Έργα και ημέραι του Μπέπε Γκρίλο, νέου ειδώλου της "ελληνικής αριστεράς"

"είναι αναγκαίο να συγκροτηθούν δυνάμεις που θα προωθήσουν παραπέρα το επίπεδο συνειδητοποίησης που φαίνεται να αντανακλάται στην δυναμική του Γκρίλο, δηλαδή δυνάμεις οι οποίες θα μετουσιώσουν αυτήν την δυναμική σε ανατρεπτική δύναμη."

Γ. Ρούσης, Ίσκρα

Η αδήριτη στροφή του Γκρίλο στη δεξιά

Marianne Arens και Peter Schwartz

World Socialist Web Site

Μτφρ. Lenin Reloaded

...Στο μεταξύ, ο Μπέπε Γκρίλο υιοθέτησε όλο και πιο δεξιές θέσεις. Σε ένα ιστολόγιο όπου έγραψε πέρυσι,ισχυρίστηκε πως δεν πρέπει να δίνεται ιθαγένεια στα παιδιά μεταναστών που ζουν στην Ιταλία. Έγραψε: "Η ιθαγένεια για αυτούς που γεννιούνται στην Ιταλία, αλλά οι γονείς τους δεν έχουν ιταλική υπηκοότητα, δεν είναι λογική." Μια τέτοια απαίτηση είχε ως μόνο στόχο "να αποσπάσει τους Ιταλούς από τα πραγματικά προβλήματα, με στόχο να τους κάνει φανατικούς."

Κατόπιν, πήγε ακόμα πιο μακριά και δήλωσε πως ήθελε να "βλέπει μόνο Ιταλούς" στο κίνημά του. Μίλησε επίσης δημόσια ενάντια στη μετανάστευση οικογενειών Ρομά από τη Ρουμανία στην Ιταλία.
Όταν αρκετές εφημερίδες άσκησαν κριτική στα σχόλιά του, ο Γκρίλο σχολίασε νευρικά στο μπλογκ του: "Όποιος γράφει τώρα πως είμαι φασίστας το κάνει κόντρα στην ορθή κρίση και γλείφει τον κώλο του συστήματος."

Υπογράμμισε πως το M5S δεν "είναι ιδεολογικό κίνημα."
Ένας υποστηρικτής του Γκρίλο στο κοινοτικό συμβούλιο του Τρεβίζο όμως, ο David Borrelli, παραδέχτηκε δημόσια ότι υπήρχαν ομοιότητες ανάμεσα στο M5S και την σφοδρά αντι-μεταναστευτική Λίγκα του Βορρά.

Επιπλέον, όταν ακόλουθοι του ακροδεξιού κινήματος Casa Pound θέλησαν να συναντηθούν με τον Γκρίλο στη βάση των αντιμεταναστευτικών του δηλώσεων, ο Γκρίλο απάντησε: “To M5S δεν έχει προκαταλήψεις για αυτούς με τους οποίους συναντιέται." Το Casa Pound είναι ένα κίνημα που αντλεί το όνομά του απ' τον φασίστα συγγραφέα και θαυμαστή του Μουσολίνι Έζρα Πάουντ.

Στην ίδια περίοδο, ο Γκρίλο ανακάλυψε ότι η εχθρότητα στην ΕΕ και το αίτημα "Να βγούμε απ' το ευρώ" ήταν μέσο προώθησης του κινήματός του. Σε συνέντευξή του στο αμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων Μπλούμπεργκ τον Μάιο του 2012, δήλωσε: "Το ευρώ είναι σκοινί γύρω απ' το λαιμό μας. Σφίγγει κάθε μέρα."

Ταυτόχρονα, οι "Γκριλίστι" κέρδισαν το καλύτερο τους αποτέλεσμα στις τοπικές εκλογές του Μάη του 2012. Αν και η συμμετοχή στις εκλογές έπεσε, το M5S πήρε ένα 8% της ψήφου κατά μέσο όρο. Στην Πάρμα και σε τρεις άλλους δήμους, οι υποψήφιοι που στηρίχτηκαν από τον Γκρίλο, και που ήταν για πρώτη φορά υποψήφιοι για αξιώματα, εκλέχθηκαν δήμαρχοι.

Η εκλογική αυτή επιτυχία επαναλήφθηκε τον Ιανουάριο, όταν το κίνημα του Γκρίλο αναδύθηκε ως το ισχυρότερο κόμμα, με 15% στις εκλογές για την προεδρεία της περιοχής της Σικελίας. Στις εκλογές, διάφορες λίστες διαμαρτυρίας και πολιτικών αουτσάιντερ μπόρεσαν να κερδίσουν ψήφους σε βάρος των κομμάτων που στήριζαν τα μέτρα λιτότητας του Μόντι, καθώς η συμμετοχή στις εκλογές έπεσε μόλις στο 47%.

