 |
| Από τη συνάντηση του Α. Τσίπρα με την πρόεδρο της Βραζιλίας |
Αυτά έλεγε ο κύριος Τσίπρας πριν επισκεφτεί τη Βραζιλία και την Αργεντινή. Στη Βραζιλία, που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως πρότυπο λόγω της αριστερής διαχείρισης, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι βρίσκονται αυτές τις μέρες στους δρόμους 100 πόλεων, στο πλαίσιο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που πραγματοποιούνται εδώ και μερικές ημέρες στη χώρα.
Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν με αφορμή τις αυξήσεις στα εισιτήρια των μεταφορών, ωστόσο η άγρια κρατική καταστολή, με την οποία αντιμετωπίστηκαν, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι... Οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν, συνδέθηκαν με την αγανάκτηση που δημιούργησε η δαπάνη εκατομμυρίων για το Μουντιάλ, τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάσταση στη Δημόσια Υγεία και Παιδεία και τη φτώχεια.
Αυτά είναι τα δεδομένα μετά από δέκα χρόνια «προοδευτικής» διαχείρισης των «κεντροαριστερών» κυβερνήσεων που στήριξαν την καπιταλιστική ανάπτυξη και γιγάντωσαν τους μονοπωλιακούς ομίλους, μετατρέποντας τον βραζιλιάνικο καπιταλισμό σε παγκόσμια δύναμη.
«Δεν είμαστε σε θέση να φιλοξενήσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο αυτή τη στιγμή. Δεν το χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε Υγεία και Παιδεία. Είναι ντροπή να σπαταλάμε τόσα πολλά χρήματα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ τα νοσοκομεία και τα σχολεία παραμένουν σε άθλιες συνθήκες»
(Ριβάλντο, πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής).
Την ώρα που ο βραζιλιάνικος καπιταλισμός αναρριχάται στην 6η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, στις εργατογειτονιές της Βραζιλίας δίνεται καθημερινά σκληρή μάχη για την επιβίωση. Ο βασικός μισθός είναι 215 ευρώ. Εκατομμύρια δεν λαμβάνουν ούτε αυτόν. 53 εκατομμύρια ζουν κάτω από το όριο φτώχειας. Στη χώρα υπάρχουν 1,6 εκατομμύρια κατοικίες σε φαβέλες και επισφαλή οικήματα όπου διαβιούν 52,3 εκατομμύρια άτομα δίχως υποδομές. Όταν το 2009 στο 5% των πλουσιότερων αντιστοιχούσε το 30,3% του αμύθητου ΑΕΠ της χώρας, στο 50% των φτωχότερων αναλογούσε μόλις το 17%.
Tα στοιχεία αυτά έρχονται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο να επιβεβαιώσουν ότι δεν μπορεί να υπάρχει καμία εξυγίανση, καμία διαχείριση, καμία ανάπτυξη προς όφελος του λαού όταν την οικονομία της χώρας την έχουν στα χέρια τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις υπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Όταν στην εξουσία και στη διακυβέρνηση της χώρας δεν βρίσκεται η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της, αλλά τα μονοπώλια και τα κόμματα που τα στηρίζουν. Ό,τι θα γίνεται θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση και στο κέρδος. Άλλωστε σ' αυτά στηρίζονται οι «αριστεροί» διοργανωτές με τους «υγιείς» επιχειρηματίες συνεργάτες τους που έχουν αναλάβει την επένδυση του Μουντιάλ 2014.
«Είμαστε ανίκητη χώρα. Θα δείξουμε την ποιότητα που μπορεί να παράσχει η Βραζιλία στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, στο Παγκόσμιο Κύπελλο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016» είπε η Ντίλμα Ρούσεφ, πρόεδρος της χώρας, εγκαινιάζοντας ένα γήπεδο που το κόστος ανέγερσης άγγιξε τα 300 εκατομμύρια δολάρια και θα είναι ανάμεσα στα δώδεκα συνολικά που θα χρησιμοποιηθούν το καλοκαίρι, με το συνολικό κόστος να φτάνει τα 9.830.000.000 ευρώ.
