Γραφει ο Γιωργος Σαρρης
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,
χρόνια ευτυχισμενα!
Κι ας μην ξέρουμε πως κι από ποια γωνια του ορίζοντα της μοίρας μας θα προκύψουν.
Μάλλον από κάποια καινούργια γωνιά που θα ανακαλύψουμε την ώρα που θα καίγονται οι δρόμοι του χθές και του σήμερα, και μείς θα πρέπει κάπου να βρούμε ανάσα και φως που να κρατάει μια στάλα, κι όχι να σκορπίζει στον αέρα μαζί με τον ήχο της φωνής που το υπόσχεται.
Παντως χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα με την περίφημη "νεα δανειακή σύμβαση" ας μην περιμένουμε. Δεν υπάρχουν απλά. Θα ειναι χρόνια βαριά και συννεφιασμένα στην πλάτη των παιδιών μας και των παιδιών που γεννιούνται. Χρόνια μαραζιάρικα που όμως θα τα δανειστούμε από το αύριο, εμεις που πιστέψαμε στο ωραίο γυαλιστερό παραμύθι που μας πούλησε ο καπιταλισμός κι αφήσαμε να συμβεί όλο αυτό. Χρόνια αρπαγμένα από το μέλλον αυτών που ορκιζόμαστε πως αγαπάμε πιο πολύ από τη ζωή μας.
Κάνε μόνο μια απλή σκέψη, μια ερώτηση στον εαυτό σου. Ολα αυτά τα ποτάμια από χρήμα που πρεπει να δανειστούν σε τράπεζες, κράτη και ιδιώτες από πού θα βρεθούν; Ειναι απλό.
Τα άπειρα δις των δανείων που μας τάζουν και μας λεν πως χρειαζόμαστε κι εμείς και τόσες άλλες οικονομίες δεν υπάρχουν, δεν τα έχει κανεις.
Ειναι απλά δανεικά απ' το μέλλον. Υπάρχουν μόνο σαν υπόσχεση που δίνουμε εμείς οι τεμπέληδες, άχρηστοι και μπαταξήδες στους δανειστές, πως θα τους τα δώσουμε κάποια στιγμή στα επόμενα 20, 30 ή 50 χρόνια. Κι αυτοί για να μας "βοηθήσουν" να τα καταφέρουμε θα κουτσουρεύουν την οικονομια και τις δομες της με την άδεια των κυβερνήσεών μας, θα τσακίζουν τους ανθρώπους και το κουράγιο τους, θα απογοητεύουν και θα ταπεινώνουν αυτούς απ' τους οποίους απαιτούνε να παλέψουν πιο πολύ από όσο μπορούν "για το καλό του τόπου, του έθνους και της πατρίδος". Και θα το κάνουν αυτό γιατί δεν θέλουν απλά να πάρουν πίσω τα χρηματά τους. Θέλουν την ίδια τη ζωή μας στα δικά τους χέρια και τώρα και αύριο και για πάντα.
Τι θα κάνουμε λοιπόν; Θα φάμε κι αυτό το παραμύθι τους;
Θα πριονίσουμε με τα ίδια μας τα χέρια σαν νεοι καλικάντζαροι τις ρίζες του αύριο;
Θα πάμε με ελαφριά καρδιά μαζί με εκείνους που μας κατάστρεψαν και τώρα τολμάνε να αυτοχρίζονται σωτήρες μας; Χέρι-χέρι με το κόμμα του Τσοχατζόπουλου και του Καρατζαφέρη, με τις συμμορίες των χρυσοδάκτυλων της Ζήμενς και τις παρέες των Βατοπεδινών απατεώνων "θα σώσουμε τον τόπο";
Πάρε βαθιά ανάσα κι αποφάσισε φίλε μου.
Πέτα από πάνω σου το φόβο και στήσε αυτί αντί να ροκανίζεις το κλαράκι του αύριο που πάνω του κάθεσαι κι εσύ κι εγώ.
Άκου. Κατι παιδια απο μακριά τραγουδάνε κάτι καινούργια κάλαντα.
Θ' αλλάξει λένε ο κόσμος.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ευτυχισμένα.
Κι ας μην ξέρουμε πως κι από ποια γωνια του ορίζοντα της μοίρας μας θα προκύψουν.
Μάλλον από κάποια καινούργια γωνιά που θα ανακαλύψουμε την ώρα που θα καίγονται οι δρόμοι του χθές και του σήμερα, και μείς θα πρέπει κάπου να βρούμε ανάσα και φως που να κρατάει μια στάλα, κι όχι να σκορπίζει στον αέρα μαζί με τον ήχο της φωνής που το υπόσχεται.
Παντως χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα με την περίφημη "νεα δανειακή σύμβαση" ας μην περιμένουμε. Δεν υπάρχουν απλά. Θα ειναι χρόνια βαριά και συννεφιασμένα στην πλάτη των παιδιών μας και των παιδιών που γεννιούνται. Χρόνια μαραζιάρικα που όμως θα τα δανειστούμε από το αύριο, εμεις που πιστέψαμε στο ωραίο γυαλιστερό παραμύθι που μας πούλησε ο καπιταλισμός κι αφήσαμε να συμβεί όλο αυτό. Χρόνια αρπαγμένα από το μέλλον αυτών που ορκιζόμαστε πως αγαπάμε πιο πολύ από τη ζωή μας.
Κάνε μόνο μια απλή σκέψη, μια ερώτηση στον εαυτό σου. Ολα αυτά τα ποτάμια από χρήμα που πρεπει να δανειστούν σε τράπεζες, κράτη και ιδιώτες από πού θα βρεθούν; Ειναι απλό.
Τα άπειρα δις των δανείων που μας τάζουν και μας λεν πως χρειαζόμαστε κι εμείς και τόσες άλλες οικονομίες δεν υπάρχουν, δεν τα έχει κανεις.
Ειναι απλά δανεικά απ' το μέλλον. Υπάρχουν μόνο σαν υπόσχεση που δίνουμε εμείς οι τεμπέληδες, άχρηστοι και μπαταξήδες στους δανειστές, πως θα τους τα δώσουμε κάποια στιγμή στα επόμενα 20, 30 ή 50 χρόνια. Κι αυτοί για να μας "βοηθήσουν" να τα καταφέρουμε θα κουτσουρεύουν την οικονομια και τις δομες της με την άδεια των κυβερνήσεών μας, θα τσακίζουν τους ανθρώπους και το κουράγιο τους, θα απογοητεύουν και θα ταπεινώνουν αυτούς απ' τους οποίους απαιτούνε να παλέψουν πιο πολύ από όσο μπορούν "για το καλό του τόπου, του έθνους και της πατρίδος". Και θα το κάνουν αυτό γιατί δεν θέλουν απλά να πάρουν πίσω τα χρηματά τους. Θέλουν την ίδια τη ζωή μας στα δικά τους χέρια και τώρα και αύριο και για πάντα.
Τι θα κάνουμε λοιπόν; Θα φάμε κι αυτό το παραμύθι τους;
Θα πριονίσουμε με τα ίδια μας τα χέρια σαν νεοι καλικάντζαροι τις ρίζες του αύριο;
Θα πάμε με ελαφριά καρδιά μαζί με εκείνους που μας κατάστρεψαν και τώρα τολμάνε να αυτοχρίζονται σωτήρες μας; Χέρι-χέρι με το κόμμα του Τσοχατζόπουλου και του Καρατζαφέρη, με τις συμμορίες των χρυσοδάκτυλων της Ζήμενς και τις παρέες των Βατοπεδινών απατεώνων "θα σώσουμε τον τόπο";
Πάρε βαθιά ανάσα κι αποφάσισε φίλε μου.
Πέτα από πάνω σου το φόβο και στήσε αυτί αντί να ροκανίζεις το κλαράκι του αύριο που πάνω του κάθεσαι κι εσύ κι εγώ.
Άκου. Κατι παιδια απο μακριά τραγουδάνε κάτι καινούργια κάλαντα.
Θ' αλλάξει λένε ο κόσμος.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ευτυχισμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ
Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.
Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog
ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.
Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.