Αναδημοσίευση από Ριζοσπάστη
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Η πρωτοβουλία του ΚΚΕ για την οργάνωση της λαϊκής αντίστασης δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο την άγρια τρομοκρατία των δυνάμεων Κατοχής, αλλά και τη θέση και τη δράση των αστικών κομμάτων και της πλουτοκρατίας που καλλιεργούσαν την υποταγή και τη μοιρολατρία. Σε αντίθεση με τις ηγεσίες των αστικών κομμάτων που κινούνταν μεταξύ της ανοιχτής συνεργασίας με τον εχθρό, ή της φυγής σε ασφαλείς και προστατευμένους από τους Βρετανούς τόπους, το ΕΑΜ απέδειξε ότι ο λαός - η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα των πόλεων - όταν είναι οργανωμένος και αποφασισμένος αναδεικνύεται στο μεγάλο πρωταγωνιστή της Ιστορίας.
Στις 16 Φλεβάρη 1942 δημιουργήθηκε το ένοπλο τμήμα του ΕΑΜ, ο θρυλικός ΕΛΑΣ, με στρατιωτικό διοικητή τον Στέφανο Σαράφη και με καπετάνιο τον Αρη Βελουχιώτη. Στις 23 Φλεβάρη 1943 ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ, που οργάνωσε τη συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας. Ταυτόχρονα, συγκροτήθηκαν η Εθνική Αλληλεγγύη, η Οργάνωση για την Προστασία του Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ), φρουρός των λαϊκών αγωνιστών από τους κουκουλοφόρους και άλλους συνεργάτες των κατακτητών, το Εθνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Ναυτικό (ΕΛΑΝ) με πάνω από 100 σκάφη και περισσότερους από 1.200 μαχητές, ναύτες και αξιωματικούς.
Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα λαϊκής εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές. Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική δημιουργία. Το Μάρτη του 1944, δημιούργησε την Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), που ήταν το κεντρικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών. Στις εκλογές σε συνθήκες Κατοχής για την εκλογή του Εθνικού Συμβουλίου ψήφισαν για πρώτη φορά στην ελληνική Ιστορία οι γυναίκες και οι νέοι από 18 χρόνων.
Χάρη στους αγώνες του ΕΑΜ δεν στάλθηκε ούτε ένας εργάτης από την Ελλάδα να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση όσους είχαν συλλάβει ως ομήρους. Δεν στάλθηκε κανένας Ελληνας να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ενωσης.
Ο ΕΛΑΣ καθήλωσε από 8 έως 12 μεραρχίες του εχθρού προξενώντας τεράστιες απώλειες στα στρατεύματα Κατοχής, που είχαν σε ανθρώπινο δυναμικό πάνω από 30.000 νεκρούς και 6.500 αιχμαλώτους. Μεγάλες καταστροφές προξένησε στις υποδομές και στον εξοπλισμό του αντιπάλου. Το σύνολο του εξοπλισμού του προερχόταν από όπλα που απέσπασε από τα στρατεύματα Γερμανών και Ιταλών. Την άνοιξη του 1944 είχε ήδη απελευθερώσει τα 2/3 της χώρας.
Το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τη λαϊκή νίκη ώστε να δικαιωθούν οι μεγάλες θυσίες και προσδοκίες του λαού, καθώς ηττήθηκαν μετά την απελευθέρωση από τις απροκάλυπτες επεμβάσεις του βρετανικού και αργότερα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, στο πλευρό της αστικής τάξης της Ελλάδας. Ο ηρωικός αγώνας του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ του λαού της Αθήνας και του Πειραιά το Δεκέμβρη του 1944 και η εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας το 1946 - 1949 αποτελούν κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας που σφράγισε την ελληνική Ιστορία στον 20ό αιώνα.
Το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ αποτελούν τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα κατορθώματα του λαϊκού - εργατικού κινήματος και παρακαταθήκη του αγώνα του ΔΣΕ. Αποτέλεσαν και αποτελούν ορόσημο και απόδειξη ότι τη μεγάλη επαναστατική και πρωτοπόρα δύναμη του καιρού μας αποτελεί η εργατική τάξη και το επαναστατικό κόμμα της. Ο ανυπέρβλητος μαζικός λαϊκός ηρωισμός, η τεράστια προσφορά στις μετέπειτα κατακτήσεις, όπως και τα λάθη που δυσκόλεψαν αυτόν τον ηρωικό λαϊκό αγώνα να φτάσει στην τελική νίκη με την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, αποτελούν σήμερα πηγή έμπνευσης, διδαχής και συμπερασμάτων.