Ποιότητα για την «αριστερή» κυβέρνηση της Βραζιλίας. που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει πόστερ στα γραφεία της Κουμουνδούρου, είναι αυτό ακριβώς:
Τεράστια κέρδη για μια χούφτα υγιείς και με διαφανείς διαδικασίες επιχειρηματίες από τη μια και από την άλλη 23 εκατομμύρια άνθρωποι να βιώνουν ακραία φτώχεια και μιζέρια. Όλοι αυτοί ούτε έξω απ’ το γήπεδο δεν θα μπορούν να περάσουν τις ημέρες του Μουντιάλ, αφού με την τιμή ενός εισιτηρίου μπορούν να θρέψουν την οικογένειά τους για μέρες.
Και όλα αυτά σε μια χώρα που κατέχει την 6η θέση της παγκόσμιας οικονομίας με τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες και αμύθητο πλούτο που παράγεται από τους εργαζόμενους και φτάνει και παραφτάνει για να τους προσφέρει μια καλύτερη ζωή. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Ρομάριο, πρώην διεθνή άσου, για ένα από τα γήπεδα που θα φιλοξενήσουν το Μουντιάλ: «Τα λεφτά που δαπανήσαμε για το "Μανέ Γκαρίντσα" στην Μπραζίλια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για 150.000 σπίτια για τις χαμηλόμισθες οικογένειες».
Η θέση αυτή της Βραζιλίας, ως ανεπτυγμένης καπιταλιστικής χώρας, της έδωσε τη δυνατότητα να διεκδικήσει με επιτυχία τη διοργάνωση του Μουντιάλ 2014 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Διοργανώσεις που θα φέρουν μεγάλα κέρδη στις πολυεθνικές και τα μονοπώλια, αλλά αβάσταχτα βάρη στο λαό. Η συντριπτική πλειοψηφία του βραζιλιάνικου λαού δεν πρόκειται να γευτεί ούτε κόκκο από την «επιτυχία» αυτή για την οποία κοκορεύονται οι «αριστεροί» και «προοδευτικοί» κυβερνώντες της Βραζιλίας.
ΥΓ: Προτείνουμε στον ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της επόμενης προεκλογικής περιόδου να καλέσει την πρόεδρο της Βραζιλίας για επίσκεψη στην Αθήνα ώστε να μας μεταφέρει από κοντά την πείρα της «αριστερής» διαχείρισης του καπιταλισμού, των «φιλολαϊκών» επενδύσεων του Μουντιάλ, καθώς και την πείρα της «αριστερής» ενσωμάτωσης και καταστολής των διαδηλώσεων όταν ο λαός σε παίρνει χαμπάρι.
Η. Ζ.
Από τo blog του Γιώργου
ΑπάντησηΔιαγραφή( http://edoketora.blogspot.gr/2013/06/2_25.html )
(..)ΒΡΑΖΙΛΙΑ Ο νεοφιλελεύθερισμός του Λούλα
Ο Λούλα εξελέγη πρόεδρος της Βραζιλίας το 2003. Προεκλογικά, είχε υπογράψει συμφωνία με το ΔΝΤ (Ιούνιος 2002), όπου είχε δεσμευτεί να αποπληρώσει το εξωτερικό χρέος της Βραζιλίας, να διατηρήσει το πλεόνασμα του προϋπολογισμού στο 4% (και ακολούθως να το ανεβάσει στο 4,5%), να διατηρήσει τη μακροοικονομική σταθερότητα και να συνεχίσει τις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» του. Μετά την εκλογή του, περιόρισε δραστικά τις δημόσιες συντάξεις των εργαζομένων κατά 30% – καυχώμενος ότι είχε το «θάρρος» να υλοποιήσει τις «μεταρρυθμίσεις» του ΔΝΤ εκεί όπου οι προηγούμενοι δεξιοί πρόεδροι είχαν αποτύχει.
Η αγροτική πολιτική που εφάρμοσε στόχευσε στη χρηματοδότηση και επιχορήγηση των αγροτικών-επιχειρηματικών εξαγωγών, ενώ το μεταρρυθμιστικό αγροτικό πρόγραμμα, που είχε υποσχεθεί η «σύμμαχος» του Λούλα, Κίνηση Εργατών Δίχως Γη (MST) και περιελάμβανε διανομή καλλιεργήσιμης γης σε 100.000 οικογένειες, έμεινε πίσω. Κατά τη θητεία του προηγούμενου προέδρου, του κεντροδεξιού Καρδόζο, 48.000 οικογένειες λάμβαναν κάθε χρόνο καλλιεργήσιμη έκταση, σε αντίθεση με τις 25.000 που λαμβάνουν επί Λούλα, ο οποίος αφήνει πάνω από 200.000 οικογένειες να κατασκηνώνουν σε πλαστικές τέντες δίπλα στις εθνικές οδούς και 4.5 εκατομμύρια οικογένειες χωρίς γη και χωρίς ελπίδα.
Για να «προωθήσει» τις κεφαλαιουχικές επενδύσεις, ο Λούλα δημιούργησε νέα εργατική νομοθεσία, που ενίσχυσε τις δυνατότητες των εργοδοτών για απολύσεις και μείωσε το ύψος των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης.
Τα κοινωνικά προγράμματα στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης περικόπηκαν σημαντικά (μείωση άνω του 5%) κατά τα τρία πρώτα χρόνια της προεδρίας Λούλα, ενώ οι τα ξένα πιστωτικά ιδρύματα έλαβαν εγκαίρως (ίσως και πρόωρα) πληρωμές της τάξεως των 150 δισ. Δολαρίων: η Βραζιλία έγινε παραδειγματικός οφειλέτης. Παλαιότερες ιδιωτικοποιήσεις, αμφίβολης νομιμότητας, των πηγών πετρελαίου (Petrobras), των ορυχείων (Vele del Dose), και των τραπεζών επεκτάθηκαν στις δημόσιες υποδομές, τις υπηρεσίες και τις τηλεπικοινωνίες.
Η Βραζιλία παρέμεινε, μετά τη Γουατεμάλα, η χώρα με τις μεγαλύτερες ανισότητες στη Λατινική Αμερική. Η πολιτική του Λούλα υπέρ της ενίσχυσης των εξαγωγών οδήγησε στην αυξανόμενη εκμετάλλευση των δασών του Αμαζονίου και σε εισβολές στην ενδοχώρα του βραζιλιάνικου ινδιάνικου εδάφους.
Ως προς την εξωτερική πολιτική, ο Λούλα έστειλε στρατό να καταλάβει την Αϊτή και να υπερασπιστεί ένα καθεστώς ανδρείκελων, αποτέλεσμα της ενορχηστρωμένης εισβολής των ΗΠΑ και της αφαίρεσης της εξουσίας από τον εκλεγμένο Πρόεδρο Αριστίντ. Οι διαφορές του Λούλα με τις ΗΠΑ για την ALCA (Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου της Αμερικής) έχουν να κάνουν περισσότερο με τη συμμόρφωση των ΗΠΑ με τους κανόνες του «ελεύθερου εμπορίου», παρά με οποιαδήποτε υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων της Βραζιλίας. Ο Λούλα δήλωσε: «Το ελεύθερο εμπόριο είναι το καλύτερο σύστημα υπό τον όρο ότι ισχύει για όλους», εκφράζοντας την αντίθεσή του με τις κρατικές επιχορηγήσεις των ΗΠΑ και τη γενικότερη προστατευτική πολιτική τους.
Ενώ εναντιώθηκε στο υποκινούμενο από τις ΗΠΑ παρ’ ολίγον πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, τον Απρίλιο του 2002, καθώς και σε άλλα ακραία μέτρα, και παράλληλα, μίλησε για ενοποίηση της Λατινικής Αμερικής μέσω της MERCOSUR, στην πράξη, οι βασικές του πολιτικές για το εμπόριο συνέβαλαν στην ενδυνάμωση των δεσμών του με περιοχές εκτός της ηπείρου του – την Ασία, την Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική.
Τα εμπειρικά δεδομένα σε όλους τους δείκτες-κλειδιά καταδεικνύουν ότι ο Λούλα είναι πιο κοντά στο σχήμα ενός δεξιού νεοφιλελεύθερου πολιτικού, παρά ενός κεντροαριστερού. Οι διανοούμενοι και οι δημοσιογράφοι που κατατάσσουν τον Λούλα στην αριστερά, βασίζονται στην κοινωνική του δράση, την ιδιότητά του ως μέλους του εργατικού σωματείου και στις – θεατρικές – λαϊκιστικές συμβολικές του χειρονομίες.(..)Ιlief
Aπό "Ρ" ( http://rizospastis.gr/columnStory.do?publDate=26/6/2013&id=14654&columnId=781 ) Τετάρτη 26 Ιούνη 2013
Διαγραφή(..) Για τα γεγονότα στη Βραζιλία
Πάνω από δύο βδομάδες συνεχίζονται οι λαϊκές διαμαρτυρίες στη Βραζιλία, που έχουν ως υπόβαθρο τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα που φέρνει η καπιταλιστική ανάπτυξη. Η αφορμή για να βγει στο δρόμο ένα ετερογενές πλήθος με διαφορετικές επιδιώξεις, ήταν η επιχείρηση αύξησης των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και γενικότερα η οργή για τα προκλητικά δημόσια έξοδα μπροστά στο νέο «φαγοπότι» για το κεφάλαιο, με το Μουντιάλ (2014) και την Ολυμπιάδα (2016), την ίδια στιγμή που ο λαός δεν έχει στοιχειώδεις υποδομές Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας.
