάκη, υπενθύμιζε - στεντορεία τη φωνή - στον Χαρίλαο ότι "υπήρξε Λούθηρος χωρίς να το γνωρίζει" - δηλαδή, ότι κρατώντας τα σύμβολα και τα λάβαρα του κόμματος τόλμησε ανοίγματα και μεταρρυθμίσεις, καθιστάμενος, χωρίς να το συνειδητοποιεί, ο Λούθηρος του KKE.
 H συνδιάσκεψη εκείνη: επιβεβαίωσε τις δύο τάσεις, διεύρυνε την απόσταση Χαρ. Φλωράκη - Γρ. Φαράκου, ανέθεσε σε Επιτροπή να ετοιμάσει το κείμενο θέσεων για το 13ο Συνέδριο, απέρριψε το πρώτο κείμενο των Ανανεωτών, δέχτηκε να υπάρξουν στις θέσεις και οι δύο απόψεις, έκανε έκκληση για ενότητα του κόμματος και σύνθεση των αντιθέσεων, έδειξε, αποχρώντως πειστικά, ότι στην ανανεωτική τάση συγκαταλέγεται και ο Γ. Γραμματέας του Κόμματος!
[...]
Ολο το καλοκαίρι του 1990 ο Χαρ. Φλωράκης και η πλειοψηφία της K.E. προσπάθησαν να γεφυρώσουν τα χάσματα, χρησιμοποιώντας γλώσσα μετριοπάθειας και νηφαλιότητας. Παρά την κατευναστική τακτική της πλειοψηφίας της K.E. του KKE, η Ανανεωτική πτέρυγα των στελεχών, ενισχυόμενη και από το χάος που απλωνόταν όλο και ζοφερότερα πάνω από τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, συνέχιζε τις αναζητήσεις της - μέσα από συναντήσεις και διαβουλεύσεις - για να βρει πολιτική ταυτότητα και συνεχώς κέρδιζε με το μέρος της όλο και νέα περιφερειακά στελέχη, για ολόκληρο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1990. Τον Νοέμβριο του 1990 - και αφού είχαν μοιραστεί οι θέσεις (οι επίσημες θέσεις) για το 13ο Συνέδριο - η Ανανεωτική πτέρυγα του KKE υπολόγιζε και πίστευε ότι θα έχει τουλάχιστον το 55% των συνέδρων και θα αποτελούσε πια την πλειοψηφία.
[...]
Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, ο μεν Χαρ. Φλωράκης, φοβούμενος την άλωση του KKE από τα μέσα (κατά τα νωπά πρότυπα των Λαϊκών Δημοκρατιών), πήρε, κυριολεκτικά, τα βουνά και τους κάμπους, προκειμένου να συγκεντρώσει περισσότερους συνέδρους, ώστε να γείρει η πλάστιγγα προς την "παλιά φρουρά" - γεγονός που το κατόρθωσε, φέρνοντας συντρόφους ακόμη και από την πολιτική προσφυγιά. Ο δε Λεων. Κύρκος, βλέποντας τη διογκούμενη αμφισβήτηση της ηγεσίας του KKE από τους νεότερους, έκρινε φρόνιμο να εντείνει την προπαγάνδα και τις προσπάθειές του για τη μετατροπή του Συνασπισμού σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα, αφού η σπονδυλική στήλη της συμπαράταξης - το KKE - σίγουρα θα περνούσε στα χέρια της Ανανέωσης.
[...]
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες συνήλθε στην Αθήνα, στην κλειστή αίθουσα του Ολυμπιακού Σταδίου, από τις 19-24 Φεβρουαρίου 1991 το 13ο Συνέδριο του KKE, στο οποίο έλαβαν μέρος 1.275 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι (Σύνεδροι) και 660 παρατηρητές - δηλαδή, συνήλθε το πολυπληθέστερο Συνέδριο που είχε διοργανώσει μέχρι τότε το KKE - η πλειοψηφία του οποίου ήταν εμφανώς υπέρ της "παλιάς φρουράς".

