Αναδημοσιευση απο Crousma
Η Ανταγωνιστικότητα, ένας
ελέφαντας.
Πως να περιγράψεις και να δώσεις
τον ορισμό του ελέφαντα. Εύκολο τόχεις;
Οι ανταγωνιστές σε δράση |
Ποια
είναι η λέξη που έχουν σαν πιπίλα, όλο το εικοσιτετράωρο, στο στόμα, οι πολιτικοί εκπρόσωποι των
εκμεταλλευτών; Ποια είναι η λέξη, που σαν πολιορκητικό κριό, χρησιμοποιούν
ενάντια στην εργατική τάξη, οι προπαγανδιστές των σφετεριστών, του κοινωνικά παραγόμενου
πλούτου;
H ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ως
άλλοι σωτήρες περιδιαβαίνουν
«πάσας
τας πόλεις και τας
κώμας
της Ε Ε, διδάσκοντες εν ταις συναγωγαίς αυτών,
και κηρύσσοντες
την
ανταγωνιστικότητα, ως το
φάρμακο, το θεραπεύων, πάσαν νόσον και πάσαν (οικονομικήν) μαλακίαν». (παράφραση
αποσπάσματος από το Κατά Ματθαίον
Ευαγγέλιο).
Ενάμιση
μήνα πριν
“Επιπροσθέτως προς τα κύρια καθήκοντα
της κυβέρνησης, σχεδιάζουμε την προώθηση περαιτέρω δράσεων, κυρίως στο πεδίο των
μεταρρυθμίσεων, οι οποίες καθίστανται αναγκαίες για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της
ελληνικής οικονομίας…”
(Δηλώσεις Λ. Παπαδήμου στις Βρυξέλλες,
21/11/2011).
«…
οι οποίες καθίστανται αναγκαίες για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της
ελληνικής οικονομίας,…»
Βαρύγδουπες φανφάρες,
υποκριτικοί ισχυρισμοί, των εκπροσώπων των
τραπεζομονοπωλίων, με τους οποίους, καλούν τους εργαζόμενους, να υποταχθούν
στους αφοριστικούς ισχυρισμούς τους, επειδή απλά τους ισχυρίζονται. Ούτε
λίγο - ούτε πολύ, προσπαθούν να
πείσουν τους εργαζόμενους, ότι η μόνη δυνατότητα που έχουν, είναι απλά,
η απόλυτη εξαθλίωση
τους.
Δυο
μέρες πριν
Στη
συνάντηση του Λ. Παπαδήμου με τις
εργοδοτικές οργανώσεις ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ( Τετάρτη 4 Γενάρη 2012), ο πρωθυπουργός Λ.
Παπαδήμος, κάλεσε τους εργοδότες και
την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ
να ολοκληρώσουν «τις διαδικασίες του κοινωνικού διαλόγου ως τέλος
του μήνα Ιανουαρίου (...) δεν υπάρχει πολυτέλεια για παρατεταμένες συλλογικές διαπραγματεύσεις», σημειώνοντας
ότι «το κόστος εργασίας είναι καθοριστικός παράγοντας ανταγωνιστικότητας».Μιλώντας στην Εκτελεστική Γραμματεία της ΝΔ ( 4 Γενάρη 2012), ο Αντ. Σαμαράς διαβεβαίωσε, ανάμεσα στ’ άλλα, ότι «με τη νέα δανειακή σύμβαση (...) θα ξεκαθαρίσουμε και θα συμφωνήσουμε στους στόχους που πρέπει να επιτύχουμε την επόμενη τριετία: για να εκμηδενίσουμε το έλλειμμα και να ελέγξουμε το χρέος, να αποκαταστήσουμε την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας»
Ο ΣΕΒ στο ίδιο μήκος κύματος, μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, (4 Γενάρη 2012), απέστειλε επιστολή - πρόσκληση προς τους προέδρους των «κοινωνικών εταίρων» ( ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ ) για «κοινή συνάντηση» την ερχόμενη Δευτέρα «με σκοπό τη διαμόρφωση κοινών θέσεων», για «την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης»”
Τι
σημαίνει και τι σηματοδοτεί στ’ αλήθεια ο όρος “Ανταγωνισμός”, και το παράγωγο του, “Ανταγωνιστικότητα”, αλλά κυρίως, πώς την
εννοεί η αστική τάξη, και γιατί τελικά,
με την διαμεσολάβηση βεβαίως, του
πολιτικού και συνδικαλιστικού προσωπικού της
και των παρατρεχάμενων ΜΜΕ, την
πετάει κατακέφαλα στο
Ελληνικό λαό;
Έξι
χρόνια πριν
Ένα
χαρακτηριστικό παράδειγμα, που αποδεικνύει την επιστημονική συνέπεια, την
ειλικρίνεια, την σοβαρότητα, την
πνευματική διαύγεια και πληρότητα των
πολιτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης, μας δίνει ένας εκ
των συμμετεχόντων στη δημιουργία του
“οικονομικού θαύματος” που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα, για να μείνουμε στα δικά μας.
