Iστορία της ΕΣΣΔ μέσα από 16 πίνακες (μέρος 1ο)

H εκτέλεση των 26 κομισάριων στο Μπακού (1925)

Ο πίνακας του Ισαάκ Μπρόντσκι παρουσιάζει την εκτέλεση 26 κομισάριων του επαναστατικού Κόκκινου στρατού από τον Οθωμανικό Στρατό και τους τσαρικούς υποστηρικτές, στο Μπακού της Γεωργίας, τον Ιούλιο του 1918. Μετά την διάλυση του σοβιέτ του Μπακού από τον Οθωμανικό Στρατό και τους λευκοφρουρούς, οι επαναστάτες προσπάθησαν να περάσουν στην περιοχή του Αστρακάν, το μοναδικό λιμάνι της Κασπίας που παρέμενε στα χέρια των Μπολσεβίκων. Το πλοίο με το οποίο οι επαναστατικές δυνάμεις προσπάθησαν να διαφύγουν πιάστηκε μεσοπέλαγα και μετά από πολύωρο βομβαρδισμό παραδόθηκε. Οι επιβαίνοντες επαναστάτες συνελήφθησαν όλοι και κατόπιν εντολής του Βρετανού πράκτορα και συμμάχου των τσαρικών, Reginald Teague-Jones, έγινε επιλογή των 26 καθοδηγητών κομισαρίων τους, οι οποίοι εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες στη σιδηροδρομική γραμμή ανάμεσα στους σταθμούς Perevan και Akhcha-Kuyma. 

To κορίτσι με το κοντομάνικο μπλουζάκι (1932)

Ο πίνακας του Αλεξάντερ Σομκβάλοφ, που θεωρείται ως ένας από τους χαρακτηριστικότερους του Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού, δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου πενταετούς πλάνου. Εμφανής είναι η επίδραση του ρεύματος του φουτουρισμού στη δομή του αλλά και του μοντέρνου κλίματος που άνθιζε στην ΕΣΣΔ της Νέας Βιομηχανικής Επανάστασης. 

Η ανάκριση των κομμουνιστών (1934)

Πίνακας του Μπόρις Γιόγκανσον που εντάσσεται και αυτός στο ρεύμα του Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού όπως αυτό δομήθηκε τη δεκαετία του 20 και του 30. "Η ιδέα της πάλης των τάξεων με συγκινούσε αφάνταστα και επιθυμούσα να αναδείξω κάθε της πτυχή" σχολίασε ο δημιουργός του πίνακα για το έργο του. 

Τρομπετίστες της πρώτης ίλης ιππικού (1934)

Πίνακας του Μιτροφάν Γκρεκόφ με έντονα ιμπρεσιονιστικά στοιχεία που εντάσσεται στο ρεύμα του Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού των πρώτων δεκαετιών. Ο δημιουργός του ξεκίνησε τη σύνθεσή του προσπαθώντας να αποτυπώσει μια σπουδή της φύσης σε ένα εξαιρετικό τοπίο που είχε ανακαλύψει σε έναν περίπατο με την μικρή του ανιψιά. "Οι καβαλάρηδες εμφανίστηκαν σαν από μόνοι τους στο τοπίο με το καταπράσινο γρασίδι και τον καταγάλαζο ουρανό" εξηγεί ο Γκρεκόφ στην ανιψιά του Τατιάνα. 

Ένας φασίστας πέρασε πετώντας (1942)

Ο πίνακας αυτός του Αρκάντι Πλάστοφ δημιουργήθηκε το 1942 όταν η ΕΣΣΔ συνταράσσονταν από την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας. Το 1942 πολλές από τις μεγαλύτερες πόλεις της "Μητέρας Πατρίδας πολιορκούνταν και ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος είχε ήδη ξεκινήσει. 

"Ο πατέρας μου αρχικά είχε αποτυπώσει ένα φθινοπωρινό τοπίο τόσο όμορφο που σου έφερνε δάκρυα στα μάτια. Τον ταλαιπωρούσε πολύ η ιδέα του πολέμου. Προσπαθούσε με τη βοήθεια των χωρικών του χωριού μας να δημιουργήσει μια σύνθεση. Μια ημέρα ένα παιδί τεντώνονταν ξαπλωμένο στο γρασίδι. Ο πατέρας φώναξε "στοπ, στοπ σταμάτα εκεί" και μια εβδομάδα μετά ο πίνακας είχε τελειώσει", αναφέρει για τον πίνακα ο γιος του ζωγράφου Νικολάι.

Αλέξανδρος Νέβσκι (1942-1943)

Ο πίνακας του Παβέλ Κορίν, αποτυπώνει ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα θέματα του σοβιετικού λαού στην εποχή του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (Β' Παγκόσμιος Πόλεμος). Ο Αλέξανδρος Νέβσκι, δούκας του Νοβγκόροντ και υπερασπιστής της ρώσικης γης από τους τεύτονες ιππότες και την καθολική εκκλησία, συγκεντρώνει κατά τη γνώμη του ζωγράφου, όλα τα χαρίσματα του ρωσικού λαού. Ο πίνακας φέρει σημαντικές ομοιότητες με τον ήρωα της ομώνυμης ταινίας του Σεργκέι Αϊζενστάιν που ανέβηκε στους σοβιετικούς κινηματογράφους την ίδια χρονιά. 

Η μάνα του παρτιζάνου (1943-1950) 

Ο Σεργκέι Γερασίμοφ έχει ως προς τον μανιερισμό του συγκριθεί πολλές φορές με τους συνθέτες της κλασσικής μουσικής. Από την ακαδημία καλών τεχνών της ΕΣΣΔ θεωρούνταν ως ένας από τους "μουσικότερους" ζωγράφους. O πίνακας αναδεικνύει όλο το θάρρος και τον πατριωτισμού του σοβιετικού λαού ενάντια στους Γερμανούς φασίστες. 

Συνεχίζεται

Πηγη: Κοκκινος Φακελος