H εμφανής ανατροπή του συσχετισμού των δυνάμεων στο Συνέδριο υποχρέωσε τον Γρ. Φαράκο να μην είναι υποψήφιος για τη θέση του Γ. Γραμματέα, γεγονός που ανάγκασε την Ανανεωτική πτέρυγα να υποδείξει για υποψήφιο τον Γιάννη Δραγασάκη, ώστε - αν μη τι άλλο - να μετρήσει τις δυνάμεις της. H έκρυθμη εκείνη κατάσταση είχε ως αποτέλεσμα να κηρύξει την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου ο Χαρ. Φλωράκης - υπό την ιδιότητα του Προέδρου της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος.

Μετά ταύτα, η Κεντρική Επιτροπή, που εξέλεξε το 13ο Συνέδριο, στις 27 Φεβρουαρίου, στην πρώτη της Ολομέλεια επέλεξε για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Κόμματος την Αλεξάνδρα Παπαρήγα, με ψήφους 57 (έναντι 53 του Δραγασάκη). H Παπαρήγα ήταν στέλεχος με οικογενειακές ρίζες στο κομμουνιστικό κίνημα, με προσήλωση στις αρχές του κόμματος, με δοκιμασμένη αγωνιστικότητα και, κυρίως, ένα στέλεχος που πάντα εκινείτο αταλάντευτα μέσα στις κομματικές γραμμές και που υπερασπιζόταν τις απόψεις της μέσα στα κομματικά όργανα και μέσα στα καταστατικά πλαίσια.
[...]
Βέβαιοι οι Ανανεωτές ότι ο Συνέδριο είναι χαμένο, στις 17 Φεβρουαρίου 1991 έκαναν μια ύστατη απεγνωσμένη κίνηση: Αντιπρόσωποί τους - M. Ανδρουλάκης και Π. Λαφαζάνης - επισκέφθηκαν στο σπίτι του τον Χαρ. Φλωράκη και τον παρακάλεσαν να είναι και πάλι ο ίδιος ο υποψήφιος για τη θέση του Γενικού Γραμματέα, διότι - όπως του τόνισαν - μόνο αυτός θα μπορούσε να απορροφήσει τους κραδασμούς και να κρατήσει ενωμένο το κόμμα στη δύσκολη εκείνη συγκυρία. H πρόταση εκείνη προβλημάτισε πολύ τον παλαίμαχο κομμουνιστή, όταν όμως την επομένη, 18.2.1991, τη συζήτησε με συνεργάτες του, εκείνοι του είπαν ότι πρόκειται για ελιγμό και για παγίδα και καλά θα κάνει να προχωρήσει στις αποφάσεις που είχε πάρει.

ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΕΙΕΣ ΣΑΣ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΕΤΕ ΤΟ ΚΚΕ!!!

Πηγή: Lenin reloaded
Αφιερώνεται στους:

24 σχόλια:

  1. Μιλούσαν για δημοκρατία πλουραλισμό , τάσεις, πλατφόρμες (και τρακτέρ) , αυτοί που διέγραψαν την ομάδα Γράψα στο όνομα του Δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και της «ιδεολογικής καθαρότητας».
    Τα πράγματα ήταν απλά , λόγο θέσεις ήξεραν για το που πάει το πράγμα ΕΣΣΔ κτλ , και προσπάθησαν να διατηρήσουν τα «οφίτσια» με ξεπούλημα αρχών και ιδεολογίας. Ακλουθώντας την «μόδα» και την «τάση» του υπόλοιπου κόσμου. Το μόνου που τους ένοιαζε ήταν η Καρέκλα και το ατομικό βόλεμα. Μόλις είδαν πως δεν τους παίρνει πήδηξαν από το καράβι πιστεύοντας πως θα τσακίσει στα βράχια. Αμ δε .
    Είμαστε ακόμα εδώ αυτοί που σας έζησαν από κοντά και ξέρουν τι είστε.
    Ανθρωπάκια , ποταπά σκατόψυχα ανθρωπάκια τίποτα παραπάνω.
    Σας ζήσαμε και σας είδαμε , όλο μόστρα και λεζάντα . Και στο βάθος τρωκτικά.
    Epikouros

