24 Δεκεμβρίου 2012

Η πολεμική στο ΚΚΕ ως άλλοθι στήριξης της πολιτικής διαχειριστών

 Οι υπογραμμίσεις δικές μας
Xρόνια τώρα, το ΚΚΕ κατηγορείται, επειδή - όπως λένε οι πολιτικοί του αντίπαλοι - παραπέμπει τη λύση των λαϊκών προβλημάτων στο σοσιαλισμό. Κι από κοντά, για απομονωτισμό, άρνηση ευρύτερων πολιτικών συνεργασιών, κ.λπ. Πολεμική, η οποία κλιμακώθηκε και, ταυτόχρονα, έφτασε στο «ψητό», με αφορμή τις εξελίξεις του 2012 (εκλογές, «κατάρρευση» ΠΑΣΟΚ και αναμόρφωση αστικού πολιτικού συστήματος, κ.λπ.) και την άρνηση του ΚΚΕ, να συμμετάσχει σε μια «κυβέρνηση της Αριστεράς». Τελευταία, προστέθηκαν και άλλες, ανάλογες απόψεις, υποτίθεται επιστημονικά επεξεργασμένες. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από κοινό άρθρο («Αυγή» 9/12/2012) των Ευκλείδη Τσακαλώτου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστήμιου της Αθήνας και Χρήστου Λάσκου, μέλους της Πολιτικής Γραμματείας και υπεύθυνου του Τμήματος Θεωρίας του Συνασπισμού:
 «Μόνο που η αντίθεση εργαζόμενος λαός - μονοπώλια δεν είναι ίδια με την αντίθεση κεφάλαιο - εργασία. Αν ο αντίπαλος δεν είναι το κεφάλαιο, αλλά τα μονοπώλια, τότε όλοι πλην μονοπωλίων χωρούν στη "λαϊκή συμμαχία". Και, για να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο ύφος, πείτε το όπως θέλετε, αλλά ο στρατηγικός προσανατολισμός δεν είναι, σε αυτή την περίπτωση, αντικαπιταλιστικός, αλλά "αντιμονοπωλιακός", με αποτέλεσμα στην πορεία προς το σοσιαλισμό να παρεμβάλλονται ενδιάμεσα στάδια "προωθημένης δημοκρατίας", "νέας δημοκρατίας" κ.λπ.»
Ουσιαστικά, το ΚΚΕ κατηγορείται, επειδή έχει ριζικά διαφορετική στρατηγική και τακτική από τα υπόλοιπα σήμερα κόμματα και πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Κατηγορείται, επειδή έχει ριζικά διαφορετική ιδεολογία και ταξική αναφορά, διαφορετικές εκτιμήσεις και αναλύσεις, που το οδηγούν στην προαναφερόμενη στρατηγική και τακτική. Κι όχι μόνον κατηγορείται, αλλά καλείται να τα εγκαταλείψει και να αλλάξει. Με δυο λόγια, να γίνει «μια απ' τα ίδια».

Πράγματι, έτσι είναι, θα παραδεχτεί ο όποιος καλόπιστος αναγνώστης. Αλλά μπορεί - εξίσου καλόπιστα - να αναρωτηθεί: Γιατί να μην αλλάξει το ΚΚΕ, αν αυτό επιβάλλει το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού; Αυτό ακριβώς είναι και το πλέον κρίσιμο ζήτημα και, ταυτόχρονα, η λυδία λίθος. Ποια στρατηγική και τακτική εξυπηρετεί σήμερα το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού; Αυτή του ΚΚΕ ή αυτή, που καλείται να ακολουθήσει;

Το ζήτημα έχει πολλές πλευρές. Ας δούμε ορισμένες απ' αυτές:


