Αριστερή κυβέρνηση και μνημόνιο: ιστορική αναδρομή

Η Κύπρος επιμένει διαφορετικά

Το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που πρότεινε στα μέσα της εβδομάδας η κυπριακή κυβέρνηση προκειμένου να αποφύγει τον κίνδυνο προσφυγής στον μηχανισμό διάσωσης είναι ένα πρόγραμμα λιτότητας "από πάνω προς τα κάτω", δηλαδή οι πιο εύρωστοι καλούνται να βάλουν πλάτη και όχι οι ασθενέστεροι.

Η κυβέρνηση Χριστόφια φιλοδοξεί να εξοικονομήσει περίπου 600 εκατ. ευρώ αυξάνοντας τους φορολογικούς συντελεστές για τα υψηλά εισοδήματα άνω των 60 χιλ. ευρώ τον χρόνο, επιβάλλοντας αύξηση του φόρου στις τραπεζικές καταθέσεις και με μία συγκρατημένη αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ από το 15 στα 17%.

Και μάλιστα κατέληξε στις προτάσεις αυτές έχοντας επιτύχει τη σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων και με τη δεξιά αντιπολίτευση να πιέζει για σκληρότερα μέτρα

Ίσως δεν είναι τυχαίο λοιπόν πως πριν αρχίσουν οι οίκοι αξιολόγησης να χτυπούν την κυπριακή οικονομία είχαν φροντίσει οι "Financial Times" να επιτεθούν προσωπικά στον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια με ιδεολογικούς όρους χαρακτηρίζοντάς τον "κομμουνιστή παλαιάς κοπής" και χρεώνοντάς του όλα τα δεινά της Κύπρου.

Πηγη

Η Κύπρος έχει αριστερή κυβέρνηση

Γίνεται να υπάρχει κυβέρνηση της Αριστεράς εντός της Ευρωζώνης; Όχι μόνο γίνεται, αλλά υπάρχει, τόνισε ο Πάνος Τριγάζης μιλώντας στο δημαρχείο του Βύρωνα. Ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στη Β' Αθηνών, που είχε δίπλα του τον Βυρωνιώτη ηθοποιό Γιάννη Βόγλη, αναφέρθηκε στην κυβέρνηση Χριστόφια στην Κύπρο, η οποία “υπερασπίστηκε τις συλλογικές συμβάσεις, την ΑΤΑ, τον κατώτατο μισθό, τις κατακτήσεις των εργαζομένων της Κύπρου, προχώρησε στις έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων φυσικού αερίου εντός της κυπριακής ΑΟΖ παρά τις απειλές της Τουρκίας, εξασφαλίζοντας προηγουμένως τα αναγκαία διεθνή ερείσματα”.

Αυτές τις κυβερνήσεις, όπως του Δ. Χριστόφια, το ΚΚΕ τις θεωρεί προδοτικές...

Πηγη

Αλέξης Τσίπρας: Η Κύπρος δεν χρειάζεται Μνημόνιο

Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε τη σταθερή αλληλεγγύη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στον αγώνα του Κυπριακού λαού και τόνισε πως η Κύπρος πρέπει να αποφύγει ένα Μνημόνιο που θα είναι εις βάρος των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων των Κύπριων εργαζόμενων. Επίσης εξέφρασε την ανησυχία του για τον κίνδυνο νέων πολέμων στη Μέση Ανατολή, είτε με τη μορφή ξένης στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία είτε με τη μορφή στρατιωτικού πλήγματος εναντίον του Ιράν, με πρόσχημα το πυρηνικό πρόγραμμα του τελευταίου

Οι παραπάνω δηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στη συνάντηση με τον πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γιαννάκη Ομήρου, ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα.

Στη συνάντηση, από κυπριακής πλευράς μετείχαν ο πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα Ιωσήφ Ιωσήφ και ο γενικός διευθυντής της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας Σωκράτης Σωκράτους, και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Δραγασάκης, η βουλευτής Ρένα Δούρου και το μέλος της Επιτροπής Εξωτερικής Πολιτικής Πάνος Τριγάζης.

Πηγη

Μνημόνιο και Μνημόνιο

Πανηγυρίζουν σχεδόν ανοιχτά οι μνημονιακοί που η Κύπρος οδηγείται τελικά σε ένα είδος Μνημονίου. Και λέμε ένα είδος Μνημονίου, διότι το κυπριακό Μνημόνιο, στο οποίο φαίνεται ότι καταλήγει η Λευκωσία μετά από διαπραγματεύσεις πολλών εβδομάδων, δεν μοιάζει με το ελληνικό Μνημόνιο παρά μόνο κατ’ όνομα.

