Σύντομη επιστροφή στο γυναικείο ζήτημα

Μη έχοντας και πολλά μη αυτοενοχοποιητικά να πει για την Ουκρανία, για την οποία φείδεται ιδιαίτερα οποιασδήποτε τοποθέτησης, το ΚΕΑ αποφάσισε να επικεντρωθεί σε άλλα ζητήματα, πιο "εύκολα" για την πεπατημένη της ευρωαριστεράς. Κεντρικό ανάμεσά τους είναι "η Εκστρατεία του ΚΕΑ για την Έκτρωση, τη μπαγκέτα της ελευθερίας." 

Αξίζουν δυο εισαγωγικά λόγια για την μετάφραση της έκτρωσης από δικαίωμα --που αναμφισβήτητα είναι-- σε "ελευθερία": αναρωτιέται κανείς με ποιον ακριβώς τρόπο είναι "μπαγκέτα της ελευθερίας" της γυναίκας μια επώδυνη σωματικά και ψυχικά πράξη που είναι συχνότατα και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων εξαναγκασμένη, είτε λόγω βιασμού, είτε λόγω απόρριψης της εγκυμοσύνης από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, είτε λόγω οικονομικών παραγόντων (ανεργία, μικρή ηλικία και απουσία επαρκούς ατομικού εισοδήματος), με τον δεύτερο λόγο (την κοινωνική και οικογενειακή απόρριψη) να αποτελεί ο ίδιος κεκαλυμμένη έκφραση οικονομικών πιέσεων (δεν αναλαμβάνει κάποιος τις οικονομικές ευθύνες της πατρότητας, ή είναι πολύ φτωχός για να συντηρήσει παιδί, ή αποτελεί "κοινωνικό περιθώριο" με αβέβαιες προοπτικές "αποκατάστασης", κλπ). Η "ελευθερία" την οποία υμνεί το ΚΕΑ είναι στις πλείστες των περιπτώσεων απλώς το δικαίωμα της γυναίκας να επιλέξει ανάμεσα σε κακό και χειρότερο, δικαίωμα το οποίο εξαγοράζει και πληρώνει με το δικό της σώμα, με τους δικούς της κινδύνους υγείας, με την δική της ζωή, εν τέλει.

Πιστός στις αρχές της εκστρατείας, όπως είναι βέβαια αναμενόμενο, ο ΣΥΡΙΖΑ διατυμπανίζει τη φοβερή και τρομερή αυτή "ελευθερία" εν μέσω οικονομικών περιστάσεων που κάνουν την τεκνοποίηση να φαντάζει καταδίκη με διάφορα άρθρα για το θέμα. Αντιγράφω αποσπάσματα από ένα απ' αυτά:

Εμείς αποφασίζουμε εάν, πότε και πόσα παιδιά θα κάνουμε. Με την ανθρωπιστική κρίση να στραγγαλίζει κάθε εργασιακή, οικονομική και κοινωνική δυνατότητα. Με την ανεργία να καλπάζει σημαδεύοντας δυσανάλογα τις νέες γυναίκες σε ποσοστό 67%, με την κοινωνική πρόνοια να διαλύεται, με τον δημόσιο τομέα να εκθεμελιώνεται, τίθεται ένα σημαντικό ζήτημα.
Η ελεύθερη επιλογή στο σώμα των γυναικών αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα και σε κάθε περίπτωση η θεσμική, νομική του κάλυψη είναι το ζητούμενο που δεν μπορεί σήμερα να καταργείται ή να περιστέλλεται.