Το ΚΚΕ και τα καθημερινά λαϊκά προβλήματα

Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές βρίσκονται καθημερινά στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων, π.χ. την απόκρουση των σημερινών αντεργατικών πολιτικών και μέτρων. Κανείς δεν τολμά να το αμφισβητήσει αυτό. Τα προβλήματα, όμως, δε λύνονται. Αντίθετα, γίνονται περισσότερα και βαρύτερα. Φταίει το ΚΚΕ, γι' αυτό; Φταίει και το ΚΚΕ, λένε ορισμένοι επικριτές του, με δύο βασικά επιχειρήματα:
  • Πρώτον, το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ διασπούν το εργατικό κίνημα και, επομένως, αδυνατίζουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων.
  • Δεύτερον, το ΚΚΕ αρνείται να συμβάλει από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης στη λύση των λαϊκών προβλημάτων.
Σε ό,τι αφορά στο πρώτο επιχείρημα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του λαϊκού γνωμικού «κάνουν το μαύρο άσπρο» ή της παροιμίας «δεν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου». Ολοι όσοι εγκαλούν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ για διάσπαση του εργατικού κινήματος, τα καλούν - στην πραγματικότητα - να συμβιβαστούν και να υποταχτούν στην ενότητα των «κοινωνικών διαλόγων», του ταξικού συμβιβασμού και υποταγής, των ρεφορμιστικών αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων, των τακτικών και πρακτικών του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, των φαινομένων συντεχνιασμού και διαφθοράς. Σε τελευταία ανάλυση, κατηγορούν το ΚΚΕ επειδή στάθηκε και στέκεται εμπόδιο στον ταξικό ευνουχισμό και αλλοτρίωση του εργατικού κινήματος, στην πλήρη επικράτηση των αντιλήψεων ταξικής συναίνεσης και υποταγής. Με άλλα λόγια, επειδή στέκεται εμπόδιο στην πλήρη αποδυνάμωση και αφοπλισμό του κινήματος. Κι από πάνω, έχουν το θράσος να μιλούν για αποτελεσματικότητα των αγώνων. Λες και δεν έχει αποδειχτεί στην πράξη, πλέον, ο καθοριστικός ρόλος του ΠΑΜΕ, ακόμη και στο ότι γίνονται κινητοποιήσεις στη χώρα μας...

Το ΚΚΕ και η κυβέρνηση

Υπάρχει δυνατότητα εφαρμογής μιας, ελάχιστης έστω, φιλολαϊκής πολιτικής, με τα μονοπώλια στη θέση τους και την Ελλάδα ενταγμένη στο λυκοσυνεταιρισμό της ΕΕ; Απολύτως καμιά, απαντά κατηγορηματικά το ΚΚΕ. Και τεκμηριώνει την εκτίμησή του με πλείστες όσες αποδείξεις και στοιχεία. Την ανάλυση του πραγματικού χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης και των αναπόφευκτων συνεπειών της. Τους αντικειμενικούς και αδήριτους μονόδρομους της σύγχρονης καπιταλιστικής ανάπτυξης και το στρατηγικό τους χαρακτήρα. Τη σύγχρονη φιλομονοπωλιακή πολιτική, είτε του ενός, είτε του άλλου μείγματος, που ακολουθούν χρόνια τώρα συντηρητικές, σοσιαλδημοκρατικές, κεντροαριστερές και αριστερές κυβερνήσεις κ.λπ., κ.λπ. Μέχρι και στην Αργεντινή και τη Βραζιλία, τις οποίες επισκέπτεται την περίοδο αυτή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και θεωρεί πρότυπα αριστερής αντιμετώπισης της κρίσης και δίκαιης ανόρθωσης της οικονομίας...

Η εφαρμογή, ακόμη και στοιχειώδους φιλολαϊκής πολιτικής έρχεται σε άμεση και ευθεία σύγκρουση με τα μονοπώλια, με τη στρατηγική και τους βασικούς κανόνες της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Βάζει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας και τον απεγκλωβισμό της χώρας από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους. Ουσιαστικά, όσοι κατηγορούν το ΚΚΕ για τις σχετικές του θέσεις, το εγκαλούν επειδή αρνείται να προδώσει την εργατική τάξη και να κοροϊδέψει το λαό, προσθέτοντας και τη δική του φωνή σε όλες όσες μοιράζουν αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες.

