Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα..

Είπα να βάλω μια μπαλάντα να σας γλυκάνω. 

Τον τελευταίο καιρό όπου πηγαίνω, όπου βρίσκομαι, είτε είναι δημόσια υπηρεσία, είτε κάποια από τις ευχάριστες ουρές στις οποίες στήνεται ο πολίτης για να πλερώσει, είτε οποιοσδήποτε χώρος συνάθροισης κοινού, παντού το ίδιο σκηνικό. Νεύρα, γκρίνια, κόσμος οργισμένος που ξεσπά κυριολεκτικά -λεκτικά- σε όποιον βρει (συνήθως κάποιον υπάλληλο), συζητήσεις για τους πολιτικούς και την κατάσταση (αυτό ακόμη και αν γίνεται σε λάθος βάση είναι ένα κάποιο βήμα για πολλούς). 

Ειδικά αν κάθεσαι κάπου και στο βάθος παίζει μια τηλεόραση έχει πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσεις τις αντιδράσεις.

Σαλόνι πλοίου πριν μερικές εβδομάδες. Μεσόκοπες κυρίες συζητούν για τα παιδιά τους. Της μια η κόρη νεοδιορισμένη δασκάλα. Απαράδεκτος μισθός. Πως να ζήσει, να κάνει οικογένεια. 250 Ευρώ για μία γκαρσονιέρα και όχι και καινούρια. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει όμως, όλο και κάτι παίρνει. 

Άντε να τα καταφέρει και ο γιος που μόλις πήρε το πτυχίο του. Λίγα αλλά σίγουρα έλεγαν κάποτε. Τώρα είναι ακόμη λιγότερα και καθόλου σίγουρα. Παραπέρα διάφορες παρέες. Πολύς κόσμος. Κάποιοι συζητούν αλλά οι περισσότεροι ψιλοκοιμούνται, όσο μπορούν, στο άβολο και πεπαλαιωμένο σαλόνι του κρατικοδίαιτου πλοιοκτήτη που έχει αναλάβει τη σύνδεση του νησιού με την ηπειρωτική Ελλάδα, με ελάχιστα δρομολόγια κατά τη διάρκεια του χειμώνα, τότε που ταξιδεύουν μόνο οι ιθαγενείς. Που εκτελεί το δρομολόγιο με ταχύτητα καϊκιού για να έχει κατανάλωση το πανάκριβο μπαρ. Που με ελάχιστα μποφόρ ακούς την εκνευριστική φωνή της Σελιν Ντιον στο αυτί σου...γιατί το καράβι του τελικά δεν διαφέρει πάρα πολύ από απαρχαιωμένο φερρυ μποτ. Κάνει όμως τη δουλειά του μια χαρά και με αυτό. Και φυσικά επιδοτείται. 

Παίζει και ενημερωτικό βίντεο στην αρχή που συμβουλεύει το επιβατικό κοινό για το τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση ναυαγίου. Απλωτές.

Έκτακτο δελτίο ειδήσεων. Όλα τα κεφάλια γυρνάν αστραπιαία προς την οθόνη. Τι κακό να μας βρήκε πάλι? Α! Βρέθηκε ο βουλευτής με το εκκατομύρΓιο. Ταυτόχρονα από όλα τα τραπέζια αρχίζει μία ακατάσχετη μουρμούρα. Κάποιοι αρχίζουν και μιλούν πολύ έντονα. Κανα δύο πιο θαρραλέοι μουτζώνουν την οθόνη.

Σαλόνι πλοίου σήμερα το μεσημέρι. Προσπαθώ να κοιμηθώ λιγάκι. Δεν τα καταφέρνω. Ζωντανή σύνδεση (μάλλον). Μιλάει ο Μπένι. Οι λίγοι παρευρισκόμενοι τον κοιτούν ανόρεχτα. Ξυνίζουν τα μούτρα τους. Αποφασίζουν να ασχοληθούν με κάτι άλλο. Ξανακοιτούν. Ο ένας από αυτούς κάνει μία γκριμάτσα. Βλέπει ότι τον κοιτάω και κουνάει με νόημα το κεφάλι του. Έχει προηγηθεί φασαρία στο νησί. Η τοπική κοινωνία βράζει. Κουβέντες με ντόπιους νωρίτερα μου δίνουν να καταλάβω ότι τα πράγματα είναι πολύ άσχημα για τους περισσότερους. Δεν υπάρχει δουλειά. Δύο ήταν οι πυλώνες της τοπικής οικονομίας. Οικοδομή και τουρισμός. Το πρώτο μας τελείωσε από πέρυσι, το δεύτερο μάλλον θα μας τελειώσει φέτος. Περιμένουν πολύ μεγάλη πτώση. Εξ άλλου τα μεγάλα ξενοδοχεία (χτισμένα  -στην πλειοψηφία τους- με κρατικές επιδοτήσεις), φέρνουν πακέτα all inclusive που δεν αφήνουν σχεδόν τίποτα στους ντόπιους. Αυτό γινόταν και πριν, αλλά τότε είχαν και τον εσωτερικό τουρισμό..τώρα..

Ώρες ώρες κοιτάω γύρω μου και σκέφτομαι πως θα μπορούσαν κάποια πράγματα να είναι πολύ διαφορετικά σε ένα άλλο σύστημα (ένα είναι το σύστημα). 

Βλέπω πχ το δρόμο. Στενός, Διασχίζει όλη την επαρχία, περνά μέσα από όλες τις κατοικημένες περιοχές. Και έχουμε το θράσος να τον αποκαλούμε εθνική οδό. Γεμάτος λακούβες. Χωρίς σήμανση και φωτισμό σε πολλά σημεία. Και γιατί να τον φτιάξουν? Γιατί να τον ανακατασκευάσουν με προδιαγραφές του 2012? Δεν εξυπηρετεί τις μεταφορές. Είναι ένας άχρηστος δρόμος στον οποίο κινούνται μόνο πολίτες. Οι οποίοι χάνουν την ζωή τους με αρκετά "καλή" συχνότητα.

Το ίδιο και σε επίπεδο υπηρεσιών. Γιατί να σου κάνουν τη ζωή πιο απλή? 

Υπάρχει τέτοια τεχνολογική ανάπτυξη που θα μπορούσαν να γίνονται όλα ηλεκτρονικά. Δε χρειάζεται να σπαταλάς χρόνο από τη ζωή σου, να ξεροσταλιάζεις σε ουρές, να μαζεύεις χαρτομάνι (ένας μικρός Αμαζόνιος βρίσκεται στα συρτάρια των κρατικών υπηρεσιών, παγκοσμίως). 

Βέβαια αυτό (ο αυτοματισμός) στον καπιταλισμό θα δημιουργούσε μια σειρά από προβλήματα. Γι αυτό λέμε. Άλλο σύστημα.

Δεν είναι παράλογο. Δεν είναι ουτοπικό. Επιβάλλεται.