Αναδημοσίευση από το Traverso Rossa
via Lenin Reloaded
via Lenin Reloaded
Όλοι
οι κομμουνιστές, και εγώ υπόρρητα, ή υποσυνείδητα αναφερόμαστε στην
εργατική τάξη με δέος, με ελπίδα με προσδοκία ότι όταν αφυπνισθεί θα
σαρώσει με μιας τον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό. Όταν εξεγερθεί θα
σαρώσει την φτώχεια, την εξαθλίωση, την αδικία. Η εργατική τάξη, ο
επιούσιος λαός, η τάξη με την ιστορική αποστολή να αλλάξει την μοίρα της
και την μοίρα του κόσμου.
Στην δουλειά μου
περιτριγυρίζομαι από εργάτες όπως και εγώ. Μιλάω μαζί τους, τσακώνομαι,
τους βρίζω συχνά, απογοητεύομαι ακόμη συχνότερα. Κυρίως γιατί
αντιλαμβάνονται την ταξική τους θέση ως προσωπική τους αποτυχία να
επιτύχουν ως ιδανικοί μεσοαστοί ή ως πολλά υποσχόμενοι μικροαστοί.
Δύσκολα το αποδέχονται, ακόμη πιο δύσκολα ωστόσο αποδέχονται την τωρινή
τους ταξική θέση : Είσαι εργάτης κατάλαβε το επιτέλους…
Βρίζουν τους ανθέλληνες
πολιτικούς και δακρύζουν με συνθήματα του τύπου «είμαστε όλοι Έλληνες»
κατ ‘ αναλογία του «είμαστε όλοι Αλβανοί» θυμίζω. Αυτοί οι εργάτες είναι
τα πάντα, ντύνονται κάθε φορεσιά: αυτή του Eλληνάρα, αυτή του
απογοητευμένου δημοκράτη πασόκου, αυτή του αγανακτισμένου έλληνα.
Κοιτάξου στον καθρέφτη. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις ρούχα. Φοράς τα ρούχα
της τάξης σου. ΕΙΣΑΙ ΕΡΓΑΤΗΣ.
Είναι για μένα ξεκάθαρο πια: Δεν
βρισκόμαστε στην φάση που πρέπει να ανασυγκροτηθεί η εργατική τάξη. Δεν
βρισκόμαστε πια στην φάση να συζητάμε για την επαναστατική εμβάθυνση
της ταξικής συνείδησης των εργατών. Βρισκόμαστε στην φάση που πρέπει να
φτιαχτεί η εργατική τάξη απ' την αρχή. Να δημιουργηθούν εξαρχής οι όροι
κοινωνικού, πολιτικού και ιδεολογικού επαναπροσδιορισμού της ίδιας της
οντολογίας της εργατικής τάξης. Είναι τελείως απαραίτητο, η εργατική
τάξη, οι εργάτες, να χτίσουμε από την αρχή την κοινωνική και πολιτική
μας φυσιογνωμία, τον τρόπο ζωή μας και τον πολιτισμό μας. Πρέπει να
μολύνουμε κάθε μέρα κάθε στιγμή, την αστική τάξη, την πολιτική και την
θεωρία της, τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής της, με την εργατική
επαναστατική προοπτική, με τον κομμουνισμό και την ελευθερία.
Για να γίνουν όμως όλα αυτά,
υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να γίνει. Να πειστούμε οι εργάτες, ότι
αξίζει να είναι κάποιος εργάτης. Να μην παλεύουμε κατά μόνας για να
απαλλαγούμε από την ταξική μας θέση εντός του καπιταλισμού. Να παλέψουμε
για να αλλάξουμε την ταξική μας θέση και τον ρου της ανθρώπινης
ιστορίας, η δυνατότητα της οποίας γονιμοποιείται και επωάζεται μέσα στο
μυαλό, την ψυχή και τα χέρια των εργατών. Δεν είναι ντροπή να είσαι
εργάτης, είναι ντροπή να είσαι εργάτης και να μην θέλεις να πάρεις πίσω
ένα κόσμο που φτιάχτηκε από σένα.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Έχουμε δρόμο μπροστά μας, αλλά αξίζει τον κόπο…
Εικόνα: Απ' την σεκάνς των κοιμισμένων λιονταριών που ξυπνούν, Sergei Eisenstein, Θωρηκτό Ποτέμκιν.