Σήμερα, όμως, υπάρχει άλλη μια απόδειξη της ορθότητας των εκτιμήσεων και θέσεων του ΚΚΕ. Είναι οι θέσεις και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, του κατ' εξοχήν εκπροσώπου της «αριστερής κυβέρνησης» και κατήγορου του ΚΚΕ. Ο βασικός πυρήνας των θέσεων αυτών - σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ - είναι η επίτευξη μιας «νέας συμφωνίας», με τους «εταίρους» σε ΕΕ και ΔΝΤ και τους εγχώριους κεφαλαιοκράτες, η οποία θα εξασφαλίσει το φρενάρισμα - σταμάτημα της λιτότητας και την διαμόρφωση προϋποθέσεων για νέα ανάπτυξη. Ούτε καν όσα - στα λόγια - υπόσχονταν, έως τον προηγούμενο Μάη, για μια αποκατάσταση των αδικιών της τελευταίας τριετίας, δεν υπάρχουν πλέον στις θέσεις του (πλην του κατώτερου μεροκάματου). Ακόμη κι αν όλα όσα λέει σήμερα πραγματοποιηθούν, κάθε άλλο παρά συνιστούν φιλολαϊκή πολιτική. Αποτελούν μια καραμπινάτη πολιτική διαχείριση της κρίσης σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αλλωστε, η ανάπτυξη που υπόσχεται είναι η ανάπτυξη της λεγόμενης υγιούς επιχειρηματικότητας, αντιτάσσεται στις ιδιωτικοποιήσεις γιατί τις προβάλλει ως συμμετοχή του δημοσίου σε ιδιωτικές επενδύσεις, θέλει κρατικό χρήμα στα δημόσια ταμεία για δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές που θα δοθούν τους μεγαλοεπιχειρηματίες για να αναπτυχθούν, κ.λπ. Αυτά αποτελούν μια πρόσθετη και αδιαμφισβήτητη δικαίωση των θέσεων του ΚΚΕ.

«Μα, δεν γίνεται αλλιώς», είναι το ύστατο επιχείρημα των πολεμίων του ΚΚΕ, θυμίζοντας τα ανάλογα επιχειρήματα των Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου και τόσων άλλων. Και, βέβαια, δε γίνεται αλλιώς, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Το γεγονός αυτό, όμως, δε δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να βαφτίζει το κρέας ψάρι ή, αλλιώς, να παρουσιάζει το όποιο μείγμα φιλομονοπωλιακής πολιτικής, ως φιλολαϊκή. Αντίθετα, το «δεν γίνεται αλλιώς», έρχεται κι αυτό να δικαιώσει τις θέσεις του ΚΚΕ. Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος βρίσκεται στην πρόταση της Λαϊκής Συμμαχίας. Απαιτεί τη ρήξη και σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, την κοινωνικοποίησή τους. Την αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι μια απλή εναλλαγή κομμάτων ή προσώπων στις κυβερνητικές καρέκλες.

Ενάντια στα μονοπώλια ή το κεφάλαιο;

Το δίλημμα αυτό που βάζουν οι αρθρογράφοι είναι ψεύτικο και, ταυτόχρονα, εκ του πονηρού... Το μονοπώλιο κυριαρχεί στη σύγχρονη καπιταλιστική οικονομία. Οσο για τη γενικότερη λογική και τα συμπεράσματα των Τσακαλώτου - Λάσκου μπορούν να συγκριθούν μόνο με το γνωστό λογοπαίγνιο, που παίζαμε μικρά παιδιά, όταν κάναμε τον χωροφύλακα, κλαρίνο (όργανο της τάξης - μουσικό όργανο)...

