Ουκρανία: Η αποκατάσταση του ναζισμού, η ΕΕ και το άγαλμα του Λένιν

Γραφειο
Νικόλαος Μόττας

Οι εικόνες «διαδηλωτών» να γκρεμίζουν το άγαλμα του Λένιν σε κεντρική πλατεία του Κιέβου έκαναν το γύρο του κόσμου. Άλλο που δεν ήθελαν τα δυτικά ΜΜΕ (μαζί μ'αυτά και τα ελληνικά) ώστε να «σερβίρουν» – έτοιμο και συνάμα εντυπωσιακό - στους τηλεθεατές τους το μήνυμα: Οι ουκρανοί «κόβουν» τον ομφάλιο λώρο που τους συνέδεε με το σοβιετικό παρελθόν και στρέφονται προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλο ένα κερασάκι στην ευρωενωσιακή «τούρτα» του αντισοβιετισμού-αντικομμουνισμού που η ΕΟΚ/ΕΕ προσφέρει απλόχερα εδώ και δεκαετίες.

Το παράδειγμα της Ουκρανίας αποτελεί μνημείο διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Και αυτό διότι τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, στην προσπάθεια τους να παρουσιάσουν τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο Κίεβο ως παλλαϊκή εξέγερση υπέρ της ΕΕ, αποκρύπτουν την ουσία: Το γεγονός ότι ο λαός της Ουκρανίας είναι ουσιαστικά όμηρος μιας ενδοαστικής σύγκρουσης που ουδεμία σχέση έχει με τα λαϊκά συμφέροντα. Πρόκειται για την σύγκρουση τμημάτων της αστικής τάξης της χώρας, το ένα εκ των οποίων έχει άμεσο συμφέρον από την πρόσδεση της Ουκρανίας στο άρμα της ΕΕ και το άλλο, το λεγόμενο «φιλορωσικό», του οποίου τα συμφέροντα συνάδουν με τις επιδιώξεις της

Μόσχας και τη λεγόμενη «Τελωνειακή Ένωση» που η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία δημιουργεί στην ευρύτερη περιοχή. Στο πλαίσιο του σκληρού ανταγωνισμού που έχει ξεσπάσει μεταξύ τμημάτων της ουκρανικής αστικής τάξης επέρχεται και η διαίρεση του λαού της χώρας, των λαϊκών στρωμάτων που πέφτουν θύματα των απατηλών υποσχέσεων για ένα καλύτερο αύριο. Υποσχέσεων που ουδέποτε γίνονται πράξη – απ' τον δήθεν «παράδεισο» της καπιταλιστικής παλινόρθωσης που κατέστρεψε τον κοινωνικό ιστό της χώρας, μέχρι τις σημερινές φαντασιώσεις για τα «χρυσά κουτάλια» της ΕΕ.

Πέραν όμως των απατηλών υποσχέσεων που τα εκάστοτε συγκρουόμενα τμήματα της ουκρανικής τάξης σερβίρουν στο λαό της χώρας, έχουν και ένα άλλο, πρωταρχικής σημασίας, κοινό: Τον αντικομμουνισμό, είτε αυτός εκφράζεται με βανδαλισμούς κομμουνιστικών αγαλμάτων και μνημείων από φιλοναζιστές του ακροδεξιού κόμματος «Σβομπόντα» είτε με κυβερνητικές πολιτικές που επιχειρούν να αποκαταστήσουν ιστορικά τους ντόπιους συνεργάτες των Ναζί. Πρόκειται για έναν μαραθώνιο αντισοβιετικής προπαγάνδας στην οποία πρωτοστατεί το σύνολο της αστικής τάξης της χώρας – είτε τάσσεται με την ΕΕ, είτε με την καπιταλιστική Ρωσία – με πρωταρχικό σκοπό να διαστρεβλωθεί και να κατασυκοφαντηθεί η ΕΣΣΔ και οι μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους. Να ορισμένα παραδείγματα της όχι και τόσο μακρυνής ιστορίας (τα έντονα γράμματα δικά μου):

− Μάρτης 2000: «Στην πάλη κατά του ΚΚ Ουκρανίας, οι αρχές προχώρησαν σε βίαιες ενέργειες. Οπως είναι γνωστό, στις 9 Μάρτη, στο Κίεβο, με την ανοχή του κυρίαρχου καθεστώτος, έγινε ένοπλη επίθεση ομάδας εθνικιστών στα κεντρικά γραφεία της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας. Ξυλοκοπήθηκαν στελέχη του μηχανισμού της ΚΕ, προκλήθηκαν υλικές ζημιές. Καθημερινό φαινόμενο έγιναν στη χώρα αυτή οι διώξεις κομμουνιστών και πατριωτών, τα πογκρόμ σε κομματικές επιτροπές και βανδαλισμοί σε σύμβολα του σοβιετικού σοσιαλιστικού παρελθόντος» (Ριζοσπάστης, 25-26 Μάρτη 2000).

