ΜΜΕ, οι καλύτεροι αγωγοί της αστικής προπαγάνδας(το deja vu)

Παρακολουθώντας τις παρακάτω δύο συζητήσεις, η μια με προσκεκλημένη την Αλέκα και η άλλη με τον Παφίλη μπορεί κανείς να βγάλει διάφορα συμπεράσματα. Το πιο γενικό συμπέρασμα είναι ότι εδώ και τόσο καιρό και χωρίς εξαίρεση σε κανένα αστικό μέσο, οι ερωτήσεις προς το ΚΚΕ περιστρέφονται γύρω από τα ίδια και τα ίδια πράγματα, στα οποία έχουμε απαντήσει χιλιάδες φορές ως κόμμα.

Οι αστοί δημοσιογράφοι ούτε (τόσο) χαζοί είναι, αλλά ούτε έχουν και κανένα προσωπικό κόλλημα, ο λόγος που επιμένουν στα ίδια και στα ίδια είναι συγκεκριμένος, έχει να κάνει με το γεγονός ότι έτσι διαμορφώνεις την κοινή γνώμη. Έχω αναφέρει σε πολλά άρθρα μου και σχόλια ότι ο κόσμος μπορεί να βρίζει μέρα νύχτα το ΣΚΑΙ, παρόλα αυτά αναπαράγει τα όσα λέει ο ΣΚΑΙ και τα άλλα κανάλια κατά γράμμα, χωρίς καν να έχει επίγνωση ότι παπαγαλίζει. Ε αυτό ακριβώς επιτυγχάνεται με την τακτική "πες πες κάτι θα μείνει". Σκοπός μου δεν είναι να κάνω ανάλυση πάνω στην διαμόρφωση της ψυχολογίας της μάζας, αν και είναι ενδιαφέρον θέμα, όμως δεν χρειάζεται κάποια υπερανάλυση για να κατανοήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα αστικά ΜΜΕ. Το πως δημιουργούν, με στοχευμένη παραπληροφόρηση, ένα ψεύτικο κόσμο μέσα στον οποίο οι πραγματικές αιτίες αλληλεπίδρασης των μηχανισμών της οικονομίας και της κοινωνίας, ο μεταξύ τους "διάλογος", δεν έχουν καμία θέση. Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας.

Λοιπόν, μια από τις πιο δημοφιλείς ερωτήσεις προς τους εκπροσώπους του ΚΚΕ είναι το γιατί δεν συνεργάζεται το κόμμα με άλλες δυνάμεις της αριστεράς(εννοώντας κυρίως τον Σύριζα). Την ερώτηση αυτή δεν την κάνουν ούτε επειδή δεν ξέρουν την θέση μας απέναντι σε αυτό το ζήτημα, αλλά ούτε και για να μας πείσουν να συνεργαστούμε, γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Γιατί όμως την κάνουν; Κατά τη γνώμη μου ο λόγος είναι ότι δεν θέλουν ο λαός να εστιάσει σε αυτό που πραγματικά εννοεί το ΚΚΕ όταν μιλάει για συνεργασία, την συνεργασία στη βάση. Θέλουν να τον κρατήσουν κολλημένο στη λογική ότι το μέλλον του εξαρτάται από τις κορυφές των κομμάτων, από τους πολιτικούς αρχηγούς, από τη μη συμμετοχή του ίδιου του λαού στη διακυβέρνηση. Γιατί συνεργασία στη βάση σημαίνει στην ουσία αμφισβήτηση των θεσμών του αστικού κράτους, σημαίνει ότι ο λαός δεν περιμένει από καμιά κυβέρνηση της αριστεράς να τον σώσει, ότι αρχίσει να συντάσσει τις δυνάμεις του, να οργανώνεται, να παίρνει τα πράγματα στα χέρια του, ότι κάνει το πρώτο βήμα για το χτίσιμο αυτού που εμείς αποκαλούμε "λαϊκή εξουσία". Κάτι τέτοιο φυσικά θα είναι η αρχή του τέλους για το αστικό κράτος, οπότε είναι λογικό να επιστρατεύονται όλοι οι υπηρέτες του στα ΜΜΕ προκειμένου να κρατήσουν όσο περισσότερους και για όσο το δυνατόν περισσότερο μακριά από τέτοιου είδους "επικίνδυνες" σκέψεις.

Θα παρατηρήσατε βέβαια ότι και στις δύο συνεντεύξεις, όταν οι εκπρόσωποι μας πάνε να εξηγήσουν το είδος εκείνο της συνεργασίας που προτείνουν(Τη συνεργασία στη βάση, δηλαδή μέτωπο με, ανέργους, ιδιωτικούς/δημόσιους υπάλληλους, μικροαγρότες, μικροεπιχειρηματίες, νέους επιστήμονες κ.α) οι δημοσιογράφοι τους διακόπτουν βομβαρδίζοντας τους με άσχετες και αποπροσανατολιστικές ερωτήσεις έτσι ώστε να ρίξουν την μπάλα στην εξέδρα. Γιατί ναι μεν θέλουν από τη μια να περάσουν στο λαό μηνύματα του στυλ "το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει", "το ΚΚΕ είναι κλεισμένο στον εαυτό του", "το ΚΚΕ θέλει να καπελώσει το κίνημα", αλλά δεν θέλουν να δοθεί η ευκαιρία στους εκπροσώπους του ΚΚΕ να εξηγήσουν εκείνο που πραγματικά προτείνει το ΚΚΕ. Δεν θέλουν να καταλάβει ο κόσμος τι σημαίνει λαϊκό μέτωπο με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και τη λαϊκή εξουσία, δεν αφήνουν με κανένα τρόπο να διαλυθούν οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Δουλειά δική μας φυσικά, σε πείσμα της δικής τους μαζικής και ακριβής(παρόλα αυτά φτηνής σε περιεχόμενο) προπαγάνδας, απαιτεί να γίνουμε οι ίδιοι "καλοί αγωγοί" της δικής μας πρότασης και ιδεολογίας, να μάθουμε όσο μπορούμε περισσότερα μελετώντας και συμμετέχοντας στους αγώνες της εργατιάς και όλη μας την εμπειρία να την μεταλαμπαδεύσουμε σε όσο πιο πολλούς μπορούμε με υπομονή και επιμονή. Κακά τα ψέματα, η εποχή που ζούμε είναι γκαστρωμένη και οι αστοί το γνωρίζουν και το φοβούνται, μένει να το καταλάβει πλέον και ο λαός.



Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)