Στη σύγχρονη Ελλάδα, κυριαρχούν στην οικονομία και γενικότερα στην εξουσία τα μονοπώλια και οι κεφαλαιοκράτες μέτοχοί τους. Αδιαμφισβήτητες αποδείξεις γι' αυτό είναι ο σχετικά μεγάλος βαθμός μονοπώλησης της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας των τομέων και κλάδων της οικονομίας, όπως και άλλων (π.χ. πολιτισμός), καθώς και η καθημερινή πραγματικότητα της κρίσης και ποιοι πληρώνουν τις βαριές συνέπειές της. Στην Ελλάδα, έχουμε μονοπωλιακό καπιταλισμό ή, αλλιώς, ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο ανώτατο και τελευταίο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό, σύμφωνα με τον Λένιν. Ταυτόχρονα, βέβαια, υπάρχουν κι άλλοι κεφαλαιοκράτες, μικρότερου μεγέθους, η λεγόμενη μη μονοπωλιακή αστική τάξη. Οπως και επιχειρηματίες, που μπορεί να ανήκουν στα μεσαία στρώματα. Ολοι αυτοί κινούνται δορυφορικά και διαπλέκονται πολύμορφα με τα μονοπώλια. Εχουν αντιθέσεις μεταξύ τους, όπως και κοινά ταξικά συμφέροντα.

Ετσι κι αλλιώς, πάντως, τα προηγούμενα δεν αναιρούν στο παραμικρό τα παρακάτω:

Οσο τα μονοπώλια κρατούν τα ηνία της οικονομίας, θα έχουν στα χέρια τους και αυτά της εξουσίας και όλα θα «σφραγίζονται» από τους νόμους της σύγχρονης καπιταλιστικής ζούγκλας, της μεγιστοποίησης του κέρδους και της εντεινόμενης συνεχώς ανταγωνιστικότητας, της αναρχίας και ανισομετρίας, των «απελευθερώσεων» και αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, της ανεργίας και της συνεχούς κινεζοποίησης των όρων και συνθηκών ζωής και εργασίας των εργαζομένων, των κρίσεων και των βαριών συνεπειών τους, των εντεινόμενων πολεμικών κινδύνων, κ.λπ.

Οι λογικές Τσακαλώτου - Λάσκου (συνήθως) ευνουχίζουν τον αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, αφαιρώντας απ' αυτόν την «καρδιά» του, την κατάργηση των μονοπωλίων και καλλιεργώντας αυταπάτες, ότι αρκούν μέτρα ελέγχου, για τον εξανθρωπισμό του συστήματος. Ακόμη κι όταν δεχτούν την ανάγκη κατάργησης ορισμένων μόνο μονοπωλίων (π.χ. κάποιων τραπεζών), δεν εννοούν την κοινωνικοποίησή τους, αλλά το «πέρασμά» τους στο καπιταλιστικό κράτος. Γεγονός, το οποίο δεν αλλάζει στο παραμικρό τη λειτουργία και τις συνέπειες της σύγχρονης καπιταλιστικής ζούγκλας. Τις περισσότερες φορές, οι τέτοιες παραδοχές και θέσεις αντανακλούν ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και σχέδια αναδιατάξεων.

