Τελευταία είδα ότι τα αστικά παπαγαλάκια μιλάνε για φοροδιαφυγή και αναπαράγουν την κυρίαρχη αντίληψη, αυτήν που θέλουν οι εκμεταλλευτές να ανακυκλώνεται ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους ώστε να μην βλέπουν την κύρια αιτία, αναδεικνύοντας την φοροδιαφυγή ως τη λύση για την κρίση του συστήματος και άρα της ευημερίας των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων με το «χτύπημά» της.
Πάμε από την αρχή λοιπόν.
Για ποιά φοροδιαφυγή μιλάτε κύριοι?.
Κατ αρχήν να εξηγήσω ότι την φορολογία την επιβάλλει το κράτος.
Ποιο κράτος όμως?. Η απάντηση είναι: το κράτος των καπιταλιστών.
Πρέπει να επισημάνω ότι κράτος είναι το εργαλείο εκείνο μέσα από το οποίο οι καπιταλιστές ΚΑΡΠΩΝΩΝΤΑΙ την υπεραξία της εργασίας.
Το κράτος εκείνο που ορίζει την εργασία ως εμπόρευμα το οποίο χρησιμοποιούν οι καπιταλιστές για να αυξάνουν και να καρπώνονται την παραγόμενη υπεραξία.
Άρα είναι το κράτος εκείνο στο οποίο ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ (το αστικό σύνταγμα) η εργασία είναι εμπόρευμα.
Εμπόρευμα το οποίο πουλάει στους καπιταλιστές ο εργάτης-εργαζόμενος για να αποκτήσει τα προς το ζην, να αγοράσει δηλαδή τα εμπορεύματα που Ο ΙΔΙΟΣ ΠΑΡΑΓΕΙ πουλώντας την εργατική του δύναμη στον καπιταλιστή.
Οι καπιταλιστές, αγοράζουν στην αγορά εργασίας το εμπόρευμα «εργατική δύναμη» προκαταβάλλοντας την αξία του και το καταναλώνουν στην παραγωγή με μοναδικό σκοπό να αποκομίσουν το επιθυμητό κέρδος, διαφορετικά δεν θα ασχολιόντουσαν με την παραγωγή.
Αν οι εργάτες δουλεύουν όσο χρόνο χρειάζεται (τον αναγκαίο χρόνο εργασίας) για την αναπαραγωγή της εργατικής τους δύναμης (να αποκτούν τα προς το ζην) τότε δεν μένει κάτι στους καπιταλιστές γιατί την αξία του προϊόντος την παίρνει όλη ο εργάτης- εργαζόμενος. Άρα γιατί να επιδίδονται σε αυτήν την διαδικασία αν είναι ανώφελη προς αυτούς?.
Άρα για να έχει όφελος και να πάρει ο καπιταλιστής το λεγόμενο κέρδος του, θα πρέπει να πάρει πίσω το κεφάλαιο που τοποθέτησε και να βγάλει το ποθούμενο κέρδος από την διαδικασία της παραγωγής, πως όμως? Αφού ο χρόνος που παράγει ο εργάτης είναι μόνο για την ικανοποίηση των αναγκών του?
Μα.. αυξάνοντας το χρόνο εργασίας πέραν αυτού που είναι αναγκαίος για την παραγωγή και αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.
Τι κάνει λοιπόν? Βάζει τον εργάτη - εργαζόμενο να δουλεύει πάνω από τον απαιτούμενο χρόνο που χρειάζεται για την παραγωγή και αναπαραγωγή της εργατικής του δύναμης χωρίς να τον πληρώνει.
Δηλαδή, αν στις 4 ώρες ο εργάτης εργαζόμενος αναπαράγει την εργατική του δύναμη και δουλέψει μόνο 4 ώρες, τότε ο καπιταλιστής- οι καπιταλιστές ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΆΡΟΥΝ ΤΊΠΟΤΑ.
Άρα οι καπιταλιστές αυξάνουν τον χρόνο εργασίας, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ. Αν δηλαδή ο συνολικός χρόνος εργασίας είναι ..π.χ 8 ώρες, τις υπόλοιπες 4 ώρες τις καρπώνεται ο καπιταλιστής!!.
Από τον δωρεάν λοιπόν χρόνο εργασίας τον οποίο κλέβουν οι καπιταλιστές δημιουργείται η λεγόμενη ΥΠΕΡΑΞΙΑ…!
Και αυτόν τον κλεμμένο χρόνο εργασίας του εργάτη - εργαζόμενου μετατρέπουν οι καπιταλιστές σε κεφάλαιο το οποίο ξαναβάζουν στην παραγωγή χρησιμοποιώντας εκείνο ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ που μετατρέπει το κεφάλαιο των καπιταλιστών ξανά σε υπεραξία και κέρδος, το οποίο είναι το εμπόρευμα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ.
Το κράτος λοιπόν που ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ διατηρεί τον τρόπο αυτό της παραγωγής, δηλαδή, την εργασία των ανθρώπων ως εμπόρευμα με σκοπό την κερδοφορία των καπιταλιστών είναι το καπιταλιστικό κράτος.
Με απλά λόγια το κράτος είναι το εργαλείο που χρησιμοποιεί η ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΗ οικονομικά τάξη για να ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ και κυριαρχία της τάξης αυτής σημαίνει ΚΕΡΔΟΣ, διαφορετικά αν δεν υπάρχει το κέρδος παύει να υπάρχει ως τάξη!!.