Όπως λέει και το σύνθημα των μητροπολιτάνων(που έχουν και την τιμητική τους αυτές τις μέρες στα κόκκινα μπλόγκς με το "υπάρχει εργατική τάξη σήμερα; και αν ναι, τι κάνει;"):
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΣ ΤΟ ΔΥΝΑΤΑ, ΦΩΝΑΞΕ ΤΟ ΜΑΓΚΑ
ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΓΑΜΩ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ
metalminer
Και βέβαια δεν πρέπει να απογοητεύεσαι. Η κατάσταση που περιγράφεις και σε περιβάλλει δεν είναι τίποτε άλλο από την ήττα των ιδεών του προλεταριάτου στον 20ο προς 21ο αιώνα διότι οι ιδέες δεν είναι ανίκητες. Κάποτε ηττώνται ίσως άδικα, ίσως όχι αλλά ηττώνται. Και ο Αρίσταρχος ηττήθηκε προσωρινά με το ηλιοκεντρικό του σύστημα. Αλλά...Επίσης δεν είναι παντοδύναμες οι ιδέες της προλεταριακής επανάστασης. Διότι για να είναι παντοδύναμες πρέπει να γίνουν ιδέες των μαζών. Είναι λοιπόν αυτήν την εποχή αδύναμες διότι ακριβώς επικρατεί το αστικό στερεότυπο της κοινωνικής αποτυχίας του εργάτη δηλαδή παντοδύναμες ή πάντως κυριαρχούσες είναι οι αστικές ιδέες. Εξ' άλλου την αδυναμία την βλέπεις τόσο στη συμμετοχή στα συνδικάτα όσο και στην χαμηλή επιρροή των επαναστατικών ιδεών σε αυτά όπως εκφράζεται και από την επιρροή του ΠΑΜΕ. Πρόσφατο παράδειγμα παρά την άνοδο η ΠΕΤ ΟΤΕ. Εδώ λοιπόν βρίσκεται η ηθική ανωτερότητα των κομμουνιστών. Όχι διότι βάζουν πάνω από όλα το κόμμα και όχι επειδή συναισθηματικά δεν έχουν και στιγμές ή και ολόκληρες περιόδους που δεν είναι στα καλύτερά τους. Ούτε επειδή τους διακρίνει θρησκευτικός φανατισμός και ιδεοληψία. Απλά διότι δεν έχει μέχρι σήμερα φανεί να υπάρχει καλύτερη ερμηνεία της λειτουργίας του καπιταλισμού από αυτήν του Μαρξ και δεν φαίνεται να υπάρχει καλύτερη θεωρία οργάνωσης από αυτήν του Λένιν. Το σύστημα λοιπόν φαίνεται ότι θα παράγει κρίσεις, δυστυχία και πόλεμο και στο μέλλον. Άρα το σύστημα του καπιταλισμού καλό θα είναι να ανατραπεί πριν μας παρασύρει όλους στην άβυσσο μαζί του. Από την άλλη οι αστοί είναι ως τα δόντια εξοπλισμένοι με το αστικό κράτος να τους προστατεύει με όλες του τις εκφράσεις: νόμους, κρατική αστυνομική και αν χρειαστεί στρατιωτική βία κλπ. Άρα και οι προλετάριοι πρέπει να οργανωθούν. Δεν έχουν άλλο δρόμο. Μπορεί να απέτυχε το πείραμα του προλεταριάτου να στήσει ένα κράτος που σταδιακά να απονεκρώνεται επειδή ακριβώς δεν πέτυχε τη βαθμιαία όλο και μεγαλύτερη συμμετοχή των μαζών αλλά αντίθετα οι ηγεσίες σταδιακά απομονώθηκαν από τις μάζες. Δεν προήλθε από τα κάτω η αντεπανάσταση. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό. Ας μην το ξεχνούν όσοι έχουν ηγετικές θέσεις τώρα και στο μέλλον. Μην απογοητεύεσαι λοιπόν. Εμείς για την ώρα σπέρνουμε για ένα μέλλον. Απλώς το δίλημμα δυστυχώς είναι σωστά διατυπωμένο: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Δυστυχώς δηλαδή δεν υπάρχει εξασφαλισμένη νομοτέλεια. Αυτό είναι το πρόβλημα που έχουμε να λύσουμε. Να πέσει το βάρος στην πλευρά του σοσιαλισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧιΟμικρον
όπως έργαψες.. "αλλά αντίθετα οι ηγεσίες σταδιακά απομονώθηκαν από τις μάζες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι να απαντηθεί ικανοποιητικά γιατί έγινε αυτό και πως δεν θα ξαναγίνει, δε βλέπω φως στο τούνελ.
Πράγματι δεν έχει δοθεί ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα της απομόνωσης. Τουλάχιστον έτσι νομίζω. Έχω όμως την άποψη ότι δεν θα βοηθούσε ιδιαίτερα στην ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων. Ναι θα ήταν καλύτερα να οδεύουμε προς τα νέα πειράματα σοσιαλισμού με λυμένα πολλά τέτοιου τύπου προβλήματα. Φοβάμαι όμως ότι η ευτυχής αυτή εκδοχή μπορεί να μην υπάρξει αν η καπιταλιστική σήψη οδηγήσει ταχύτερα σε επαναστάσεις. Από την άλλη μεριά είναι μάλλον αλήθεια ότι πιθανόν να είναι μακριά ακόμη η εποχή των επαναστάσεων. Από όπου και να το πιάσεις το ζήτημα είναι αβέβαιο. Ποιός ξέρει λοιπόν τι ενδιαφέροντα πράγματα θα ζήσουμε ακόμη. Όπως όμως λέει και το κείμενο που προκάλεσε τα σχόλια, αξίζει τον κόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧιΟμικρον