Το καφενείον η Capital.gr

Σήμερα ήθελα να γράψω άρθρο, και επειδή δεν είχα ιδιαίτερη έμπνευση, αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στα αστικά έντυπα για να μου έρθει. Αγαπημένος μου προορισμός πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το Capital.gr, έχω και προσωπικές συμπάθειες εκεί(λέγε με Κ.Στούπα), οπότε ήταν ουσιαστικά μονόδρομος το από ποιόν ιστότοπο θα ξεκίναγα.

Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ, την έμπνευση μου την έδωσε το πρώτο άρθρο που έτυχε να διαβάσω το οποίο μίλαγε για την κατάργηση της Κυριακής αργίας. Το άρθρο έχει τίτλο "Μια συζήτηση καφενείου" και αποπειράται να ανατρέψει όλα τα "καφενειακού", κατά τη γνώμη του αρθρογράφου, τύπου επιχειρήματα που εναντιώνονται στην κατάργηση της αργίας. Παρακάτω εγώ θα παραθέσω παραγράφους από το άρθρο για να κάνω με τη σειρά μου κριτική στα αντεπιχειρήματα του συγγραφέα Κ. Σταμάτη Ζαχάρου.


Πάμε λοιπόν...

"Το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου για το θέμα της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, φανερώνει αν μη τι άλλο τους λόγους για τους οποίους η ελληνική κοινωνία δεν κατορθώσε να συμβαδίσει με τις αλλαγές που συνέβησαν στις προηγμένες χώρες. Η πρόταση της κυβέρνησης να ανοίγουν τα «μικρά» καταστήματα όλες τις Κυριακές του χρόνου μοιάζει σχεδόν αυτονόητη σε μια χώρα όπου ο τουρισμός συνεισφέρει σταθερά περισσότερο από 15% του ΑΕΠ. Ωστόσο βρίσκεται αντιμέτωπη με τη σθεναρή αντίδραση όλων των «θεσμικών» παραγόντων που οδύρονται. Συχνά χωρίς καθόλου επιχειρήματα."


Αυτά είναι, για όλα φταίει ο τρόπος που γίνεται ο διάλογος, γιατί ξέρετε, οι γερμανοί και οι άγγλοι στις Pub, ανάμεσα στο τρίτο και το τέταρτο Pint, έχουν καταφέρει με διάλογο να λύσουν όλα τα προβλήματα τα δικά τους και της χώρας τους. Τα επιχειρήματα δίνουν και παίρνουν, μιλάμε για πολύ υψηλό επίπεδο, άλλο να το λες άλλο να το βλέπεις. Οκ είναι αλήθεια, στα καφενεία ακούει κανείς τα μύρια όσα(έχω γράψει και εγώ πολλά με αφορμή αυτά που έχω ακούσει από τη δουλειά μου ως σερβιτόρος), όμως, αντίθετα με τις Pub των Δυτικών, αποτελούν χώρο πολιτικοκοινωνικών ζυμώσεων, και συχνά ώριμου διαλόγου, τα καφενεία μπροστά στις πολυσύχναστες Pub της Αγγλίας για παράδειγμα, είναι διδασκαλεία του επιπέδου της Σχολής των Αθηνών. Όχι δεν πάω να ευλογήσω τα γένια μας, και καταλαβαίνω και την στόχευση της παραγράφου, ότι δεν θεωρεί δηλαδή τις συζητήσεις αιτία για την παρακμή αλλά τα όσα κρύβονται πίσω από αυτές και τα όσα φανερώνει για τους έλληνες το επίπεδο τους και το περιεχόμενο τους. Τώρα για το αν ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ δημόσιος διάλογος είναι επιπέδου καφενείου, ποιός ευθύνεται για αυτό; Οκ λέμε η ελληνική κοινωνία και καθαρίζουμε, ποιά είναι όμως η ελληνική κοινωνία, ποιός την διαμόρφωσε να έχει αυτά τα χάλια; Εγώ πάντως τελευταία φορά που τσέκαρα θα έλεγα ότι την διαμόρφωσε η εισβολή, μέσω προώθησης συγκεκριμένων πολιτικών και συγκεκριμένης προπαγάνδας, μιας ευρωενωσιακής στρατηγικής που αλλιώς πλασαριζόταν και αλλιώς μας προέκυψε. Πες μας βλάκες, πες μας παρασυρμένους, πες μας λιγούρηδες, όμως δεν ήμασταν εμείς εκείνοι που καθορίζαμε την πορεία του άρματος(ή του τρένου αν θέτε), εμείς απλά το σέρναμε-σπρώχναμε άρα έχουμε τις λιγότερες ευθύνες για τον εκτροχιασμό του, που θα ερχόταν έτσι και αλλιώς σύμφωνα με τις γραφές(λέγε με μαρξισμό). Αυτοί που έχουν την ευθύνη και πρέπει να πληρώσουν είναι οι καπεταναίοι, δηλαδή οι κεφαλαιοκράτες, το πολιτικό τους προσωπικό και οι οργανώσεις/οργανισμοί τους.


