Ομιλια της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Α.Παπαρηγα στην εκδηλωση της ΚΝΕ για τα Ναρκωτικα.

Σήμερα αποδεικνύεται ότι η ΚΝΕ έχει ακόμα πιο βαθιά συνειδητοποιήσει το χρέος της, να κηρύξει πιο συστηματικά και αποφασιστικά τον πόλεμο ενάντια στο φαινόμενο της εξάρτησης από τα ναρκωτικά, καθώς αυτό εξαπλώνεται μέρα με την μέρα. Ανάγκη υπάρχει επίσης ενός ανάλογου μετώπου με ειδικά επεξεργασμένα επιχειρήματα για άλλες μορφές εξάρτησης, όπως είναι το αλκοόλ, η σύγχρονη ασθένεια του διαδικτύου που έχει στείλει μικρά ακόμα παιδιά στο νοσοκομείο.

Η ΚΝΕ έχει την ωριμότητα να παλέψει στο καίριο αυτό ζήτημα με την ίδια ζέση, με την ίδια αποφασιστικότητα που παλεύει για τα δικαιώματα της νεολαίας στην δουλειά και την μόρφωση, τον ελεύθερο χρόνο, την ψυχαγωγία, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό σε συνθήκες που κυριολεκτικά τα δικαιώματα αυτά λυντσάρονται από την πολιτική της κυβέρνησης, της εργοδοσίας, σε αγαστή συνεργασία με όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, και όχι μόνο.


Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που η ΚΝΕ υψώνει το ανάστημά της, όμως τώρα ο αγώνας αυτός πρέπει να γίνει πιο πλατύς, πιο δυναμικός και διεισδυτικός, πιο μαζικός, χωρίς σταματημό, μακριά από κάθε κίνδυνο ρουτίνας και τυπικότητας.

Οι κνίτες και οι κνίτισες με την στάση ζωής, μπορούν και πρέπει να πείσουν τους νέους και τις νέες, τους εφήβους, ότι η νεανική αγανάκτηση, τα νεανικά όνειρα και φιλοδοξίες δεν πρέπει να πάνε χαμένα στο δρόμο της φυγής, της αποξένωσης, της εξάρτησης από ψυχοδραστικές ουσίες.

Το ΚΚΕ έχει αναπτύξει, εδώ και περίπου 25 χρόνια, μια σχετικά αξιόλογη δραστηριότητα στο ζήτημα των ναρκωτικών. Πιστεύουμε ότι δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι έχουμε εμπνεύσει δραστηριότητες, αλλά και έχουμε εμπνευστεί από πρωτοβουλίες που έχουν αναπτυχθεί από τα ίδια τα παιδιά που κατάφεραν να απεξαρτηθούν, από την δράση των θεραπευτικών κοινοτήτων, από την δράση των γονιών που στηρίζουν την δράση των θεραπευτικών κοινοτήτων. Λέμε σχετικά, γιατί καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να πολλαπλασιάσουμε και να σταθεροποιήσουμε την δράση μας από εδώ και εμπρός, το δε μερίδιο ευθύνης της ΚΝΕ γίνεται ακόμα πιο μεγάλο.

Οι θέσεις και οι προτάσεις μας, οι διεκδικήσεις μας έχουν ως βάση ένα μοτίβο, ένα σύνθημα κατά κάποιο τρόπο, ότι μπορεί η τοξικομανία ως κοινωνικό φαινόμενο να μη μπορεί να αντιμετωπισθεί ριζικά καθώς παίρνει επιδημική διάσταση στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες, όμως ο τοξικομανής ως συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να απαλλαγεί και να ενταχθεί στην κοινωνία, από την οποία αποξενώθηκε πλήρως κατά την διάρκεια της χρήσης και εξάρτησης.
Βεβαίως και δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα κατά του κοινωνικού φαινομένου της τοξικομανίας και στις σημερινές συνθήκες, δεν σταυρώνουμε μοιρολατρικά τα χέρια, γιατί τότε θα αφήσουμε εντελώς απροστάτευτη την νεολαία.