Η ουσιαστική αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων απαιτεί από τον αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό να φτάσει στην κατάργηση όλων των μονοπωλίων, δηλαδή της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας στη μεγάλη πλειοψηφία των τομέων και κλάδων της ελληνικής οικονομίας. Οχι, βέβαια, για να «περάσουν» στην κατοχή της μη μονοπωλιακής αστικής τάξης, για να γίνουν οι νέοι χαλίφηδες στη θέση των προηγούμενων. Ούτε, στην κατοχή ενός δήθεν «ουδέτερου» ταξικά κράτους. Τέτοιο κράτος δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει. Οπως δεν υπάρχει «ενδιάμεσο ή μεταβατικό» κοινωνικό σύστημα και εξουσία, μεταξύ του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού. Η κατάργηση των μονοπωλίων και της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας τους μπορεί να γίνει και να αντικατασταθεί αποκλειστικά και μόνον με την κοινωνικοποίησή τους, από την Εργατική - Λαϊκή Εξουσία και το δικό της κράτος. Να γιατί, ο αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός αποκτά στην πράξη αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Να γιατί, η αντίθεση «μονοπώλια - λαός» κυριαρχείται και σφραγίζεται από τη βασική αντίθεση «κεφάλαιο - εργασία». Αλλωστε, δεν μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού, η εργατική τάξη αποτελεί αντικειμενικά τον κορμό και την ηγετική δύναμη της Λαϊκής Συμμαχίας. Αλλοι, και όχι το ΚΚΕ, λογαριάζουν την εργατική τάξη ως νεροκουβαλητή και μόνο των επιδιώξεών τους. Αλλωστε, μόνον έτσι μπορεί να καταργηθεί το καπιταλιστικό κέρδος, ως κίνητρο της ανάπτυξης και να αντικατασταθεί από την ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων κοινωνικών αναγκών. Μόνον έτσι, ο κεντρικός σχεδιασμός αντικαθιστά την καπιταλιστική αναρχία και ανισομετρία. Μόνον έτσι, εξασφαλίζονται τα βασικά δικαιώματα σε όλους. Απ' αυτό της δουλειάς, με σύγχρονους όρους εργασίας και αμοιβής, μέχρι του ελεύθερου χρόνου και της δημιουργικής αξιοποίησής του.

Οσο για τα περί «προωθημένης δημοκρατίας» ή «νέας δημοκρατίας», παραπέμπουν σε δυο εκδοχές ονειροφαντασίας: Είτε, σ' έναν καπιταλισμό, όπου μονοπώλια, καπιταλιστικό κράτος και αριστερή κυβέρνηση, μαζί με το λαό, καταφέρνουν να τετραγωνίσουν τον κύκλο, μοιράζοντας δίκαια τον παραγόμενο πλούτο και μένοντας όλοι ικανοποιημένοι... Είτε, στην εποχή του προμονοπωλιακού καπιταλισμού (ο καπιταλισμός δεν μπορεί να πισωγυρίσει ακριβώς επειδή κυριαρχούν τα μονοπώλια), πασπαλισμένη με δήθεν σύγχρονες μορφές συνεταιρισμών και αυτοδιαχείρισης... Ο καθένας μπορεί να διαλέξει... Ετσι ή αλλιώς, όμως, όλ' αυτά στοχεύουν πρωτίστως στον εγκλωβισμό των εργατικών και λαϊκών συνειδήσεων. Στην καλλιέργεια αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων. Στην αποτροπή της ριζοσπαστικοποίησης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων στην κατεύθυνση της μόνης, προς όφελός τους διεξόδου, της ρήξης και της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. Γι' αυτό και η τόση πολεμική ενασχόληση με το ΚΚΕ και τη στρατηγική του. Ετσι, βρίσκει το πραγματικό του νόημα και το βασικό, τελευταία, σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με το οποίο αποτελεί την μόνη σανίδα σωτηρίας της χώρας. Οι εργαζόμενοι της χώρας μας έχουν πλέον αρκετές εμπειρίες και μπορούν να καταλάβουν για τη σωτηρία ποιων και σε βάρος ποιων αναφέρεται.

Αρθρο του Τάκη Τσίγκα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη, Παρασκευή 21/12/12

6 σχόλια:

  1. Το ΚΚΕ παρατηρώντας την πραγματικότητα εκτιμά ότι είναι αδύνατον να γυρίσουμε σε κενσυανυστικές - διαχειριστικές λογικές, ότι το σύστημα πρέπει να ανατραπεί άμεσα οικοδομώντας τις δομές που απαιτούνται για την νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Όχι στο βαθύ μελλον αλλά αύριο.Το έχει γράψει ο Μαίλης στον Ριζοσπάστη πριν 2 εβδομάδες. Το έχει πει ο Μέντρεκας όπου ρώτησε τον Βούτση αν είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ ώριμη η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο Βούτσης φυσικά το απέφευγε.

