Ανάπτυξη καπιταλιστική

Οι κυβερνήσεις και οι διάφοροι παρατρεχάμενοί τους, κατά καιρούς επιλέγουν να προβάλουν κάποιον τομέα της παραγωγικής δραστηριότητας, όπου υποτίθεται ότι μπορούν να εξασφαλιστούν ιδιαίτερα υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και ως εκ τούτου - κοροϊδεύουν κάθε φορά - θα προκύψει όφελος για ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο. Τούτη την περίοδο, της μεγάλης οικονομικής κρίσης και της σημαντικής συρρίκνωσης της βιομηχανικής παραγωγής, τα διάφορα στελέχη του οικονομικού επιτελείου και ομάδες επιχειρηματικών συμφερόντων δείχνουν προς την αγροτική παραγωγή. Μπορεί, λένε, να αποτελέσει διέξοδο και για την κάλυψη των εγχώριων αναγκών, αλλά και για να εξασφαλιστούν καλές εξαγωγικές επιδόσεις. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα - άμεσα και έμμεσα - συμφέροντα των εργαζομένων της χώρας; Τι σχέση έχουν με τα συμφέροντα των εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών που εξακολουθούν να αγκομαχούν για το ελάχιστο εισόδημα; Καμία απολύτως. Εδώ μιλάμε για ένα ακόμα παραμύθι αποπροσανατολισμού.


Το λένε αυτοί που με την πολιτική της ένταξης στην ΕΟΚ καταδίκασαν μια χώρα που παραδοσιακά ήταν εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων, να αυξάνει συνεχώς τις εισαγωγές, προκειμένου να τραφεί ο πληθυσμός της. Πάει πολύ να παριστάνουν σήμερα ότι τάσσονται υπέρ της αγροτικής ανάπτυξης αυτοί που από τις αρχές της δεκαετίας του '80 επέλεξαν, στήριξαν και εφάρμοσαν την πολιτική της ΚΑΠ, των επιδοτήσεων για τις χωματερές. Δηλαδή, υπηρέτησαν την προσχεδιασμένη καταστροφή της αγροτικής παραγωγής, προκάλεσαν το μαζικό ξεκλήρισμα εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών. Προκαλεί πρόσθετο θυμό να το παίζουν σωτήρες αυτοί που και σήμερα είναι με την ΕΕ και άρα με τη νέα ΚΑΠ και τα προγράμματα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στον πρωτογενή τομέα.

Φαίνεται ότι κάποιοι επιδιώκουν να κάνουν επενδύσεις στην αγροτική οικονομία, μόνο που ούτε αυτοί ούτε το αποτέλεσμα της δικής τους δραστηριότητας έχουν κάτι κοινό με τα συμφέροντα των εργαζομένων και των φτωχών αγροτών. Οι προσπάθειες τόσων δεκαετιών του συστήματος να απαλλαγεί από τη μικρή ιδιοκτησία στην πρωτογενή παραγωγή είχαν στόχο να ενισχυθούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής στην ύπαιθρο, κάτι που θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την επικράτηση της μεγάλης καπιταλιστικής κατοχής σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις και μέσα παραγωγής. Μια διαδικασία που και με αφορμή την οικονομική κρίση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Στόχος τους είναι να μπορέσουν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι να «βάλουν στο χέρι», για μια μπουκιά ψωμί όμως, μεγάλα κομμάτια εύφορης γης, όπου οι φτωχοί αγρότες θα μετατραπούν σε εργάτες του νέου εργοδότη - καπιταλιστή, ο οποίος είναι πολύ πιθανό να συνδυάζει τη μεγάλης κλίμακας παραγωγή με κάποια μονάδα επεξεργασίας των παραγόμενων προϊόντων. Η καπιταλιστική ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής δεν έχει να προσφέρει κάτι θετικό στα λαϊκά στρώματα της χώρας. Γιατί σημαίνει υψηλά κέρδη για κάποιες ομάδες κεφαλαιοκρατών. Τους ξεκληρισμένους φτωχούς αγρότες περιμένει ένας μισθός των 500 ευρώ.

Για τους μικρομεσαίους αγρότες σηματοδοτεί την τελική φάση του οριστικού τους ξεπαστρέματος και για τους εργαζόμενους συνολικά ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωση στην κάλυψη των διατροφικών τους αναγκών. Γι' αυτό ο σημερινός αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών είναι αγώνας που αφορά και τους εργάτες και τους αυτοαπασχολούμενους στην κοινή πάλη ενάντια στα μονοπώλια έως την ανατροπή της εξουσίας τους. Ετσι θα κοινωνικοποιηθούν η γη και η παραγωγή των καπιταλιστών αγροτών και δίπλα θα οργανωθεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη λύση του διατροφικού προβλήματος με αξιοπρεπές εισόδημα για τους φτωχούς αγρότες.

Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης Σάββατο 2 Φλεβάρη 2013

902.gr