Γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Άρθρο του Θύμιου Καλαμούκη 

Πασόκος γεννιέσαι ή γίνεσαι; Ήταν το βασανιστικό ερώτημα που με ταλαιπώρησε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, παρακολουθώντας τις «εργασίες της συνδιάσκεψής» τους, που παρεμπιπτόντως πρέπει να λέγονται «αεργίες της συνδιάσκεψης», με το σκεπτικό ότι συμμετέχουν τεμπέληδες σε μια αργόσχολη διαδικασία.

Τα ερωτήματα αυξάνονταν όταν η κάμερα έκανε κοντινά, στα πρόσωπα των στελεχών από κάτω. Οι άνθρωποι αυτοί, τι μπορεί να πίστευαν, να ήλπιζαν, για τι ακριβώς αγωνιζόντουσαν; (η λέξη αγώνας πάντα παίζει στο ΠΑΣΟΚ). Με δεδομένο ότι στην ταμπέλα του κινήματος, αναγράφεται η λέξη Σοσιαλισμός, έχουν αναρωτηθεί ποτέ, αυτοί οι ανώνυμοι του εθνικού συμβουλίου, πότε ήταν η τελευταία φορά που το ΠΑΣΟΚ, πήρε μια σοσιαλιστική απόφαση; Πότε τα τελευταία, δύο χρόνια εφάρμοσε μια φιλολαϊκή πολιτική; Πότε εφάρμοσε μια πολιτική κατά αυτών που έχουν τα πολλά;

Μια απάντηση πειστική σε αυτά τα ερωτήματα, μπορεί να είναι η εξής: Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα, δεν έχουν τέτοιο κριτήριο, αφυδατωμένα στελέχη είναι, ενός κρατικού μηχανισμού, βολεμένα, αδίστακτοι πολλοί από αυτούς, διπλοθεσίτες, με διορισμένο όλο τους το σόι, με σπίτια αυτοκίνητα, καταθέσεις. Αδιάφοροι για το πραγματικό νόημα της πολιτικής, χωρίς ιδεολογία, αξίες και αρχές, παρά μόνο αυτή του, «ότι φάμε και ότι πιούμε», θρέφονται μόνο με εξουσία και τίποτε άλλο.


Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τέτοιοι. Πάρα πολλοί. Ποιος δεν έχει συναντήσει, τέτοιους στα 30 χρόνια της κυβερνητικής  -με διαλλείματα- λαμπρής κυβερνητικής πορείας και προσφοράς στον τόπο...;

Σίγουρα εκεί μέσα θα υπήρχαν και κάποιοι, ελάχιστοι, ιδεολόγοι, που πιστεύουν στον σοσιαλιστικό χαρακτήρα του κινήματος. Εκτός από τα θερμά περαστικά, θα ήθελα πραγματικά να διάβαζα, τις ατομικές ιατρικές γνωματεύσεις ψυχιάτρων και ψυχολόγων για το φαινόμενο αυτό. Αυτά για τους από κάτω.

Για τα κορυφαία στελέχη, απορίες δεν είχα, αυτό το σαββατοκύριακο, όπως δεν είχα ποτέ. Γιατί είμαι βαθύτατα πεισμένος, ότι είναι αδίστακτοι απατεώνες, που έχουν κάνει μεγάλο κακό.
Οι παλαιότεροι, (από το 1981) έκαναν κακό στην συνείδηση των ελλήνων. Με την λογική της αρπαχτής, της ευκολίας και της πασοκικής μαγκιάς, έπεσαν  πάνω σε έναν λαό με αρχές και φιλότιμο και τον έκαναν ουρακοτάγκο της κατανάλωσης, γλείφτη των κατουρημένων ποδιών τους,  ξεσαλωμένο νεόπλουτο, χωρίς γούστο και μέτρο.Οι νεότεροι έκαναν κακό στην ζωή των Ελλήνων, με τις οικονομικές ιδέες τους, τις αποτυχημένες συνταγές τους, με τα καταστροφικά μνημόνια, της τρόικα και τη δουλοπρέπεια προς τα αφεντικά τους.

 Η γνώμη μου για τους κορυφαίους, όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά εδραιώθηκε για τα καλά, μέσα μου. Μας πλάσαραν, το γνωστό σύστημα εξουσίας τους, με προβλέψιμες φράσεις, το γνωστό απεχθές στυλ. Σοσιαλιστικές αρλουμπαρίες, σε  διαπλεκόμενο περιτύλιγμα, με βρώμικο παρελθόν και ξεπουλημένο μέλλον.
Η απορία μου, τελικά, δεν λύθηκε, ούτε αυτό το Σαββατοκύριακο. Οι Πασόκοι γεννιούνται ή γίνονται; Μάλλον συμβαίνουν και τα δύο. Κάποιοι γίνονται… όταν πρέπει για να έχει ο κρατικός μηχανισμός χρήσιμα λαμόγια και κάποιοι γεννιούνται…

Για την πρώτη κατηγορία δεν έχω απορίες, άλλωστε τέτοιους έχει και η ΝΔ. Για την δεύτερη, έχω. Για αυτούς που γεννιούνται. Πως γεννιούνται οι Πασόκοι; Τους φέρνει ο πελαργός; Τους φέρνει ο Βοριάς; Φυτρώνουν από τη Γή, όπως οι πατάτες;

Πάντα ρωτούσα τους μεγαλύτερους και κανείς δεν μου έλεγε, ώσπου όταν μεγάλωσα συνειδητοποίησα. Είναι προϊόν συνουσίας. Τρελής συνουσίας.