    Το έχει πει ο Παφίλης -και είναι περασμένο στα πρακτικά -στην οικονομική επιτροπή της Βουλής, όταν το ΚΚΕ κατάθεσε πρόταση νόμου με 4 άρθρα για την κατάργηση των μνημονίων-ΔΑΝΕΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ και εφαρμοστικών νόμων. Στην επιτροπή, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πέντε διαφορετικές απόψεις για την πρόταση νόμου του ΚΚΕ. Με "κορυφαίες" του Τσακαλώτου που έβλεπε μέσω της πρότασης νόμου "προσπάθεια επανασύστασης της 3ης Διεθνούς"(αυτός φαίνεται να είναι ο φόβος του), και του Μητρόπουλου που σχεδόν έλεγε να πάμε στους διεθνείς οργανισμούς(δηλ στον ΟΗΕ)!

    Από το αδιέξοδό του ΣΥΡΙΖΑ τον "έσωσε" η Τρικομματική κυβέρνηση. Όπου εκτιμήθηκε πως η πρόταση για την κατάργηση των μνημονίων-ΔΑΝΕΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ και εφαρμοστικών νόμων του ΚΚΕ αντίκειται στην δημοσιονομική πολιτική και ως δια θαύματος αντίκειται στο Σύνταγμα (Άρθρο 73, παράγραφος 3). Και άρα δεν θα πάει στην Βουλή για ψήφιση.
    Με δύο λόγια η αστική δημοκρατία θεωρεί "νόμιμο" το μνημόνιο Ι (με απόφαση του Συμβουλίου Της Επικρατείας), αλλά όχι την κατάργησή του. Το αστείο είναι πως το μνημόνιο Ι ψηφίστηκε με λιγότερο από 180 ψήφους(ο μικρότερος αριθμός ψήφων για επικύρωση διεθνής σύμβασης), όπως ορίζει το ίδιο το αστικό τους Σύνταγμα.
    Το τι πολιτική απάτη είναι ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται και από το εξής. Τους "έσωσε" η Τρικομματική Κυβέρνηση με την "αντισυνταγματικότητα" της πρότασης του ΚΚΕ και άρα δεν πήγε για ψήφιση στην ολομέλεια, οπου ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε εκτεθεί με τα "ναι-μεν-αλλά"του. Μόλις ανακοικωθηκε πως δεν πάει στην Βουλή για ψήφιση, ο ΣΥΡΙΖΑ είπε πως θα ψήφιζε την πρόταση νόμου του ΚΚΕ! Ενώ μέχρι πριν τα «μάσαγαν» αν θα την ψηφίσουν. Υπάρχουν οι ομιλίες των 5 εισηγητών του ΣΥΡΙΖΑ στην οικονομική επιτροπή της Βουλής σχετικά με την πρόταση νόμου του ΚΚΕ- Σαμοϊλη - Λαφαζάνη - Τσακαλώτου - Βαλαβάνη- Μητρόπουλου.

    Φυσικά τα "ναι-μεν-αλλά» του ΣΥΡΙΖΑ στην οικονομική επιτροπή της Βουλής για την πρόταση νόμου του ΚΚΕ δεν ανακοινώθηκαν από τα κανάλια των εκδοτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών. Αυτά ψάχνουν να απομονώσουν καμία "ατάκα" της Αλέκας μπας και κάνουν "πολιτική σπέκουλα". Αυτό όμως δείχνει το ποιον φοβούνται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και του κακομοίρη του ΣΥΡΙΖΑ τίποτα δεν του κάθεται.

    Μιλά για «νέο άνεμο» στην Ευρώπη με τον Ολάντ και ο «άνεμος κοπανιστός»ψηφίζει περικοπές 30 δις και απολύσεις ατην Πεζώ, Μιτάλ στην Γαλλία.

