Οι πλειστηριασμοί και η αγωνία για τις τράπεζες

Σε οικονομικές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, καταγράφονται όλο και πιο πυκνά αναλύσεις το τελευταίο διάστημα, σχετικά με τους πλειστηριασμούς των σπιτιών των λαϊκών οικογενειών που δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια προς τις τράπεζες. Οχι, ότι τους έπιασε ο πόνος για τα σπιτάκια του λαού. Οι αναλύσεις τους περιγράφουν με το νι και με το σίγμα το τι θέλουν οι τράπεζες, ποιο είναι το συμφέρον των τραπεζών, τι ανησυχεί τους τραπεζίτες και άλλα τέτοια.

Ετσι, για παράδειγμα, διαβάζουμε:

«... Οι τράπεζες τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί να αναγκαστούν να φορτωθούν χιλιάδες ακίνητα σε μια αγορά που υποτιμάται διαρκώς και πλέον, από εκεί που στην αρχή... ψιθύριζαν, τώρα "φωνάζουν" προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν θέλουν μαζικούς πλειστηριασμούς.»

«...οι τράπεζες δεν θέλουν τα σπίτια των ανθρώπων, γιατί δε θα έχουν τι να τα κάνουν, αλλά τα λεφτά τους πίσω».

«... Με περίπου 200.000 ακίνητα να θεωρούνται υποψήφια για πλειστηριασμό σε όλη την Ελλάδα και άλλα 180.000 να παραμένουν απούλητα παρά την κατά 30% υποχώρηση των τιμών από το 2008, ο μεγάλος φόβος όλων (σ.σ. των τραπεζών, των επιχειρηματιών, των μεγαλοϊδιοκτητών εννοεί) έχει να κάνει με τον κίνδυνο κατάρρευσης των εμπορικών αξιών στην αγορά».


«...σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας η υποχώρηση στις τιμές των διαμερισμάτων κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2013 έφτανε το 11,6% σε σχέση με πέρυσι, ενώ στο πρώτο τρίμηνο οι τιμές υποχωρούσαν με 11,3%. Οι αγοραπωλησίες ακινήτων έχουν επίσης παγώσει. Οι συναλλαγές, στις οποίες μεσολάβησαν τράπεζες, ήταν μόλις 10,1 χιλιάδες στο πρώτο 6μηνο του 2013 έναντι 30,4 χιλιάδων όλο το 2012 και 42,8 χιλιάδων το 2011».

Αυτό τους νοιάζει. Εάν θα χάσουν ή θα κερδίσουν οι τράπεζες. Τίποτε άλλο. Οι εργαζόμενοι που απειλούνται ότι θα χάσουν τα σπίτια τους και εκβιάζονται για να πληρώσουν καμιά δόση στις τράπεζες, είναι γι' αυτούς λεπτομέρεια...


902