Δεν πληρώνουμε !

Τελικά, γιατί γίνονται όλα αυτά; Ποιο το νόημα όλης αυτής της ιστορίας; Ποιο είναι το θέμα; Οντως εκείνο που διακυβεύεται είναι η «διάσωση» της Ελλάδας;

Η αλήθεια είναι άλλη. Και είναι τραγική.

Πρώτον: Από την περικοπή των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων «βούτηξαν» περί τα 700 εκατομμύρια. Λένε ότι το έκαναν για να καλύψουν τα ελλείμματα.

Ψέματα !

Μόνο οι τόκοι του πρώτου έτους για τα δάνεια που πήραν με επιτόκιο 6,3% ξεπερνούν τα 800 εκατομμύρια. Ο,τι έκλεψαν δηλαδή από τους υπαλλήλους, εξανεμίστηκε σε μια «ζαριά» υπέρ τοκογλύφων.

Δεύτερον: Τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ που ισοδυναμούν με φόρο αίματος για τον ελληνικό λαό στοιχίζουν συνολικά 16 δισ. ευρώ. Λένε ότι η επιδρομή γίνεται για την αποκλιμάκωση του δημόσιου χρέους.

Ψέματα!

Οι ίδιοι ομολογούν ότι το δημόσιο χρέος στο τέλος του τριετούς Προκρούστη όχι μόνο δε θα έχει πέσει, αλλά από 115% που είναι σήμερα θα κινείται στο 120% του ΑΕΠ! Οι ίδιοι, επίσης, γνωρίζουν πολύ καλά ότι για τοκοχρεολύσια και μόνο, η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει στην τριετία πάνω από 100 δισ. ευρώ! Επομένως, αφού η θυσία του ελληνικού λαού είναι ατελέσφορη, αφού αποτελεί «σταγόνα στον ωκεανό» του χρέους, αλλά ταυτόχρονα τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της ανέχειας για εκατομμύρια Ελληνες, τότε γιατί την επιβάλλουν; Προφανώς, άλλος είναι ο λόγος και όχι η «σωτηρία» της πατρίδας.

Τρίτον: Μια ματιά να ρίξει κανείς στους προϋπολογισμούς που οι ίδιοι συνέταξαν και ψήφισαν, θα αντιληφθεί τον τρόπο με τον οποίο η λεηλασία των πολλών μετατρέπεται σε «ανάπτυξη» για τους λίγους και «εκλεκτούς».
Από το 2000 έως και το 2010 (αν δεχτούμε ότι ο φετινός προϋπολογισμός είναι ειλικρινής), ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει για τοκοχρεολύσια το αστρονομικό ποσό των 340,5 δισ. ευρώ!
Αν, δε, συνυπολογιστούν τα νέα δάνεια που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σύναψαν αυτή τη δεκαετία, όπως και οι πληρωμές για λήξεις βραχυπρόθεσμων δανείων, το ποσό που επωμίστηκε ο ελληνικός λαός μέσα στη δεκαετία φτάνει το μισό τρισεκατομμύριο ευρώ!

Κι όμως!
Ενώ ο λαός πληρώνει, πληρώνει και ξαναπληρώνει, του λένε ότι συνεχίζει να χρωστάει κι άλλα 300 δισ. (!), για τα οποία θα πρέπει να ξαναδανειστεί νέα δάνεια που με τη σειρά τους θα φέρουν νέους τόκους, η εξυπηρέτηση των οποίων απαιτεί νέα μεγαλύτερα δάνεια, που θα φέρουν μεγαλύτερους τόκους κ.ο.κ.

Με άλλα λόγια:
Ο ελληνικός λαός πληρώνει και ξαναπληρώνει για να δανείζονται, να ξαναδανείζονται και να μοιράζονται το μόχθο του οι ντόπιοι και οι ξένοι τοκογλύφοι, οι πλουτοκράτες που αρμέγουν τις επιδοτήσεις, τα θαλασσοδάνεια, τις επιχορηγήσεις, τις φοροαπαλλαγές, τις χαριστικές ρυθμίσεις
που μετά τα φορτώνουν στην πλάτη των κορόιδων.

Να, επομένως, γιατί γίνονται όλα αυτά:

α) Με πρόσχημα τα ελλείμματα και τα χρέη που οι ίδιοι δημιουργούν, αφαιρούν μισθούς και καταργούν ό,τι έχει απομείνει από δικαιώματα και κατακτήσεις, όχι για να μειώσουν το χρέος ή τα ελλείμματα, αλλά για να ρίξουν το επίπεδο της εργατικής διαβίωσης στα Τάρταρα, εξασφαλίζοντας αιώνια κερδοφορία για τους καπιταλιστές μέσα από την εκμηδένιση του λεγόμενου «εργατικού κόστους» και την κατάλυση κάθε έννοιας «κοινωνικού κράτους».

β) Οταν μιλούν για «σωτηρία» της Ελλάδας, για «εξευμενισμό» των αγορών και για τις «προϋποθέσεις» που ΕΕ και ΔΝΤ θα «βοηθήσουν» τη χώρα, όταν μιλούν για τους όρους του εκκολαπτόμενου δανείου των 20 - 25 δισ. ευρώ (που τα προηγούμενα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι δε φτάνουν ούτε για «ζήτω»), εννοούν στην πραγματικότητα τους όρους - δεσμά της υποθήκευσης του ελληνικού λαού για τα επόμενα 100 χρόνια (!), πολιτεύονται με βάση το πώς θα διασφαλίσουν ότι Ελληνες και ξένοι πιστωτές θα πάρουν τα λεφτά «τους» πίσω διπλά και τρίδιπλα, και για το λόγο αυτό καταθέτουν ως ενέχυρο (για μια ακόμα φορά στην ιστορία) το αίμα του ελληνικού λαού.

Ιστορικά, αυτός ο φαύλος κύκλος αντιμετωπίζεται είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο:

Ο ένας είναι αυτός που ακολουθείται επί 180 χρόνια ύπαρξης ελληνικού κράτους, όπου οι ντόπιοι μαζί με τους ξένους δυνάστες κάθονται στο σβέρκο του ελληνικού λαού και τον ξεζουμίζουν, άλλοτε γιατί η Ελλάδα χρεοκόπησε κι άλλοτε για να... μη χρεοκοπήσει, σφετεριζόμενοι τον πλούτο που παράγει έναντι των υποτιθέμενων «οφειλών» (του λαού!), «οφειλές» δύο και τρεις φορές πληρωμένες, αλλά πάντα ανεξόφλητες και αυξανόμενες!

*

Ο άλλος είναι αυτός που ακολούθησε η Σοβιετική Ρωσία μετά την Επανάσταση. Οταν αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα δάνεια του τσάρου, δήλωσε «δεν πληρώνουμε» και έστειλε στο διάολο τους εγχώριους και διεθνείς τοκογλύφους.

Νίκος Μπογιόπουλος