    Μιλά για σκληρή διαπραγμάτευση όπως η Ισπανία και η Ισπανία εφαρμόζει περικοπές και πολιτικές μνημονίου άνευ μνημονίου και με το μισό ποσοστό χρέους επί του ΑΕΠ απότι η Ελλάδα.

    Μετά μιλά για αριστερές κυβερνήσεις όπως π.χ στην Κύπρο, και η Κύπρος παρά τα φυσικά αέρια, καλύτερο ποσοστό χρέους επί του ΑΕΠ, μπαίνει σε μνημόνιο.

    Μιλά για την Βραζιλία όταν η Βραζιλία δεν ήθελε να βάλει λεφτά στο ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος και ενώ η φτώχια έχει φτάσει σε πολύ μεγάλα επίπεδα.

    Και το ΚΟ-ΡΥ-ΦΑΙΟ. Πάει στην Αργεντινή (μία άλλη χώρα υπόδειγμα) και ο φτωχός πεινασμένος κόσμος της Αργεντινής την ίδια μέρα ορμά στα super-market

    Άτυχο αυτό το παιδί ο Αλέξης. Τίποτα δεν του κάθεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το ΚΚΕ ορθά κάνει και δε συμφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ .ορθα κάνει και δε συνεργάζεται μαζί του όσο αυτός μιλά για έναν καπιταλισμό με ανθρωπιά και φιλολαικό πρόσωπο . Ορθώς διαχωρίζει τη θέση του και πορεύεται στο δρόμο των ιδεών του. Ομως λαθεμενα κατα τη γνώμη μου εξαπολύει στο ΣΥΡΙΖΑ την ίδια σφοδρή επίθεση που εξαπολύει και στα αστικά κόμματα εξουσίας της μεταπολίτευσης για δυο κυρίως λόγους. Ο πρώτος ειναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και να το κάνουμε δεν έχει την ίδια ευθύνη που έχει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ . Δεν κυβέρνησε ποτέ άρα δεν έκλεψε,δεν καταχρηστικε δεν διόρισε κτλ άρα δεν μπορεί να μπει στο ίδιο κάδρο όσο σκληρά και να τον κριτικάρεις. Δεύτερο ειναι πως μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ειναι πιθανοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ που σήμερα ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ γιατί πίστεψαν στην εύκολη και ανώδυνη ανατροπή αλλά αύριο που θα δουν πως αυτά δεν γίνονται και ριζοσπαστικοποιηθουν θα στραφούν στο κομμουνιστικό κόμμα . Οταν το ΚΚΕ ακολουθεί αυτή την πολιτική εγώ νιώθω πως αυτόν τον κόσμο τον βάζει απέναντι. Δεν μπορείς να είσαι το ίδιο σκληρός με τον ταξικό εχθρό σου και τον συντροφό σου που προσωρινά ξεγελαστικε.
    Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ΚΚΕ ποτέ δεν έβαλε απέναντί του τον κόσμο που επέλεξε-επιλέγει τον Σύριζα. Κάθε άλλο δέχεται τις ανησυχίες του και την ανυπομονησία του και ταυτόχρονα προσπαθεί να τον "ξυπνήσει". Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλη μερίδα αυτού του κόσμου την θεωρεί προοδευτική και μάλιστα το δηλώνει και δημόσια. Το ΚΚΕ κάνει σκληρή κριτική και πολύ καλά κάνει στην ηγεσία και την πολιτική του Σύριζα που πια δεν απέχει από αυτή του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ. Δεν χρειάζεται να είναι διεφθαρμένος ο Σύριζα για να του ασκηθεί σκληρή κριτική. Και ο Τζήμερος νέος και αδιάφθορος (ας πούμε ότι είναι) αυτό τι σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε σε περίπτωση που θα διεκδικούσε την πολιτική εξουσία να τον ξεπατώσει? Ο σύριζα έχει διαλέξει στρατόπεδο και επίσης αξιωματική αντιπολίτευση είναι που αύριο πολύ πιθανόν να γίνει κυβέρνηση και να απογοητεύσει σφόδρα εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Και μην ξεχνάμε έχει και αυτός ευθύνες για τη σημερινή πραγματικότητα (Μάαστριχτ κ.α.) παρόλα αυτά το ΚΚΕ έχει δηλώσει ότι δεν τον βάζει στο ίδιο σακί με ΠΑΣΟΚ/ΝΔ από θέμα ευθυνών και διαφθοράς. Το ΚΚΕ έκανε πάντα σκληρή κριτική στον Σύριζα απλά δεν αναπαραγόταν τόσο από τα ΜΜΕ. Σίγουρα όχι τόσο συχνή αλλά μην ξεχνάμε ότι έχουν αλλάξει οι συσχετισμοί. Όποιος διάβαζε συχνά ριζοσπάστη και προ 5ετιας ξέρει. Αντίθετα θεωρώ ότι ήταν λάθος του ΚΚΕ που δεν είχε προβλέψει το φούσκωμα του Σύριζα πριν τις εκλογές του Μάη. Αν το είχε κάνει θα είχε προετοιμάσει και θα είχε γλιτώσει κόσμο που ξεγελάστηκε.
      Και επαναλαμβάνω τα ΜΜΕ 8 στις 10 φορές από μια ανακοίνωση ή ομιλία του ΚΚΕ απομονώνουν πάντα την κριτική στον Σύριζα.