Το ΚΚΕ έχοντας βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα από τις εποποιίες και τα λάθη του λαϊκού και εργατικού κινήματος, από τις πρωτόγνωρες κατακτήσεις του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, αλλά και τα λάθη που οδήγησαν στην ανατροπή του, σαλπίζει σήμερα το δρόμο της λαϊκής κοινωνικής συμμαχίας και αντεπίθεσης για τη λαϊκή εξουσία και την αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και νικηφόρα την άγρια ολομέτωπη επίθεση που δέχεται, από τα κόμματα και τις δυνάμεις του συστήματος για να σωθεί από την καπιταλιστική βαρβαρότητα της κρίσης, της φτώχειας και των πολέμων.
Οι θυσίες του λαού στον αγώνα κατά των μονοπωλίων, του καπιταλισμού, για μια νέα οργάνωση της κοινωνίας, το σοσιαλισμό, μπορούν να διασφαλίσουν ότι ο λαός μας θα ζήσει καλύτερα, με σύγχρονα δικαιώματα. Ο λαός μπορεί, οργανωμένος, συνειδητοποιημένος για τη δική του εξουσία, να νικήσει.
ΑΘΗΝΑ 26/9/2011
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Φέτος κλείνουν 60 χρόνια από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου και την απαρχή του ηρωικού αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Με αφορμή την επέτειο η ΚΕ του ΚΚΕ δημοσίευσε διακήρυξη «για τα 60 χρόνια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1946-1949)» με διπλό στόχο: αφενός τον ανιστόρητο εκθειασμό του εμφυλίου πολέμου ως δήθεν «κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης» και αφετέρου τη θεολογική εξιδανίκευση του ΚΚΕ χτες και σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια αλλαγή θέσης για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας
Βασική θέση της «διακήρυξης» είναι η εξής: «Η δράση του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το αστικό κράτος γνώρισε τον πιο μεγάλο μέχρι σήμερα κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του. Αυτά τα γεγονότα καταδείχνουν και τις μεγάλες δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο ΔΣΕ.» Με την εκτίμηση αυτή είναι να απορεί κανείς. Αν ο ΔΣΕ αποτελεί «την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα», τότε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ τι ήταν; Γιατί ο ΔΣΕ, ο οποίος παρόλη την αυταπάρνηση, τον ηρωισμό και την αποφασιστικότητα των μαχητών του δεν μπόρεσε ούτε καν να αγγίξει το επίπεδο του ΕΛΑΣ, εμφανίζεται από τη σκοπιά της ταξικής πάλης στην Ελλάδα ως η κορύφωσή της; Γιατί αυτή η έμμεση αλλά σαφέστατη υποβάθμιση της σημασίας του αγώνα στα πλαίσια του ΕΑΜ;......
---->
http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/02/blog-post_1975.html
άρθρο αν και μεγάλο αξίζει να διαβαστεί(τουλάχιστον το πρώτο μέρος).Εν πολλοίς αναλύει τη διαχείριση μνήμης του σημερινού ΚΚΕ ως προς το παρελθόν των κοινωνικών κινημάτων που "κληρονόμησε".
Το άρθρο το βρίσκω εξαίρετο.
Δεν μας χέζει και ο Καζάκης λέω εγώ, που θέλει να μας αναλύσει το τι είναι ταξική πάλη και το τι δεν είναι ? Τώρα εκτός απο οικονομολόγος αναλυτής και συγγραφέας οικονομικών τσελεμεντέδων, μας έγινε και θεωρητικός αναλυτής της ταξικής πάλης ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Καζάκης με ικανοποιητικό επίπεδο χειρισμού γλώσσας (όχι άπταιστο), πέρα από το οικονομικό πεδίο, στην πολιτική έχει μυωπία. Οι αναλύσεις του περί ταξικής πάλης έρχονται κατευθείαν από την σοσιαλδημοκρατία, με ισχυρές δόσεις μικροαστικής ανυπομονησίας και ενδοκαπιταλιστικοαντικαπιταλιστικοκεϋνσιανικού ορίζοντα (max). Το κακό είναι ότι το ξέρει. Δέχομαι την καλή του διάθεση, τις γνώσεις του που είναι ισχυρά εργαλεία, αλλά όταν πρόκειται περί κριτικής στο ΚΚΕ τα κάνει μαντάρα. Γιατι; Διότι ενώ ανθρώπινα θα έλεγε κανείς καυτηριάζει γεγονότα και επιλογές, ο συμπερασματικός του συνειρμός είναι για τα μπάζα (βλέπε πρώτη πρόταση της παραγράφου)
ΑπάντησηΔιαγραφήο ΔΣΕ ηταν το μεγαλυτερο δημιουργημα του ΚΚΕ και ο εμφυλιος ηταν το μεγαλυτερο ξεσπασμα της ταξικης παλης στην ελλαδα. εμφυλιο εχεις και τωρα απλα δεν φτανει μεχρι τα οπλα μεχρι τωρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ ηταν κυριως απελευθερωτικα κινηματα και οπως γραφουμε κιολας το κομμα τοτε στα πλαισια της συμμαχιας εκανε απαραδεκτες υποχωρησεις απο την πολιτικη του. το ΕΑΜ εφτανε στην απελευθερωση και στο ζητημα της εξουσιας τα θαλασσωσε
modesto
φυσικα το ΕΑΜ ηταν κινημα και ο ΕΛΑΣ το ενοπλο τμημα του
ΑπάντησηΔιαγραφή27 Σεπτεμβρίου 2011 10:09 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο, που κατά την ταπεινή μου γνώμη, συνοψίζει σε λίγες σελίδες όλες ή σχεδόν όλες τις ιστοριογραφικές παραδοχές της καθεστωτικής αριστεράς για τον εθνοαντιστασιακό αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και για τον ΔΣΕ.
