"Να τα πάρουμε όλα αλλά ΟΧΙ! την εξουσία!"

Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσεις!Στον δρόμο λαέ μπορείς να τους νικήσεις!


Μία συντεχνιακή,εργατική αλλά μή-ταξική άποψη

Παρακολουθούσα το βίντεο απο την εκδήλωση της ανοιχτής πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟΜΕΤ στο πολυτεχνείο(11 Σεπτεμβρίου) και θα ήθελα να πω δυο λόγια.

Στην εκδήλωση ήταν καλεσμένος ο Ernesto "Lalo" Paret απο την Αργεντινή ο οποίος εργάζεται σε ένα εργοστάσιο κατελειμένο απο τους εργάτες του.

Καταρχήν θα ήθελα να αναφερθώ στο εργοστάσιο "μύθο" την Ζανόν.Οι εργάτες της Ζανόν,μίας βιομηχανίας παραγωγής κεραμικών πλακιδίων(πλακάκια),προχώρησαν σε απεργία έχοντας να πληρωθούν μήνες απο το αφεντικό τους, Λουίς Ζανόν,ο οποίος αφού τσέπωσε τα δάνεια της περιφέρειας ώστε δήθεν να συνεχίσει το εργοστάσιο να λειτουργεί,το εγκατέλειψε,οι εργάτες στη συνέχεια κατέλαβαν το εργοστάσιο το οποίο λειτουργεί μέχρι και σήμερα.Η "FASINPAT"("εργοστάσιο χωρίς αφεντικά") μετά απο πολλά βάσανα,απο δικαστικές οδύσσειες,και πάσης φύσης επιθέσεις κατάφερε να λειτουργήσει  αυξάνοντας την παραγωγή και τον αριθμό των εργαζομένων,σε μία συνεταιριστική βάση .Συνδέθηκε με την τοπική κοινωνία η οποία τους προμήθευσε και με πηλό σαν πρώτη ύλη,έγιναν αμφίδρομες εξυπηρετήσεις στην βάση της αλληλεγγύης και όλα καλά.


Η συζήτηση στο πολυτεχνείο γύρω απο αυτά τα ζητήματα περιορίστηκε στην ανάγκη των άνεργων εργατών για δουλειά και στο πώς αυτό μεθοδεύεται.Μέσω εκκλήσεων στο κράτος και στην κυβέρνηση να τους παραχωρήσει το εργοστάσιο και να τους κατοχυρώσει νομικά(στην ζανόν έγινε μετά απο 8 χρόνια),ο ομιλητής αναφέρθηκε στην τακτική την οποία χρησιμοποίησαν ώστε να ελέγξουν το εργοστάσιο.Σαν ένα πρώτο βήμα αυτό που γίνεται στην ΒΙΟΜΕΤ είναι η ίδια διαδικασία,η νομική κατοχύρωση του εργοστασίου.Αναφέρθηκε σε διαφορα ζητήματα ψυχολογίας και αποτελεσματικότητας,αλλά φυσικά δεν αναφέρθηκε ποτέ στην ανάγκη κατάργησης των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων,στην ανάγκη της ανεξαρτητοποίσης της Αργεντινής απο τα ιμπεριαλιστικά δεσμά των ΗΠΑ,στο πώς θα λυθούν τα προβλήματα υγείας παιδείας και πώς θα συντονιστεί η παραγωγή κεντρικά...Ίσως θα μου πεί κάποιος δεν ήταν κάν αυτό το θέμα.Αλλά θα απαντήσω και εγώ,ότι το θέμα είναι πάντα αυτό και όλες οι πολιτικές μας υπηρετούν αυτό ακόμη και αν αυτή η επιλογή είναι μία,λέω υποθετικά. κατάληψη εργοστασίου.Δεν έχω δεί πουθενά απο αυτό το κίνημα των κοοπερατίβων να ενοχλεί ή να αποτελεί κίνδυνο για την εξουσία των Αργεντίνων κεφαλαιοκρατών...Ούτε κάν να θέτει αυτά τα ζητήματα.Ούτε καν.Αρα σε ένα πρώτο πολιτικό επίπεδο μιλάμε για καθαρή συντεχνιακή-τρειντ γιουνιονίστικη πολιτική.Τι σημαίνει αυτό ?Ότι δεν σε απασχολεί η συγκρότηση της εργατικής τάξης σαν μίας τάξης για τον εαυτό της.Μίας ενιαίας πλειοψηφικής κοινωνικής κατηγορίας,η οποία έχει ενιαία προβλήματα,ενιαίες ανάγκες,ενιαίους αντιπάλους.Αυτό που τους απασχολεί είναι η δική τους βόλεψη,σε ένα δικό τους εργοστάσιο,για την δική τους δουλειά,για τα δικά τους προβλήματα,για τους δικούς τους τοπικούς εχθρούς.Αν είχαν διαφορετικούς στόχους  θα ήταν και άλλη η πολιτική τους.Ο εγωισμός πολιτικά ,η "αυτονομία" και όχι η συλλογική ταξική πάλη είναι αυτό που γίνεται και αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου αποτελεσματικό.
 Δεν είναι ταξική η πάλη που ξεχνάει τα ζητήματα των εργατών και του λαού σαν σύνολο, και αυτά δεν απαντιούνται με συναιτερισμούς.Αντίθετα είναι καθαρός οικονομικός αγώνας.

Οι "κοοπερατίβες" ο ΟΗΕ ,η Μοντραγκόν,Η Έβεργκρίν και άλλα ωραία...

