Πλατεία Αυτοκτονίας

Αυτό ήταν το ρεπορτάζ των δημοσιογράφων του Σκάι. Ή αλλιώς το ρεπορτάζ των ηθικών αυτουργών στο έγκλημα. Και όπως κάθε ηθικός αυτουργός που μετά το έγκλημα προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες του, έτσι και οι δημοσιογράφοι του Σκάι, αφού έχουν τοποθετήσει στην πρέσα έναν ολόκληρο λαό, προστατεύοντας τα συμφέροντα του κεφαλαιοκράτη ιδιοκτήτη του σταθμού, προσπαθούν ύστερα να βρούν ψυχολογικά προβλήματα πίσω από κάθε πράξη απόγνωσης.

Λαγωνικά της ενημέρωσης σου λέει. Τις απλές, απλούστατες αιτίες των αυξανόμενων αυτοκτονιών στην χώρα, δεν μπορούν φυσικά να τις αντιληφθούν. Για αυτές φταίει μονάχα η κακή μας η τύχη.


"Φεύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου". Αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες που βγήκαν σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, από τα χείλη του 77χρονου συνταξιουχου φαρμακοποιού που έστρεψε στον εαυτό του ένα όπλο και αυτοκτόνησε σήμερα το πρωί μέσα στην πλατεία Συντάγματος. 

Άραγε, πόσες φορές έχουμε ακούσει απο τα χείλη των δημοσιογράφων του Σκαι, για την προνομιούχο συντεχνία των φαρμακοποιών ? Πόσες φορές έχουν σταθεί απέναντι στους φαρμακοποιούς και τις απεργίες του κλάδου ?

Τους αφαιρείς το δικαίωμα να αγανακτήσουν με την αντιλαϊκή θύελλα, τους αφαιρείς το δικαίωμα να αντιδράσουν απέναντι σε αυτούς που τους κλέβουν την ζωή ... τους φορτώνεις με ενοχές, καθυβρίζεις τα κινήματα, αποκλείεις κάθε άλλη εναλλακτική πρόταση, εξαϋλώνοντας ουσιαστικά την όποια ελπίδα των ανθρώπων αυτών ... και ύστερα απορείς γιατί.

Και εγώ απορώ, για το πόση υποκρισία μπορεί να κουβαλήσει, ένας δημοσιογράφος.