Πριν θυμίσω σε όσους γνωρίζουν, ή ενημερώσω εκ μέρους του Κόμματος όσους δεν γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις θέσεις μας, τις διεκδικήσεις μας, επιτρέψατέ μου να δώσω έστω περιληπτικά τις δικές μας απόψεις για την σύγχρονη αυτή μάστιγα.

Εμείς φροντίζουμε συνεχώς να ξεκαθαρίζεται τι σημαίνει κοινωνικό φαινόμενο, καθώς αυτόν τον όρο τον χρησιμοποιούν και άλλα κόμματα και φορείς. Κοινωνικό φαινόμενο το αποκαλούν γιατί απασχολεί την κοινωνία και έχει μαζικό χαρακτήρα. Όχι, αυτή η εξήγηση είναι πολύ επιφανειακή, δεν παραπέμπει στην ρίζα του προβλήματος.

Εμείς φέρνουμε στην πρώτη γραμμή την καθοριστική αιτία που είναι το κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο που ζούμε, δηλαδή το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και τα αδιέξοδα που προκαλεί και έτσι ευνοεί την χρήση των ναρκωτικών, καθώς η ανεργία είναι μόνιμο φαινόμενό του με τάσεις συνεχούς αύξησης, ενώ οξύνεται και μαζικοποιείται το πρόβλημα της οικονομικής φτώχειας, της μείωσης και της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών παροχών, της παιδείας, κ.λ.π. Ο σκληρός και αδυσώπητος ανταγωνισμός ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και στους επιχειρηματικούς ομίλους που διαπερνά την καθημερινότητά μας, που έχει ως όπλα τα ηθικά, πολιτικά εγκλήματα ακόμα και εγκλήματα κατά της ζωής, που έχει στην διάθεσή του και τον στρατιωτικό πόλεμο, την επέμβαση, τον πάσης φύσης εκβιασμό είναι αποφασιστικός παράγοντας που επιδρά στην διαπαιδαγώγηση, στην συνείδηση, στον τρόπο ζωής, ωθεί σε μια εικονική φυγή από την σκληρή πραγματικότητα, αντί να οδηγεί στην θέληση για την ανατροπή της.

Χρήση ουσιών υπήρξε βεβαίως και στις προκαπιταλιστικές κοινωνίες, όμως η χρήση είχε περισσότερο σχέση με θρησκευτικές δοξασίες, πολιτιστικές συνήθειες και άλλους συναφείς παράγοντες. Η χρήση ψυχοτρόπων ουσιών όπως επιστημονικά λέγονται, ήταν μέρος της τότε κοινωνικοποίησης, σήμερα όμως η χρήση και εξάρτηση οδηγεί στο εντελώς αντίθετο, στην ατομική απομόνωση.

Μαζική εξάπλωση το φαινόμενο πήρε στις συνθήκες του καπιταλισμού και ιδιαίτερα τους δυό τελευταίους αιώνες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η τοξικομανία ως όρος άρχισε να χρησιμοποιείται τον 19ο αιώνα.