Στην πραγματικότητα, το ΚΚΕ ανάλογα με την εκάστοτε ηγεσία και τις πολιτικές συνθήκες της εποχής, αλλάζει θέσεις για τον αγώνα του ΔΣΕ και τον Εμφύλιο Πόλεμο.
Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις γενικά τοποθετήσεις:
- Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν ένα τεράστιο λάθος, αριστερού χαρακτήρα. Την ευθύνη αυτού του λάθους, τη φέρει ο Νίκος Ζαχαριάδης που μετά την Βάρκιζα, ακολούθησε μια αλλοπρόσαλλη, τυχοδιωκτική και σεχταριστική πολιτική. Το ΚΚΕ γνώρισε τη συντριβή και την ήττα, με πολλά από τα καλύτερα και ηρωικότερα μέλη και στελέχη του να χαθούν βιολογικά ή να βρεθούν στις φυλακές και την εξορία. Η πολιτική που οδήγησε στον Εμφύλιο πρέπει να καταδικαστεί εξ ολοκλήρου, χωρίς όμως να αγνοηθεί η αυτοθυσία, η αυταπάρνηση και η απίστευτη μαχητικότητα που έδειξαν οι κομμουνιστές στην διάρκεια αυτής της τυχοδιωκτικής και ολέθριας για το κίνημα περιπέτειας.
Αυτή η θέση, απηχεί τις εσωκομματικές εξελίξεις μετά την 6η και 7η Ολομέλεια του ΚΚΕ, την επικράτηση των "αντιζαχαριαδικών" και την επέμβαση του ΚΚΣΕ και των ρεβιζιονιστών στην εσωτερική ζωή του κόμματος. Απηχεί όμως και τις προσπάθεια της νέας κολιγιαννικής ηγεσίας για την επανένταξη της Αριστεράς στην αστική ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Μέσα από αυτήν την οπτική δεν είναι άσχετη με την παραπάνω θέση η διάλυση των κομματικών οργανώσεων στο εσωτερικό της χώρας και η εντολή των μελών τους να δουλέψουν νόμιμα μέσα από την ΕΔΑ. Λάθη που έγιναν συνειδητά, ως συνέπεια της κυριαρχίας του οπορτουνισμού στο ΚΚΕ.
- Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν αγώνας για τον εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής της χώρας, απάντηση και πάλη μέχρι εσχάτων ενάντια στην Λευκή Τρομοκρατία που εξαπέλυσε η Αντίδραση με τους Άγγλους μετά την Βάρκιζα και την ήττα στα γεγονότα της Αθήνας τον Δεκέμβριο, ενάντια στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης και το ΕΑΜ. Με άλλα λόγια, ο αγώνας του ΔΣΕ κατά κάποιον τρόπο, αποτελούσε συνέχεια του αγώνα του ΕΑΜ για δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία.
Η άποψη του ΚΚΕ για τον Εμφύλιο, μετά το 1974 και την νομιμοποίησή του από το αστικό πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης. Το ΚΚΕ πρέπει να φανεί ως ένα κόμμα που σέβεται τους όρους του αστικού πολιτικού παιχνιδιού, σοβαρό, δημοκρατικό, που αναγνωρίζει τα λάθη του παρελθόντος και αγωνίζεται για την εθνική ομοψυχία και τη λήθη.