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οντως ποταπα ανθρωπακια ολκης ολοι αυτοι που που παρεισφησαν στις γραμμες του Κομματος. Δεν τους βγηκε ομως και ουτε ποτε θα τους βγει για τον απλο λογο οτι ο Κουκουες και το Κομμα του ειναι ο ιδιος ο λαος! Πολυ σωστα κανει το Κομμα και μελετα την ιστορια του βγαζοντας τα σωστα συμπερασματα. Συντροφοι, ειμαστε σε ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ! Και αυτο κανει να σκυλιαζουν αυτα τα ελεεινα ανθρωπακια που δειξαν στο τελος ξεκαθαρα ποιοι ειναι μετα απο 22 χρονια! Κρυφτηκαν ολα αυτα τα χρονια πισω απο φουμαρα και φρου φρου "αριστερες" κορδελλες αλλα η χαρα τους τους ξεσκεπασε στο τελος οπως και την γνωστη π....να. Το θρασος τους ειναι απυθμενο , πρεπει να το ομολογησω..Αλλα ο γελοιος δεν φοβαται την αυτογελοιοποιηση!

    Il popolare

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συνιστούσα ψυχραιμία και φειδώ σε σχέση με την περίοδο Φλωράκη. Οσονούπω έρχονται τα χαμπέρια και καλό είναι να φυλάει κανείς τον πισινό του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Σκληρός:
      -Του Π.Γ. και εσύ και γνωρίζεις τα "μυστικά", έ;
      -Δεν μας λες και ποιά είναι η "περίοδος Φλωράκη";
      Της ανασυγκρότησης, της μεταπολίτευσης, της "αλλαγής", του εναντίον όλων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-εσωτερικό), της περεστρόικα, του ΣΥΝασπισμού, της εκ νέου ανασυγκρότησης, ποιά από όλες τις φάσεις που πέρασε το ΚΚΕ όσο ήταν Γ.Γ. χαρακτηρίζεις εσύ ως "περίοδο Φλωράκη";

      Διαγραφή
    2. Ψύχραιμοι είμαστε, και πολύ μάλιστα, τηρουμένων των αναλογιών, άλλοι είναι που λυσσάνε κυριολεκτικά και πολύ συγχρονισμένα παρά τις "διαφορές" τους. Όποιος έχει μάτια βλέπει.

      Διαγραφή
    3. Εμείς θα αφήσουμε αφύλαχτο τον πισινό μας!

      Περιμένουμε τα χαμπέρια!!!

      -Θα ΄ρθούνε! Δε θα μας τη σκάσετε; Εντάξει;-

      ΑΛΗΣ

      Διαγραφή
    4. Σκληρέ, εννοείς την Αυγή της Κυριακής; Πρακτορολογία; Τέτοια χαμπέρια;

      Διαγραφή
    5. Μια "περιοδος" υπαρχει για το ΚΚΕ και αυτη ειναι της 95χρονης ιστοριας του που εμεις οι Κομμουνιστες, μελη, φιλοι του ΚΚΕ τιμαμε με αιμα ψυχης, την "εκτιμηση¨"των ριψασπιδων και νενεκων του κινηματος, ολων εκεινων που γλειφουν εκει που καποτε εφτυναν δεν την εχουμε αναγκη.
      Το κοκκινο της σημαιας του ΚΚΕ ειναι πολυ αλικο για να το αμαυρωνουν με την "εγκεφαλικη τους περιοδο" οι καθε λογης "Εφιαλτες".