Ο πόλεμος με την τοξικομανία πρέπει να γίνεται με όλα τα μέσα, με επιστημονικά ιδεολογικά και πολιτικά επιχειρήματα, με πόλεμο των επιζήμιων θεωριών που οδηγούν στην ανοχή και στην συμφιλίωση με το φαινόμενο, και με θεωρίες που ντύνουν το φαινόμενο αυτό με ηρωικές διαθέσεις άρνησης και περιφρόνησης του καπιταλιστικού συστήματος, ακόμα και με επαναστατικό ανατρεπτικό περιεχόμενο. Είναι άλλο πράγμα η πολιτικά ευαίσθητη στάση μας στους τοξικομανείς, η προσπάθειά μας να βοηθηθούν για την απεξάρτηση, και άλλο πράγμα η υποτίμηση του φαινομένου, που είναι ανοικτός δρόμος με την μικρή ή την μεγαλύτερη κοινωνική εγκληματικότητα που τον συνοδεύει. Αποτελεί επίσης υποτίμηση ασυνείδητη ή συνειδητή απέναντι στο γεγονός ότι η διακίνηση των ναρκωτικών που γίνεται σήμερα συστηματικά και στις πιο μικρές ηλικίες συνιστά μια γιγάντια οικονομική επιχείρηση στα πλαίσια της καπιταλιστικής οικονομίας που αποφέρει τεράστια κέρδη. Η εξάρτηση από τα ναρκωτικά ακρωτηριάζει κάθε είδος αγωνιστικότητας και ελεύθερης επιλογής, οδηγεί στην πιο ακραία αποξένωση από την κοινωνία, γεμίζει τις φυλακές και τα σχετικά ιδρύματα, ενώ στέλνει στο θάνατο νέους ανθρώπους, διαλύει οικονομικά και ψυχικά χιλιάδες οικογένειες.
Η τοξικομανία είναι τρόπος ζωής, που υποτάσσει το άτομο στην αναζήτηση της δόσης στους γνωστούς επικίνδυνους δρόμους που συνδέονται και με το οργανωμένο έγκλημα. Το ότι η καθοριστική αιτία της τοξικομανίας βρίσκεται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα δεν σημαίνει ότι κάθε νέος ή νέα, κάθε άνθρωπος είναι υποψήφιο θύμα εξάρτησης. Υποψήφια θύματα είναι τα άτομα με την πλέον ευάλωτη προσωπικότητα, που ξεκινάνε την χρήση ως πρώτη κίνηση για να καταλήξουν πάρα πολλοί ίσως και οι περισσότεροι στην εξάρτηση.

Ευάλωτος άνθρωπος, ευάλωτη προσωπικότητα και προσπάθεια απόκτησης ελευθερίας επιλογής είναι ασυμβίβαστα.
Βεβαίως δεν σημαίνει ότι σήμερα είναι απολύτως ελεύθερος να διαμορφώσει ιδέες και προσανατολισμούς ο κάθε νέος και η νέα μόνο και μόνο γιατί δεν έχει μπεί στην χρήση και στην εξάρτηση. Δυστυχώς σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας, δεν έχει την δυνατότητα να πληροφορείται όλες τις απόψεις, να μπορεί να τις συγκρίνει, παρά την έκρηξη όπως λέγεται των πληροφοριών με την βοήθεια της πληροφορικής. Όμως ο νέος που δεν έχει εξάρτηση είτε από τα ναρκωτικά ή από το αλκοόλ είτε άλλες μορφές σύγχρονης εξάρτησης, έχει την δυνατότητα να κυνηγήσει ή να βρεθεί μπροστά σε ευκαιρίες να κάνει επιλογή την αγωνιστική στάση ζωής, να χειραφετηθεί από τα δόγματα και τις ιδεοληψίες, της προκαταλήψεις και τα ψέματα του καπιταλιστικού συστήματος. Έχει ευκαιρίες να διαμορφώσει αγωνιστική συνείδηση, να επιλέξει ανάμεσα στο συμβιβασμό, την υπακοή και την υποταγή από την μια και την προσχώρηση στον συλλογικό ριζοσπαστικό αγώνα, στον αγώνα για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξάρτησης.

Σηκώσαμε θύελλα όταν ο σημερινός πρωθυπουργός στο παρελθόν αθώωνε την χρήση σε σχέση με την εξάρτηση, οι άλλοι πολιτικοί παράγοντες, υπουργοί και βουλευτές έδιναν συνεντεύξεις και ομολογούσαν, εν μέσω χαμόγελου, ότι ως έφηβοι ή φοιτητές έκαναν κάποια χρήση. Όπως επίσης αντιδρούμε όταν διάφοροι καλλιτέχνες, κατά κανόνα του life style, μιλάνε με συμπάθεια για το χασίς και άλλες ουσίες, κάνουν επίδειξη της χρήσης και της εξάρτησης. Η χρήση δεν είναι αθώα, ωθεί προς την εξάρτηση, καθώς οι έμποροι δεν σε αφήνουν ήσυχο. Το ότι αυτοί οι πολιτικοί δεν συνέχισαν την χρήση δεν λέει τίποτε, γιατί αυτοί, γόνοι πλουσίων οικογενειών δεν έζησαν ούτε ζούν τα προσωπικά αδιέξοδα των λαϊκών οικογενειών και των παιδιών τους.

Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Δεν αισθανόμαστε απέχθεια για τους τοξικομανείς ιδιαίτερα τους νέους. Αισθανόμαστε την υποχρέωση να τους πούμε την αλήθεια, να τους προφυλάξουμε από απλουστευτικές επεξηγήσεις

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ

Η πρόληψη για μας περιέχει δυό διαπλεκόμενες πτυχές, την πρόληψη γενικά και την πρόληψη με την μορφή ειδικής πολιτικής, όπως εκφράζεται λόγου χάρη με τον πολύ σημαντικό ρόλο των κέντρων πρόληψης, ειδικής δουλειάς στα σχολεία, ειδικής βοήθειας στην οικογένεια. Οι θέσεις μας για τα ναρκωτικά ειδικά με το ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ περιέχει σαφώς και την πρόληψη. ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΣΕ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΑ, ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΑΣΙΣ ΣΑΝ ΑΝΩΔΥΝΟΥ, ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΘΑΛΑΜΟΣ ΣΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. Είμαστε αντίθετοι στην χορήγηση υποκαταστάτων που διατηρούν και εντείνουν την εξάρτηση. Τα υποκατάστατα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο στην περίπτωση των χρονίως πασχόντων.

Οι οπαδοί της λεγόμενης νομιμοποίησης των ναρκωτικών στο όνομα της πλαστής εκτίμησης ότι οι νέοι παίρνουν ναρκωτικά στο όνομα της αντίστασης στην απαγόρευση της ελεύθερης διακίνησής τους, είναι οπαδοί και συνήγοροι όλων εκείνων των παραγόντων που οδηγούν στην εξάπλωσή τους.
Η πρόληψη είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πάλης ενάντια στα ναρκωτικά και την εξάρτηση. Είναι πάλη για το δικαίωμα στην δουλειά, για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, είναι πάλη κατά της στρατηγικής του κεφαλάιου, είναι πάλη κατά της πολιτικής που γεννά την οικονομική κρίση, σήμερα πάλη κατά του Μνημονίου. Είναι τελικά ο αγώνας για ριζική αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας, της οικονομίας. Βεβαίως καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσουν όλοι μαζί μας με το γενικό πολιτικό πλαίσιο που εμείς υποστηρίζουμε, ωστόσο δεν μπορεί να λειτουργήσει προληπτικά ένας αγώνας κατά των ναρκωτικών αν δεν θίγει στον ένα ή τον άλλο βαθμό τις κοινωνικοικονομικές και πολιτικές αιτίες που προκαλούν την τέτοια διάσταση του προβλήματος. Πρόληψη για μας σημαίνει πρόταση αγωνιστικής στάσης απέναντι στα προβλήματα της νεολαίας, της εργατικής, λαϊκής οικογένειας, του εργαζόμενου λαού. Ο αγώνας αυτός πρέπει να εμπλουτίζεται με αιτήματα και διεκδικήσεις για την φυσική αγωγή και τον λαϊκό αθλητισμό, για την λαϊκή πολιτιστική δημιουργία, για τα θέματα παιδείας και υγείας. Αυτός ο αγώνας πρέπει να αποκτήσει ρίζες στο χώρο δουλειάς, στο σχολείο και την γειτονιά.

Το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που διοργανώνει το ΠΑΜΕ με ομάδες παιδιών, είναι ένα παράδειγμα της προσφοράς των ριζοσπαστικών σωματείων στα παιδιά και στους νέους που ζητούν διέξοδο, που αγαπούν τον αθλητισμό.

