Μουσικόν εκλογικόν διάλειμμα

Τι άλλο να κάνει πια ο Βαν-κέλης? Πόσο πιο καθαρά να το πει? Μέχρι και τον άπιστο Θωμά (που τελικά πίστεψε) θυμήθηκε. 

Είναι γεγονός ότι οι προεκλογικές ομιλίες αλλά και η γενικότερη συμπεριφορά των αστικών κομμάτων, θυμίζουν όλο και περισσότερο το επίπεδο αντιπαράθεσης στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. 

Για όλους όσοι δεν έχετε ασχοληθεί, το επιτελείο του "Σοσιαλιστή" (κατσαρό γέλιο) Ομπάμα ανήγαγε σε μείζον πολιτικό ζήτημα μία παλιά δήλωση του Μιτ Ρόμνει (υποψηφίου για την προεδρία των ρεπουμπλικάνων) στην οποία αναφερόταν στα ταξίδια του, όπου έδενε το σπιτάκι του σκύλου του στην οροφή του αυτοκινήτου και σε κάποιο από αυτά  ο φουκαράς ο σκύλος, τρομοκρατημένος του κατάχεσε το παρμπριζ. 

Σε αντίποινα, το επιτελείο Ρόμνει, ανέσυρε απόσπασμα από την βιογραφία του Ομπάμα, το οποίο λέει ότι όταν ήταν μικρός στην Ινδονησία, ο πατέρας του τον έβαλε να φάει σκύλο (ψητό, βραστό, θα σας γελάσω).  

Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα και πρόσφατο. Υπάρχουν πολλά.

Πλέον, δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε τόσο μακριά για να πάρουμε μία δόση σαπίλας και να κατρακυλήσουμε στο επίπεδο εκπομπής Αντρέα Μικρούτσικου. Έχει φτάσει στην εξώπορτά μας ή για την ακρίβεια στο σαλόνι μας. Και δεν είναι μόνο ο κούφιος λόγος των εκπροσώπων των αστικών κομμάτων ("μπορούμε", "αλλάζουμε", "αλλαγή", "προοπτική", "ανάπτυξη" κτλ) που θυμίζει όλο και περισσότερο τους εκπαιδευμένους και πρωτοπόρους συναδέλφους τους από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά και η γενικότερη αισθητική, το στήσιμο τους, ο τρόπος που αυτό-προβάλλονται, αλληλοκατηγορούνται, η χρυσόσκονη που έχουν αποφασίσει να μας ρίξουν στα μάτια μέσω των "λαμπερών" υποψηφίων τους κτλ. Τσίρκο μεντράνο.

Και φυσικά, ανάμεσα σε όλα αυτά έχεις ένα ΚΚΕ που παλεύει (όσο δεν κακαρίζουν για να το διακόψουν και να πνίξουν την φωνή του υποψηφίου του) να μιλήσει πολιτικά στον κόσμο. Να του εξηγήσει τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις "μπορούμε", "αλλάζουμε", "αλλαγή", "προοπτική", "ανάπτυξη" των αστικών κομμάτων αλλά και να αναλύσει την διέξοδο.

ελπίζω..

Ωστόσο η κορυφαία στιγμή λαϊκισμού και ξεφτίλας μέχρι στιγμής, ανήκει στην πασοκάρα, η οποία προσπάθησε να εκμεταλλευτεί πολιτικά το συμβάν με την Χ.Α. (το οποίο τους ήρθε "κουτί" που λέμε...) και θυμήθηκε το αγωνιστικό παρελθόν του Πέτρου Ευθυμίου (ήθελε η Χ.Α να προγκίξει αγωνιστή-για το συμβολισμό της ημέρας ρε γαμώτο- και ο Πέτρος ήταν η προφανής επιλογή), το αυγό του φιδιού που εκκολάπτεται (έτσι από μόνο του), το αντιφασιστικό μέτωπο των δημοκρατικών δυνάμεων (στο οποίο η πασοκαρα βάζει φυσικά και τον εαυτό της μέσα) και άλλα χαριτωμένα. Γραμμή που πήραν κατευθείαν και ταυτόχρονα (όπως γίνεται συνήθως) όλα τα κανάλια. 

Αυτό που μου έχει χαρίσει άπλετο γέλιο μέχρι στιγμής είναι το ρεκόρ της πιο "σύντομης υποψηφιότητας" που στο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταρριφθεί δύο φορές μέσα σε λιγότερο από μία εβδομάδα από Παϊτέρη και Αμυρά  Η ομάδα είναι σε μεγάλη φόρμα και προπονείται καθημερινά. Το επόμενο ρεκορ ενδέχεται να κατατροπώσει και τον Usain Bolt.

Με όλα αυτά σκέφτομαι ειλικρινά ότι η γη δεν είναι πλανήτης αλλά το πλατό του Truman Show και κάπου εδώ θα ακούσω το "Cuuuuut". 

Πάρτε και ένα bonus (σχετικό μόνο ως προς τον τίτλο):