Κάτω τα χέρια από τις συμβάσεις

Απο τον Ριζοσπάστη

 

Το χτύπημα που ετοιμάζουν στις κλαδικές συμβάσεις δεν είναι μια ακόμα αντεργατική ρύθμιση. Αποτελεί ευθεία βολή στην «καρδιά» των εργατικών κατακτήσεων, με πολλαπλασιαστικές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Ταυτίζεται στην πράξη με την ακύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την παράδοση του κάθε εργαζόμενου στο «έλεος» του εργοδότη. Είναι ένα μέτρο που ενδυναμώνει την εκμετάλλευση και ενισχύει την ανέχεια στην οποία έχουν καταδικάσει τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους το μεγάλο κεφάλαιο, η κυβέρνηση και η τρόικα, με την αμέριστη στήριξη και βοήθεια του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που κόπιασε για να γίνει πράξη το έγκλημα. Ωθεί τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση.

 

Πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Η ακύρωση των κλαδικών συμβάσεων δε θα οδηγήσει μόνο στη συγκυριακή μείωση των μισθών. Κλαδική σύμβαση σήμερα, περισσότερο από ποτέ, σημαίνει ότι ο εργάτης διαπραγματεύεται έχοντας στο πλάι του όχι μόνο τους συναδέλφους του στο εργοστάσιο, στο μαγαζί, στο γραφείο, αλλά χιλιάδες συναδέλφους του σε όλα τα εργοστάσια, τα μαγαζιά και τα γραφεία του κάθε κλάδου, ενωμένους και ισχυρούς απέναντι στην εργοδοτική επίθεση. Η κλαδική σύμβαση είναι εργαλείο, όπλο και κατάκτηση για τους εργάτες. Η κατάργησή της, η επιχειρησιακή και η ατομική σύμβαση, ιδιαίτερα μέσα στο δεδομένο περιβάλλον του αντιδραστικού μνημονίου, είναι μια κατάκτηση για το αφεντικό. Η ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, συνδυαστικά με την επίθεση στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα, στα ασφαλιστικά ταμεία, στο χρόνο εργασίας, στις εργασιακές σχέσεις, είναι οι συντελεστές της μετατροπής του εργαζόμενου σε σύγχρονο σκλάβο που επιβιώνει μετά βίας.

 

Οι θιασώτες της κατάργησης των κλαδικών συμβάσεων ισχυρίζονται πρόθυμα ότι πρόκειται για μια «σωτήρια» ρύθμιση κατά των απολύσεων, με περιορισμένο εύρος, υπό «προϋποθέσεις» και άλλα τέτοια... καθησυχαστικά. Αυτά και πολλά ακόμη θα έλεγαν για να γίνει η δουλειά τους με όσο γίνεται λιγότερες αντιδράσεις. Λένε ψέματα. Ο ΣΕΒ δήθεν είναι υπέρ των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αυτό που θέλει, όμως, είναι συμβάσεις «κουφάρια» και διαπραγματεύσεις δεδομένης επικύρωσης των εργοδοτικών αποφάσεων. ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ έσπευσαν να συμβάλουν από την πλευρά τους στο αντεργατικό χτύπημα, προβάλλοντας ουσιαστικά τις ατομικές συμβάσεις. Ειδικά αυτοί εγκληματούν και κατά των συναδέλφων τους, γιατί η ακόμα μεγαλύτερη μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων δεν αφορά μόνο το δικό τους προσωπικό, αλλά κυρίως τους πελάτες τους. Και σ' αυτές τις συνθήκες της κρίσης και του οξύτατου ανταγωνισμού με τα μονοπώλια συνθλίβονται. Δεν σώζουν τους μικρούς ΕΒΕ οι συμβάσεις που μειώνουν τους μισθούς. Η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων θα στείλει τις μικρές επιχειρήσεις μια ώρα αρχύτερα στον «τάφο».

 

Γι' αυτό είναι ζήτημα ζωής για τον εργάτη να πολεμήσει για την προστασία των κλαδικών συμβάσεων. Γι' αυτό εργάτες και μικροί ΕΒΕ, αγρότες και σπουδαστές και όλοι όσοι μπορούν πρέπει να βρεθούν δίπλα δίπλα στα απογευματινά συλλαλητήρια των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ και ΟΓΕ, στην Ομόνοια και στο Αγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και στην απεργία στις 15 του Δεκέμβρη και σε κάθε αγώνα που θα γίνει στη συνέχεια.