− Μάρτης 2002: «Σκανδαλώδης αναγνώριση, ως «ηρώων της ανεξαρτησίας» της Ουκρανίας, των Ουκρανών συνεργατών και στρατιωτών, που πολέμησαν στο πλευρό των γερμανοφασιστικών στρατευμάτων, στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου 1941-1945 ενάντια στο Σοβιετικό Στρατό. Το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης Ιβανο-Φρανκόφσκ πήρε απόφαση, με την οποία αναγνωρίζει τα άτομα που υπηρέτησαν στη φασιστική μεραρχία «Γκαλίτσινα», ως μετέχοντες «στις πολεμικές επιχειρήσεις για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας». Σύμφωνα με το πρακτορείο ΡΙΑ «Νόβοστι», την απόφαση αυτή υποστήριξε και ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας Ανατόλι Κίναχ, λέγοντας ότι τίποτα δεν μπορεί να δεσμεύσει την ιστορία. Επίσης, τα κόμματα της Δεξιάς στο ουκρανικό Κοινοβούλιο ζήτησαν την αποκατάσταση των πρώην στρατιωτών, που πολέμησαν ενάντια στο Σοβιετικό Στρατό για «την ανεξαρτησία της Ουκρανίας» Οπως μετέδωσαν τα ρωσικά πρακτορεία, τα πρώην μέλη της μεραρχίας των Ες-Ες «Γκαλίτσινα» θα λάβουν τις ίδιες συντάξεις και θα έχουν τα ίδια προνόμια με όσους πολέμησαν για να απελευθερώσουν της Ουκρανίας από τους ναζί». (Ριζοσπάστης, 22 Μάρτη 2002).

− Οκτώβρης 2004: «...Στις 16 Σεπτέμβρη 2004 στο ουκρανικό κοινοβούλιο πραγματοποιήθηκε κοινοβουλευτική ακρόαση με θέμα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα σχολεία της χώρας, σχετικά με το τι μαθαίνουν τα παιδιά για τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο βουλευτής Π. Τσιμπένκο, παίρνοντας το λόγο σημείωσε πως «το τελευταίο διάστημα με το σύνθημα της αποκατάστασης της ιστορικής δικαιοσύνης, της νέας αντίληψης της ιστορίας μας, της νέας ματιάς, διεξάγεται μια καμπάνια "αναγραφής" της ιστορίας και ιδιαίτερα σ' ό,τι αφορά την Περίοδο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Σε πολλές ακαδημαϊκές εκδόσεις, σε εγχειρίδια σχολικά ή πανεπιστημιακά, σε έργα λογοτεχνίας, στα ΜΜΕ αυτά τα χρόνια παρουσιάζονται ως περίοδος των διώξεων, του "απολυταρχισμού και της δικτατορίας", των "γκουλάγκ", της "πείνας" κλπ. Τα γεγονότα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου παρουσιάζονται διαστρεβλωμένα, ενώ αποσιωπάται ή υποβαθμίζεται η καθοριστική συνεισφορά της Σοβιετικής Ενωσης στη Νίκη κατά του φασισμού και στην ιστορική σημασία της ίδιας της Νίκης». (Ελισσαίος Βαγενάς, Ριζοσπάστης, 28 Οκτώβρη 2004).

− Μάρτης 2005: «...Ο νέος Πρόεδρος της Ουκρανίας Β. Γιούστσενκο, στα πλαίσια της πολιτικής του της «συμφιλίωσης» όσων πολέμησαν στον Κόκκινο Στρατό με όσους πολέμησαν μέσα από τις γραμμές των εθνικιστικών δυνάμεων στο πλευρό των ναζί και ενάντια στον Κόκκινο Στρατό, έχει ταχθεί ενάντια στην πραγματοποίηση της παρέλασης της Νίκης» (Ριζοσπάστης, 16 Μάρτη 2005).

− Οκτώβρης 2005: «...στις 15/10, στο κέντρο της ουκρανικής πρωτεύουσας χιλιάδες κομμουνιστές και οπαδοί άλλων αριστερών οργανώσεων βρέθηκαν σε ευθεία αντιπαράθεση με τους εθνικιστές. Οι τελευταίοι, που εκπροσωπούνται από την «Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών - Ουκρανικός Στασιαστικός Στρατός» (ΟΟΥΝ - ΟΥΠΑ), την ένωση των αξιωματικών Ουκρανίας, το ακροδεξιό κόμμα (ΟΥΝΑ - ΟΥΝΣΟ) και τη φοιτητική «Πορά», σχεδίαζαν να παρελάσουν στους κεντρικούς δρόμους του Κιέβου προς τιμήν της 63ης επετείου από την ίδρυση του ΟΥΠΑ (το 1942) και μάλιστα να πραγματοποιήσουν δοξολογία στην «Πλατεία Ανεξαρτησίας» [...] Στο μεταξύ, στις 14 Οκτώβρη, η κυβερνητική επιτροπή υπό την προεδρία του Βιατσεσλάφ Κιριλένκο, αντιπροέδρου της κυβέρνησης, ενέκρινε το πόρισμα της ομάδας ιστορικών για τη μελέτη της δραστηριότητας των ΟΟΥΝ και ΟΥΠΑ, καθώς και το νομοσχέδιο «Για υποβολή αλλαγών στο νόμο "Για το καθεστώς των βετεράνων πολέμου, τις εγγυήσεις της κοινωνικής προστασίας τους"». Στο νομοσχέδιο αυτό προβλέπεται η παροχή κοινωνικών προνομίων στους στρατιώτες του ΟΥΠΑ, που, όπως υποστηρίζεται, «έως το 1956 αγωνίστηκαν για την ελευθερία και ανεξαρτησία της Ουκρανίας» (Ριζοσπάστης, 18 Οκτώβρη 2005).

− Νοέμβρης 2006: «Ημέρα μνήμης» για τα θύματα του λιμού της Ουκρανίας την περίοδο 1932-1933 έχει κηρυχτεί η σημερινή μέρα στη χώρα και αναμένεται να πραγματοποιηθούν μια σειρά εκδηλώσεις, ενώ ο Ουκρανός Πρόεδρος Β. Γιουσένκο θα κάνει τα αποκαλυπτήρια μνημείου, ενέργειες που σηματοδοτούν μια ακόμα πράξη στην αντικομμουνιστική υστερία [...] Αποκρύπτονται τα αληθινά ιστορικά γεγονότα και χρησιμοποιούνται παραποιημένα στοιχεία. Οπως φωτογραφίες από το λιμό του 1922, που αξιοποιήθηκαν από τη ναζιστική προπαγάνδα και μετέπειτα από τους ιμπεριαλιστές ως «ντοκουμέντα» για τη «γενοκτονία» που προκάλεσαν οι μπολσεβίκοι. Σ' αυτά τα πλαίσια, ο Ουκρανός Πρόεδρος αναμένεται να καταθέσει σχέδιο νόμου στο οποίο ζητά να κηρυχτεί «γενοκτονία» από την ΕΣΣΔ ενάντια στον ουκρανικό λαό η μεγάλη πείνα εκείνων των χρόνων, επιβάλλοντας μάλιστα και πρόστιμο 35-50 δολαρίων σε όποιον προβαίνει σε δημόσια άρνηση αυτού και αυστηρότερες ποινές για τους δημόσιους και δημοτικούς υπαλλήλους» (Ριζοσπάστης, 25 Νοέμβρη 2006).

− Μάρτης 2008: «Να σημειωθεί ότι τις τελευταίες βδομάδες σε αρκετές πόλεις της Ουκρανίας οι αρχές διοργανώνουν σε δημόσια κτίρια εκθέσεις φωτογραφιών για τη δράση των εθνικιστικών ομάδων στη διάρκεια της φασιστικής κατοχής, όπου αυτοί παρουσιάζονται, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ως «πατριώτες», που υπεράσπιζαν την πατρίδα από τους Ρώσους μπολσεβίκους. [...] Ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας υπογραμμίζει πως η πολιτική δικαίωσης των συνεργατών των ναζί που ακολουθεί ο Γιούστσενκο γύρω από αυτό το ζήτημα είναι μια πολιτική διχασμού της κοινωνίας»(Ριζοσπάστης, 29 Μάρτη 2008).