      Ταξικος

      Διαγραφή
  4. έχω την εντύπωση ότι η περίοδος του Φλωράκη είναι μία από το '72 μέχρι το θάνατό του και κύριο χαρακτηριστικό της είναι η τακτική των συμμαχιών για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων. Είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι, αυτή ήταν και δείχνει τουλάχιστον συνέπεια. Πού έχεις δει εσύ αντιφατικούς χειρισμούς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Σκληρός:
      Στην συγκρότηση και την δυάλυση του ΣΥΝασπισμού της αριστεράς και της προόδου π.χ.
      Στην υποστήριξη της αλλαγής μέχρι το 1984 και την σκληρή αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ μετά.
      Στην υποστήριξη και αποκύρηξη της περεστρόικα.
      Στο αποτυχημένο εκλογικό πείραμα της "ενωμένης αριστεράς" του 1974, που δεν επαναλήφθηκε μέχρι το 1989.
      Εάν εσύ βλέπεις μια εννιαία πολιτική σε όλα τα παραπάνω, εγώ σηκώνω τα χέρια ψήλά.
      Και φυσικά οι "συνεργασίες ή μη" δεν είναι πολιτική βάση της οποίας μπορούμε να χαρακτηρίσουμε έναν πολιτικό χώρο. Είναι τακτική που προκύπτει ανάλογα με τις τρέχουσες κάθε φορά καταστάσεις.
      Άλωστε και στο μεγαλύτερο μέρος της περιόδου που αναφέρεις (72-74, '77-'88, '91-) δεν είχε καμμία πολιτική (Εκλογικής ή συνδικαλιστικής) "συνεργασίας" με άλλη δύναμη το ΚΚΕ. Όπως ακριβώς και σήμερα.
      Πόσο χρονών είσαι; Δεν το ρωτάω προσβλητικά, αλλά γιατί όποιος είναι πάνω από 40-50 και τα θυμάται, δεν θα έλεγε ποτέ αυτό που είπες...

      Διαγραφή
    2. @Σκληρός:
      Και φυσικά όλα τα παραπάνω με τα σωστά και τα λάθη τους, δεν ήταν αποτέλεσμα των ιδιοτροπιών του Χαρίλαου ή του οποιουδήποτε Χαρίλαου. Ήταν πολιτικές που προέκυπταν από τις γενικότερες επεξεργασίες και την πείρα, τόσο του ΚΚΕ όσο και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος (που ακόμη τότε υπήρχε)

      Διαγραφή
    3. Εγώ μίλησα για στρατηγική που ακολουθούσε και με την οποία συμφωνώ. Άλλο αν αυτοί με τους οποίους προσπάθησε να συμπορευθεί, αποδείχθηκαν κατώτεροι των ελπίδων και των προσδοκιών και γι'αυτό πολύ έκανε και διαφοροποιήθηκε στην πορεία.
      Τώρα, βέβαια, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι ακόμη κι αυτό (δηλαδή η αφερεγγυότητα των συμμάχων) θα μπορούσε να προβλεφθεί. Κι αυτό σωστό θα ήταν. Εγώ, πάντως, προσωπικά δίνω μεγάλη σημασία στην ειλικρίνεια των προθέσεων κάποιου κάτι που νομίζω ότι στην περίπτωση του Φλωράκη υπήρχε

      Διαγραφή
    4. @Σκληρός:
      Η στρατηγική του ΚΚΕ από την ημέρα της ίδρυσης του μέχρι σήμερα είναι ακριβώς η ίδια.
      Ο σοσιαλισμός.
      Τον στρατηγικό αυτό στόχο μπορεί να υπηρετούν διάφορες (επιτυχημένες ή μη) τακτικές.
      Αυτό (το επιτυχημένο ή μη δηλαδή των τακτικών), κατά κύριο λόγο μόνο εκ των υστέρων και εκ του αποτελέσματος μπορεί να το κρίνει κανείς. Και από την ιστορική του πείρα φυσικά. Κάτι που έχει δοκιμαστεί και απέτυχε, προφανώς και την επόμενη φορά πρέπει να γίνει αλλιώς αφού εξεταστούν τα αίτια της αποτυχίας. Αυτό δηλαδή που κάνει και με την ιστορική αυτοκριτική του ανασκόπηση το ΚΚΕ.
      -Το τελευταίο δεν καταλαβαίνω γιατί το αναφέρεις. Κανείς δεν αμφισβήτησε ποτέ (από το ΚΚΕ εννοώ), ούτε την εντιμότητα, ούτε την ειλικρίνεια, ούτε οποιοδήποτε άλλο από τα προσωπικά χαρίσματα του Χαρίλαου. Για αυτό και τον τιμάει δεόντως.
      Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως θα πέσουμε και στην λούμπα της προσωπολατρείας, την οποία όλως περιέργως προωθούν για τους δικούς τους λόγους, οι ίδιοι κύκλοι που ανέβαιναν στα κεραμύδια με την πρόφαση της "προσωπολατρείας" σε κάθε θετική αναφορά στο έργο του Ζαχαριάδη ή του Στάλιν, και που καθόλου τυχαία μόνο φιλικές, προς το ΚΚΕ, διαθέσεις δεν έχουν...