Ο
πάλαι ποτέ, “υπουργός Ανάπτυξης κ. Δημήτρης Σιούφας
παρευρέθη
και μίλησε στην Ημερίδα που διοργάνωσε
σήμερα (4/4/2005) το υπουργείο Ανάπτυξης με θέμα «Οι
δείκτες διεθνούς ανταγωνιστικότητας και η κατάταξη της Ελλάδας»” *,
όπου
με τη γνωστή σαθρή επιχειρηματολογία, που
συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, στην κορύφωση της καπιταλιστικής κρίσης (… η
διαρκής ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της χώρας μας αποτελεί κορυφαία
προτεραιότητα για την Κυβέρνηση... Ή όλοι μαζί θα πετύχουμε. Ή όλοι μαζί,
αν δεν το προσπαθήσουμε, θα μείνουμε πίσω), επιχείρησε να περιγράψει τον όρο, Ανταγωνιστικότητα.
Προσέξτε πως η
αστική τάξη, με διανοουμενίστικες υπεκφυγές, προσπαθεί να κρύψει πίσω από το δάχτυλο της,
ότι ακριβώς, σηματοδοτεί το ιστορικό της
αδιέξοδο και τέλος.
Ο ορισμός, από τον κ.
Σιούφα, της Ανταγωνιστικότητας: “Βεβαίως αντιλαμβάνομαι και αντιλαμβάνεστε κι
εσείς ότι ισχύει αυτό που έλεγαν οι Λατίνοι: «Omnis definitio periculosa est».
(Αυτοί παιδί μου, στα
Λατινικά, δεν πιάνονται!!) Τίποτα
πιο δύσκολο από τον ορισμό (κορόιδο είσαι;). Από μια μεγάλη
οικονομολόγο, τη Robinson, (μεγάλη, γιατί ...δεν έδοσε τον ορισμό) είχαν ζητήσει κάποια στιγμή να δώσει έναν
ορισμό. Είπε τα ίδια αλλά είπε και μια απλή σκέψη: αν μου δείξετε μεταξύ 100
ζώων ποιος είναι ο ελέφαντας, μπορώ με πολύ μεγάλη ευκολία να τον δείξω. Αλλά αν
μου πείτε να περιγράψω και να δώσω τον ορισμό του ελέφαντα, μου είναι πάρα πολύ
δύσκολο. ”
Δύσκολο;
Γιατί δύσκολο; Μα
έδωσε τον ορισμό
με τον ποιό παραστατικό τρόπο!! Η Ανταγωνιστικότητα είναι ένα ζώο! Και μάλιστα τι ζώο!! ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ!! Και συνέχισε ο κ. Σιούφας,
σ’ εκείνη την ημερίδα, αναφερόμενος στις δράσης με τις
οποίες, θα δοθεί
το καίριο χτύπημα στην άγνοια του λαού, σχετικά με την
πανάκεια που ακούει στο όνομα, Ανταγωνιστικότητα.