Μεγάλη μπορεί να αναδειχθεί η προσφορά της ΚΝΕ με το παράδειγμα που έδωσε με το χριστουγεννιάτικο φεστιβάλ και το αποκριάτικο γλέντι για τα παιδιά.
Ταυτόχρονα ρίχνουμε βάρος στην αντιμετώπιση των εκρηχτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν διαχρονικά τα Κέντρα Πρόληψης, ιδιαίτερα τώρα με τις συνέπειες του Μνημονίου, του συμφώνου για το ευρώ, δηλαδή του συμφώνου ανταγωνιστικότητας που ψήφισε η κυβέρνηση και το οποίο μάλιστα το σερβίρει ως μεγάλη επιτυχία.

Όπως έχουν δηλώσει οι εργαζόμενοι στα κέντρα πρόληψης «υπάρχει καθεστώς λειτουργικής φυτοζωίας, αργοπεθαίνουν».
Tο υπουργείο Εσωτερικών, αν και είναι υπεύθυνο για το 50% της χρηματοδότησης των Κέντρων Πρόληψης (το υπόλοιπο 50% προέρχεται από το υπουργείο Υγείας και έχει καταβληθεί), δεν αναγνωρίζει αυτή την υποχρέωσή του και αρνείται να καταβάλει την επιχορήγηση του 2010 που ανέρχεται σε 7,5 - 8 εκατ. ευρώ.

Η καπιταλιστική κρίση κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα στο πρόβλημα των ναρκωτικών και αντί η κυβέρνηση να πάρει ουσιαστικά μέτρα ενισχύοντας την πρόληψη, απεξάρτηση και επανένταξη, με δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα, προωθεί την πολιτική της απελευθέρωσης των ναρκωτικών, της υποκατάστασης και παραδίδει τον τομέα της απεξάρτησης στους ιδιώτες, που εκμεταλλεύονται την απελπισία των χρηστών και των οικογενειών τους.

Το ΚΚΕ έχει ολοκληρωμένη πρόταση και διεκδικεί τη δημιουργία πανελλαδικού δημόσιου φορέα με αποκλειστικά δωρεάν παροχή υπηρεσιών πρόληψης, απεξάρτησης, κοινωνικής επανένταξης, στο πλαίσιο του υπουργείου Υγείας, με πλήρη χρηματοδότηση από το κράτος και επαρκές επιστημονικό προσωπικό, χωρίς τη συμμετοχή ιδιωτών. Όλοι οι εργαζόμενοι του φορέα να είναι μόνιμοι, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

Οι δομές αυτού του φορέα πρέπει να απλώνονται σε επίπεδο συνοικίας, δήμου, νομού, περιφέρειας, επικράτειας, να λειτουργεί όλο το φάσμα, πρόληψη - απεξάρτηση - επανένταξη, με ενιαία φιλοσοφία και κατεύθυνση σύγκρουσης με το πρόβλημα και τις αιτίες του. Στο ΔΣ του κεντρικού οργάνου, όπως και στις κατά τόπους δομές, να συμμετέχουν οι κοινωνικοί φορείς των εργαζομένων που εκφράζουν την κοινωνία, έτσι ώστε να κινητοποιηθούν όλοι ενάντια στο πρόβλημα των ναρκωτικών.
Η ως σήμερα εφαρμοζόμενη πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο οξύ ζήτημα της εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες επικεντρώνεται στην καταστολή και στη διαχείρισή του με την πριμοδότηση των προγραμμάτων συντήρησης στη χρήση με υποκατάστατα (μεθαδόνη, βουπρενορφίνη και ανταγωνιστών οπιοειδών).

Εμείς έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στα στεγνά θεραπευτικά προγράμματα που έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους, και δυστυχώς υποχρηματοδοτούνται και θεωρούνται δεύτερης κατηγορίας μπροστά στις μονάδες χορήγησης υποκαταστάτων. Η μόνη επιβεβαίωση που υπάρχει από την πολιτική των υποκαταστάτων είναι η διατήρηση της ναρκοεξάρτησης και γενικά της εξάρτησης.

Ο ΟΚΑΝΑ, ο οποίος τελεί υπό την εποπτεία του Υπ. Υγείας και Πρόνοιας και διοικείται από διορισμένο ΔΣ, είναι φορέας υλοποίησης της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής. Η φιλοσοφία του είναι η διαχείριση του προβλήματος και όχι η καταπολέμησή του.

