Ο Τσιπρανδρέου και το σχέδιο διάσωσης του κεφαλαίου

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑΕΚΜ) συνάντησε τον σοσιαλδημοκράτη Σούλτς, (που σημειωτέων δεν είναι σαν τους άλλους που δεν τον είχαν δεχτεί προεκλογικά).

Σύμφωνα με την Αυγή:
 «Ο Αλ. Τσίπρας υπογράμμισε λοιπόν, μιλώντας και με τη γλώσσα των αριθμών, ότι το πρόγραμμα του Μνημονίου είναι αδιέξοδο και βυθίζει την ίδια ώρα τη χώρα στον φαύλο κύκλο ύφεση - ελλείμματα - χρέος. “Είναι πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, για πρώτη φορά μια χώρα που δεν είναι σε πόλεμο διανύει την πέμπτη χρονιά ύφεσης”, είπε, για να σημειώσει ότι αυτή είναι μια πραγματικότητα που “οι τεχνοκράτες της τρόικας δεν μπορούν να κρύψουν”.» 

Δεν μας λέει αδιέξοδο για ποιόν; Γιατί για το κεφάλαιο, τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους του τραπεζίτες είναι η καλύτερη δυνατή διέξοδος που μπορεί να υπάρξει δεδομένου ότι η καπιταλιστική κρίση είναι βαθιά και καταστρέφει και μέρος του κεφαλαίου. Μάλιστα επειδή το κεφάλαιο δεν είναι χρήμα άλλα σχέση εκμετάλλευσης, το μνημόνιο και οι εφαρμοστικοί  όχι μόνο δεν αποτελούν αδιέξοδο για το κεφάλαιο αλλά νομοθέτησαν ένα αντεργατικό οδοστρωτήρα που τον έχει απόλυτη ανάγκη και για τη φάση της ανάπτυξης. Για την πιο μεγάλη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης εντός και εκτός ΕΟΖ.


Το κεφάλαιο δεν είναι χαζό να μην ξέρει τα συμφέροντά του. Φυσικά οι κρίσεις είναι στο DNA του καπιταλισμού (και του άγριου και του εξανθρωπισμένου που παραμυθιάζει ο Τσίπρας). Και είναι αποπροσανατολισμός ότι η ύφεση (βλέπε κρίση) έρχεται ως αποτέλεσμα πολέμου, αντίθετα οι πόλεμοι ήρθαν ως αποτέλεσμα κρίσης, για παράδειγμα η κρίση που ξεκίνησε το 1929 είχε ως έξοδο τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Σύμφωνα με την Αυγή:
«έβαλε και πάλι στο τραπέζι την πρόταση για την διοργάνωση Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το χρέος, "που θα οδηγήσει σε κρίσιμα συμπεράσματα για τη διαγραφή μεγάλου μέρους του με τους όρους που συνέβη και στη Γερμανία του 1953" Με μέτωπο στην πολιτική λιτότητας, υποστήριξε την ανάγκη ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ για την ανάπτυξη».

Τέτοιες λύσεις ο καπιταλισμός επέλεξε αρκετές φορές για να δώσει διέξοδο στην κερδοφορία του  και να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη και πιο βαριά εκμετάλλευση των εργατών.

Άραγε τι έγινε με το σχέδιο Μάρσαλ; Ήταν φιλεργατική πολιτική; Φυσικά όχι - ήταν τρόπος για να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα κεφάλαια των ΗΠΑ στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Παράλληλα να ενισχυθεί η στρατιωτικοπολιτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ευρώπη, να σταθεροποιήσουν τον καπιταλισμό ενάντια στο εργατικό κίνημα των καπιταλιστικών χωρών και οπωσδήποτε ενάντια στην ΕΣΣΔ και το σύστημα των σοσιαλιστικών κρατών.

Η Γερμανία του 1953 δεν ήταν μια οποιδήποτε χώρα αλλά αποτελούσε μια απέραντη βάση του ΝΑΤΟ και σύνορο σοσιαλισμού καπιταλισμού, αφού χρέη δεν χαρίστηκαν γενικώς στη Γερμανία, αλλά στην Δυτική Γερμανία για να τη θωρακίσουν, μην ξεχνάμε το ανατολικό της κομμάτι από το 1949 αποτελούσε τη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας (Ανατολική Γερμανια). Άρα τέτοια σχέδια που προτείνει ο Τσίπρας δεν γίνονται χωρίς λόγο. Άλλωστε και στο χάρισμα χρεών στην ΟΔΓ σιωπηρά συναίνεσαν και οι ελληνικές κυβερνήσεις μη διεκδικώντας το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές αποζημιώσεις, υπερασπιζόμενες και το γενικότερο καπιταλιστικό συμφέρον – έτσι γίνονται οι δουλειές. Φυσικά προηγούμενο χαρίσματος χρεών και οφειλών πολεμικών αποζημιώσεων στη Γερμανία είχαμε και με το σχέδιο Ντωζ το 1924  (για παραπλήσιους ή σχεδόν ταυτόσημους λόγους).

Και φυσικά για τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ξανά στεναχώρια μην πάθει τίποτα το οικοδόμημα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Σύμφωνα με την Αυγούλα: «… τα παιχνίδια με την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, …είναι παιχνίδια όχι με τη συμμετοχή της χώρας μας, αλλά με την ίδια την Ευρωζώνη…».

Άρθρο του αναγνώστη μας, 
Σ.Σ.