[...] Στις εκλογές που έγιναν στην Πάρμα, ο υποστηρικτής του Γκρίλο Federico Pizzarotti κέρδισε τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος (PD), κερδίζοντας περισσότερο από το 60% της ψήφου. Ο Pizzarotti, ένας 39χρονος project manager τράπεζας, κομπάζει τώρα πως ως δήμαρχος της Πάρμα έχει επιβάλλει ακόμα αυστηρότερες δημοσιονομικές πολιτικές από τον δεξιό προκάτοχό του. Πριν τις εκλογές, μια επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία του κινήματος του Γκρίλο σταμάτησε την κατασκευή νέου μετρό στην Πάρμα.

Καθώς βαθαίνει η κρίση, το κίνημα διαμαρτυρίας του Γκρίλο, το οποίο δεν είχε και δεν ήθελε να έχει πολιτικό πρόγραμμα άλλο από την αντίθεσή του στη διαφθορά, έχει γίνει όλο και περισσότερο πόλος συσπείρωσης για δεξιά μικροαστικά στρώματα. Αυτό επιβεβαιώνεται και από μια ματιά στις εκλογικές απαιτήσεις και δημοσιεύσεις του κινήματος, οι οποίες μιλούν εκ μέρους των μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών ενάντια στην εργατική τάξη.

Για παράδειγμα, ο Γκρίλο ζητά μεταρρύθμιση του ιταλικού χρηματιστηρίου υπέρ των μικροκατόχων μετοχών, την προαγωγή των ντόπιων, ιταλικών προϊοντων, την υποστήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, και την απόσυρση από την ΕΕ και το ευρώ.

Η απόρριψη εκ μέρους του της ΕΕ και του ευρώ δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, που σωστά βλέπει την ΕΕ ως εργαλείο των τραπεζών και οδηγήγρια δύναμη πίσω από τα μέτρα λιτότητας. Ο Γκρίλο υπερασπίζεται τα καπιταλιστικά θεμέλια της οικονομίας και προσπαθεί να διοχετεύσει την κοινωνική δυσαρέσκεια σε δεξιά, εθνικιστικά κανάλια συνδυάζοντας τις επιθέσεις του στην ΕΕ με μια προστατευτική οικονομική πολιτική.

Ο Γκρίλο απαιτεί: "πρέπει να σταματήσουμε τη φυγή των επιχειρήσεων στο εξωτερικό και να δημιουργήσουμε τις συνθήκες προσέλκυσης ξένων επενδύσεων εδώ, και όχι στην Αυστρία και τη Σλοβενία."

Επίσης, γράφει: "Τα θεμέλια της ιταλικής οικονομίας είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. ... Είναι οι αγελάδες που αρμέγονται σε μια χώρα που την πνίγει η γραφειοκρατία...Είναι η γραφειοκρατία που είναι το αξεπέραστο πλέον εμπόδιο σε όποιον θέλει να δημιουργήσει μια επιχείρηση. Είτε θα αρχίσουμε να φτιάχνουμε επιχειρήσεις είτε θα πεθάνουμε με την παρακμή του κράτους πρόνοιας."

Εδώ, το "κράτος πρόνοιας" εμφανίζεται ως εμπόδιο στην ευμάρεια της μικροαστικής τάξης και της μεσαίας τάξης, εμπόδιο που πρέπει να "κουρευτεί". Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο σε βάρος των εργατών, των συνταξιούχων, των ανέργων και της νεολαίας.

Η επαναλαμβανόμενη θεματική του Γκρίλο --οι επιθέσεις του στη σπατάλη, τη διαφθορά, την κατάχρηση εξουσία και η υπεράσπιση μιας "καθαρής" πολιτικής-- λειτουργούν κατά κύριο λόγο ως μέσα προώθησης ενός αυταρχικού κράτους. Σε κανένα σημείο δεν μιλά για τα καπιταλιστικά συμφέροντα που εξυπηρετούνται από αυτούς τους μηχανισμούς.
Σε όλες του τις επιθέσεις στους πολιτικούς και τα κόμματα, περιγράφει ολόκληρο το "κομματικό σύστημα" ως "καρκίνο της δημοκρατίας". Ο λαϊκισμός του, αντιπροσωπευτικός των δημαγωγών της δεξιάς, λειτουργεί ως προκάλυμμα για τα ταξικά συμφέροντα που εξυπηρετούνται από συγκεκριμένα κόμματα. Έχει ως στόχο, πάνω από όλα, την αποτροπή της προσπάθειας της εργατικής τάξης να αναπτύξει το δικό της ανεξάρτητο, σοσιαλιστικό και διεθνιστικό κόμμα.

Ο Γκρίλο ισχυρίζεται ότι όλα τα κόμματα "είναι νεκρές ψυχές που θα εξαφανιστούν σύντομα" για να αντικατασταθούν απ' το δικό του κίνημα, που "δεν έχει δομές, δεν έχει κομματικές φράξιες και κάρτες μέλους."
Καθώς ο Γκρίλο προσπαθεί να δημιουργήσει όση πολιτική σύγχυση μπορεί, το δικό του κοινωνικό στάτους είναι ξεκάθαρο. Ως πολυεκατομμυριούχος, είναι ένας από τους πλουσιότερους Ιταλούς. Ήδη το 2005, δήλωσε ως φορολογητέο ετήσιο εισόδημα σχεδόν 4.3 εκατομμύρια ευρώ.

Πηγη: Lenin Reloaded