Τώρα όσον αφορά αυτά περί τουρισμού και τα λοιπά κουραφέξαλα τα πράγματα είναι απλά. Προσωπικά έχω εμπειρία δεκαετιών από τον τουρισμό, αφενός επειδή μένω στα Χανιά που είναι ένας από τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα αλλά και από τις εμπειρίες που έχω συσσωρεύσει από την οικογενειακή μας επιχείρηση (και σε συζητήσεις με άλλους επαγγελματίες της περιοχής). Η πραγματικότητα δεν έχει σχέση με τις ονειρώξεις του κάθε αστού αρθρογράφου, δεν θα σταθώ πολύ σε αυτό γιατί είναι για να γραφτεί ολόκληρο άρθρο από ξαρχής, αλλά εδώ και οι ταβέρνες, και τα τουριστικά μαγαζιά, και τα μπαρ-καφενεία-ψιλικατζίδικα είναι ανοιχτά τις Κυριακές, όμως στο δια ταύτα το 90/100 αυτών παραμένουν άδεια ή σχεδόν άδεια. Το που θα φάνε, τι θα ψωνίσουν και πως θα διασκεδάσουν οι επισκέπτες το καθορίζουν τα ξενοδοχεία, τα τουριστικά γραφεία και οι πράκτορες, η μεγαλύτερη απορρόφηση γίνεται από αυτούς και οι υπόλοιποι καλούνται να την βγάλουν με ψίχουλα τα οποία βέβαια δεν φτάνουν για όλους.

Και παρακάτω:

"Οι εκπρόσωποι των ίδιων των εμπόρων θεωρούν καταστροφή για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, χωρίς όμως να παραθέτουν λογικά επιχειρήματα. Κανονικά θα έρεπε να είναι αυτοί που θα κάνουν ανάλογες προτάσεις για να αυξήσουν τον τζίρο τους σε μια περίοδο κρίσης. Όλα τα προηγούμενα χρόνια ωστόσο, σε θεσμικό επίπεδο δεν υπήρξε καμία αντίστοιχη πρωτοβουλία. Τώρα που κάποιος επιχειρεί ένα βήμα εμπρός, οι εκπρόσωποι των εμπόρων στυλώνουν τα πόδια. Οι απόψεις που ακούστηκαν προκειμένου να ανατρέψουν τα σχέδια της κυβέρνησης ήταν ποικίλες αλλά εξίσου σουρεαλιστικές και αντικρουόμενες μεταξύ τους.

Μια εξ αυτών υποστηρίζει ότι τα πολυκαταστήματα και όσα καταστήματα ανήκουν σε μεγάλες εταιρείες θα επωφεληθούν καθώς θα αντέξουν το επιπλέον κόστος σε αντίθεση με τους μικρομεσαίους ή ημιαπασχολούμενους. Είναι απορίας άξιον πως ο συγκεκριμένος εκπρόσωπος δεν δίστασε να πει κάτι τέτοιο δημοσίως ενώ είναι ήδη γνωστό ότι η απελευθέρωση –κακώς ενδεχομένως– δεν περιλαμβάνει αυτούς που κατονομάζει ως ανταγωνιστές του. Με άλλα λόγια οι «μικροί» θα μπορούν να ανοίγουν και οι μεγάλοι όχι. Το γεγονός αυτό δίνει τη δυνατότητα σε όποιον θέλει να δουλέψει, να πάρει όλο τον τζίρο που θα πραγματοποιείται αυτές τις Κυριακές."


