Αφού δεν του βγήκε η Αργεντινή πλασάρει Φινλανδία

«Πριν από όχι πολλά χρόνια, μια ευρωπαϊκή χώρα, η Φινλανδία, βρισκόταν σε μια πολύ μεγάλη οικονομική κρίση. Ίσως όχι αντίστοιχης με αυτήν που βιώνουμε εμείς σήμερα, αλλά μεγάλη οικονομική κρίση. Αποφάσισαν τότε εκεί να στηριχτούν στο επιστημονικό δυναμικό. Να κάνουν την έρευνα, την επιστήμη, την καινοτομία μοχλό για την ανάπτυξη. Και πέτυχαν», αυτά τα ελπιδοφόρα είπε στους εργαζόμενους του «Δημόκριτου» ο Αλ. Τσίπρας, υπονοώντας ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει την Ελλάδα, Φινλανδία του Νότου.

Έχει μεγάλη ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να πιαστεί από κάπου για να αποδείξει ότι υπάρχει μείγμα αστικής διαχείρισης που χαλιναγωγεί τον καπιταλισμό, που χωράει και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Κι αν τα παραδείγματα της Βραζιλίας, της Αργεντινής και των ΗΠΑ δεν του βγήκαν, λόγω της κραυγαλέας φτώχειας που μαστίζει τους λαούς εκεί, το παράδειγμα της Φινλανδίας φαντάζει πιο γοητευτικό. Η χώρα αυτή, όπως και οι άλλες σκανδιναβικές, έχουν γίνει συνώνυμα ενός σχετικά καλού βιοτικού επιπέδου για τους λαούς τους, που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε τους λόγους που τις οδήγησαν σε διευρυμένες παροχές κάποτε, σε σχέση με τις άλλες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης. Όμως τείνουν να γίνουν παρελθόν.

Ήδη το 2009 η Συνομοσπονδία Φινλανδικών Βιομηχανιών κάλεσε την Ένωση Μισθωτών Εργαζομένων σε απολογία ενώπιον του Εργατικού Δικαστηρίου, κατηγορώντας την ως υπαίτια για την οργάνωση και υλοποίηση δράσεων και κινητοποιήσεων που «προκαλούν σοβαρές διαταραχές στη Φινλανδική αγορά εργασίας». Για πρώτη φορά τέθηκε σε αμφισβήτηση η τριμερής διαπραγμάτευση με την αναγγελία της Συνομοσπονδίας Φινλανδικών Βιομηχανιών για το τέλος της κεντρικής τριμερούς δομής διαπραγμάτευσης και την έναρξη των τομεακών, επιχειρησιακών και ακόμη ατομικών διαπραγματεύσεων. Μάλιστα η Συνομοσπονδία Βιομηχανιών δήλωσε ευθαρσώς ότι η εποχή των ίσων μισθολογικών αυξήσεων σε κάθε κλάδο έχει τελειώσει, καθώς το μοντέλο αυτό θεωρείται «ιδιαίτερα άκαμπτο στη διεθνοποιημένη οικονομία».


Η Φινλανδία για να αντιμετωπίσει την κρίση (2008) επικέντρωσε την προσοχή της στην ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και των επιχειρηματικών ομίλων με ζεστό χρήμα που εξασφάλισε συνάπτοντας δάνεια. Τα χρέη που προκλήθηκαν τα βρίσκει τώρα μπροστά του ο λαός, ενώ τα σημάδια για την καπιταλιστική οικονομία της χώρας αρχίζουν να μοιάζουν απειλητικά. Τον Δεκέμβρη η κυβέρνηση υποδιπλασίασε την πρόβλεψή της για την ανάπτυξη της οικονομίας της στο 0,5% το 2013, επικαλούμενη μεταξύ άλλων την εξασθένιση σε ό,τι αφορά τις εξαγωγικές προοπτικές.

Μίλησε ακόμα συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 0,1% το 2012, αντί της ανάπτυξης 1,0% που προέβλεπε.

«Η αδυναμία της διεθνούς γενικής οικονομικής συγκυρίας θα έχει σημαντικές συνέπειες για την φινλανδική οικονομία για τα επόμενα κάποια χρόνια», εκτίμησε το υπουργείο Οικονομικών που δήλωσε επίσης απαισιόδοξο για τα δημοσιονομικά, προβλέποντας ότι θα παραμείνουν «ελλειμματικά», αυξάνοντας το δημόσιο χρέος.

Ταυτόχρονα, ο Όλι Ρεν έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τη χώρα του και τα χρέη της, που αν και κοντεύουν το 60% του ΑΕΠ κατά τον ίδιο «αυτό είναι το επίπεδο στο οποίο τίθενται σε εφαρμογή μέτρα για την τιθάσευση ενός υπερβολικού χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων (...) θα ήταν καλύτερα να αναληφθεί δράση βάσει της αρχής των συνεχιζόμενων προληπτικών μεταρρυθμίσεων και της λήψης έγκαιρων αποφάσεων, παρά (τέτοιες αποφάσεις να ληφθούν) με την πλάτη στον τοίχο». Προέτρεψε την κυβέρνηση της Φινλανδίας να πάρει εγκαίρως μέτρα περικοπής δαπανών και να προχωρήσει σε «μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της».

Ως βέβαιη προοπτική παρουσίασε τη λήψη μέτρων η υπουργός Οικονομικών Γιούτα Ουρπιλάινεν. Δήλωσε ότι είναι απαραίτητη η άμεση λήψη «διαρθρωτικών μέτρων και βελτιώσεων ώστε να διατηρηθεί η βιωσιμότητα του δημόσιου τομέα», προσθέτοντας: «Βρισκόμαστε σε περίοδο ισχνής ανάπτυξης, η οποία καταδεικνύει σαφώς ότι χρειάζονται νέα μέτρα. Η Φινλανδία χρειάζεται να βελτιώσει τα προαπαιτούμενα για τη βελτίωση της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της ανταγωνιστικότητας».

Η στρατηγική, που αποσκοπεί στην ενίσχυση της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, δεν εξαιρεί κανέναν, πουθενά. Ενιαία προωθείται παντού, με μεγαλύτερη πυγμή λόγω της καπιταλιστικής κρίσης και της ανάγκης των μονοπωλίων να αντισταθμίσουν την πτώση του ποσοστού κέρδους, να γλυτώσουν όσο γίνεται απ' τις συνέπειές της και να περάσουν σε φάση ανάπτυξης με καλύτερους όρους για την κερδοφορία τους. Σ' αυτή τους την προσπάθεια, ανεξάρτητα απ' το μείγμα διαχείρισης που επιλέγουν οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, συμπίπτουν όλοι σε μέτρα-κόλαφο για τους λαούς.

Πηγή : 902.gr