Σκληρή πραγματικότητα ή σκληρή ΑΠΑΘΕΙΑ ?

Είναι σκληρό να βλέπεις αυτά τα νούμερα,
αλλά πιο σκληρό είναι να κατανοείς την ουσία τους.......

30.000 παιδιά, πεθαίνουν κάθε ημέρα,
τα 17.000 απο την πείνα
τα 9.000 από την έλλειψη φαρμακευτικής περίθαλψης......
τα 4.000 από την έλλειψη πόσιμου νερού.....
Μέχρι να τελειώσω δηλαδή την ανάρτηση τούτη,
δηλαδή σε 2 λεπτά απο τώρα,
άλλα 22 παιδιά θα έχουν ξεψυχήσει σε διάφορα μέρη
του υπερπλήρη από τρόφιμα και αγαθά πλανήτη μας
επειδή δεν έχουν να φάνε........
και άλλα 18 επειδή δεν έχουν εμβόλια , ή νερό....
Και όμως κάποιοι αναρωτιούνται ακόμα τι φταίει......
Και όσο θα αναρωτιούνται, παιδιά θα πεθαίνουν, μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν σε μια χώρα που αποτελεί αποικία των πολυεθνικών, σε μια περιοχή που κατα διαβολική σύμπτωση ήταν πλούσια σε κοιτάσματα διαφόρων ορυκτών, σε μια εποχή όπου η ζωή ενός ανθρώπου, πλέον ως εμπορεύσιμο είδος, χάνει χρηματιστηριακά την αξία της μέρα με την ημέρα, και φτάνει σε ένα σημείο που θεωρείται συγκρίσιμο μέγεθος με ένα βαρέλι αργού πετρελαίου....

Κάποιοι απτόητοι, συνεχίζουν να απολαμβάνουν την άγνοια με την οποία τους πότισε το σύστημα, ευτυχισμένοι μέσα στον μικρόκοσμό τους, αποκομμένοι απο την σκληρή πραγματικότητα της κοινωνικής μας ζούγκλας, ανίκανοι αλλά και τεμπέληδες ώστε να αντιδράσουν .......... λες και θα ανταμειφθούν για την προσήλωσή τους αυτή, σε κάποια άλλη ζωή !!

Πως ανέχονται οι άνθρωποι, αυτόν τον σωματικό και πνευματικό ξεφτιλισμό, από μια μερίδα "διεφθαρμένων" ανθρώπων και εταιρειών..... ?? Πως ανέχονται η ζωή τους να γίνεται ένα λογιστικό παιχνίδι, με το τίμημα να πληρώνεται σε αίμα και σε χρόνια απο την λιγοστή ζωή τους ??

Ρεαλισμός...... τι μπορούν τελικά να αντιληφθούν ορισμένοι από τον όρο αυτόν ??
Εκτός δηλαδή απο τα ρεαλιστικά κουμπάκια του τηλεκοντρόλ τους ?

Αηδία νιώθω τέτοιες στιγμές για το συνάφι μας.....
Ας όψεται η ελπίδα που έχω ακόμα ζωντανή, πως κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσουμε όχι μόνο την δύναμή μας, αλλά και την υποχρέωση που έχουμε να τα γκρεμίσουμε όλα και να δημιουργήσουμε από την αρχή , μια κοινωνία που να αξίζουν, εαν όχι εμείς, τα "παιδιά" μας και αυτός ο πλανήτης που τόσο ταλαιπωρούμε με την παρουσία μας.........