Απορρίπτουμε την πολιτική που έχει ως στόχο τον περιορισμό της βλάβης. Είναι πολιτική που την συναντάμε παντού. Στην πολιτική της μερικής απασχόλησης και ετεροαπασχόλησης, αντί της μόνιμης σταθερής δουλειάς κλπ.

Η οικονομική κρίση δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη στρατηγική επιλογή των κυβερνήσεων να μετατρέψουν το σύστημα υγείας σε επιχείρηση, μέσα από τη λειτουργία του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και την περαιτέρω ιδιωτικοποίησή του.

Γίνεται συχνή αναφορά στις "δυνατότητες" που παρέχει στην αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών το σχέδιο "Καλλικράτης". Αυτά που παρουσιάζονται ως "δυνατότητες", αφορούν επί της ουσίας τη διευκόλυνση και ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης και την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και στον τομέα της Υγείας και Πρόνοιας. Με την προώθηση του καθεστώτος της "ανταποδοτικότητας" στην τοπική διοίκηση και της ενίσχυσης του ρόλου διαφόρων ΜΚΟ στην υγεία και στην απεξάρτηση είναι εύλογες οι ανησυχίες για υποβάθμιση και απαξίωση των υπηρεσιών απεξάρτησης».

ΤΟ ΚΚΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΣΥΝ

Όχι σε όλα τα ναρκωτικά. Καμία αποδοχή του διαχωρισμού τους σε "σκληρά" και "μαλακά".
Η υπόθεση των ναρκωτικών δεν αφορά μόνο τους ειδικούς. Αφορά το σύνολο του ελληνικού λαού.
Η αντιναρκωτική πολιτική πρέπει να είναι το αποτέλεσμα ενός ευρύτερου κοινωνικού διαλόγου. Σε αυτόν το διάλογο, πρέπει να συμμετέχουν όλοι οι αρμόδιοι φορείς. Πρέπει επίσης να συμμετέχουν επιστημονικοί, συνδικαλιστικοί, πολιτιστικοί, νεολαιίστικοι, κοινωνικοί, κ.ά. φορείς της χώρας.
Χρειάζεται κεντρικός σχεδιασμός με ενιαία φιλοσοφία και αντίληψη, που να αφορά στην Πρόληψη, στην Θεραπεία, στην Κοινωνική Επανένταξη, στην Έρευνα και στην Αξιολόγηση.

Η παροχή υπηρεσιών απεξάρτησης πρέπει να είναι δημόσια και δωρεάν. Έξω οι επιχειρηματίες, κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε τέτοιους ευαίσθητους τομείς.
Οποιαδήποτε προσπάθεια διαμόρφωσης μιας αντιναρκωτικής πολιτικής θα πρέπει να πάρει υπόψη της: α) την ελληνική πραγματικότητα, β) τη γεωγραφική διαφοροποίηση του φαινόμενου της εμπορίας, διακίνησης, προσφοράς, ζήτησης και χρήσης ναρκωτικών ουσιών.

Είμαστε ενάντια στη ψυχιατρικοποίηση του προβλήματος. Η φιλοσοφία των θεραπευτικών κοινοτήτων και προγραμμάτων (ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ) είναι ξεκάθαρη, σαφής και αυστηρά επιστημονικά προσδιορισμένη.

Πρέπει να δημιουργηθούν τόσα προγράμματα (συμβουλευτικοί σταθμοί, κλειστής διαμονής, κ.λπ.) όσα έχει ανάγκη ο τόπος. Για να καλυφθούν στο ελάχιστο οι ανάγκες της χώρας, χρειάζεται ένα τουλάχιστον "κλειστό" θεραπευτικό πρόγραμμα σε κάθε νομό. Να στελεχωθούν, να χρηματοδοτηθούν και να στηριχθεί η ανάπτυξη των ήδη υπαρχόντων στεγνών θεραπευτικών προγραμμάτων.
Πρέπει να δημιουργηθούν μονάδες σωματικής αποτοξίνωσης.