      Διαγραφή
  4. δεν συμφωνω οτι το ΚΚΕ δεν ειχε προβλεψει τετοιο ενδεχομενο, ειδικα απο τις εκλογες που μετα ειχαν φουσκωσει τον συριζα στις δημοσκοπησεις. αυτο που δεν ειχαμε δει, ηταν ο βαθμος αποσαρθρωσης του πασοκ και το μαζικο περασμα ολοκληρων οργανωσεων στον τσυριζα. αλλα το ΚΚΕ εχει απο πριν το 2007 που μιλαει για την αναδιαταξη του αστικου πολοιτικου συστηματος.
    το επικικδυνο με την κυβερνηση τσυριζα ειναι οτι οταν φυγουν νυχτα η απογοητευση και για την "αριστερα"¨θα ειναι διαχυτη στον κοσμο και αντε πεισε οτι δεν εισαι ιδιος.
    να πω παραδειγμα; τον απριλη εχουμε κυβερνηση με κορμο την αριστερα που λενε και στο ιδρυτικο τους και ξεσπαει ο χαμος στην μ.α. τι θα κανουν με το θεμα ισραηλ; εδω αντιπολιτευση ηταν και την εκαναν με ελαφρα. ασε το οικονομικο κομματι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Modesto σωστός, λέγοντας "φούσκωμα" του Σύριζα ακριβώς αυτό είχα στο μυαλό μου απλά δεν το διατύπωσα σωστά και ταυτόχρονα δεν το ανέλυσα όπως έπρεπε. Ευχαριστώ για την διευκρύνηση. Επίσης όπως είπες κι εσύ, θα πρέπει να σταθούμε σοβαρά στο πολύ πιθανό ενδεχόμενο της απογοήτευσης που θα μοιράσει σε χιλιάδες κόσμου η "αριστερά". Το ΚΚΕ καλά κάνει που προετοιμάζει, προειδοποιεί και διαφωτίζει τον κόσμο για αυτό το "αριστερό" μόρφωμα ενώ παράλληλα τονίζει σε πολλούς τόνους ότι δεν έχει καμία σχέση η πολιτική του και η κοινωνία που θέλει να οικοδομήσει με αυτούς τους σαλτιμπάγκους. Υπάρχει αρκετός κόσμος ακόμα που δεν γνωρίζει τις ουσιαστικές διαφορές και το χάος ανάμεσα στο ΚΚΕ και τον Σύριζα.

      Διαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.

Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog

ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.