Και μόνο το γεγονός ότι η κυβέρνηση Χριστόφια διαπραγματεύτηκε μια συμφωνία και δεν προσχώρησε ακαριαία και ασυζητητί στις απαιτήσεις των δανειστών και των τραπεζιτών είναι μια πρώτη μεγάλη διαφορά. Μια δεύτερη, επίσης μεγάλη διαφορά, είναι η διαδικασία που έχει ήδη κινηθεί στην Κύπρο και σε σχέση με τις ευθύνες των τραπεζιτών, ακόμα και του κεντρικού τραπεζίτη.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, λοιπόν, η ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών δεν γίνεται άνευ όρων. Η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ φαίνεται ότι επιτυγχάνει να αποφύγει "αυτά που εμείς έπρεπε να έχουμε κάνει εδώ και καιρό", όπως μας λένε στην Ελλάδα, δηλαδή την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και την οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων. Στην Κύπρο διατηρείται ακόμα και η ΑΤΑ και φυσικά το δάνειο που θα πάρει η Κυπριακή Δημοκρατία θα το ελέγχει η ίδια και όχι κάποιο ταμείο των δανειστών, όπως συμβαίνει με την Ελλάδα. Επίσης -και σε αυτό η Λευκωσία απέδιδε ιδιαίτερη σημασία- διατηρείται, όπως σημείωσε ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο εθνικός έλεγχος στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογοναθράκων.

Μελετώντας το κυπριακό Μνημόνιο βρίσκουμε και αναλογίες και διαφορές με το ελληνικό. Οι εμπνευστές του άλλωστε από την πλευρά της τρόικας είναι οι ίδιοι. Η μεγαλύτερη διαφορά όμως είναι ότι η κυβέρνηση Χριστόφια διαπραγματεύθηκε από τη θέση του υπερασπιστή των συμφερόντων των λαϊκών ταξεων και όχι των δανειστών και των τραπεζιτών.

Γ.Κ.

Πηγη

Η Κύπρος διαπραγματεύεται σθεναρά την ένταξή της στο Μνημόνιο

Του Σπύρου Λαπατσιώρα

Η Κύπρος εκτιμάται ότι για το 2012 θα έχει 17,8 δισ. ΑΕΠ. Η έκθεση των κυπριακών τραπεζών σε δάνεια στην Ελλάδα, τα οποία δεν εξυπηρετούνται κανονικά, και στα ελληνικά ομόλογα, τα οποία, “κουρεύτηκαν” με το PSI, μαζί με μία, τουλάχιστον, αμφιλεγόμενη πολιτική της Κεντρικής Τράπεζας υπό τον προηγούμενο διοικητή, οδήγησαν την Κύπρο εκτός αγορών και στην αναζήτηση διακρατικών δανείων για να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες.

Πέρυσι έλαβε 2,5 δισ. από τη Ρωσία, τα οποία θα πρέπει να αποπληρωθούν σύντομα. Οι συζητήσεις με την Κίνα δεν απέδωσαν (για λόγους ανταλλαγμάτων που απαιτούνταν) και από τη στιγμή που στο νέο αίτημα χορήγησης 5 δισ. η Ρωσία παρέπεμψε την Κύπρο στην Ε.Ε. κατέστη αναγκαστικό για την κυπριακή κυβέρνηση να διαπραγματευτεί με την τρόικα για να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες. Για να καταλάβουμε την πίεση και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η κυπριακή κυβέρνηση και στην άσκηση πολιτικής αλλά και στις διαπραγματεύσεις, αναφέρουμε μόνο δύο στοιχεία.

Πρώτο, οι ανάγκες σε ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματός της είναι οι δεύτερες μεγαλύτερες στην παγκόσμια ιστορία ως ποσοστό του ΑΕΠ. Γύρω στα 10 δισ. δηλαδή 56% του ΑΕΠ, και πιθανόν να αποδειχθούν την εβδομάδα που έρχεται ελαφρά μεγαλύτερες, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη στη παγκόσμια ιστορία. Για σύγκριση, τα 50 περίπου δισ. της Ελλάδας για το τραπεζικό της σύστημα είναι περίπου στο 25% του τρέχοντος ελληνικού ΑΕΠ.

Δεύτερο, το δάνειο το οποίο θα λάβει ανέρχεται στα 18 δισ., (για την κάλυψη της ανακεφαλαιοποίηση των τοκοχρεωλυσίων και των πρωτογενών ελλειμμάτων), δηλαδή όσο το ΑΕΠ, ενώ το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα ανερχόταν στο 40% περίπου του ελληνικού ΑΕΠ.