Η Ελλάδα έχει τα χαμηλότερα ποσοστά εισόδου στη χρήση ναρκωτικών ουσιών (εκτός διαλυτών και αλκοόλ) στην ΕΕ. Έχει όμως τα υψηλότερα ποσοστά θανάτων. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να αναπτύξουμε υπηρεσίες αντιμετώπισης περιστατικών σε κρίση.

Πρέπει να αναμορφωθεί το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, ώστε να προβλέπει αυστηρές ποινές στους εμπόρους και βοήθεια στους χρήστες.
Η πολιτεία να έχει την άμεση ευθύνη για την αντιμετώπιση της ναρκωκουλτούρας (ΜΜΕ, κ.λπ.).
Να δημιουργηθούν ειδικά προγράμματα στήριξης της ελληνικής οικογένειας (σχολές γονέων κ.λπ.).
Το αντικείμενο της εξάρτησης πρέπει να ενταχθεί στα προγράμματα σπουδών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Η πρόληψη πρέπει να διδάσκεται στις σχολές δασκάλων και καθηγητών, ώστε να μπορούν να την ασκούν μέσα στα σχολεία.

Να προαχθεί σε μείζον ζήτημα η υπόθεση της πρωτογενούς πρόληψης. Να αναπτυχθούν προγράμματα πρωτογενούς πρόληψης με μακροχρόνιο ορίζοντα και προσαρμοσμένα στις τοπικές, γεωγραφικές και άλλες ιδιαιτερότητες.

Να αναπτυχθούν ειδικά προγράμματα για εφήβους.

Να δημιουργηθούν ειδικά προγράμματα - παρεμβάσεις, σε καταστάσεις οικονομικής και πολιτιστικής φτώχειας.

Να διορισθούν στα σχολεία ειδικοί επιστήμονες που να είναι επιφορτισμένοι με τη στήριξη των νέων ανθρώπων.

Να στηριχθούν και να αναπτυχθούν τα Κέντρα Πρόληψης (οικονομικά, θεσμικά, κ.λπ.).

Η αξιολόγηση των παρεχομένων υπηρεσιών να γίνεται από δημόσιο φορέα.

Να προβλεφθούν θέσεις εργασίας για απεξαρτημένους στο δημόσιο τομέα με ειδική νομοθετική ρύθμιση.

Να δοθούν κίνητρα στους εργαζόμενους στην απεξάρτηση. Οικονομικά, θεσμικά, εκπαίδευση, επιμόρφωση, κλπ.

Να γίνουν περισσότερες προσλήψεις στις δομές που τις έχουν ανάγκη.

Να προβλεφθεί η υπόθεση της "επαγγελματικής κόπωσης" που οδηγεί στην εξασθένηση (σωματική, ψυχολογική) πολλούς εργαζόμενους στο χώρο της απεξάρτησης».

Μη ξεχνάτε ότι τα στοιχεία διαψεύδουν όλους αυτούς που κάνουν διαχωρισμούς στα ναρκωτικά και λανσάρουν τα υποκατάστατα. Η διεθνής επιστημονική έρευνα έχει δείξει ότι η δήθεν αθώα κάνναβις έχει αυξημένους κινδύνους πρόκλησης ψυχοσωματικών δυσλειτουργιών και σχιζοφρένειας.
Στις ΗΠΑ μεγαλώνει αλματωδώς ο αριθμός αυτών που παίρνουν συνταγογραφούμενα ναρκωτικά.
Η απελευθέρωση των ναρκωτικών στην Ολλανδία, στην Ελβετία και στην Τσεχία οδήγησε την χρήση σε υψηλά επίπεδα.

Οι προπαγανδιστές της αθωότητας ορισμένων ναρκωτικών είναι εξίσου δήμιοι της νεολαίας με αυτούς που κάνουν οργανωμένη διακίνηση.
Με ορμή συνεχίζουμε, με υπευθυνότητα ακόμα μεγαλύτερη, το Κόμμα θα είναι στο πλευρό της ΚΝΕ στην μεγάλη της αυτή προσπάθεια.