      Διαγραφή
  5. ναι "σκληρε" και εγω το ιδιο λεω
    ερχονται τα χαμπερια (λεγε με Γ τομο) και καλα θα κανουν πολλοι να φυλανε τον πισινο τους και οχι μονο για αυτον. πραγματικα παρακαλαω να σας δωσουν την κυβερνηση, τωρα, στις 15 να εχει κυβερνηση τσυριζα και τοτε να δουμε πιανου κωλος θα παρει φωτια, γιατι χειροτερο του αστου, του οριτζιναλ, απο τζακι που λεμε, ειναι οι μικροαστοι, αυτα τα φερεφωνα που τους δωσανε λιγο απο το μελι της εξουσιας και σερνονται απο πισω τους για οτι τους πεταξουν σανα τα σκουλικια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ειναι αληθεια γνωριζει κανενας συριζο-αυριανιστης τι λεει η ΚΟΜΕΠ για τον Φλωρακη;;;;;
    αλλωστε αυτοι ειναι κατα της βιας απο οπου και αν προερχετε (Ρενα Δουρου)
    μην ξεχναμε......

    Ο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. η εποχη του χαριλαου στο ΚΚΕ ηταν απο τοτε που ως συνδικαλιστης στην 3τ δρουσε, ηταν την εποχη που εχθροι και φιλοι τον ξερανε ως καπεταν γιωτη του ΕΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΣΕ, η εποχη της παρανομιας και της στασης του το 68, η εποχη του συνεχιστηκε ως ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ, η εποχη του ακομα ηταν το 91 που μαζι με αλλους συντροφους κρατησε το ΚΚΕ. και μονο αυτο να ειχει κανει στα 70 χρονια κομματικης ζωης θα αξιζε να ειναι στο πανθεον των ηρωων του ΚΚΕ μαζι με ολους του μη "διασημους".
    η εποχη του ηταν και ειναι ακομα και τωρα με την διαθηκη του! αυτα οποροτυνακο.
    να σου θυμισω και κατι αλλο για την λειουργια του ΚΚΕ. εχει καταστατικο και οι αποφασεις βγαινουν με την αρχη του δημοκρατικου συγκεντρωτισμου.
    δεν αποφασιζει ο αρχηγος να παει να γλυψει τους αμερικανουν και το κομμα το μαθαινει απο τις εφημεριδες, καταλαβες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο Χ. Φλωράκης για τον Συνασπισμό: «Θα γεννηθούν οι νέες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις. Και σύντομα θα γεννηθεί και η ανάγκη για κοινή δράση τους. Ποιος πραγματικός αριστερός μπορεί να πει όχι στην κοινή δράση των ζωντανών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων; Κι αν κανείς αληθινός αριστερός δεν λέει όχι, γιατί να πω εγώ; Τίποτα δεν πήγε χαμένο. Ο Συνασπισμός έγραψε υποθήκες στην πολιτική ιστορία μας. Οι εμπειρίες του θα είναι αύριο πολύτιμες». (Βουντενιώτης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Βουντενιώτης:
      Το τι έλεγε μετά για τον ΣΥΝασπισμό,
      είσαι στραβός και δεν τό είδες,
      ή βλαμμένος και δεν το κατάλαβες;
      Υ.Γ.
      Αφού για να πουλήσεις πνέυμα δεν είσαι. Δεν δοκιμάζεις κάτι που να το κάνεις καλύτερα;

      Διαγραφή
    2. Και είναι όντως πολύτιμες οι εμπειρίες, αρνητικές αλλά πολύτιμες.
      Χιτάκι το απόσπασμα βλέπω, πιστεύω θα κάνει θραύση στους κύκλους τους, έλα που τα πράγματα είναι αλλιώς και λέει κι άλλα παρακάτω...

      Διαγραφή
    3. Διάβασε και αυτά και ψυχραιμία:
      ● Για τις συμμαχίες: «[...] Τις συνεργασίες και τις συμμαχίες πάντα τις ήθελε το ΚΚΕ. Από τη γέννησή του. Αλλοτε τις επιδίωξε, χωρίς να το κατορθώσει, όπως στα 1936 με το Σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα. Αλλοτε τις επιδίωξε και το κατόρθωσε, όπως κατά την Κατοχή με το ΕΑΜ. Αλλοτε τις προσπαθούσε και τα μισοκατάφερνε, όπως την περίοδο 1951-1967 με την ΕΔΑ. Αλλοτε τις επιζητούσε, αλλά γκρεμίζονταν, όπως το 1974 με την Ενωμένη Αριστερά. Και άλλοτε και τις επιζητούσε και τις προχωρούσε, όπως στην περίπτωση του Συνασπισμού στα 1989-1991. Με άλλα λόγια: Με την επιμονή μου στα 1986-1989 να χτιστεί ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, δεν έφερνα καμία καινοτομία στο Κόμμα, αλλά εφάρμοζα μια πάγια πολιτική του – την πολιτική των συμμαχιών».

      ● Για τον Συνασπισμό: «Για το “χτίσιμο” του Συνασπισμού, υπήρχε μια πρόσθετη δυσκολία. Οφείλαμε να συνεργαστούμε με ένα κόμμα που όχι μόνο είχε βγει με καισαρική τομή από τα σπλάχνα του ΚΚΕ, αλλά έφερε και το όνομα του κόμματός μας και μάλιστα με την προσθήκη της λέξης “Εσωτερικού”, που, εκ των πραγμάτων, εξύβριζε τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ ως ξενοκίνητα. Η δυσκολία λοιπόν δεν ήταν μόνο στο να πειστεί το κόμμα αυτό να αλλάξει το όνομά του και να συνεργαστεί και μαζί μας και με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά ήταν στο να πειστούν και οι δικοί μας ότι η νέα πολιτική πραγματικότητα της χώρας επιβάλλει τη συνεργασία και με τον κόσμο της Ανανεωτικής Αριστεράς. Οταν μάλιστα τα πλέγματα και οι αγκυλώσεις πήγαιναν πολύ πίσω, πίσω στο 1968 και πίσω από το 1968 μέχρι και τη δεκαετία του ‘50».

      ● Οταν κατηγορήθηκε για συμβιβασμό: «Τι θα πει συμβιβασμός; Θα πει να κάνεις πίσω και να βλάπτεις τα συμφέροντα του λαού. Οταν κάνεις πίσω προς όφελος του λαού, είναι συμβιβασμός ή είναι ένας αναγκαίος ελιγμός;»

      ● Απολογισμός για τον Συνασπισμό: «Θα γεννηθούν οι νέες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις. Και σύντομα θα γεννηθεί και η ανάγκη για κοινή δράση τους. Ποιος πραγματικός αριστερός μπορεί να πει όχι στην κοινή δράση των ζωντανών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων; Κι αν κανείς αληθινός αριστερός δεν λέει όχι, γιατί να πω εγώ; Τίποτα δεν πήγε χαμένο. Ο Συνασπισμός έγραψε υποθήκες στην πολιτική ιστορία μας. Οι εμπειρίες του θα είναι αύριο πολύτιμες»

      Χαρίλαος Φλωράκης - Για την αντιγραφή (Βουντενιώτης)

      Διαγραφή
    4. Γραμμούλα έπεσε με τα αποσπάσματα...
      Σε πρόλαβε άλλος μεγάλε...ο "Σέχτας", έχει ενα βιβλίο ο Χαρίλαος που δεν αποτελείται μόνο από μισή σελίδα, διάβασε κι εσύ λίγο παραπάνω, μπορείς να ξεκινήσεις από τη παρούσα ανάρτηση.