“Γι’
αυτό σε μια προσπάθεια να γίνει κατανοητή η έννοια της ανταγωνιστικότητας από τον επιχειρηματία της
μικρής επιχείρησης (Για σκέψου ξεδιαντροπιά!! Ανταγωνιστική προς τι, προς ποιόν και πως; Ανταγωνιστική η μικρή
επιχείρηση, δηλαδή, το διαρκές θύμα του ανταγωνισμού!!) αλλά κι
από όλους μας, έχουμε ξεκινήσει δράσεις με διαγωνισμούς στα σχολεία, σε
συνεργασία με το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ( με το κατηχητικόοοο) μεταξύ
μαθητών και φοιτητών, με έντυπα με πληροφόρηση, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ,
(είδες η ΔΕΗ, παλιά πρακτική)
για να φτάσουν σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο
αριθμό παραληπτών, ώστε να συνειδητοποιήσουμε, από το λίγο που μπορεί να κάνει
ο καθένας μας, ότι μπορούμε να κτίσουμε αυτή την
ανταγωνιστική Ελλάδα και να
ενισχύσουμε τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας”
Μια
μέρα πριν
“….Προετοιμαζόμαστε
μεθοδικά για τη διαπραγμάτευση με την τρόικα…. Θέλω να
υπογραμμίσω ότι το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής, και οι συνακόλουθες
δεσμεύσεις της χώρας μας, δεν αφορούν μόνο το δημοσιονομικό έλλειμμα και το
στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος του προϋπολογισμού. Αφορούν επίσης και το
έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της χώρας, το οποίο εξακολουθεί να αποτυπώνεται στο
μεγάλο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών
συναλλαγών.Είχα την ευκαιρία χθες να τονίσω στους κοινωνικούς εταίρους ότι εάν δεν κλείσουμε το χάσμα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας σε σχέση με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης δεν θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση. Δεν θα μπορέσουμε, επίσης να συνυπάρξουμε με τους εταίρους μας κατά τρόπο αποτελεσματικό, βιώσιμο και επωφελή. Και η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας απαιτεί πολλές διαρθρωτικές παρεμβάσεις, που αφορούν μεταξύ άλλων τις αγορές εργασίας…” (Από την ομιλία Λ. Παπαδήμου στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο του 2012)
"Ανταγωνιστικότητα"
λοιπόν, ή αλλιώς η αστική πιπίλα.
Η Ανταγωνιστικότητα, όπως την εννοούν τα καπιταλιστικά κέντρα, ότι
δηλαδή εξαρτάται από “το κόστος εργασίας”, γιατί όπως
υποκριτικά υποστηρίζουν, η εργασία είναι κόστος ,
είναι το μεγάλο ψέμα της αστικής τάξης, το οποίο με την ακατάσχετη επανάληψη και
διαρκή ζύμωση, προσπαθεί να τo
επιβάλλει σαν αλήθεια, δηλαδή ως τον
βασικό όρο αντιμετώπισης της ανεργίας και έμμεσα, επίλυσης γενικά των
προβλημάτων της χώρας. Το χρησιμοποιούν σαν πολιορκητικό
κριό, σαν ένα σύγχρονο Δούρειο Ίππο, ενάντια στην εργατική τάξη.
Αυτό,
το ψέμα - ζακέτα, της αστικής τάξης, με
το οποίο προσπαθούν να ντύσουν την ιδεολογική γύμνια τους, να σκεπάσουν τους
νόμους της κοινωνικής κίνησης, που σαν
γιγάντιος προβολέας, και εξ αιτίας της κρίσης, φωτίζει το ιστορικό τους αδιέξοδο και τέλος,
οι οργανωμένες δυνάμεις της εργατικής
τάξης, είναι ανάγκη σήμερα, με κάθε μέσο και τρόπο, με επιμονή, με επεξηγηματική
τεχνική, μέθοδο και θεωρητική
επάρκεια, να το ξηλώσουν από την
πρώτη μέχρι την τελευταία του
βελονιά.
Τι
σημαίνει λοιπόν και τι σηματοδοτεί στ’ αλήθεια ο όρος “Ανταγωνισμός”, και το παράγωγο του, η “Ανταγωνιστικότητα”; ….
Η "ανταγωνιστικότητα" και η "επιχειρηματικότητα" είναι οι δύο λεξούλες-παγίδα με τις οποίες δεκαετίες τώρα έχουν εκπαιδεύσει την Ελληνική κοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος τις άκουγε και τις αναπαρήγαγε χωρίς να καταλαβαίνει ότι η πρώτη σήμαινε την καταστροφή του μισθού του και του ίδιου ως εργαζόμενου και η άλλη την καταλήστευση του ίδιου, των ταμείων του, των αποταμιεύσεών του κλπ. υπέρ των "επενδυτών" που δεν επένδυαν δεκάρα χωρίς να βγάλουν ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ (συνήθως από το κράτος...) τα δεκαπλάσια...