«Σαράντα οκτώ χρόνια μετά την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, διδασκόμαστε, θυμόμαστε, τιμάμε τους αγωνιστές, τα θύματα της Χούντας. Είμαστε περήφανοι για τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τους αγωνιστές που πήραν μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, που έμειναν όρθιοι και αλύγιστοι στα κρατητήρια, στα βασανιστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, στις φυλακές και τις εξορίες.
Η δικτατορία, στη χώρα μας, επιβλήθηκε έχοντας τη στήριξη τμημάτων της πλουτοκρατίας, κέντρων της αστικής εξουσίας, των ΗΠΑ. Η επιβολή της δικτατορίας επιβεβαιώνει ότι η αστική τάξη και το κράτος της δε διστάζουν να στηρίξουν στρατιωτικά και πολιτικά πραξικοπήματα, να καταλύσουν την αστική δημοκρατία και τη νομιμότητα, που οι ίδιοι καθιέρωσαν, όταν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, τις ανάγκες του συστήματος.
Οι πρωτεργάτες της Χούντας ξεπήδησαν μέσα από τους αντιδραστικούς μηχανισμούς που είχε συγκροτήσει το αστικό κράτος, για να χτυπήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τους αγωνιστές και άλλους προοδευτικούς ανθρώπους και πάνω από όλα το ΚΚΕ. Αποδεικνύεται ότι το αστικό κράτος ούτε θέλει ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει φασιστικές, αντιδραστικές δυνάμεις που εκκολάπτονται στα σπλάχνα του.
Τα παραπάνω ιστορικά συμπεράσματα έχουν μεγάλη σημασία σήμερα, που "νεκρανασταίνονται" οι νοσταλγοί της Χούντας και η ναζιστική Χρυσή Αυγή αναπτύσσει την εγκληματική της δράση. Η δίκη των μελών και στελεχών της Χρυσής Αυγής, για τα εγκλήματα που διέπραξαν, δεν πρέπει να εφησυχάσει το λαό και το κίνημα. Δεν έχουν εγκαταλειφθεί τα σχέδια αξιοποίησης της Χρυσής Αυγής στην εξελισσόμενη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.
Αποτελούν ωμό εκβιασμό απέναντι στο λαό οι δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ότι μια πιθανή αποτυχία της κυβέρνησης θα ανοίξει το δρόμο για το φασισμό, παίζοντας έτσι το παιχνίδι της φασιστικής, ακροδεξιάς προπαγάνδας. Τέτοιες δηλώσεις ζητάνε ουσιαστικά από το λαό να στηρίξει "άνευ όρων" τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζονται εντός των τειχών της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων, στο όνομα του φασιστικού κινδύνου.
Η αντιμετώπιση του φασισμού και η υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο από την ανάπτυξη της ταξικής λαϊκής πάλης για την ανατροπή του συστήματος που γεννά τη φτώχεια, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967 μπόρεσε να επιβληθεί εκτός των άλλων και επειδή δε βρήκε απέναντί του ένα λαό οργανωμένο, αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, αξιοποιώντας και τις οξυμένες αντιθέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντίθετα, κυριαρχούσαν οι αυταπάτες, η αναμονή των εκλογών, οι λογικές του "μικρότερου κακού", ο εγκλωβισμός του αγώνα του λαού στις στοχεύσεις των αστικών κομμάτων.
Παρά, ωστόσο, το αρχικό "μούδιασμα" του λαού, η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών στις φυλακές, τις εξορίες, η ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων, η παράνομη πρωτοπόρα δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ, που ιδρύθηκε μέσα στη δικτατορία, έδωσε κουράγιο, ενέπνευσε τον αγώνα του λαού. Όσο δυνάμωνε το ΚΚΕ, τόσο δυνάμωνε και ο αντιδικτατορικός αγώνας, έπαιρνε πιο ανεβασμένες μορφές πάλης. Η ανάπτυξη του αγώνα προέκυψε και από την ήττα των απόψεων -που εξέφραζε και ο οπορτουνισμός- που ήθελαν συμβιβασμό με τη Χούντα και τις μεταμφιέσεις της, στη λογική του "μικρότερου κακού", του ρεαλισμού της υποταγής.