Μπράβο το βρήκες, κανέναν λόγο δεν έχουν να ανησυχούν, πρέπει να χαίρονται κιόλας, γιατί οι κατευθύνσεις των τελευταίων κυβερνήσεων είναι όλες προς τη στήριξη των μικροεπιχειρηματιών. Τι αυξήσεις του ΦΠΑ, τι αυξήσεις στην φορολογία, τι κυνήγι του καπνίσματος, τι στοχοποίηση τους στα ΜΜΕ ως εγκληματίες φοροφυγάδες, τι φοροαπαλλαγές στους ανταγωνιστές τους(μεγάλες επιχειρήσεις-πολυεθνικές), τι χαράτσια, τι αυξήσεις στα τιμολόγια ρεύματος, νερού κλπ με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να κλείνουν σωρηδόν. Για να μη χαλάσουμε όμως το χατίρι του Σταμάτη, οι μικροεπιχειρηματίες είναι αχάριστοι και παρότι τα έχουν όλα, για αυτό το λόγο αυτοκτονούν ή καταλήγουν στην ανέχεια και την ανεργία. Με όλα αυτά που έχουν λοιπόν τραβήξει τα τελευταία χρόνια ποιός τους εξασφαλίζει ότι σε δεύτερη φάση το μέτρο αυτό δεν θα αρχίσει να αφορά και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Τα μέχρι τώρα στοιχεία πάντως επιβεβαιώνουν τους φόβους τους και για αυτό δεν τσιμπάνε το δόλωμα, στοιχεία τα οποία ο αρθρογράφος προσποιείται ότι αγνοεί.


" Ένα άλλο «επιχείρημα» υποστηρίζει ότι δεν θα γίνεται τζίρος τις Κυριακές, γιατί δεν γίνεται τζίρος ούτε τις άλλες ημέρες. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Με δεδομένο ότι η λειτουργία είναι προαιρετική, γιατί κάποιος να ανοίξει τελικά το κατάστημά του αν δεν έχει δουλειά; Για να μην του πάρει τους ανύπαρκτους πελάτες ο ανταγωνιστής του;"

Επειδή, έτσι απλά, στον καπιταλισμό, όταν κάτι γίνεται "καθεστώς" οφείλουν να το ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι αν θέλουν να έχουν στοιχειώδεις ελπίδες επιβίωσης. Στην ουσία η αγορά τους εξαναγκάζει να ανοίγουν και αυτοί τις αργίες εφόσον θα ανοίξει ο γείτονας, αυτά βέβαια τον παλιό καιρό, γιατί τώρα όντως δεν υπάρχει δουλειά. Οι μικροεπιχειρηματίες λοιπόν, ίσως με αυτόν τον τρόπο θέλουν να πουν, ότι εφόσον για εκείνους το συγκεκριμένο μέτρο είναι άχρηστο, σίγουρα κάποια άλλη σκοπιμότητα θα υπάρχει από πίσω, και φυσικά υπονοούν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εταιριών κολοσσών.


Και παρακάτω:


" Υπήρξε και κάποιος που υποστήριξε ότι έτσι διαλύεται η οικογενειακή συνοχή. Διότι κατά τη γνώμη του η συνοχή επιτυγχάνεται μόνο αν η οικογένεια κάθεται μαζί στο Κυριακάτικο τραπέζι. Είχε μάλιστα το θράσος να υποστηρίξει αυτό το επιχείρημα συζητώντας με τον Νίκο Ευαγγελάτο που είναι δημοσιογράφος και ως γνωστόν εργάζεται τις Κυριακές ούτως ή άλλως. Προφανώς θεωρεί ότι όλοι οι δημοσιογράφοι έχουν διαλυμένες οικογένειες ή κάτι τέτοιο. Ομοίως και όσοι άλλοι εργάζονται τις Κυριακές για να καλοπερνάμε οι υπόλοιποι. Οδηγοί ταξί, ηθοποιοί, καφετζήδες και διάφοροι άλλοι."


Και εγώ ρε μπαγλαμά δουλεύω Κυριακές, τι σημαίνει αυτό επειδή γίνεται είναι και σωστό;


Γιατί βρε γκιαούρ, υπάρχει κανείς που δεν αντιλαμβάνεται ότι οι οικογενειακές σχέσεις σε συνθήκες καπιταλισμού γίνονται όλο και πιο αρρωστημένες; Μετατρέπονται είτε σε σχέσεις καταναγκαστικής εξάρτησης(η γυναίκα που τρώει ξύλο αλλά δεν μπορεί να εγκαταλείψει την συζυγική στέγη επειδή δεν έχει δουλειά και δεν υπάρχει και η ανάλογη πρόνοια από το κράτος που θα την προστατεύσει), είτε δεν μπορούν να αναπτυχθούν στο βαθμό που θα έπρεπε(ο γονιός δουλεύει πολλές ώρες και το παιδί το μεγαλώνει η γκουβερνάντα ή η τηλεόραση), είτε τα ενήλικα μέλη αδυνατούν να προσφέρουν στα παιδιά αυτό που θα ήθελαν(αδυναμία να το στείλουν να σπουδάσει, λιποθυμίες στα σχολειά από την πείνα, παιδική εργασία κλπ). Στον καπιταλισμό λοιπόν η οικογένεια αναπαράγει όλες εκείνες τις "ασθένειες" που χαρακτηρίζουν το ίδιο το σύστημα, γίνεται αρρωστημένο κύτταρο του, σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό ανάλογα και την περίπτωση.