      Διαγραφή
    5. Βουντενιώτη, όταν κάποιος αποκόβει κάποια αποσπάσματα από ομιλίες ή γραφτά, αποκόβοντας από το σύνολο των κειμένων και την εποχή που ειπώθηκαν, τότε όχι μόνο διαστρεβλώνει, αλλά γίνεται και χυδαίος προβοκάτορας. Όλα τα παράπάνω που αντιγράφεις δεν είναι τίποτα άλλο από τις επεξεργασμένες τοποθέτησεις του ΚΚΕ. Όλες αυτές που εσύ και το συνάφι σου κουτσομπολεύατε ότι είναι δεξιές παρεκλίσεις και ότι το ΚΚΕ "τα βρίσκει με τη Δεξιά"! Όμως το ΚΚΕ έβγαλε συμπεράσματα από το 14ο Συνέριο κιόλας, το 1991, μαζί με τον Χ. Φλωράκη. Αλλά να πως γίνεστε γελοία δογματικοί:αρνείστε οποαδήποτε προσπάθεια να βγαίνουν συμπεράσματα. Ε, λοιπόν όλα αυτά που αναγράφεις είναι η αρνητική πείρα του ΚΚΕ. Αυτή η πείρα είναι δημιούργημα του ΚΚΕ και όχι του Χ. Φλωράκη. Και αυτή η πείρα είναι μέσα στην ιστορία του κομματος, μέσα στα πλαίσια της τεράστιας προσφοράς του. Η διαδικασία να βγάζει συμπεράσματα και να προχωρά το ΚΚΕ μπροστά, είναι αποδείξεις της νεανικής ορμής του. Αντίθετα είναι τόσο σάπιος ο ΣΥΡΙΖΑ που για να κάνει οτιδήποτε, αναγκάζεται να έχει σημείο αναφοράς το ΚΚΕ (ναι, το απομονωμένο με το 4%) και ο μοναδικός τροπος που έχει να αντιπαρατεθεί με το ΚΚΕ είναι να σκυλεύει τη μνήμη του Χ. Φλωράκη! Τέτοια δυναμική και πλούτο ιδεών έχει ο ΣΥΡΙΖΑ του 27%.....
      kk-1

      Διαγραφή
  9. οπως ειπα και "διπλα" ευτυχως που υπαρχει η εμπειρια του συνασπισμου.
    επισης λεει "Θα γεννηθούν οι νέες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις. Και σύντομα θα γεννηθεί και η ανάγκη για κοινή δράση τους".
    Α)που ειδες εσυ να γεννηθουν καινουργιες αριστερες δυναμεις;;;;;; ακομα και με τους ορους του 90, γιατι τωρα οι τοτε οροι εχουν εξαφανιστει.
    Β) αν ξεπερασουμε το Α για χαρη της κουβεντας, να εχω κοινη δραση με τους γλυφτες του ομπαμα και τους λακεδες του περεζ ή με τις κομανεντσι της πολιτικης; (θα σου ελεγα κορμπουτ -που ηταν και καλυτερη- αλλα ειναι σοβιετικη και εσεις τα εχετε καλυτερα με τους ρουμανους, ξερεις αυτους που ησασταν κωλος και βρακι οταν ο τσαουσεσκου εκανε τα ανοιγματα στην αμερικη και μετα ως γνησιοι προδοτες, βγηκατε πρωτοι στα κεραμιδια να τον σταυρωσετε το 89-91)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. τιμανε τους πεθαμενους για να θαψουνε τους ζωντανους. τους ποναει αφανταστα οτι το ΚΚΕ μελεταει την ιστορια και βγαζει συμπερασματα. το καθοριστικο ειναι η καταργηση της θεωριας των σταδιων το 1996 που δεν αφηνει περιθωριο για πολιτικες συνεργασιες μαζι τους εκει ειναι ο μεγαλος πονος του οπορτουνισμου περαστικα τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.

Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog

ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.