Αποδεικνύεται ότι σε κάθε ιστορική περίοδο και καμπή είναι κρίσιμος παράγοντας η ισχυροποίηση και ετοιμότητα του λαϊκού κινήματος, της πρωτοπορίας του, η αντοχή και ισχυροποίηση του ΚΚΕ, ως κόμματος παντός καιρού, για να μπορεί ο λαός να καθορίζει τις εξελίξεις προς όφελός του, για να κατακτήσει τη δική του εξουσία, να οικοδομήσει τη δική του κοινωνία, χωρίς φτώχεια, κρίσεις, εκμετάλλευση και φασισμό.
Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις νέες, να βαδίσουν σ’ αυτό το δρόμο. Να δυναμώσει ο αγώνας του λαού για τα σύγχρονα δικαιώματα, για την ικανοποίηση των αναγκών του. Να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία, να οργανωθεί παντού στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές».
Πηγή: 902
Ειναι μια μερα η σημερινη που πριν 48 χρονια διαλυθηκανε πολλες αυταπατες σχετικα με την Αστικη νομιμοτητα. Η Αστικη ταξη προχωρησε σε ανοιχτη Στρατιωτικη δικτακτορια γιατι ειχανε να λυσουνε ενδοαστικες διαφορες αναμεσα σε αυτους που συγκροτησανε το κρατος μετα την Βαρκιζα Εκεινη την ημερα διαλυθηκανε τα παραμυθια της ΕΔΑ και ο τροπος που λειτουργουσε ειδικα μετα το 1956 που δρουσε ως Ενιαιο Κομμα.Ειχε νομιμοποιησει το Αστικο κρατος με τις Εξοριες και το ΚΚΕ παρανομο χαραχτηριζοντας τυχοδιωκτισμο καθε τετοια διεκδικηση. Ειχανε διαλυση τις Κ.Ο το 1958 με καταστροφικα αποτελεσματα. Και κατοπιν το 1968 αυτοι οι ιδιοι καπηλευτηκανε τον τιτλο του Κομματος φτιαχνοντας το Εσωτερικο. Ετσι λοιπον η Δικτακτορια εγινε για να παραμερισουνε τον Βασιληα για το Κυπριακο και γενικοτερα για την Μεση Ανατολη. Το Επιχειρημα οτι η ΕΔΑ συνιστουσε Κομμουνιστικο Κινδυνο ειναι για πολλα γελια. Προς γενικοτερο προβληματισμο ειναι οτι θεωρουσαμε τμηματα της Αστικης ταξης ως πατριωτικα που δηθεν μπορουσαμε να παλεψουμε μαζι εναντια στην δικτακτορια. Συγχαρητηρια για την αναρτηση συντροφε αυτα τα λιγα για αρχη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
ΔιαγραφήΕκείνα τα χρόνια πιθανόν οι αυταπάτες να είχαν και πραγματικές αιτίες. Την κτηνώδη καταστολή, την ήττα του ένοπλου, την παγκόσμια οπορτουνιστική στροφή του κινήματος κλπ, κλπ, κλπ.
Αυτοί που σπέρνουν σήμερα τις ίδιες αυταπάτες από τις οποίες με τόσο κόπο από τότε απαλλάχτηκε το κίνημα, τι δικαιολογία μπορούν να επικαλεστούν;
TRASH. Την καλημερα μου. Πονταρισαν σε αυτες τις πραγματικες αιτιες που δημιουργηθηκανε απο την Ηττα που οι ιδιοι επιδιωξανε καταλαβαινεις τη λεω μη το ανοιξω και συνειδητα προχωρησανε σε αυτην την βαση. Και αυτοι που σημερα λες ειναι ιδεολογικοι απογονοι τον τοτε και συνεχιζουνε το ιδιο εργο γιατι ποτε δεν ειναι η ωρα να γινει Σοσιαλισμος και παντα υπαρχει ενα Σκαλακι. Και για να μην παρεξηγηθω δεν μιλαω για τον απλο κοσμο που τους ψηφιζε τοτε οπως και σημερα. Μιλαω για αυτους που ξερουμε. Ο Οπορτουνισμος μετα το 1914 ειναι ανοιχτα αντεπαναστατικη δυναμη. Θα με πεις Ακραιο αλλα ετσι ειναι. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να σου συμπληρωσω οτι η Καταστολη και η Βια ητανε κτηνωδη απο τη ιδρυση του ΚΚΕ απλα μεσα απο την Οπορτουνιστικη Ιστοριογραφια το μεγενθυνουνε σαν κατι πρωτοφανες ωστε να υπαρχει δικαιολογια για ολα αυτα. Ειχα την τιμη λογο ηλικιας να γνωρισω πολλους συντροφους πραγματικους κομμουνιστες που πολεμησανε τοτε. Ειχανε καταφερει τα τσακαλια οτι ετσι επρεπε να γινει μετα το 1949. Υπηρχε ασχημη παγιωσει αυτων των καταστασεων. Αν μιλουσαμε ετσι οπως τωρα πριν 30 χρονια δεν θα μας καταλαβενανε ουτε οι συντροφοι μας. Πολλα ειπα παλι. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
ΔιαγραφήΜην ισοπεδώνουμε τα πάντα. Αυτό που ακολούθησε την στρατιωτική ήττα, ούτε είχε, ούτε θα μπορούσε να έχει προηγούμενο αφού η αστική τάξη είχε κυνδινέψει πλέον πραγματικά.