Και ερχόμαστε στο ζουμί...


" Αντίθετοι είναι και πολλοί εργαζόμενοι που υποστηρίζουν ότι έτσι θα δουλεύουν με πιο ευέλικτο ωράριο και δεν θα μπορούν να ξεκουράζονται τις Κυριακές, παραβλέποντας την υπερωριακή αμοιβή που για ορισμένους είναι περισσότερο απαραίτητη. Υπάρχει φυσικά μια υποψία ότι οι στρατιές των ανέργων βλέπουν το θέμα διαφορετικά."


Εδώ και αν δίνεις ρέστα μεγάλε... Ποιά υπερωριακή αμοιβή μωρέ; Εδώ τώρα που είναι η Κυριακή αργία οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται υπερωριακά, όσοι πληρώνονται κιόλας, και θα υπάρχουν υπερωρίες όταν δεν θα είναι πια η Κυριακή αργία; Σε ποιόν πλανήτη, σε ποιό σύμπαν, σε ποιά διάσταση; Σκεφτείτε μόνο τι έχουν να κερδίσουν εμπορικά κέντρα τύπου The Mall, τα οποία είναι ανοιχτά έτσι και αλλιώς τις Κυριακές(κάποια franchise τουλάχιστον), αν θεσμοθετημένα πια, δεν θα χρειάζεται να πληρώνουν τους υπαλλήλους τους για Κυριακάτικο ωράριο αλλά με ωράριο καθημερινής. Τώρα αυτά για τις στρατιές των ανέργων που θα εξυπηρετηθούν εμείς τα ακούμε βερεσέ, ακόμα και αν αυτό το μέτρο ανοίξει μερικές νέες θέσεις εργασίας, θα είναι μια σταγόνα στον ωκεανό, ενώ το πισωγύρισμα που θα μεθοδευτεί στα εργασιακά θα είναι χείμαρρος, καταρράκτης και φουρτουνιασμένη θάλασσα ταυτόχρονα, κανονική πληγή του Φαραώ...


Και το κερασάκι για το τέλος:


" Αυτή η διαπίστωση γίνεται ολοένα και πιο συχνά συν τω χρόνω και αυτό που δεν μπορεί να εξηγήσει κανείς είναι με τι τρόπο θα ξεπεράσει η χώρα τα χρόνια προβλήματά της αφού κανείς δεν θέλει να ξεβολευτεί."

Πες τα αυτά ρε πουλημένε στους απένταρους, στους άνεργους, στους απλήρωτους, στους φρεσκοαπολυμένους, στους άστεγους, στους αυτοκτονημένους και στους πεινασμένους και όλους αυτούς, που αντίθετα με εσένα, δεν βολεύτηκαν ποτέ για να μπορέσουν τώρα να ξεβολευτούν...


...και όσοι από τον λαό είχαν τα απαραίτητα και λίγο παραπάνω, στην πλειοψηφία τους, όσοι δεν ήταν κομματόσκυλα του συστήματος, δούλεψαν σκληρά για να τα έχουν, ο καπιταλισμός ποτέ δεν χαρίζει στις πλατιές μάζες, αντίθετα στερεί.


Παίρνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω κύριε Ζαχάρου, θα σας συμβούλευα να περνάτε που και που από κανένα καφενείο και να έχετε τα μάτια και τα αυτιά σας ανοιχτά, ίσως η πιάτσα έχει κάτι να σας διδάξει. Οι διδαχές σας είναι διδαχές των σαλονιών, αυτοί όμως που αλωνίζουν σας δίνουν τελικά ολονών και τρώτε, καλό θα ήταν να τους δείχνετε έστω και τον ελάχιστο σεβασμό, ή έστω να μην τους κοροϊδεύετε ψιλό γαζί, όμως φοβούμαι αυτή είναι η δουλειά σας, Κυριακές, καθημερνές και αργίες.








Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)