Τα στοιχεία από τη χώρα - «γίγαντα» της Νότιας Αμερικής δίνουν μια εξήγηση για το σημερινό ξέσπασμα:
Η Βραζιλία, των 194 εκατομμυρίων κατοίκων και με κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης (Λούλα και Ρουσέφ), είναι πρωταθλήτρια στη Λατινική Αμερική στην κοινωνική ανισότητα. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Γεωγραφίας και Στατιστικής της Βραζιλίας (IBGE), το Σεπτέμβρη του 2011, 8.054.000 άνθρωποι ζούσαν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Αλλες μετρήσεις ανεβάζουν τους ανθρώπους που ζουν στην εξαθλίωση στα 16 εκατομμύρια, ενώ, σύμφωνα με το Διεθνές Ταμείο για την Αγροτική Ανάπτυξη (IFAD), το 55% του πληθυσμού στις αγροτικές περιοχές ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Το ποσοστό αυτό εκτοξεύεται στο 66% για τη Βορειοανατολική Βραζιλία, όπου σχεδόν οι μισοί από τους φτωχούς ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.
Το Πρόγραμμα Ανθρωπίνων Οικισμών του ΟΗΕ (UN Habitat), αναφέρει ότι 60 εκατομμύρια είναι συνολικά οι φτωχοί στη χώρα και ότι η ανισότητα εισοδήματος κατέγραψε αύξηση, όπως και στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής. Παρόλο που ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ τριπλασιάστηκε αυτά τα χρόνια (7% του ΑΕΠ το 2010, 3% το 2011 και πρόβλεψη για 4% - 5% το '12 και '13) στη Βραζιλία και σε όλη την ήπειρο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι αύξησαν τα πλούτη τους σε βάρος των λαών.
Η Βραζιλία, το 2011, έγινε η έκτη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, ξεπερνώντας τη Βρετανία και απειλεί άμεσα στην πέμπτη θέση τη Γαλλία. Η σοσιαλδημοκρατικού τύπου διαχείριση ευνόησε το μεγάλο κεφάλαιο και δεν άλλαξε τις άθλιες συνθήκες όπου διαβιούν τα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, ο πλούτος της Βραζιλίας (Αμαζονία, ενεργειακά αποθέματα) προκαλεί το ενδιαφέρον μεγάλων ενεργειακών κολοσσών, αμερικανικών, κινεζικών, ρωσικών και άλλων.
Η βραζιλιάνικη αστική τάξη «χτίζει» τον πλούτο της στη διάλυση των εργατικών κοινωνικών δικαιωμάτων, στις ιδιωτικοποιήσεις των υποδομών της χώρας (πρόσφατα, το Μάη, εγκρίθηκε η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών). Ετσι συμμετέχει ενεργά στις καπιταλιστικές διακρατικές ενώσεις που αφθονούν στη Λατινική Αμερική (Μερκοσούρ, Ουνασούρ κ.λπ.) είναι μέλος του κλαμπ των αναδυόμενων καπιταλιστικών χωρών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), έχει σημαντικό ρόλο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πρόκειται, δηλαδή, για ισχυρό αστικό κράτος που παίζει σημαντικό ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, εκθειάζουν τις κυβερνήσεις Λούλα, Ρουσέφ ως δήθεν «φιλολαϊκές κυβερνήσεις», που συνδυάζουν ανάπτυξη (καπιταλιστική) με ...βελτίωση της ζωής του λαού και γι' αυτό τις εμφανίζουν ως συμμάχους μιας λεγόμενης «κυβέρνησης της αριστεράς» στην Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις αυτές αποδεικνύεται στην πράξη ότι δεν μπορούν να λύσουν ουσιαστικά λαϊκά προβλήματα γιατί αυτό δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. (..)Ilief