Επιπλέον παράγοντας ήταν πως ο "υπερ πάντων" είχε δωθεί και είχε χαθεί. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και την επίδραση αυτού του γεγονότος στην ψυχολογία της πλειοψηφείας των αγωνιστών. Σε συνδιασμό και με την στροφή της ΕΣΣΔ μετά το 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ ήταν απόλυτο λογικό και ανθρώπινο να βρουν αυτές οι απόψεις "ευήκοα ώτα" τότε, όσο λανθασμένες και αν αποδείχτηκαν τελικά.
Διαφωνώ ακόμη και σε αυτό που λες πως "οι ίδιοι επεδίωξαν την ήττα". Δεν θεωρώ λογικό να επιδίωξε συνειδητά κανείς (όσο οπορτουνιστής και να ήταν) το περάσει τις επόμενες δεκαετίες της ζωής του μεταξύ εκτελεστικού αποσπάσματος, εξορίας, φυλακής ή πολιτικής προσφυγιάς.
Για να πω πιο καθαρά αυτό που θέλω, δεν υπάρχει καμμία σύγκριση ανάμεσα στον Βαφειάδη π.χ. που οδηγήθηκε όπου οδηγήθηκε υπό την πίεση της πίκρας της ήττας και αφού είχε πολεμήσει σαν το σκύλι για μια δεκαετία, με το κάθε τσογλάνι τύπου Τσίπρα που κάνει καριερισμό και τίποτε άλλο από την μέρα που ασχολήθηκε με την πολιτική.
Η κάθε συγκριση παραείναι κολακευτική για τον τελευταίο.
TRASH. Εχεις απολυτο δικιο για τον απλο κοσμο ειναι ακριβως ετσι οπως το λες χωρις καμμια αμφιβολια. Δεν θα συμφωνησω για την ηγεσια. Και αντε Ο Μαρκος π.χ εγινε ετσι υποθετικα. Γιατι περασε με τον Τιτο το 1948 χωρια οτι ητανε ο πρωτος που αμφισβητησε την ηθικη υποσταση του Ζαχαριαδη μετα το Νταχαου. Το 1983 οι αγκαλιες με τον Τσακαλωτο στην Αθηνα εφτυσε τους νεκρους του αγωνα. Οσο για Σιαντο Παρτσαλιδη την ξερεις την γνωμη μου συντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
ΔιαγραφήΔεν προσπαθώ να δικαιολογήσω κάτι, να το αιτιολογήσω προσπαθώ.
Πολιτικά δεν διαφωνούμε προφανώς για τους παραπάνω. Αλλού είναι το ζήτημα.
Πως όλοι αυτοί έδρασαν σε μια εποχή που για να είσαι μέρος του κινήματος απαιτούνταν τεράστιες ψυχικές και σωματικές αντοχές, καθώς η συμμετοχή σε αυτό συνεπάγονταν τους μύριους όσους κινδύνους και στερήσεις.
Εκείνο που εγώ προσπαθώ να διαχωρίσω είναι το διαφορετικό του πράγματος του να έχεις αγωνιστεί ανιδιοτελώς και σαν "τον σκύλο τον ατάιγο" επί σειρά ετών και να καταλήγεις στον οπορτουνισμό από πολιτική ανεπάρκεια, ψυχολογικό σπάσιμο ή απογοήτευση όπως έγινε με εκείνους, και εντελώς διαφορετικό (μιλώντας για την ηθική πτυχή του πράγματος) να είσαι σιχαμένος αστός πολιτικός καριερίστας από τα γεννοφάσκια σου.
Ακόμη και εάν το αποτέλεσμα τείνει να ταυτιστεί, οι πορείες και τα κίνητρα είναι εντελώς διαφορετικά.
Την προσωπική μου άποψη σου την έχω πει κιόλας.