- Τέλος, η σημερινή θέση του ΚΚΕ για τον ΔΣΕ και τον Εμφύλιο: Ανώτερο στάδιο της ταξικής πάλης. Ο Εμφύλιος, ως κοινωνική επανάσταση, σοσιαλιστικού και αντιιμπεριαλιστικού χαρακτήρα, που την οργάνωσε και την καθοδήγησε το πιο προχωρημένο τμήμα της εργατικής τάξης, που ήταν οι κομμουνιστές.
......συνεχιζεται
karhergr
...συνεχεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τελευταία θέση του Κόμματος είναι και η σωστή, όσο ο κύριος Καζάκης προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο. Υπήρξε μια κοινωνική επανάσταση, και ένα μεγάλο τμήμα του λαού μας ακολούθησε αυτόν τον δρόμο. Ο ΔΣΕ ήταν το στρατιωτικό τμήμα του εργατικού κινήματος, κάθε κομμουνιστής μέλος του ΚΚΕ, ήταν αυτόματα και μέλος του ΔΣΕ.
Γιατί όμως αυτές οι μεταλλαγές στις θέσεις του ΚΚΕ; Η απάντηση είναι νομίζω απλή:
Ο Κολιγιάννης και ο Φλωράκης ήσαν έμπειροι, πρωταγωνιστές οι ίδιοι εκείνης της περιόδου. Ήξεραν (ή ένιωθαν) ότι για το αστικό σύστημα υπάρχουν κόκκινες γραμμές, γεγονότα και αγώνες που δεν μπορούν να απορροφηθούν από αυτό. Ειδικά ο αγώνας της ΟΠΛΑ στην Κατοχή, ο Δεκέμβρης και ο ΔΣΕ ήταν αδύνατον να ενσωματωθούν από το σύστημα. Σε αντίθεση με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, τον Άρη, την ΕΠΟΝ, κλπ, που άνετα εντάχθηκαν στην αστική ιστοριογραφική παράδοση για τους "ηρωικούς αγώνες" του "ελληνικού έθνους" και την σύσσωμη, ομόψυχη και καθολική αντίσταση του λαού μας ενάντια στην ξενική Κατοχή. Αν το ΚΚΕ ήθελε να παίξει με τους κανόνες της αστικής δημοκρατίας, έπρεπε να ξεχάσει, να υποβαθμίσει τη σημασία του ΔΣΕ ή ακόμα και να τον καταδικάσει (κάτι που έκανε άνετα ο Κολιγιάννης που δεν τον ενδιέφεραν πολύ τα προσχήματα).
Αυτό όμως που ενδιαφέρει τους κομμουνιστές και τους αριστερούς γενικά, δεν είναι ότι ότι οι αναθεωρητές διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, όταν το ΚΚΕ μιλάει για τον Εμφύλιο και εξυμνεί τον ΔΣΕ. Αυτό που έχει σημασία είναι αν η ηγεσία του ΚΚΕ είναι ειλικρινής σε αυτές τις θέσεις ή αν απλά, η νέα μόδα λατρείας του ΔΣΕ, είναι αποτέλεσμα προσπάθειας εξασφάλισης εσωκομματικών ισορροπιών και φυσικά ιδεολογικής και πολιτικής περιχαράκωσης των μελών και φίλων του κόμματος στις νέες και δύσκολες συνθήκες που δημιουργήθηκαν μετά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα του 1989-1991. Μιλάμε για νίκη του αντιρεφορμισμού στο Κόμμα ή απλά για έναν νέο σεχταρισμό και απλή αριστερή ρητορική, χωρίς ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο;
Το μέλλον θα δείξει ή μάλλον το Κίνημα και οι αγώνες που είναι μπροστά μας.
karhergr
Που είναι το περίεργο το κκε να αλλάζει θέση απέναντι στην ιστορία ανάλογα με το κάθε φορά Ιστορικό γίγνεσθαι. Μήπως το ίδιο δεν κάνει και η ιστορική επιστήμη; Κάποιοι από τον αντι κκε φανατισμό τους (που για κάποιον λόγο πάντα κρύβουν την πολιτική τους ταυτότητα)δεν έχουν ξεγράψει μόνο την διαλεκτική, άλλα ακόμη και τον αστικό ορθολογισμό. Ερώτηση αφελούς: το κκε πρέπει να αλλάζει απόψεις ή όχι; Μάλλον τίποτα από τα δύο. Στη μία περίπτωση οι διάφοροι ψευτοδιανοούμενοι θα το κατηγορήσουν για οπορτουνισμό και στην άλλη για δογματισμό. Έχουν όμως πλάκα (Πάνος)
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΕΑΜ" ΤΟΥ Δ. ΓΛΗΝΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ!ΚΑΤ.Ζ.
ΑπάντησηΔιαγραφή