Δηλαδή το κράτος αυτό το συγκεκριμένο αποτελεί ΔΙΚΟ της εργαλείο, δεν είναι κάτι ουδέτερο, κάτι αταξικό, κάτι υπεράνω τάξεων, αλλά απεναντίας είναι εκείνο το εργαλείο που μετατρέπει την κλεμμένη εργασία σε κεφαλαίο στα χέρια μιας τάξης μιας χούφτας κηφήνων , των ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ των μέσων παραγωγής, των καπιταλιστών.
Το εργαλείο λοιπόν της τάξης των καπιταλιστών, το καπιταλιστικό κράτος, επιβάλλει φόρους.
ΑΦΑΙΡΕΙ δηλαδή ακόμα ένα μέρος της εργασίας του εργάτη – εργαζόμενου κεφαλαιοποιώντας την και μέσω της κεφαλαιοποίησης αυτής επιστρέφει στους καπιταλιστές (η κλεμμένη εργασία) με την μορφή επιδοτήσεων, χαριστικών διατάξεων, πληρωμής των εισφορών, δωρεάν δανείων κ.λ.π. και ένα μέρος πηγαίνει για πληρωμή των μισθών του κράτους και των υπηρεσιών που είναι αναγκασμένοι οι καπιταλιστές να διατηρούν (μετά από τους πάνω από 160 χρόνια αγώνες της τάξης των εργατών, μετά δηλαδή την πίεση του εργατικού κινήματος) και να επιστρέφουν δηλαδή ένα μικρό μέρος της κλοπής προς τους εργάτες - εργαζόμενους.
Μέρος από τις υποδομές του κράτους που χρειάζονται οι εργάτες – εργαζόμενοι, δηλ. σχολεία Νοσοκομεία, κ.λ.π. τις φτιάχνουν ΜΕ ΔΑΝΕΙΑ (αφού δεν περισσεύουν χρήματα λόγω της λεηλασίας των συγκεντρωμένων φόρων από τους καπιταλιστές με τις μορφές που ανέδειξα παραπάνω) !!! που παίρνουν οι καπιταλιστές για να τα κατασκευάσουν μέσω του κράτους τους και τα οποία πληρώνουν μέσω του κρατικού προϋπολογισμού πάλι οι εργάτες – εργαζόμενοι, δηλαδή αφαιρείται ακόμα ένα μέρος της αξίας της εργασίας και αυτό πως??
Μα μέσω της φορολόγησης των!!!!!!!!!.
Δηλαδή η φορολογία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πρόσθετη αφαίρεση της υπεραξίας της εργασίας, η οποία επιστρέφει πάλι κατά το μεγαλύτερο μέρος της στους καπιταλιστές.
Άρα , αγαπητοί φίλοι, η λύση δεν είναι η .. σύλληψη της φοροδιαφυγής, αλλά η κατάργηση του κράτους που επιβάλλει φόρους και επιτρέπει την χρήση της εργασίας ως εμπόρευμα μέσω της οποίας μια τάξη ιδιοκτητών ζει με την ΚΛΟΠΗ της εργασίας των πολλών, χωρίς αυτή η τάξη να παράγει τίποτα χωρίς καν να συμμετέχει στην παραγωγή.
Για να καταργηθεί το κράτος των καπιταλιστών, θα πρέπει να καταργηθούν οι καπιταλιστές!!, δηλαδή να τους αφαιρεθεί η ιδιοκτησία πάνω στα μέσα που χρησιμοποιούν εργασία και με αυτήν παράγεται ο πλούτος που δεν είναι τίποτα άλλο παρά Η ΚΛΕΜΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ των εργατών – εργαζομένων.
Καταργώντας λοιπόν την σχέση αυτή παραγωγής, ο εργάτης – εργαζόμενος παράγει αυτά που του χρειάζονται σχεδιάζοντας το τι και πόσα αγαθά (όχι εμπορεύματα πλέον) θέλει, και χρησιμοποιεί όση εργασία χρειάζεται για την παραγωγή των αγαθών αυτών.
Μέσα στην αξία αυτή που παράγει υπολογίζει την αναπλήρωση της αξίας των μέσων παραγωγής, την αξία της συντήρησης του, κ.λ.π (για αυτό όλα είναι «δωρεάν»).
Έτσι μέσα από την ΠΑΡΑΓΩΓΗ παίρνει ο καθένας το μέρος που του αναλογεί, παράγει δηλαδή για τον εαυτό του.
Επομένως φίλοι μου. Η λύση είναι μια.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ.
Και για να γίνει αυτό πρέπει αυτοί που δημιουργούν τον πλούτο, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ να πάρουν ΚΑΙ την ιδιοκτησία των μέσων που παράγουν τα αγαθά, τις αξίες, δηλαδή, την ιδιοκτησία των μέσων παράγωγης,
γιατί ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ!!
Αφού όλα αυτά είναι η συσσώρευση της ΚΛΕΜΜΕΝΗΣ εργασίας τους και η κατοχή της ως ιδιοκτησίας από τον καπιταλιστή μέσω της ΒΙΑΣ που ασκεί με το συγκεκριμένο κράτος με την οποία ΒΙΑ ο καπιταλιστής ΚΛΕΒΕΙ την εργασία των παραγωγών εργατών - εργαζομένων.
Επομένως η συζήτηση περί φοροδιαφυγής από αυτούς που είναι εργάτες - εργαζόμενοι, δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά η συζήτηση με τον ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗ, τον ΚΛΕΦΤΗ τους,
ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΛΕΨΕΙ !! και τίποτα περισσότερο.
Για αυτό η λύση δεν είναι στην συζήτηση στο πόσα θα μας κλέψει ο καπιταλιστής και το κράτος του, αλλά στην κατάργηση των καπιταλιστών και του κράτους τους.
Χρήστος
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για την Δημοσίευση yiok-yiok
:-)
τα λέμε αργότερα
christos04