Αν πρέπει να ψάξουμε τους πολιτικούς προγόνους του Τσιπρέικου, ο Τσακαλώτος και ή ο Τσιριμώκος (το πολύ) είναι πολύ πιο κοντά στον ορισμό τους από ότι ο Βαφειάδης με τον Παρτσαλίδη.
Δεν νομίζεις και εσύ πως παραείναι τιμή για το φασιστοειδές Ραχήλ Μακρή π.χ. να την τοποθετώ ως πολιτικό απόγονο αγωνιστριών που μετά από πραγματικούς και σκληρούς αγώνες κατέληξαν για τον α' ή τον β' λόγο στο "εσωτερικό";
TRASH. Ολα σωστα. Προσωπικη μου αποψη ειναι οτι οταν κουραστω και πω οτι ειναι ματαια ολα θα παω σπιτι μου δεν θα το κανω θεωρια. Νομιζω οτι ειναι καλυτερα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΚαλημέρα. Μέρα μνήμης και τιμής αλλά και αγώνα. Ρε συ Παναγιώτη, ειλικρινά και χωρίς καμία διάθεση τρολλαρίσματος, κολακειών κλπ τα οποία ούτως ή άλλως με απωθούν και σαν άνθρωπο, στις περισσότερες περιπτώσεις που εκλαϊκεύεις τις επεξεργασμένες θέσεις του κόμματος για τον ρόλο του οπορτουνισμού διαχρονικά, σε όλες τις εκδοχές του και τις μεταμορφώσεις του, είσαι εύστοχος και κατανοητός. Αυτό δεν το πετυχαίνουν αποτελεσματικά πολλοί. Γι' αυτό "αφρίζουν" εναντίον όσων το πετυχαίνουν αυτό το πράγμα τόσο οι οπορτουνιστές και οι κολαούζοι τους όσο και τα πάλαι ποτέ "ξαδελφάκια" τους, οι φασίστες.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος21 Απριλίου 2015 - 12:00 μ.μ.:
ΔιαγραφήΈνα ψευδώνυμο παρακαλώ, πολιτική σχολιασμού του μπλογκ.
TRASH. Θα σου δωσω δυο στοιχεια ακομα απο την δραση τους μεσα απο την ΕΔΑ για αξιολογηση. 11 ιουλη του 1962 η κυβερνηση της ΕΡΕ εφερε και ψηφισε νομο για την αρση εκτακτων μετρων του εμφυλιου Το καταψηφισανε Ε.Κ ΕΔΑ επειδη λεει στρεφοτανε εναντιον τους. 12 Απριλη 1967 9 μερες πριν την Δικτακτορια. Απεργια οικοδομων με πολιτικα αιτημτα οπως απελευθερωση πολιτικων κρατουμενων Νομιμοποιηση του ΚΚΕ.Λυσσασμενη αντιδραση απο τους οπορτουνιστες και κατηγοριες για τυχοδιωκτισμο. Το εχει στον χτεσινο Ριζοσπαστη σε αρθρο του σ.Πασουλα στην σελ.13 Το αφηνω χωρις Σχολιο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα! Αν και δεν αφορά άμεσα την ανάρτηση η αναφορά του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ στο Σιάντο, έχει τραβήξει την προσοχή μου. Μπορεί ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ή κάποιος άλλος να μου πει δυο κουβέντες για αυτόν ή να μου υπόδειξη κάποιο (ηλεκτρονικό) κείμενο σχετικά με τη συνολική αποτίμηση του ρόλου του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαμφάρας
2ος Τομος ιστοριας του ΚΚΕ 1949 1968. 3η Συνδιασκεψη 1950 απολογισμος ολης της Δεκαετιας. Εκδοσεις Συγχρονης εποχης. Επισης του Μπαρτζωτα 60 χρονια Κομμουνιστης ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ολος ο λαος να μας πει παρτε την εξουσια και καντε Σοσιαλισμο δεν γινεται.Πρεπει πρωτα να υπαρξει ενα ΑΣΤΙΚΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ λυσης των εσωτερικων ζητηματων και μετα με ο μαλες δημοκρατικες διαδικασιες να παμε στον Σοσιαλισμο. 44η Συνδιασκεψη ΠΕΕΑ λιγο πριν το αισχος της Καζερτας. ΟΙ Συμφωνιες του Λιβανου και της Καζερτας δεν ητανε λαθος.Ητανε μεσα στην πολιτικη μας της ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Το ιδιο ισχυει και για την Βαρκιζα. 7ο Συνεδριο Γ.ΣΙΑΝΤΟΣ Εισηγηση. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή