Ο JOHN IRVING σχολιάζει τα ΜΜΕ ....

Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα το τελευταίο διάστημα είναι σίγουρα το “A prayer for Owen Meany” του John Irving. Ένας από τους καλύτερους –κατά την άποψή μου- εν ζωή συγγραφείς, αμερικάνος, του οποίου τα βιβλία χαρακτηρίζονται από πρωτοτυπία, καυστικό χιούμορ και χαρακτήρες που χαράσσονται στη μνήμη του αναγνώστη.

Ο Irving δεν αρκείται στο να γράψει μια πολύ καλή ιστορία (κάτι που το κάνει άψογα) αλλά επιδιώκει και ένα σχολιασμό της σύγχρονης ιστορίας των Η.Π.Α και της εξωτερικής τους πολιτικής .

Ένα από τα πολλά πράγματα που σχολιάζει με μοναδικό τρόπο ο συγγραφέας στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι η διάδοση της τηλεόρασης στη μεταπολεμική Αμερική και η συνεισφορά της στην μετάδοση της πληροφορίας, καθώς και ο ρόλος όλων των ΜΜΕ γενικά στην «έγκυρη» ενημέρωση του κοινού. Πάμε να δούμε δυο χαρακτηριστικά αποσπάσματα.

..”Americans got bored with hearing about Vietnam before they got out of Vietnam; Americans got bored with hearing about Watergate, and what Nixon did or didn’t do – even before the evidence was all in. Americans are already bored with Nicaragua; by the time these congressional hearings on the Iran – contra affair are over, Americans won’t know (or care) what they think – except that they’ll be sick and tired of it. After a while, they’ll be tired of the Persian gulf, too. They’re already sick to death of Iran”..


Αν αναλογιστεί κανείς ότι το βιβλίο γράφτηκε το 1989 και το συγκεκριμένο απόσπασμα αναφέρεται κυρίως στην δεκαετία του '60, τότε σίγουρα θα αναρωτιέται, πόσο παλιές είναι αυτές οι πρακτικές. Σίγουρα όσο παλιά είναι και ο θεσμός των ΜΜΕ. Και τι έχει αλλάξει τελικά στον «σύγχρονο πολιτισμένο μας κόσμο»? Πόσο διαφορετική είναι φέρ’ ειπείν η στάση των ΜΜΕ στη χώρα μας και μήπως η αντίδραση του ελληνικού κοινού (και όχι μόνο) είναι ακριβώς η ίδια? Μήπως η τηλεόραση μας βομβάρδιζει συνεχώς με ένα σωρό άχρηστες πληροφορίες που είχαν να κάνουν με το Βατοπέδι, το σκάνδαλο Ζαχόπουλου, τα ομόλογα, τη Siemens κτλ χωρίς ποτέ να μαθαίνουμε όλα τα στοιχεία, τα ουσιώδη στοιχεία, στοιχεία που έχουν να κάνουν και με τις συγκεκριμένες υποθέσεις πολιτικής διαφθοράς , αλλά και με τη γενικότερη θεώρηση του όρου διαφθορά ? Μήπως δεν ξέρουμε και εμείς τι να σκεφτούμε για όλα αυτά τα σκάνδαλα με τα οποία μας σφυροκοπούν, ή μήπως τελικά δεν μας ενδιαφέρει ? Και ποιός είναι ο τελικός στόχος αυτής της επιτηδευμένη υπερπληροφόρησης ? Στο να επηρρεάσει την κρίση μας , ώστε να μη μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά ?

Διαβάζει κανείς παρακάτω, στο υπέροχο αυτό βιβλίο, το σχόλιο του συγγραφέα για την δολοφονία του JFK:

“what we witnessed with the death of Kennedy was the triumph of television; what we saw with his assassination, and with his funeral was the beginning of television’s dominance of our culture – for television is at its most solemnly self-serving and at its mesmerizing best when it is depicting the untimely deaths of the chosen and the golden. It is as witness to the butchery of heroes in their prime – and of all holy-seeming innocents – that television achieves its deplorable greatness. The blood on Mrs Kennedy’s clothes and her wrecked face under her veil; the fatherless children..”


και λίγο παρακάτω:

“..(we) watched the president be killed for hours; for days we watched him be killed and re-killed, again and again.”

Πόσο επίκαιρη είναι αυτή η παράγραφος! Η επικράτηση της τηλεόρασης στην κουλτούρα μας. Η αποθέωση της τηλεόρασης και η δυνατότητά της να μαγνητίζει τα πλήθη, να παίζει με το κοινό αίσθημα αλλά κυρίως να το διαμορφώνει. Και είναι στο φόρτε της –όπως λέει και ο Irving- όταν απεικονίζει τον πρόωρο θάνατο των ηρώων και των αθώων! Οι παραλληλισμοί με τα τελευταία γεγονότα στην Ελλάδα προφανείς.

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα:

Ο Τζον Ίρβινγκ γεννήθηκε στο Νιου Χαμσάιρ. Είναι συγγραφέας πολλών μυθιστορημάτων: "Setting free the bears", "The watter - method man", "The 158-pound marriage", "The world according to Garp" (Ο κατά Γκαρπ κόσμος), "The hottel New Hampshire", "The cider house rules" (Με θέα τον ωκεανό) κ.α. Έχει τιμηθεί για το έργο του με πολλά βραβεία όπως το National Endownment for the Arts και το Guggenheim Foundation.

Έχει κερδίσει το βραβείο Ο. Henry, το βραβείο National Book και το βραβείο Όσκαρ (για το σενάριο της κινηματογραφικής μεταφοράς του βιβλίου του "με θέα τον ωκεανό"). Το 1992 έγινε δεκτός στο National Wrestling Hall of Arts στο Στιλγουότερ της Οκλαχόμα.Είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων.Ο Τζον Ίρβινγκ είναι παντρεμένος και έχει τρεις γιους. Ζει στο Βερμόντ και το Τορόντο.