H έννοια "εργατική δύναμη" σε μια εικόνα και σε λιγοστές λέξεις

Σπίτια, αυτοκίνητα, φριτέζες, εργαλεία, εργαλειομηχανές, τίποτε απ' αυτά δεν υπάρχει μόνο του στη φύση. Κάποιο δημιουργικό μυαλό συλλαμβάνει την ιδέα, κάποιο ταλαντούχο χέρι το σχεδιάζει στο χαρτί, κάποιο κουρασμένο και ροζιασμένο χέρι σαν τούτα τα δυο καλή ώρα, εξορύχνουν το μέταλλο, την πέτρα, το οικοδομικό υλικό, κάποιοι χαμάληδες τα κουβαλάνε (ή οδηγούν τα φορτηγά που τα κουβαλάνε πια), κάποιοι φτιάξαν τις μηχανές που φτιάνουν τα εξαρτήματα, κάποιοι χειρίζονται αυτές τις μηχανές, κάποιοι συναρμολογούν τα κομμάτια και να'το το το αυτοκίνητο, η φριτέζα, το καλοριφέρ, ο ανεμιστήρας, η πολυθρόνα, το κομπιούτερ, τα κουφώματα της πόρτας.

Όλα τα τεχνητά πράματα στον κόσμο κρύβουν μέσα τους ανθρώπινη δουλειά, κρύβουν επιδέξια μυαλά κι επιδέξια (και κουρασμένα) χέρια. Όλ' αυτά που βλέπετε γύρω σας, μέσα στο σπίτι σας, άνθρωποι τα φτιάξαν. Ακόμα και τα μηχανήματα που τα παράγουν αυτόματα, χωρίς να μπαίνει ανθρώπινο χέρι, κι εκείνα άνθρωποι τα φτιάξαν, τα δουλεύουν και τα συντηρούν.
Όλος ο πλούτος του κόσμου, όλα τα υλικά και πνευματικά αγαθά, αντί να ανήκουν σε όλους εμάς που τα παράξαμε, ανήκουν σ' αυτούς που νοίκιασαν για ένα κομμάτι ψωμί αυτά τα χέρια της εικόνας. Ανήκουν σ' αυτούς που το φερε η ιστορική ανάγκη να είναι ιδιοκτήτες αυτών των μηχανημάτων, των εργοστασίων και των κτιρίων, ανήκουν σ' αυτούς και τα αγαθά που παράχτηκαν που πρέπει να τα πλερώσεις κι από πάνω για να τα πάρεις πίσω.
Δεν μπορεί λοιπόν να υπάρχει άλλο αυτή η αντίφαση. Πρέπει εσύ που κουράζεις τα χέρια σου (και το μυαλό σου) εσύ να έχεις όλο τον πλούτο.