"Εμείς αποφασίζουμε" όταν μια κρίση την οποία δεν επιθυμούμε να αποκαλέσουμε καπιταλιστική στραγγαλίζει κάθε δυνατότητα εργασιακή, οικονομική και κοινωνική; Τότε για ποιο ακριβώς πράγμα "αποφασίζουν" οι γυναίκες; Για αυτό που "αποφασίζει" ο εργάτης όταν "αποφασίζει" αν θα παραδοθεί στην άγρια εκμετάλλευση του αφεντικού ή θα πεθάνει της πείνας; Εν προκειμένω, και αυτό προκύπτει άμεσα από τα συμφραζόμενα του πιο πάνω παραθέματος, ναι, για κάτι πανομοιότυπο πρόκειται: οι γυναίκες "αποφασίζουν" για το αν θα εξαθλιωθούν οικονομικά στο όνομα της "ιερότητας" της εγκυμοσύνης και της τεκνοποίησης ή αν θα παρέμβουν στο σώμα τους για να έχουν ένα λιγότερο στόμα να θρέψουν. Αυτή είναι η "ελευθερία" και το "δικαίωμα" για το οποίο "παλεύει" το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί εξαντλείται σήμερα "το γυναικείο ζήτημα" για την "προοδευτική" σκέψη.

Λίγο πριν απ' το πιο πάνω παράθεμα, απ' την άλλη, σημειώνεται:

Εν έτει 2014 το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή των γυναικών στο σώμα τους, τα αναπαραγωγικά και σεξουαλικά δικαιώματα των γυναικών, συνεχίζουν να είναι επίκαιρα και στην Ελλάδα."Τα αναπαραγωγικά και σεξουαλικά δικαιώματα των γυναικών": Άραγε, το γυναικείο σώμα --για αυτό γίνεται λόγος διαρκώς, και στην φράση περί "ελεύθερης επιλογής στο σώμα των γυναικών"-- είναι απλώς "αναπαραγωγικό" και "σεξουαλικό" σώμα; "Όχι βέβαια!" θα απαντούσε θυμωμένα μια "φεμινίστρια" τύπου ΚΕΑ. Αλλά τότε γιατί τα μοναδικά "δικαιώματα" για τα οποία γίνεται λόγος είναι "αναπαραγωγικά" και "σεξουαλικά"; Γιατί αυτό το περιώνυμο "δικαίωμα στο σώμα", για παράδειγμα, δεν είναι επίσης, δεν είναι κυρίαρχα, το δικαίωμα στην ιδιοποίηση των αγαθών και του πλούτου που παράγει το σώμα, γιατί δεν είναι το δικαίωμα του "σώματος" να εργάζεται χωρίς εκμετάλλευση; Αν αυτό το "δικαίωμα" είχε οποιοδήποτε αντίκρισμα στην πραγματικότητα, το "δικαίωμα" στην έκτρωση θα είχε μια πολύ εξειδικευμένη και ήσσονα σημασία. Χωρίς αυτό το "δικαίωμα", δεν απομένει τίποτα παρά το "δικαίωμα" στην έκτρωση. Δεν απομένει δικαίωμα στην εργασία, δεν απομένει δικαίωμα στην ξεκούραση, στη δωρεάν μόρφωση, στη δωρεάν υγεία όταν αυτή δεν αφορά εκτρώσεις --για την έκτρωση συγκεκριμένα διεκδικείται μονάχα η δωρεάν υγεία στην εκστρατεία των σοσιαλδημοκρατών-- δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή καριέρας και ζωής, δικαίωμα στην δωρεάν παρακολούθηση ανήλικων παιδιών, δικαίωμα στον ίσο μισθό, δικαίωμα στην ειρήνη, δικαίωμα, καν, να αντιμετωπίζεσαι σαν άνθρωπος ανεξάρτητα απ' το πόσα λεφτά έχεις ή δεν έχεις στην τράπεζα.

Διάβολε! Αν ήταν κανείς κυνικός θα ήταν αναγκασμένος να παρατηρήσει ότι το μοναδικό "γυναικείο δικαίωμα" για το οποίο "μάχεται" η "ανανεωτική σοσιαλδημοκρατία" είναι αυτό που θα κόψει μπόλικα έξοδα που θα ήταν αναγκασμένη να κάνει μια άλλη κοινωνία για δικαιώματα που αυτή εδώ αρνείται -- και προς όφελος της τσέπης όσων έχουν ήδη μπόλικα δικαιώματα! Και ότι πακετάρει ως "δικαίωμα" την περικοπή εξόδων του κράτους πρόνοιας και την πολιτική "πολλοί είμαστε, να λιγοστεύουμε σιγά-σιγά"!

Πηγή: Lenin reloaded