Μιάς και αυτές τις μέρες με την ΕΡΤ μας έχουν ταράξει στον "πολιτισμό", φάτε λίγη φρέσκογραμμένη ποίηση στη μάπα.
Η επίμαχη σκηνή
Έκλεισες τα μάτια, όπως εκείνη τη νύχτα που παρακολουθούσες μια ταινία τρόμου και δεν υπήρχε κανένας δίπλα για να σου κρατήσει το χέρι. Είχες βάλει μπροστά τις παλάμες σου και ανοιγόκλεινες κάθε λίγο τα δάχτυλα σου να τσεκάρεις αν είχε τελειώσει η επίμαχη σκηνή ή αν ο σκηνοθέτης έχτιζε ακόμα σασπένς. Λίγο πρίν τη μέση της ταινίας, μην αντέχοντας να δείς παρακάτω, σταμάτησες το φίλμ και έτσι δεν έμαθες ποτέ ποιός ήταν ο δολοφόνος.
Και αργότερα, όταν απέξω απ το σπίτι σου άκουγες φωνές πόνου ή άμα άνοιγες το παράθυρο και έβλεπες κάποιον να σου έχει απλώσει το χέρι για βοήθεια, πάλι έκλεινες τα μάτια ή τα αυτιά σου, μέχρι οι φωνές να σωπάσουν και τα χέρια να χαθούν. Μετά έφτιαχνες καφέ και καθόσουν στο μπαλκόνι για να κάνεις το τσιγάρο σου άμα είχε λιακάδα, αλλιώς ξάπλωνες μπροστά στο τζάκι και χάζευες τις φλόγες.
Μα σήμερα δεν πιάνει το κόλπο, κάθε που ανοίγεις τα δάχτυλα σου για να κρυφοκοιτάξεις, το σκηνικό μοιάζει όλο και πιο εφιαλτικό, όλο και πιο μακάβριο, όλο και πιο επικίνδυνο. Μάταια ελπίζεις στην αποκλιμάκωση, άδικα ψάχνεις κάποιο χέρι να πιαστείς, και δεν υπάρχει καμιά οθόνη απέναντι σου, ο κόσμος 360 μοίρες ολόγυρά σου έχει γίνει τρομερός και φοβερός και άψυχος.
Κάνεις να σηκωθείς να τρέξεις, μα που να πας, όλον τούτο τον καιρό που κράταγες τα μάτια και τα αφτιά σου κλειστά, χτιζόταν τριγύρω ένας πελώριος λαβύρινθος. Όλον ετούτο τον καιρό αδυνατούσες να καταλάβεις πως οι φωνές που απέφευγες να ακούσεις δεν ήθελαν να σε τρομάξουν αλλά να σε προειδοποιήσουν, και όλα εκείνα τα χέρια που αρνήθηκες να πιάσεις δεν ζήταγαν τη βοήθεια σου, μόνο ήθελαν να σε οδηγήσουν έξω από το λαβύρινθο.
Το βρήκα, φώναξες, μα ένα δάσος από κουφάρια ήταν ο μόνος σου ακροατής, ο αυτόχειρας είναι ο δολοφόνος! Το "δάσος" παρέμεινε ασάλευτο...
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
εε μα πως?οι ακραιες συνθηκες και οι δυσκολιες γεννουν τεχνη-δυστυχως η ευμαρεια γεννα διαστροφη κ σαπιλα(πρωιναδικα,FAB 5-αδελφατο κτλ)..μπραβο παντως καλο ειναι το δοκιμιο-ποιημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ευμαρεια σημαινει και ευζωια, τοτε ποτε δεν είχαμε αποτέτοια
Διαγραφήαλλα και την ευμάρεια με την έννοια της επάρκειας αγαθών εγώ δεν θυμαμαι για να πω την αλήθεια
βέβαια τώρα που αυξάνονται οι ελλείψεις, ίσως, μας δίδεται η ευκαιρία να σκεφτούμε λίγο παραπανω, να γίνουμε πιο μετρημένοι, πιο σόφρωνες...οι σειρήνες δεν ειναι πια και τόσο λαμπερές
...αλλά και πάλι, προς το παρόν δεν βλέπω και κανενα τεράστιο βήμα των ανθρώπων του πνεύματος προς το να εκφράσουν πραγματικά την κοινωνια μέσα στην οποία ζούν, πόσο μάλλον να διαφωτίσουν τα φτωχά λαικά στρώματα, δεν θέλω βέβαια να αδικήσω εκείνους που προσπαθούν προς την κατεύθυση αυτή.
Οπως και να εχει, ας ελπίσουμε καθε μέρα να ακουγονται και περισσότερες φωνές που να καλούν τους ανθρώπους να μη συμβιβαστουν με τη δεδομένη κατάσταση, και την δρυμμ΄τερη που ακολουθει
Ευχαριστω φίλε burner για τα καλά σου λόγια,το ποιημα-δοκίμιο ή ότι άλλο, θυμίζει εν μέρει τη γνωστή ρήση του Μπρέχτ, παρόλα αυτά εκφράζει και μια απογοήτευση για κάποια πράγματα που βιώνουμε σήμερα εμείς οι κομμουνιστές, την άρνηση του κόσμου να πιάσει το χέρι που του προσφέρουμε.
Καλό μεσημέρι