Παρά τις σημαντικές δυσκολίες που θέτουν σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση τέτοια στοιχεία και συνεκτιμώντας την επιμονή όλων των νεοφιλελευθέρων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στη Κύπρο για μεγαλύτερες παραχωρήσεις, περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις, η κυπριακή κυβέρνηση διεξήγαγε και διεξάγει ακόμη μία διαπραγμάτευση τα αποτελέσματα της οποίας μέχρι αυτό το σημείο που βρισκόμαστε είναι σημαντικά (παραμένουν σημαντικά ζητήματα μέχρι να ολοκληρωθεί η συμφωνία, η εξέλιξη των οποίων μπορεί να αλλάξει προς το χειρότερο την κατάσταση που παρουσιάζουμε).

Δεν καταργείται ο 13ος μισθός, διατηρείται ο θεσμός της ΑΤΑ (για όσους δεν την έχουν γνωρίσει: αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών, δηλαδή ένας μηχανισμός ώστε όταν αυξάνουν οι τιμές να αυξάνουν αυτόματα, χωρίς συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι μισθοί και επομένως να διατηρείται η αγοραστική δύναμη των μισθωτών). Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει είναι σημαντικό, όταν πλέον εκλείπει σε όλη την Ευρώπη, και το γεγονός ότι δεν καταργήθηκε ως θεσμός αποτελεί σημαντική νίκη.

Οι μισθωτοί θα υποστούν απώλειες επειδή αναστέλλεται η εφαρμογή της για το διάστημα που διαρκεί το πρόγραμμα και κατόπιν θα δίνεται μειωμένη, ωστόσο η μη-κατάργησή της ως θεσμού δίνει τη δυνατότητα σε άλλους συσχετισμούς να αλλάξουν πιο εύκολα τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν τώρα. Γίνονται μειώσεις μισθών στον δημόσιο τομέα, όχι οριζόντια, αλλά κλιμακωτά (για τα πρώτα 1.000 ευρώ δεν γίνεται φέτος περικοπή και γίνεται 3% του χρόνου), ενώ οι μειώσεις των κοινωνικών δαπανών είναι γύρω στα 130 εκατομμύρια. Δεν αποδέχθηκε ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ και δεν επέτρεψε τη ουσιαστική διάλυση του συνεργατικού πιστωτικού συστήματος.

Ας συγκρίνει κανείς τα αποτελέσματα με οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα βρέθηκε στην ανάγκη του μηχανισμού στήριξης: και μόνο αυτά τα δεδομένα δείχνουν ότι -ακόμη και σε πιο δύσκολες και πιεστικές από τις ελληνικές συνθήκες- μια κυβέρνηση μπορεί να διαπραγματευτεί και να διασώσει τις μορφές του κοινωνικού κράτους.

Στις εκλογές του Φεβρουαρίου στην Κύπρο στριμώχνονται οι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού να ασκήσουν κριτική στην κυπριακή κυβέρνηση επειδή πέτυχε πολλά για τον λαό - επειδή εμπόδισε τις νεοφιλελεύθερες απαιτήσεις ασκώντας πολιτική από μια πολύ δύσκολη θέση. Η διαπραγμάτευση στην οποία συμμετέχει, με στόχο να διατηρήσει ο κυπριακός λαός την αξιοπρέπειά του, έχει τη μορφή ενός αγώνα άμυνας απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις και εμπεριέχει ως στοιχείο της την οργάνωση των συνθηκών άμυνας εν αναμονή μιας καλύτερης οικονομικής ή πολιτικής συγκυρίας (για παράδειγμα, της οργάνωσης πολιτικής αλληλεγγύης των κρατών που διολισθαίνουν στην αδυναμία χρηματοδότησης, όπως είναι ο διάσημος Νότος).

Σε όλους τους λαούς της Ευρώπης αλλά και συνολικά του ανεπτυγμένου κόσμου, σταδιακά αλλά πλέον και γοργά γίνεται κατανοητό ότι βρίσκονται σε μια ιστορική συγκυρία τεκτονικών κοινωνικών κινήσεων. Κάθε σημαντική κρίση, όπως η τρέχουσα, «γεννά» ένα νέο παράδειγμα οργάνωσης και ρύθμισης των κοινωνικών σχέσεων και συγκρούσεων. Σήμερα η παλιά κοινωνική οργάνωση δεν μπορεί να συνεχίσει όπως ήταν, υπάρχει ένα διακύβευμα ιστορικό: ή η υποταγή στην εμβάθυνση του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος που οδηγεί σε κάτι νέο για τον αναπτυγμένο κόσμο ή η επανοικειοποίηση με σύγχρονο τρόπο οργάνωσης και διοίκησης, με νέες κοινωνικές συμμαχίες, του νοήματος της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας.

Πηγη


Την πρώτη φορά σαν τραγωδία, τη δεύτερη σαν φάρσα, την τρίτη;