− Γενάρης 2010: «Σε μια δίκη-«εξπρές», το εφετείο του Κιέβου δίκασε και καταδίκασε στις 13 του Γενάρη τους ηγέτες της ΕΣΣΔ καθώς και της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας της δεκαετίας του 1930. Οπως μεταδίδει το πρακτορείο «Ιντερφάξ», το δικαστήριο αποφάσισε ακόμη «να κλείσει την ποινική υπόθεση λόγω του θανάτου των ενόχων της γενοκτονίας», του Ι. Στάλιν, του Β. Μολότοφ, του Λ. Καγκανόβιτς και άλλων μπολσεβίκων, που καταδικάστηκαν με βάση τα στοιχεία του Ινστιτούτου Δημογραφίας και Κοινωνικών Ερευνών της Ουκρανίας, το οποίο ανακοίνωσε πως κατά τη διάρκεια του λιμού πέθαναν στην Ουκρανία 3.941.000 άνθρωποι. Το πώς «μαγειρεύτηκαν» αυτά τα στοιχεία έγινε πριν μερικούς μήνες ολοφάνερο, όταν μαθεύτηκε πως οι αρχές είχαν συμπεριλάβει στα θύματα του λιμού του '30 τους σημερινούς κατοίκους μιας ολόκληρης κωμόπολης [...] Στις 21 του Γενάρη στην Ουκρανία θα γίνει η πρώτη δίκη σε βάρος ενός ανθρώπου που δημόσια αμφισβήτησε την επίσημη αντικομμουνιστική εκδοχή της ιστορίας του λιμού του 1932-33. Πρόκειται για τον Σεργκέι Σβέντο, αρχισυντάκτη της τοπικής εφημερίδας «Ροντόε Πριαζόβιε», που εκδίδεται στην πόλη Νοβογιάζοφσκοε, στην περιοχή του Ντονιέτσκ» (Ριζοσπάστης, 15 Γενάρη 2010).

− Μάης 2013: Β. Γιανούκοβιτς (σημερινός «φιλορώσος» πρόεδρος): «Πρέπει να βρούμε τρόπους συμφιλίωσης μεταξύ των μερών που μετείχαν στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο». Ο πρόεδρος εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο Ναζιστικός και Σοβιετικός ολοκληρωτισμός αποτελούν παρελθόν και δεν θα ξαναεμφανιστούν ποτέ (Πηγή: Interfax Ukraine, 9 Μάη 2013).

Στην Ουκρανία, λοιπόν, περισσότερο απο δύο δεκαετίες μετά την παλινόρθωση του Καπιταλισμού, η ολοένα και μεγαλύτερη φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων (πάνω απο 35% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω απ' το όριο της φτώχειας με τα επίσημα στοιχεία) πάει χέρι-χέρι με τον αντικομμουνισμό και τη διαστρέβλωση της ιστορίας. Τα τμήματα της εγχώριας αστικής τάξης που μάχονται για το σε ποιά ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία θα ενταχθεί η χώρα, δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τους δικούς τους «χρυσαυγίτες», του φιλοναζιστικού «Σβομπόντα», όποτε το κρίνουν χρήσιμο. Σε αυτήν την Ουκρανία, λοιπόν, όπου 100 άνθρωποι κατέχουν σχεδόν το 40% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της χώρας, έχουν απλώσει τα δίχτυα τους η ΕΕ και η Ρωσία σε ένα ιμπεριαλιστικό μπρα-ντε-φερ με θύμα τον ίδιο τον ουκρανικό λαό.

Ένα πράγμα μονάχα είναι σίγουρο: Πως όσον αντικομμουνισμό κι' αν σπείρουν, όσα αγάλματα του Λένιν κι' αν καταστρέψουν, όσο και αν προσπαθήσουν να διχάσουν τον ουκρανικό λαό με αυταπάτες, τα μεγάλα κοινωνικά επιτεύγματα της σοβιετικής περιόδου και το όραμα για τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό παραμένουν – και θα παραμένουν - ζωντανός οδηγός για ένα καλύτερο αύριο.