Καταρχήν,να πουμε ότι στην Αργεντινή έχει γιγαντωθεί ένα δίκτυο κοοπερατίβων (συναιτερισμών) οι οποίες δεν είναι καθόλου καθαρό πώς λειτουργούν και ποιά είναι η σύνδεση τους με το κράτος.Απασχολούνται 9.3 εκατομμύρια άτομα με παραγόμενο εισόδημα 1,8 δις δολάρια το 2008 απο 14.000 αγροτικούς συναιτερισμούς.Αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με τα κατελειμένα εργοστάσια αλλά με μία τάση του συστήματος για την "διασφάλιση ενός σταθερού εισοδήματος και της κοινωνικής συνοχής".Όπως μας πληροφορεί και η κλίκα του ΟΗΕ για τις προθέσεις του,το 2012 να είναι η χρονιά των συναιτερισμών,ώστε να δωθεί λύση στα φτωχά λαϊκά στρώμματα.Η Μοντραγκόν,είναι ένας μεγάλος οργανισμός που λειτουργεί σε συναιτεριστική βάση κυρίως και δραστηριοποιείται στην περιοχή των Βάσκων στην Ισπανία,είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πρίν απο έναν παπά ο οποίος ήθελε να δώσει λύση στην ανεργία της γειτονιάς του,και έχει καταλήξει σαν έναν όμιλο επιχειρηματικό,με πανεπιστήμιο,εργοστάσια,χωράφια,εμπορικά καταστήματα κτλπ.Στην χώρα των Βάσκων είναι η πρώτη επιχείρηση σε τζίρο και μία απο τις μεγαλύτερες στην Ισπανία.
 Προφανώς η Μοντραγκόν έχει αρχίσει να αγοράζει και επιχειρήσεις στο εξωτερικό τις οποίες λειτουργεί σε καπιταλιστική βάση,καθώς είναι δύσκολο να διατηρήσει τα ποσοστά κερδοφορίας βιώσιμα χωρίς να εκμεταλεύεται το εργατικό δυναμικό τους.Βλέπουμε δηλαδή τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς πάνω στις οποίες προσκρούει το εν λόγω εγχείρημα.

Σε μία κατάσταση ανάλογη προσανατολίζεται και η Έβεργρκρίν κοοπερατίβα στο Κλήβελαντ του Οχάιο των ΗΠΑ.Βλέπουμε μία καινούργια τάση του καπιταλισμού,καθώς το εγχείρημα δανειοδοτείται απο τις τράπεζες και πριμοδοτείται απο τον τοπικό δήμο,να απορροφήσει τις επικείμενες αντιδράσεις και την διάρηξη της κοινωνικής συνοχής,θα έλεγα εγώ της ταξικής ειρήνης και συμφιλίωσης σε μία χώρα όπου 47 εκατομμύρια άνθρωποι πλέον ζούν με κουπόνια.Το κλασικό κόλπο της ενσωμάτωσης και εγκόλπωσης των όποιων αντιδράσεων στο όνομα της αλληλεγγύης δήθεν...Που στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι τίποτα άλλο απο την απλήρωτη εργασία και τον μόχθο του εργαζόμενου και του εργάτη.

Θεωρώ ότι στην καλπάζουσα και ακόμη ισχυρή κρίση του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος τέτοια,κόλπα θα είναι παρόντα,κυρίως για να χρυσώσουν το χάπι καθώς,και μην έχετε καμία αμφιβολία για αυτό,αυτές οι συστημικές πολιτικές,ή αν το θέλετε οικονομίστικες συντεχνιακές,δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε μεγάλες κλίμακες καθώς θα αρχίσουν να διαβρώνουν την κυριαρχία του κεφαλαίου,στην εμπορευματική παραγωγή,στις σφαίρες επιρροής,τις διαφιλονικούμενες αγορές αλλά και το πιό βασικό δεν θα μπορέσουν να ανταγωνιστούν τα μονοπώλια και τα καρτέλ στο πεδίο των τιμών του κόστους παραγωγής και των διασυνδέσεων.Αυτό είναι μόνο και μόνο η ωραιοποίηση μίας μιζέριας και μίας φτώχειας όπου ενεργειακά,βιομηχανικά,στην υγεία και παιδεία θα είσαι εξαρτημένος απο το σύστημα.

Απο όποια άποψη και να το δεί κανείς,ούτε καπιταλιστές στην θέση των καπιταλιστών δεν μπορούν να γίνουν χωρίς να εκμεταλλευτούν εργατική δύναμη αλλά ούτε και ελεύθεροι άνθρωποι αν δεν ανατρέψουν την κυριαρχία των καπιταλιστών.

Συνεπώς καλά είναι και τα πουρνάρια αλλά πρέπει να αρχίσουμε να βαδίζουμε και πρός το γάμο κάποια στιγμή.Να ανατρέψουμε την επίθεση που μας έχουν εξαπολύσει.Να γκρεμίσουμε όλα τα μνημόνια και τους νόμους τους,να απαιτήσουμε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και παροχές,να νικήσουμε την φασιστικοποίηση,να συγκροτήσουμε την εργατική τάξη και το κομμουνιστικό κίνημα που θα βάλει ζητήματα μίας άλλης οργάνωσης της κοινωνίας.Γιατί?Μα για να ζήσουμε μία άσπρη μέρα και μείς σαν άνθρωποι


Πηγη: Ολα ειναι Δρομος